All Watched over by Machines of Loving Grace

quote:

Op vrijdag 8 juli 2011 14:51 schreef Terecht het volgende:
Ik weet niet wat ik er van moet denken. De gedachtesprongen die Curtis maakt waren mij dikwijls iets te groot, m.n. in de laatste episode vond ik zijn vlechtwerk van de theorie van de selfish gene, de pogingen van Price die theorie te weerleggen, de biologe Fossey die de plaatselijke bevolking terroriseerde om 'haar' gorilla's te beschermen, de geschiedenis van politieke ellende in Congo, etc, een behoorlijke tour de force. Het deed me af en toe denken aan het connecting the dots zoals je dat wel ziet bij allesomvattende samenzweringstheorieen. Een halve suggestie is vaak al genoeg om een plausibele link te kunnen leggen, die je vervolgens met eenzelfde soort buigzaamheid vast kunt knopen aan wéér een andere theorie of gebeurtenis, ad infinitum. Zo wordt het welhaast onmogelijk vat te krijgen op die knooppunten want nog voordat je hebt kunnen ontrafelen hoe de ene veter is verbonden in een bepaalde knoop heeft een andere veter vanuit een andere knoop al weer een bruggetje geslagen en zich genesteld in die ene knoop. Je wordt ahw in een wurggreep genomen door een zich almaar uitbreidend web van connecties waardoor je verstikt. Datzelfde gevoel krijg ik bij deze documentaire van Curtis, nog voordat-ie goed en wel heeft uitgelegd hoe twee veters in elkaar gestrikt zijn verknoopt hij de boel al met een andere veter. Curtis had er imo beter aan gedaan iets minder hooi op z'n vork te nemen en meer tijd te nemen de zaken te sorteren. Dat, of ik ben te dom om zijn tempo bij te benen.

quote:

Op vrijdag 8 juli 2011 14:51 schreef Terecht het volgende:
Ik weet niet wat ik er van moet denken. De gedachtesprongen die Curtis maakt waren mij dikwijls iets te groot, m.n. in de laatste episode vond ik zijn vlechtwerk van de theorie van de selfish gene, de pogingen van Price die theorie te weerleggen, de biologe Fossey die de plaatselijke bevolking terroriseerde om 'haar' gorilla's te beschermen, de geschiedenis van politieke ellende in Congo, etc, een behoorlijke tour de force. Het deed me af en toe denken aan het connecting the dots zoals je dat wel ziet bij allesomvattende samenzweringstheorieen. Een halve suggestie is vaak al genoeg om een plausibele link te kunnen leggen, die je vervolgens met eenzelfde soort buigzaamheid vast kunt knopen aan wéér een andere theorie of gebeurtenis, ad infinitum. Zo wordt het welhaast onmogelijk vat te krijgen op die knooppunten want nog voordat je hebt kunnen ontrafelen hoe de ene veter is verbonden in een bepaalde knoop heeft een andere veter vanuit een andere knoop al weer een bruggetje geslagen en zich genesteld in die ene knoop. Je wordt ahw in een wurggreep genomen door een zich almaar uitbreidend web van connecties waardoor je verstikt. Datzelfde gevoel krijg ik bij deze documentaire van Curtis, nog voordat-ie goed en wel heeft uitgelegd hoe twee veters in elkaar gestrikt zijn verknoopt hij de boel al met een andere veter. Curtis had er imo beter aan gedaan iets minder hooi op z'n vork te nemen en meer tijd te nemen de zaken te sorteren. Dat, of ik ben te dom om zijn tempo bij te benen.

quote:

Op zaterdag 9 juli 2011 09:07 schreef Ryan3 het volgende:

[..]

De aanklacht tegen, laten we het noemen, het "neoliberalisme" is toch wel duidelijk? Meestal wordt er dan verwezen naar Milton Friedman, de Chicago school en de Oostenrijkse school van Von Hayek, maar Curtis verwijst (en dat kwam toch wel even als een verrassing voor mij, want ik zie haar als obscurantist en haar navolgers als ---> . ) naar Ayn Rand als degene die iig de gehele levenshouding die erachter ligt heeft gemunt in de populaire cultuur, zeg maar. Ik vraag me toch werkelijk af overigens of haar invloed zo groot is geweest als Curtis ons wil laten geloven. Ik zal niet de enige zijn die het een sektarisch clubje vind. Maar goed, dat Alan Greenspan tot haar trouwste navolgers moet worden gerekend is wel waar iig en dat Greenspan als hoge priester van de economie veel te vertellen heeft gehad is ook waar...

quote:

Op zaterdag 9 juli 2011 13:04 schreef Terecht het volgende:

[..]

Hans Achterhuis noemt in zijn boek 'De utopie van de vrije markt' ook Ayn Rand als ideologische springplank achter de neoliberale utopie van de vrije markt, die niet alleen Greenspan maar ook Friedman en zijn Chigaco boys heeft beinvloed (boek nog niet gelezen overigens). Dus ja, wellicht is Rand idd van grote invloed geweest op de tijdgeest en zijn de credits die daarvoor aan haar worden toegeschreven terecht. Als je bijv ziet hoeveel van die highbrow luitjes in TTK met haar weglopen... Om nog maar te zwijgen van die libertarische randroids die in POL en NWS komen verkondigen hoe ongelooflijk succesvol zij wel niet zijn en wat een boel parasieten de vruchten van hun ondernemersgeest plukken.

