Dit topic bevat veel tekst, ben je te verstandelijk beperkt om dat aan te kunnen, dan verzoek ik je om dit topic maar meteen weer te verlaten. Niemand heeft behoefte aan 'bwohohoh ik ben een mongool en ik vind het te veel tekst en dat wil ik via deze weg laten weten'-reacties, die mogen dus achterwege blijven.
Goed, dan zal ik beginnen. Afgelopen week was in Spanje. Niet zomaar in Spanje, ook nog eens in Lloret, de beste plaats aan de Costa Brava, als ik mijn reisleiders mag geloven. Wat doe je in Lloret? Zuipen als een dolle stier. Wat doe je als je zuipt als een dolle stier? Domme dingen. Zo ook deze vakantie.
Na een aantal dagen flink gefeest te hebben begon ik mijn stem een beetje kwijt te raken. Ik heb nogal last van het feit dat ik vaak mee ga zingen als ik een lied ken. Nouja, des te meer bier je drinkt des te hoger je volume wordt, dus na een aantal dagen was m'n stem flink naar de griep. Ik klonk als een motor die maar niet wou opstarten en steeds bleef hangen. Kut dus. Om mijn stem te sparen pakte ik pen en papier en ging ik dingen opschrijven. Ik sta nogal bekend als iemand die enorme lulverhalen kan bedenken en dat is ook weer wat gebeurde toen ik ging schrijven. Zoals mijn vrienden treffend kunnen zeggen, er komt alleen maar kak uit mij.
Ik was al redelijk heen, want het als al in de avond en ik had aardig wat San Miguelletjes weg zitten te tikken dus waar er normaal al lulverhalen uit mij komen, kwam er nu gewoon zulke bullshit uit dat je er gewoon akelig van werd. Een vriend bracht mij op het idee om openingszinnen te gaan bedenken. Voor ik het wist stond mijn blaadje vol met zeven belachelijk slechte openingszinnen, alleen, ik wist op dat moment niet dat ze belachelijk slecht waren. Op dat moment vond ik ze tamelijk briljant. Ik was ook van mening dat ik ze die avond moest uitproberen.
Voor zover ik nog niet zat als een aap was, was ik het een uur later wel. We namen ons vertrek naar het pittoreske centrum van Lloret de Mar, alwaar wederom vele proppers ons hun club binnen probeerden te lokken. We gaven geen neuk en liepen door, op zoek naar een geschikte club. St. Trop' was de vorige keer wel tof, dus daar gingen we nu maar weer naartoe. Eerst nog even een drankje halen, want dat hadden we nog niet gehad en het feest kon beginnen.
Tijd voor mijn eerste openingszin, ik zag een leuk vrouwtje, ik sprak haar aan en zei: 'Hallo, ik ben mijn stem kwijt, maar voor jou heb ik nog wel een paar woordjes over.' 'Oh, je praat nog best goed voor iemand zonder stem anders', was haar respons. Ik werd niet vrolijk van deze respons, bijdehante vrouwen moet ik niets van hebben, dus gaf ik het maar snel op. Tijd voor de volgende openingszin dan maar.
De volgende dame sprak ik aan: 'Hoi, ik weet niet hoe je heet, dus noem ik je maar moeder, want dat ben je over negen maanden.' Ze keek me vreemd aan en vroeg: 'English?' Ze was dus geen Nederlandse, achteraf best een opluchting, maar op dat moment best balen, maar zoals iedereen weet, soms zit het mee, soms zit het tegen.
Ik verzamelde weer wat moed, zoveel had ik niet nodig, want ik was toch zat als een aap, maar oké, ik zag weer een leuk exemplaar lopen, althans, dat dacht ik. Ik vroeg aan haar 'wil je jouw tong in mijn mond steken, ik heb last van mijn keel en dat schijnt er goed voor te zijn', ze wilde dit heel graag en riep volmondig: 'Ja!' Ik keek nog eens goed naar haar gezicht en dit deed mij besluiten om een sprint naar de wc te trekken, ze bleek bij nadere inspectie een afschuwelijke draak te zijn, op de schaal van draak een 9/10 en dat is best wel hoog. Ook deze derde openingszin leverde dus uiteindelijk geen succes op.
