Eminem #5: Bad meets evil

quote:

Op maandag 2 maart 2015 22:56 schreef SergeantPeper het volgende:

[..]

Suck a dick, the day you beat me pigs'll fly out my ass
In a flying saucer full of Italian sausage


Gelukkig komt Kanye's album binnenkort uit, All Day is beter dan heel MMLP2 samen.

quote:

Op maandag 2 maart 2015 22:56 schreef SergeantPeper het volgende:
Gelukkig komt Kanye's album binnenkort uit,

quote:

Op maandag 2 maart 2015 23:08 schreef Catch22- het volgende:

[..]

strakke line. Ieder zijn ding. Ik vind kanye echt een onwijze imbeciel met een ernstige psychische afwijking. Eerste albums waren prima, maar tegenwoordig is het echt een krakitatuur van zichzelf.

quote:

Op dinsdag 3 maart 2015 18:07 schreef SergeantPeper het volgende:

[..]

Kanye innoveert en brengt genres bij elkaar. Hoe kun je hem een karikatuur van zichzelf noemen? Als dat voor iemand opgaat is het juist Eminem, die wanhopig teert op zijn oude methoden om controverses te genereren door random celebrities te bashen en "fuck bitches and faggots" teksten. MMLP2 was dat betreft echt het dieptepunt. Nul inspiratie die gast.

quote:

Op dinsdag 3 maart 2015 20:37 schreef dunkins01 het volgende:
En uiteindelijk kom je tot de conclusie dat 50 Cent de allerbeste is

quote:

Op dinsdag 3 maart 2015 22:20 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Kanye kan ik onmogelijk serieus nemen. Op 'Forever' stond Eminem ook ver boven de rest uit. Ja, dus ook Kanye. Die mongool verlengt zo vaak aan het einde van een bar de laatste klinker. Gruwelijk irritant.

quote:

Op dinsdag 3 maart 2015 23:37 schreef SergeantPeper het volgende:

[..]

Als je Eminem's Forever verse leest slaat het helemaal nergens op. Ongelooflijke kuttekst. Goede delivery, dat dan weer wel. Je hoeft Kanye niet serieus te nemen, maar hij is ongeloof consistent ondanks dat hij voor bijna elk album een compleet andere benadering kiest. College Dropout, Late Registration, MBDTF, 808s & HB zijn allen 9/10 tot 10/10 albums, terwijl Yeezus en Graduation beiden ook een ruime 8 scoren imo. Kanye is het rapgenre inmiddels ontstegen (vooral het ensemble artiesten dat hij voor MBDTF bij elkaar heeft weten te brengen is zeer indrukwekkend, een van de beste albums van de laatste 10 jaar), terwijl Eminem alleen maar slechter is geworden. SSLP, MMLP en delen van TES waren fantastisch, terwijl het snel bergafwaarts is gegaan met Encore. Hij heeft feitelijk sinds 2002 geen goed album meer gemaakt. Hij rapt continu in die irritante double-time, hakkerige flow over kant en klare beats waar al een chorus bij is inbegrepen. Het klinkt gewoon voor geen meter.

Ik denk dat de enige goede nummers die hij de laatste jaren gemaakt heeft Deja Vu, Going Through Changes en Bad Guy zijn, de rest is allemaal middelmaat of slechter. Legacy vond ik teleurstellend, vooral door het zwakke verse 3. Hij kan er maar beter mee stoppen en wat oud ongebruikt materiaal uit zijn goede tijd (99-01) uitbrengen.

quote:

Op woensdag 4 maart 2015 16:32 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

De nummers die je opnoemt van MMLP2 zijn juist de mindere nummers. En Kanye één van de beste albums van de laatste 10 jaar uitbrengen? Doe me een lol. Good kid, m.A.A.d city is het album van deze generatie. Van het niveau MMLP en Illmatic. Nooit dat Kanye die niveaus ooit zal halen. Kanye is een vreselijke commerciële aap, realness is ver bij hem te zoeken. Hij kan het beter houden bij lelijke schoenen voor Adidas ontwerpen. Eminem is geen Slim Shady meer, dat heeft hij vanaf Recovery zo'n beetje achter hem gelaten. Als je enkel dat waardeert, kan ik het wel begrijpen. Maar hij maakt een ontwikkeling door. Vandaar dat ie nummers als Headlights uitbrengt, dat had je in 2000 nooit kunnen verwachten. Eminem vertelt in zijn teksten een verhaal, in tegenstelling tot de meeste andere rappers tegenwoordig die hun eigen pik zuigen. Owh, en als je Guts Over Fear luistert (matig nummer, goede boodschap), begrijp je dat hij tenminste kritisch is op zijn recentere werk. Zie ik die egomaan Kanye nooit doen. Suffering from realness? Nah ...

quote:

Eminem's music has been unrelievedly awful now for a full decade. The tenor and quality of that awfulness have varied slightly—2004's Encore was awful in an embarrassed, shrugging, transparent way; Relapse's awfulness lay in its regressive puerility. On Recovery, he discovered a new and commercially successful kind of awful, mixing the ugly viscera of domestic abuse with power-ballad glucose.