Waar ik Curtis een beetje kwijtraakte was toen hij Silicon Valley aanwees als bakermat van het idee dat je mbv computers de samenleving en ihb de economie kon reguleren en stabiliseren en politiek overbodig zou maken. Het idee dat je de markt kunt sturen mbv computers valt volgens mij eerder te traceren tot Scholes en Merton, twee economen die een wiskundig model voor derivaten hebben bedacht waarmee je risico's kon afdekken en waarvoor zij een Nobelprijs hebben gekregen. Zij hadden in de jaren 90 een hedgefonds opgericht, Long-Term Capital Management, waarmee zij met de door hun ontwikkelde modellen een risicovrije manier gevonden dachten te hebben om geld te verdienen. Aanvankelijk behaalde hun fonds spectaculaire resultaten totdat Rusland in 1998 in een financiele crisis geraakte en de markten onverwachte bewegingen maakten die niet door hun modellen opgevangen konden worden. Uiteindelijk zag de Fed zich genoodzaakt het fonds een bailout te geven om verdere uitzaaiing naar de rest van de financiele markt te voorkomen. In feite was dit een voorbode van de financiele crisis van 2008.

quote:

Every aspect of Western culture needs a new code of ethics - a rational ethics - as a precondition of rebirth.

quote:

Evil requires the sanction of the victim.

quote:

Government "help" to business is just as disastrous as government persecution... the only way a government can be of service to national prosperity is by keeping its hands off.

quote:

If any civilization is to survive, it is the morality of altruism that men have to reject.

quote:

Individual rights are not subject to a public vote; a majority has no right to vote away the rights of a minority; the political function of rights is precisely to protect minorities from oppression by majorities (and the smallest minority on earth is the individual).

quote:

It only stands to reason that where there's sacrifice, there's someone collecting the sacrificial offerings. Where there's service, there is someone being served. The man who speaks to you of sacrifice is speaking of slaves and masters, and intends to be the master.

quote:

Money is only a tool. It will take you wherever you wish, but it will not replace you as the driver.

quote:

Potentially, a government is the most dangerous threat to man's rights: it holds a legal monopoly on the use of physical force against legally disarmed victims.

quote:

So you think that money is the root of all evil. Have you ever asked what is the root of all money?

quote:

The man who lets a leader prescribe his course is a wreck being towed to the scrap heap.

quote:

The purpose of morality is to teach you, not to suffer and die, but to enjoy yourself and live.

quote:

The only power any government has is the power to crack down on criminals. Well, when there aren't enough criminals, one makes them. One declares so many things to be a crime that it becomes impossible for men to live without breaking laws.

quote:

Upper classes are a nation's past; the middle class is its future.

quote:

We are fast approaching the stage of the ultimate inversion: the stage where the government is free to do anything it pleases, while the citizens may act only by permission; which is the stage of the darkest periods of human history, the stage of rule by brute force.

quote:

When man learns to understand and control his own behavior as well as he is learning to understand and control the behavior of crop plants and domestic animals, he may be justified in believing that he has become civilized.

quote:

Op zondag 10 juli 2011 01:09 schreef Silverdigger2 het volgende:

[..]

<insert edit verhaal?>

quote:

Op zaterdag 9 juli 2011 19:24 schreef Terecht het volgende:
-edit-

quote:

Op zaterdag 9 juli 2011 19:24 schreef Terecht het volgende:

[..]

Komt-ie :
Ayn Rand staat imo een vorm van sociaal darwinisme voor, een wereld waarin al je gedragingen en handelingen als een zakelijke transactie moeten worden gezien die erop gericht zouden moeten zijn je eigenbelang te dienen. Je loopt in haar utopie dus eigenlijk als een calculerend machientje je eigenbelang te maximaliseren en als iedereen dat maar doet ontstaat er als vanzelf een natuurlijke orde waarin iedereen zijn of haar rechtmatige plaats inneemt. Het is daarbij natuurlijk zaak dat dit proces zo min mogelijk verstoord wordt door krachten van buitenaf, wat volgens Rand alleen mogelijk is dmv laissez-faire kapitalisme. Deze filosofie doet Ayn Rand uit de doeken in haar boeken, die je kunt beschouwen als lange klaagbrieven tegen de tegenwoordige maatschappij die de mens ervan zou weerhouden volledig deelgenoot te kunnen zijn van zijn eigenbelang, omdat volgens Rand de maatschappij een verrot systeem in stand houdt -een geïnstitutionaliseerd socialisme- waardoor nietsnuttende 'looters' kunnen parasiteren op de verrichtingen van creatieve geesten die wérkelijk iets waardevols produceren.

quote:

De Utopie van de vrije markt
In 1981 trokken de Vlaamse liberalen naar de verkiezingen met de opmerkelijke slogan Niet u maar de staat leeft boven zijn stand en haalden daarmee een groot electoraal succes. Die slogan gaf toen perfect de veranderende tijdsgeest weer. In de loop van de jaren ’70 begon de keynesiaanse economische politiek van sturing door de overheid, die sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog in het Westen werd toegepast, steeds meer gebreken te vertonen. Zo groeiden de staatsschulden in snel tempo aan, de kwaliteit van de dienstverlening door overheidsbedrijven werd steeds slechter, de werkloosheid nam met rasse schreden toe en de broodnodige dynamiek en creativiteit doofden uit. De verzorgingsstaat werd op dertig jaar tijd bijzonder duur, inefficiënt en onbeheersbaar en kreeg steeds meer kritiek. De roep om verandering klonk steeds luider. De herauten van de vrijemarkteconomie zoals Ludwig von Mises, Friedrich Hayek en Milton Friedman kregen steeds meer gehoor en hun neoliberale recepten die eerst werden toegepast in Groot-Brittannië onder Margareth Tatcher en in de VS onder Ronald Reagan, kregen navolging in andere westerse landen. Er volgde een omslag naar meer vrije markt, lastenverlagingen, dereguleringen en privatiseringen. De neoliberale vloedgolf zwol jaar na jaar aan, tot de financiële en economische crisis wereldwijd toesloeg.

