Ik weet niet of je er nog over aan het nadenken bent, maar hier mijn ervaring.
Zo'n 15 jaar geleden ben ik gaan samenwonen en gelijk op de eerste dag een pup genomen. Erg schattig, lief, noem maar op

Wat minder tof was, is dat hij zo'n beetje alle vloerbedekking heeft aangeknaagd, schoenen, sokken, bankstel, tafelpoten, alles. We waren zeer vaak thuis, maar je hoefde maar de andere kant op te kijken en hij lag weer te kluiven

Het heeft ons handenvol met geld gekost om alles te repareren/vervangen. Ook het zindelijk worden was lastig, net als de trainingen bij de hondenschool (gezakt voor de basiscursus, combi Duitse Herder/Husky was volgens de trainer een ware Borderliner)
Vervolgens is de relatie na een paar jaar op de klippen gelopen, de hond is bij mij gebleven. Ik moest fulltime gaan werken. Mijn ouders vingen hem overdag op, waar ik ze nog elke dag dankbaar voor ben. Daarmee had ik echt mazzel, anders had ik hem weg moeten doen. Wel veel geregel, want altijd de hond wegbrengen/ophalen, zorgen dat hij daar ook voldoende voer ed had, enz. Ook toen mijn vader overleed, heeft mijn moeder mijn hond nog opgevangen.
Naast al dit gedoe is mijn hond erg ziek geweest, vooral veel last gehad met zijn ingewanden. De eerste jaren heb ik de deur bij de DA platgelopen. Later kreeg hij heupproblemen, dus weer een abbo bij de DA.
3 maanden geleden heb ik hem met pijn in mijn hart moeten laten inslapen, hij kon niet meer lopen. Hij is dik 14 jaar geworden, ouder dan ik had durven dromen. Een schat van een beest, ik mis hem nog elke dag...
Ik zou graag weer een hond willen hebben, maar ik weet hoeveel werk het is om hem sociaal, zindelijk en volwassen te krijgen. Dat doe je niet even na je werk, maar het is, zeker de eerste maanden een dagtaak! En aangezien ik fulltime werk, een studie volg, alleen woon, mijn moeder ouder wordt en ik ook nog eens een sociaal leven probeer bij te houden begin ik er niet meer aan. Al met al heeft het me duizenden euro's gekost.
Ik weet dat je kosten voor lief moet nemen als je een hond neemt, maar ik heb me daarop verkeken. Elke cent was het me waard, maar ik heb veel andere dingen moeten laten liggen om de rekeningen te kunnen betalen. En dan heb je natuurlijk nog de zorgen om en voor zo'n beestje als hij ziek is, jezus wat heb ik me wel eens naar lopen maken, niet tof...
Daarnaast kan je leven zeer snel veranderen. In mijn geval ging de relatie kapot, maar wat als je de vent van je leven treft met een allergie? Wie gaat er dan voor; de vent of je hond? En spontaan een weekendje of een dagje weg kan je vergeten, of je moet de hond naast die andere dagen ook nog naar je ouders kunnen brengen. Daarnaast moet je er ook rekening mee houden dat een hond vrij oud kan worden, dus je neemt iets voor langere tijd.
Geen idee of je er wat aan hebt, maar dit was mijn verhaal
[ Bericht 0% gewijzigd door minthy op 11-07-2011 03:38:07 ]