De volgende openingszin vind ik zelf tamelijk briljant. Het is er niet zomaar eentje, nee, het is er eentje waar je over na moet denken. Weer een leuk ding gespot, ik loop nog steeds vol vertrouwen in haar richting en spreek haar aan: 'Hey, als je mij 10 euro geeft, haal ik 3 gratis drankjes voor je.' Ze keek me vreemd aan en vroeg na een tijdje: 'Maar dan is het toch niet gratis?' Van zoveel domheid krijg ik allergische reacties en dus werd ook dit 'm niet. Hoe kunnen mensen nu zo dom zijn, het is te pijnlijk voor woorden.
De avond was nog niet afgelopen, dus was er nog tijd voor meer openingszinnen. Niet geschoten is altijd mis, en ondanks een groot aantal losse flodders tot nu toe zou er toch minstens een goed shot tussen moeten zitten, vond ik. Je hebt ontzettend veel mooie dames in Lloret, dus ik had er zo weer een gevonden waarbij ik weer een poging ging wagen. 'Hoi, wat vind je van mijn shirt?' 'Best leuk hoor

', zei ze. 'Nou', zei ik, 'ik vind 'm zelf eigenlijk niet zo mooi. Zullen we naar jouw bed gaan? Dan kan ik 'm uitdoen.' 'Normaal zou ik ja zeggen, maar er ligt een zieke vriendin in mijn slaapkamer dus ik kan het echt niet maken om iemand mee te nemen', was haar teleurstellende antwoord. Ik baalde een beetje.
Vijf openingszinnen tot nu toe, nog geen succes. Zes maal scheepsrecht dan maar? Volgende patiënt: 'Hoi, hoe heet je?' 'Kelly

' Wat een kutnaam dacht ik, mijn gedachte werd eigenlijk alleen voorbijgestreefd door mijn stem. 'Jezus, wat een kutnaam! Maar hey, daar voel je niets van tijdens het neuken, dus zullen we gaan?' Allejezus, wat kreeg ik een boze blik toegeworpen en daarna een ferme preek. 'Wie denk jij wel niet dat je bent man, eerst mij belachelijk maken en dan denken dat ik met je wil neuken flikker op man mafkees.' Hmm, duidelijk, deze openingszin is ook niet echt een succes, geen aanrader.
De laatste openingszin dan maar. Dankzij het vele bier zakt de moed je niet in de schoenen en blijf je het proberen. 'Hoi, ik heb een balkon. Neuken?' 'Haha, leuke poging, maar ik heb ook een balkon, wat is er zo speciaal aan jouw balkon dan?' Moeilijke vraag, maar oke, ik verzin wel wat. 'Er staan stoelen op mijn balkon.' 'Dat is wel vaker bij een balkon hoor.' Jezus, weer een bijdehante. 'Ohja? Op mijn balkon staat ook een tafel!' 'Haha, je bent wel grappig, maar ik denk toch niet dat het neuken wordt.' Waarom moeten ze nu altijd weer zo moeilijk doen? 'Waarom niet dan?' vroeg ik dan maar. 'Ik ben ongesteld', zei ze. 'Ja, dat is wel vervelend ja, ik ben geen schipper, dus dan gaat 't 'm inderdaad niet worden. Jammer.'
Dat was 't dan. M'n openingszinnen waren op, m'n vrienden lagen bijna over de grond te rollen met schuim uit hun bek van het vele bier en andere alcoholische versnaperingen (wie doet er nu gratis shotjes tequila bij m'n bier, wil je me dood hebben ofzo?) dus werd het tijd om onverrichter zake naar ons appartement te gaan. Het was gezellig, maar de openingszinnen waren niet echt een succes.