De voorbije jaren zit het neoliberalisme in de beklaagdenbank. In tal van publicaties en onderzoeken wordt gewezen op de desastreuze gevolgen van die jarenlange politiek van absoluut marktdenken, overhevelen van taken van de gemeenschap naar de private sector en ontmantelen van allerlei controlemechanismen door de overheid. Nergens kwam dat beter tot uiting dan in de bankencrisis die vanaf 2008 miljoenen mensen beroofde van hun spaargeld, hun woning en hun job. Om de banken van een volledige ondergang te redden, moesten de overheden massaal bijspringen met belastingsgeld, waardoor hun staatsschulden opnieuw de pan uitrezen. En daarop volgde een wereldwijde economische crisis waarvan de gevolgen nog jaren voelbaar zullen zijn. Alles lijkt erop dat het neoliberalisme gefaald heeft. In zijn boek De utopie van de vrije markt gaat de Nederlandse filosoof Hans Achterhuis in op de oorzaken en gevolgen van het neoliberale denken. Aan de grondslag ligt volgens hem de invloedrijke roman Atlas Shrugged van de Russisch-Amerikaanse schrijfster Ayn Rand, die in onze contreien niet zo goed bekend is. Zij was de grondlegster van het Objectivisme en een lichtbaken voor heel wat neoliberale denkers. Eén van haar trouwste volgelingen was Alan Greenspan, de voormalige voorzitter van de Amerikaanse centrale bank, The Fed.

In haar roman – ‘voor Amerikanen het meest invloedrijke boek van de twintigste eeuw’, aldus Achterhuis – beschrijft Ayn Rand de noodzaak om de bestaande samenleving, waarin de overheid een belangrijke rol speelt, te vernietigen en een radicaal andere op te bouwen. Alleen op die manier zou de mensheid in de toekomst vrij en welvarend kunnen zijn, een sterk utopische gedachte die duidelijke overeenkomsten vertoont met de heilsverwachtingen van het communisme en het socialisme. Dat het inderdaad om een utopische gedachte ging, werd duidelijk gemaakt door Friedrich Hayek die in 1947 in Mont-Pelerin het volgende zei: ‘Wat ons ontbreekt is een liberale utopie’. De belangrijkste menselijke drijfveer was volgens Ayn Rand het eigenbelang en ze keerde zich dan ook tegen de plichtsethiek van Immanuel Kant die de verantwoordelijkheid van de mens ten aanzien van zijn medemensen benadrukte. Greenspan volgde Ayn Rand obsessioneel en was er zijn hele leven stellig van overtuigd dat de accumulatie van welvaart het best kon gebeuren door het voortdurend wegnemen van hindernissen binnen de vrije markt, door dereguleringen, privatiseringen en zo weinig mogelijk controle van de staat. Dat die maatregelen tot menselijke catastrofes leidden – zoals in Rusland na 1989 toen miljoenen mensen hun baan verloren, pensioenen niet meer uitbetaald werden en bovenal de levensverwachting voor het eerst in decennia daalde – deerde hem blijkbaar niet. Hij dacht dat het wel goed zou komen.

Pas na de bankencrisis van 2008 vielen de schellen van Greenspans ogen. Op 23 oktober van dat jaar verkondigde hij voor een commissie van het Huis van Afgevaardigden dat hij fout was geweest. Achterhuis beschrijft deze dramatische wending in het denken van Greenspan maar geeft ook zelf toe dat hij ‘de utopische kracht van het neoliberalisme’ in het verleden onderschat had. Zijn boek is dan ook een ware eye-opener voor hemzelf maar ook voor de lezers. Hij gaat daarbij heel secuur te werk. Zo maakt hij een duidelijk onderscheid tussen het liberalisme, het neoliberalisme en het libertarisme. Zijn aanklacht – want dat is het boek – is gericht op de twee laatste vormen. Met Hayek en Friedman als de intellectuele gangmakers van het neoliberalisme die de overheid sterk willen terugdringen, en Nozick en Rothbard als de protagonisten van het libertarisme die ‘de legitimiteit van elke staatsinstelling volledig’ afwijzen. Op een aantal vlakken vorm(d)en ze ook vlot coalities met (neo)conservatieve groepen zoals inzake buitenlands beleid, hun kritiek op de verzorgingsstaat en zelfs op het ethische vlak. Achterhuis vermeldt het niet, maar Bob Barr, de presidentskandidaat voor de Libertarian Party bij de laatste verkiezingen in de VS, keerde zich tegen rechten voor homo’s, tegen het gebruik van marihuana om medische redenen, maar stemde wel voor de oorlog in Irak en voor de Patriot Act waardoor individuele rechten en vrijheden aan banden werden gelegd in ruil voor een virtuele veiligheid.

Achterhuis beschrijft hoe het neoliberale denken binnensloop in Europa. Hij verwijst naar Wim Kok die als premier van twee paarse regeringen in Nederland allerlei overheidstaken overhevelde naar de private sector en nu als commissaris van tal van grote bedrijven het grote geld binnenrijft. Dat het neoliberale denken vlot ingang vond in België en Nederland verklaart de auteur omdat het beiden kleine landen zijn die sterk afhankelijk zijn van de wereldeconomie. Dat er neoliberale elementen zijn binnengeslopen in de Lage Landen is correct, maar de impact ervan mag toch niet worden overdreven. Beide landen, hebben net als de Scandinavische landen en tal van andere EU-lidstaten nog steeds een sterk sociaal zekerheidssysteem. Interessanter is de analyse van Achterhuis over de manier waarop de vrije markt tot stand kwam. Die groeide niet als een spontaan proces, zoals neoliberalen beweren, maar juist door heel wat maatregelen van de overheid en vaak met heel wat geweld. Zo verwijst hij naar de ontwikkeling van het kapitalisme in Engeland. ‘De opkomst van de marktsamenleving die in Engeland begon, ging gepaard met onderdrukking, uitbuiting en geweld’, zo schrijft hij terecht, daarvoor hoeft men maar Oliver Twist van Charles Dickens te lezen. Dergelijke praktijken doen zich ook vandaag nog voor in de zogenaamde free trade zones in een aantal snel opkomende Aziatische landen.

Hiermee gaat de auteur naar de kern van het probleem. In theorie klopt het dat in een complete vrije markt akkoorden vrijwillig gesloten worden. Ayn Rand stelde zelfs dat vrije arbeidscontracten steeds geweldloos zijn. ‘De grote vraag is evenwel hoe vrij mensen zijn die gedwongen worden te kiezen tussen de hongerdood en een schamel loontje dat hun toestaat om net te kunnen overleven’, schrijft Achterhuis. Hayek en Friedman verwezen regelmatig naar Adam Smith als hun intellectuele inspirator. Die schreef immers dat men door het eigenbelang na te jagen, tegelijk het algemeen belang bevordert. Het leidde bij Friedman tot de stelling dat de overheid de werking van de vrije markt op geen enkele manier mag belemmeren. ‘De vrije markt krijgt op deze manier, zeker in de neoliberale theorie, een bijkans goddelijke en onaantastbare status’, concludeert Achterhuis. Ik zou het omschrijven als marktfundamentalisme. Nochtans was Smith zich goed bewust van de noodzaak van een overheid die zou instaan voor defensie, rechtspraak, publieke diensten, infrastructuur, algemeen onderwijs en, bijzonder relevant, voor een streng toezicht op banken. En ook voor een overheid die juist zou optreden tegen allerlei vormen van monopolies, oligopolies en prijsafspraken die de vrije markt belemmeren.

Wat neoliberalen wilden (en willen) is echter iets anders. Zo wilde Hayek ‘alle obstakels voor vrije groei volledig wegvagen’, zodat ‘de zelfregulerende krachten van de markt’ een nieuwe en betere maatschappij kunnen creëren, zoals hij schreef in zijn boek The Constitution of Liberty. Friedman ging nog een stap verder en bepleitte de overdracht van tal van publieke diensten zoals onderwijs en ziekenzorg naar de private sector. En dat alles om hun utopie waar te maken, iets wat Friedman in de praktijk ook probeerde te doen in Chili na de staatsgreep in 1973 van Pinochet tegen de democratisch verkozen president Allende. Meer dan 3000 politieke tegenstanders werden daarbij vermoord, tienduizenden anderen werden opgepakt en zowat 200.000 Chilenen sloegen op de vlucht. Intussen paste Pinochet de neoliberale recepten toe met als gevolg ‘sluiting van veel door de staat gefinancierde scholen; en de gezondheidszorg die als een vrije markt werd georganiseerd, was plotseling nauwelijks meer toegankelijk voor de armen’, schrijft Achterhuis. Ook Hayek had bewondering voor het Chileense experiment en dat is verbijsterend, want terwijl hij voordien zijn minachting had uitgesproken voor de beruchte uitspraak van Lenin ‘dat men geen omelet kan bakken zonder de eieren ervoor te breken’, sloot hij nu de ogen voor de manifeste wandaden van een dictatoriaal regime dat de democratische rechten en vrijheden van de burgers manifest schond.

In een interview in de Chileense krant El Mercurio in 1981 stelde Hayek dat hij tegen dictaturen was als langetermijnoplossing maar dat een dictatuur noodzakelijk kan zijn als overgangsperiode. ‘Op bepaalde ogenblikken kan een land nood hebben aan een vorm van dictatoriaal bestuur. U begrijpt wellicht dat het mogelijk is dat een dictator kan regeren op een liberale manier, net zoals een democratie op een totaal onliberale manier kan regeren. Persoonlijk prefereer ik een liberale dictator boven een democratische regering zonder liberalisme’, zo zei Hayek. Alvast een bijzonder bizarre uitspraak van iemand die zo gehecht was aan de vrijheid. Die overgangsperiode in Chili was trouwens helemaal niet kort, ze duurde immers 17 jaar. Een beter voorbeeld van het najagen van een utopisch denkbeeld is moeilijk te geven. In elk geval sloegen Friedman en Hayek de gouden raad van hun vriend en leeftijdsgenoot Karl Popper in de wind die juist waarschuwde voor het najagen van utopieën: ‘Als we de wereld niet opnieuw in het ongeluk willen storten, moeten we onze dromen over het gelukkig maken van de wereld opgeven. Maar we moeten desondanks toch wereldverbeteraars blijven – maar bescheiden wereldverbeteraars. We moeten ons tevreden stellen met de nooit eindigende taak het lijden te verminderen, vermijdbaar kwaad te bestrijden, misstanden op te ruimen; en daarbij moeten we steeds de ogen open houden voor de onvermijdelijke ongewilde gevolgen van ons ingrijpen, die we nooit geheel kunnen voorzien en die maar al te vaak de balans van onze verbeteringen passief doet staan.’ Een staatsgreep gevolgd door meer dan 3000 moorden, martelingen en geweldplegingen, en de uitsluiting van miljoenen arme mensen was het ‘passief’ in Chili. Het is onbegrijpelijk dat Hayek die elke ingreep van een overheid als ‘totalitair’ bestempelde, dit vergoeilijkte.

Achterhuis geeft in zijn boek nog andere voorbeelden van catastrofale gevolgen van bepaalde neoliberale ingrepen, alhoewel sommige ervan niets te maken hebben met een correct marktdenken. Zo verwijst hij naar het feit dat talloze boeren wereldwijd plaats hebben moeten maken voor voedselconglomeraties die ‘als monopolies de productie, verwerking en distributie van landbouwproducten op zich nemen’. Die monopolies, die doorgaans in stand gehouden worden door machtige lobbygroepen, verhinderen juist een echte vrije markt. Maar de auteur legt wel de vinger op de wonde die veroorzaakt werd door de neoliberale politiek van de laatste dertig jaar. Veel van de privatiseringen hebben volgens de auteur niet gezorgd voor meer efficiëntie, prijsverlaging, kwaliteitsverbetering en transparantie. Dat is overdreven, maar het is juist dat bepaalde privatiseringen mislukt zijn (zoals die van de Britse spoorwegen) en dat de overheid meer moest investeren in het ‘controleren’ van de marktspelers. En bij de bankencrisis waren het opnieuw de belastingbetalers die mochten opdraaien om ze te redden, terwijl de bankiers ongehoord hoge bonussen blijven opstrijken. Achterhuis meende aanvankelijk, net zoals velen, dat het met die bonussen maar ging om een ‘kleine uitwas’, maar ziet nu in dat het in feite om een globale ‘cultuurverandering’ gaat waarin begeerte en hebzucht de bovenhand voeren en waaraan heel wat mensen deelnemen. Alle oproepen tot ‘zelfregulering’ ten spijt zien we vandaag trouwens opnieuw hoe bankdirecteurs hoge bonussen opstrijken.

Maar de uppercut volgt op het einde. Voorstanders van het neoliberale denken wijzen voortdurend op de toegenomen welvaart en groei die dank zij een compleet vrije markt werden gerealiseerd. Maar ook dat klopt niet. ‘Een kwart eeuw neoliberale globalisering heeft geresulteerd in minder groei en grotere sociale verschillen’, aldus Achterhuis die ook wijst op het onmiskenbare feit dat de Scandinavische landen met hun hoge belastingen en uitgaven van de overheid ‘tot de meest concurrerende economieën ter wereld behoren’. De auteur bepleit geen terugkeer naar het aloude Keynesianisme, hij kant zich ook niet tegen het kapitalisme of de vrije markt op zich, maar hij stelt ‘dat het levensgevaarlijk is om daar utopische verwachtingen aan te verbinden’. Hij onderschrijft de visie van Joseph Stiglitz dat er een herstel moet komen tussen ‘markt, staat en burgermaatschappij’. En hij houdt een pleidooi om opnieuw de kardinale deugden te volgen die Aristoteles neerschreef in zijn Ethica: wijsheid, moed, zelfbeheersing en rechtvaardigheid. Het zijn deugden die de neoliberalen niet kennen, en is dan ook dé reden waarom liberalen het neoliberalisme en het libertarisme met evenveel kracht moeten bestrijden als andere utopieën van links of van rechts. Achterhuis citeert in dat verband Mario Vargas Llosa: ‘Het laten samengaan van economische vrijheid en burgerrechten is het beste wat we uitgevonden hebben. Bescherm dat model in ’s hemelsnaam tegen utopieaanhangers van links en rechts die streven naar de perfecte maatschappij.’

Recensie door Dirk Verhofstadt

quote:

Op zondag 10 juli 2011 10:30 schreef Ryan3 het volgende:
Ik heb overigens een topic in POL geopend om over dit onderwerp te discussiëren, meer langs politieke lijn, bij deze het linkje: Is het neoliberalisme een complot?
Daar lopen natuurlijk nogal wat utopistische c.q. fundamentalistische vrijemarktdenkers rond...

quote:

Op woensdag 13 juli 2011 18:28 schreef Gray het volgende:

RSA Animate - Choice

Over ideologie, sociologie, psychoanalyse, philosophy, het kapitalisme en de vrije wil, een lezing van professor Renata Salecl.

quote:

Op vrijdag 29 juli 2011 17:36 schreef Fledderjon het volgende:
*Plop*

Of is dit verhaal niet sensationeel genoeg? Niet actueel en vluchtig genoeg? Mischien willen we liever praten over foto's die wel/niet gemanipuleert zijn? Of alleen even kort opmerken dat de MSM leugens verspreid - dat alles psyop is?

Verlicht mij - Wat is nu precies de bedoeling van dit forum?

quote:

Op vrijdag 29 juli 2011 20:05 schreef Fledderjon het volgende:
Het zou interessant zijn wanneer posters als Bankfurt, Lambiekje of JokkeBrok eens op dit topic zouden reageren.

quote:

Op vrijdag 1 juli 2011 21:39 schreef dadgad het volgende:
It claims that computers have failed to liberate us and instead have "distorted and simplified our view of the world around us".

Ik ben hier gestopt met lezen. Want voor mij is enkel het tegenovergestelde waar. Computers en internet hebben een wereld aan informatie en kennis voor me opgengemaakt. Ik kan niet vaak genoeg uitdrukken wat een fantastische uitvinding dit is.

quote:

Op vrijdag 29 juli 2011 21:17 schreef Hoppahoppa het volgende:

[..]

Zie mijn post hierboven, waarmee ik hun niet wil beledigen, maar het is nogal een complex opgezet onderwerp. Misschien moet je de vragen die je aan hun hebt iets concreter maken.

quote:

Op vrijdag 29 juli 2011 21:42 schreef Lambiekje het volgende:

[..]

Ik heb de 3 docus bekeken. Nu heeft alles doorlezen hier.

quote:

Why did it happen?
Over the last fifty years, Western Europe has been conquered by the same force that
earlier took over Russia, China, Germany and Italy. That force is ideology. Here, as
elsewhere, ideology has inflicted enormous damage on the traditional culture it came to
dominate, fracturing it everywhere and sweeping much of it away. In its place came fear,
and ruin. Russia will take a generation or more to recover from Communism, if it ever
can.
The ideology that has taken over Western Europe goes most commonly by the name of
“Political Correctness.” Some people see it as a joke. It is not. It is deadly serious. It
seeks to alter virtually all the rules, formal and informal, that govern relations among
people and institutions. It wants to change behaviour, thought, even the words we use.

To a significant extent, it already has. Whoever or whatever controls language also
controls thought. Who dares to speak of “ladies” now?
Just what is “Political Correctness?” Political Correctness is in fact cultural Marxism
(Cultural Communism) – Marxism translated from economic into cultural terms. The
effort to translate Marxism from economics into culture did not begin with the student
rebellion of the 1960s. It goes back at least to the 1920s and the writings of the Italian
Communist Antonio Gramsci. In 1923, in Germany, a group of Marxists founded an
institute devoted to making the transition, the Institute of Social Research (later known
as the Frankfurt School). One of its founders, George Lukacs, stated its purpose as
answering the question, “Who shall save us from Western Civilisation?” The Frankfurt
School gained profound influence in European and American universities after many of its
leading lights fled and spread all over Europe and even to the United States in the 1930s
to escape National Socialism in Germany. In Western Europe it gained influence in
universities from 1945.
The Frankfurt School blended Marx with Freud, and later influences (some Fascist as well
as Marxist) added linguistics to create “Critical Theory” and “deconstruction.” These in
turn greatly influenced education theory, and through institutions of higher education
gave birth to what we now call “Political Correctness.” The lineage is clear, and it is
traceable right back to Karl Marx.
The parallels between the old, economic Marxism and cultural Marxism are evident.
Cultural Marxism, or Political Correctness, shares with classical Marxism the vision of a
“classless society,” i.e., a society not merely of equal opportunity, but equal condition.
Since that vision contradicts human nature – because people are different, they end up
unequal, regardless of the starting point – society will not accord with it unless forced.
So, under both variants of Marxism, it is forced. This is the first major parallel between
classical and cultural Marxism: both are totalitarian ideologies. The totalitarian nature of
Political Correctness can be seen on campuses where “PC” has taken over the college:
freedom of speech, of the press, and even of thought are all eliminated.
The second major parallel is that both classical, economic Marxism and cultural Marxism
have single-factor explanations of history. Classical Marxism argues that all of history was
determined by ownership of the means of production. Cultural Marxism says that history
is wholly explained by which groups – defined by sex, race, religion and sexual normality
or abnormality – have power over which other groups.
The third parallel is that both varieties of Marxism declare certain groups virtuous and
others evil a priori, that is, without regard for the actual behaviour of individuals.
Classical Marxism defines workers and peasants as virtuous and the bourgeoisie (the
middle class) and other owners of capital as evil. Cultural Marxism defines all minorities,
what they see as the victims; Muslims, Feminist women, homosexuals and some
additional minority groups as virtuous and they view ethnic Christian European men as
evil. (Cultural Marxism does not recognise the existence of non-Feminist women, and
defines Muslims, Asians and Africans who reject Political Correctness as evil, just like
native Christian or even atheist Europeans.).
The fourth parallel is in means: expropriation. Economic Marxists, where they obtained
power, expropriated the property of the bourgeoisie and handed it to the state, as the
“representative” of the workers and the peasants. Cultural Marxists, when they gain
power (including through our own government), lay penalties on native European men
and others who disagree with them and give privileges to the ”victim” groups they favour.
Affirmative action is an example.
Finally, both varieties of Marxists employ a method of analysis designed to show the
correctness of their ideology in every situation. For classical Marxists, the analysis is economic. For cultural Marxists, the analysis is linguistic: deconstruction. Deconstruction
“proves” that any “text,” past or present, illustrates the oppression of Muslims, women,
homosexuals, etc. by reading that meaning into words of the text (regardless of their
actual meaning). Both methods are, of course, phony analyses that twist the evidence to
fit preordained conclusions, but they lend a ‘scientific” air to the ideology.
These parallels are neither remarkable nor coincidental. They exist because Political
Correctness is directly derived from classical Marxism, and is in fact a variant of Marxism.
Through most of the history of Marxism, cultural Marxists were “read out” of the
movement by classical, economic Marxists. Today, with economic Marxism dead, cultural
Marxism has filled its shoes. The medium has changed, but the message is the same: a
society of radical egalitarianism enforced by the power of the state.
Political Correctness now looms over Western European society like a colossus. It has
taken over both political wings, left and right. Among so called Western European
”conservative” parties the actual cultural conservatives are shown the door because being
a cultural conservative opposes the very essence of political correctness. It controls the
most powerful element in our culture, the media and entertainment industry. It
dominates both public and higher education: many a college campus is a small, ivycovered
North Korea. It has even captured the higher clergy in many Christian churches.
Anyone in the Establishment who departs from its dictates swiftly ceases to be a member
of the Establishment.
The most vital question is: how can Western Europeans combat Political Correctness and
retake their society from the cultural Marxists?
It is not sufficient just to criticise Political Correctness. It tolerates a certain amount of
criticism, even gentle mocking. It does so through no genuine tolerance for other points
of view, but in order to disarm its opponents, to let itself seem less menacing than it is.
The cultural Marxists do not yet have total power, and they are too wise to appear
totalitarian until their victory is assured.
Rather, those who would defeat cultural Marxism must defy it. They must use words it
forbids, and refuse to use the words it mandates; remember, sex is better than gender.
They must shout from the housetops the realities it seeks to suppress, such as our
opposition to Sharia on a national and local level, the Islamisation of our countries, the
facts that violent crime is disproportionately committed by Muslims and that most cases
of AIDS are voluntary, i.e., acquired from immoral sexual acts. They must refuse to turn
their children over to public schools.
Above all, those who would defy Political Correctness must behave according to the old
rules of our culture, not the new rules the cultural Marxists lay down. Ladies should be
wives and homemakers, not cops or soldiers, and men should still hold doors open for
ladies. Children should not be born out of wedlock. Glorification of homosexuality should
be shunned. Jurors should not accept Islam as an excuse for murder.
Defiance spreads. When other Western Europeans see one person defy Political
Correctness and survive – and you still can, for now – they are emboldened. They are
tempted to defy it, too, and some do. The ripples from a single act of defiance, of one
instance of walking up to the clay idol and breaking off its nose, can range far. There is
nothing the Politically Correct fear more than open defiance, and for good reason; it is
their chief vulnerability. That should lead cultural conservatives to defy cultural Marxism
at every turn.
While the hour is late, the battle is not decided. Very few Western Europeans realise that
Political Correctness is in fact Marxism in a different set of clothes. As that realisation
spreads, defiance will spread with it. At present, Political Correctness prospers by

disguising itself. Through defiance, and through education on our own part (which should
be part of every act of defiance), we can strip away its camouflage and reveal the
Marxism beneath the window-dressing of “sensitivity,” “tolerance,” and “multiculturalism.”
Who dares, wins.
The Historical Roots of “Political Correctness”
Western Europe is today dominated by an alien system of beliefs, attitudes and values
that we have come to know as “Political Correctness.” Political Correctness seeks to
impose a uniformity of thought and behaviour on all Europeans and is therefore
totalitarian in nature. Its roots lie in a version of Marxism which seeks a radical inversion
of the traditional culture in order to create a social revolution.
Social revolution has a long history, conceivably going as far back as Plato’s Republic. But
it was the French Revolution of 1789 that inspired Karl Marx to develop his theories in the
nineteenth century. In the twentieth century, the success of the Bolshevik Revolution of
1917 in Russia set off a wave of optimistic expectation among the Marxist forces in
Europe and America that the new proletarian world of equality was finally coming into
being. Russia, as the first communist nation in the world, would lead the revolutionary
forces to victory.
The Marxist revolutionary forces in Europe leaped at this opportunity. Following the end
of World War I, there was a Communist “Spartacist” uprising in Berlin, Germany led by
Rosa Luxemburg; the creation of a “Soviet” in Bavaria led by Kurt Eisner; and a
Hungarian communist republic established by Bela Kun in 1919. At the time, there was
great concern that all of Europe might fall under the banner of Bolshevism. This sense of
impending doom was given vivid life by Trotsky’s Red Army invasion of Poland in 1919.
However, the Red Army was defeated by Polish forces at the battle of the Vistula in 1920.
The Spartacist, Bavarian Soviet and Bela Kun governments all failed to gain widespread
support from the workers and after a brief time they were all overthrown. These events
created a quandary for the Marxist revolutionaries in Europe. Under Marxist economic
theory, the oppressed workers were supposed to be the beneficiaries of a social
revolution that would place them on top of the power structure. When these
revolutionary opportunities presented themselves, however, the workers did not respond.
The Marxist revolutionaries did not blame their theory for these failures. They blamed the
workers.

quote:

Op zaterdag 30 juli 2011 00:11 schreef Fledderjon het volgende:
Je maakt het me erg lastig Hoppa - Het manifest van Breivik is enerzijds een samenraapsel van hole frase en ondeugdelijke assumpties aangaande Marx en zijn denken, maar anderzijds, door termen te gebruiken als 'cultureel Marxisme' en 'ideologie v/d politieke correctheid', lijkt het zowaar doordacht en wekt het de schijn van een coherent intellectueel relaas. Helaas ligt het allemaal niet zo simpel.

Wil ik echter mijn afkeer van dit manifest duidelijk en helder aan jou uitleggen, ben ik welhaast gedwongen iedere foute aannamen en elke drogreden uit de doeken te doen. Dit betekent een uitgebreide uiteenzetting van elke denkrichting/school die Breivik hier aanhaalt en het aandragen van primaire quotes. Hoewel mijn bibliotheek dit laatste wel toelaat, gaat daar uren werk in zitten.

Dat zal ik dus niet gaan doen, maar later zal ik deze post wat verder uitbreiden en zo kort en bondig mogelijk laten zien waar de gevaren van dit manifest precies liggen.

quote:

Op vrijdag 29 juli 2011 23:11 schreef Hoppahoppa het volgende:
Over ideology en Marxisme. Mogelijk interessant voor dit topic, om het te plaatsen in de huidige gebeurtenissen. De komende passage kwam ik tegen in het Manifest van Breivik.

Hij schrijft hiervoor dat ideologie (en dan met name de sociaal democratische/marxistische ideologie) de oorzaak is van islamisering. Vervolgens gaat hij daar op door:

[..]

edit: shit, dat is meer tekst dan ik dacht.

quote:

Rather, those who would defeat cultural Marxism must defy it. They must use words it
forbids, and refuse to use the words it mandates; remember, sex is better than gender.
They must shout from the housetops the realities it seeks to suppress, such as our
opposition to Sharia on a national and local level, the Islamisation of our countries, the
facts that violent crime is disproportionately committed by Muslims and that most cases
of AIDS are voluntary, i.e., acquired from immoral sexual acts. They must refuse to turn
their children over to public schools.
Above all, those who would defy Political Correctness must behave according to the old
rules of our culture, not the new rules the cultural Marxists lay down. Ladies should be
wives and homemakers, not cops or soldiers, and men should still hold doors open for
ladies. Children should not be born out of wedlock. Glorification of homosexuality should
be shunned. Jurors should not accept Islam as an excuse for murder.

quote:

Op vrijdag 5 augustus 2011 14:15 schreef dadgad het volgende:
Ik trap deze super-op even omhoog.

quote:

Op vrijdag 5 augustus 2011 14:41 schreef Hoppahoppa het volgende:

[..]

Top! Ik hoop wel dat fledder nog terugkomt en de hoop op een intellectueel BNW-topic niet heeft opgegeven.

quote:

Op vrijdag 5 augustus 2011 14:58 schreef dadgad het volgende:

[..]

Ik ook, ik ook.

Wat denk jij trouwens, komt er een moslim-genocide hier in Nederland?

quote:

Op vrijdag 5 augustus 2011 15:17 schreef Hoppahoppa het volgende:

[..]

In ¨āʾ Allāh (ik hoop dat ik het goed schrijf...)?

Laten we vooral hopen van niet. Geeft zo'n rotzooi.

quote:

Op vrijdag 5 augustus 2011 16:19 schreef dadgad het volgende:

[..]

ach, dat kunnen de polen dan weer opruimen toch

quote:

Op vrijdag 5 augustus 2011 16:34 schreef Hoppahoppa het volgende:
Trouwens, ik denk niet dat dit topic ooit storm gaat lopen. Ik vrees dat 90% van BNW helemaal niet op dit topic zit te wachten. Dat blijkt ook wel, want op jouw reacties na is vrijwel alles wat hier gepost is off-topic. Jammer, want zoals Fledderjon al aangaf, het zou interessant zijn om ook de 'vaste BNW-mensen' hier in de discussie te zien.

Maar goed, ik denk dat het te hoog gegrepen is voor het merendeel.

quote:

Op zaterdag 6 augustus 2011 00:38 schreef dadgad het volgende:

[..]

tja, ik vrees van wel. BNW is een beetje een sensatie-forum lijkt het wel. Massa-genocides enzo

quote:

Op zaterdag 6 augustus 2011 06:36 schreef Fledderjon het volgende:

Ik krijg daarbij sterk het gevoel dat deze des-illusie of misschien wel desinteresse, de voornaamste drijfveer is achter vrijwel iedere allesomvattende BNW theorie. Altijd komt er een deus ex machina om de hoek kijken - disclaimer; nee ik lees niet alleen de MSM en ja, ik ben bekent met de praktijken van de o.a. de Cia - waarmee dus nooit iets wordt opgelost.

quote:

Op maandag 8 augustus 2011 23:46 schreef Fledderjon het volgende:
Tsjah.. je hebt wel gelijk natuurlijk. Ik baal een beetje; aan het begin van de avond met een vrij uitgebreide reactie op Hoppa begonnen - met behoorlijk wat theoretische uiteenzetting, bronnen en aangehaalde citaten van o.a. Isaiah Berlin - maar helaas.. één verkeerde beweging en alles was weg. Ben voor vandaag wel even uitgedacht

Het probleem is ook dat het meeste waar ik over zou willen discussiëren enige theoretische achtergrond/onderbouwing vraagt, wat leid tot post die misschien meer thuis horen in Fil of Pol.

Terwijl het evengoed BNW gerelateerd blijft - en ik natuurlijk juist over dat gedeelte zou willen praten..

Laat dit topic anders simpelweg een vrije associatie verzamelplaats zijn, en mocht je denken - dit wil ik er persoonlijk uit pikken! - maak er een topic over desnoods met verwijzing in de OP naar dit topic. Zelf heb ik ook nog wat ideeën voor topics, maar ik moet even de tijd vinden om een degelijke OP ervoor te maken. Komt wel goed!