The awfulness he settled on for last year's endless Marshall Mathers LP 2 seems to be his new default: He's aggressively, thoroughly, eagerly awful, like a sociopathic A-student who thinks he's figured out exactly what you are looking for. In this case, it's snarling syllables and endless vitriol. He has never been working harder, Eminem has observed in interviews; in the sense that he's released a 78-minute album and another disc of new music all in the last year, he's right. But the wearying, dispiriting, and frankly numbing output of his current career phase isn't "work." It's maniacal persistence, of the same sort that leads some douche to text a woman 38 times about the $32k he made in June.

Seconds into the 2xCD label compilation Shady XV, which pairs 12 new songs with a disc of "greatest hits," Eminem fires up his rappity-rap sputtering chainsaw, and it never ceases for the spiritually exhausting hour that follows. Even at his peak, his rapping was never melodious, but at his nadir, he has all the musicality of a leaf-blower. The production functions simply, like a stopwatch: It's there to tell him when to start and when to stop, and occasionally a juiced-up power-rock chorus interrupts him. Submitting production to an Eminem album must feel, for a producer, something like a novelist feeding their manuscript into a wood chipper. On the one hand, you are guaranteed unprecedented exposure, and on the other, you are all but ensuring that no one will notice a note of your work.

These days, Eminem raps in a near-constant shout, with every line escalating into rage spittle that erases all tension or continuity or emotional impact. In his will to annihilate, he's also abandoned all claims to sense. "Affable guy next door's laughable/ My next whore's gonna have mechanical arms that'll jack me off with a lotion dispenser/ With a motion sensor/ No emotion, hence I guess a sick prick dies hard/ I got a Magic Johnson," he babbles on "Shady XV". He then goes onto say "I'll slap Linda Ronstadt with a lobster" and adds something about "Charles Hamilton slash Manson and Bronson (grr) animal snarls." There's nothing here to be impressed by.

Or observe this string of logorrhea from "Right For Me": "Roses are violet, mollys are blue, lost in a ball of confusion it's all an illusion/ It's probably the shrooms I'm on, cuz I think I started hallucinating/ Cuz I just thought I heard Jay Electronica and Odd Future's new shit/ And all I could do was just follow the music and end up with Paula Abdul at Lollapalooza filling water balloons with nail polish remover." Could you even read all that without your eyes glazing over?
Mathers' great talent—his 180-degree ear for how everything can be made to rhyme with everything else, how chains of these rhyming lines can be erected into dizzying towers—has officially devolved into a tic. His verses denature all sense of pronunciation and meter and natural speech rhythm; you could probably read this review as one long Eminem verse.

The glimmers of self-awareness that pop up here and there are the passing thoughts of a superstar, bobbing bottles of insight in an ocean of gibberish. "A martyr on a private charter/ Whose life could be harder?" he sneers at himself on "Shady XV". On "Fine Line", he wonders "Is it really my soul to keep, or have I sold it cheap?" Occasionally he buries a confession in plain sight, as on "Fine Line": "Sometimes I just wanna walk into Target and look at shit, browse, I don't even wanna buy nothing, I just wanna fuckin' wanna walk around inside it/ Look how excited I sound when I get to talking about life and everything about it I miss." There's nothing artful or even interesting about that phrasing, or the way he tortures and twists the vowels so they rhyme ("sometimes" finds its way mashed up against "I don't", which is forced to then rhyme with "I just", "inside it", "excited I sound" and "I miss", a mess of nonsensical emphases), but the feeling is legible, an isolation and a prevailing sense of unworthiness that has always lingered beneath Mathers' hateful snarl.

The greatest-hits disc is a misnomer: It's mostly a grab-bag of Shady throwaways and deep cuts. But there are some good songs here: Obie Trice gets three of them, all good and worth rescuing from the commercially doomed albums they were buried on. There's the Dre-produced "The Setup", from Cheers; "Cry Now [Shady Remix]"; and the Entourage theme song "Wanna Know", in which Trice spits over a tumbling garage rock sample. For some reason, several cuts from 50 Cent's Get Rich or Die Tryin', one of the most ubiquitous rap albums in history, are reproduced. There are a couple of decent, bruising Slaughterhouse songs. But the presence of these songs is mostly a signifier of the Shady Industry, the group of hangers-on that on some level seems to keep Mathers going.

On the saccharine Sia-featuring single "Guts Over Fear", Eminem baldly admits to resorting to the sophomore and puerile tactics here—threatening to punch Lana Del Rey in a BET freestyle, or threatening to rape Iggy Azalea on "Vegas"—because he has no other ideas, and nothing further to say, and is painfully aware of it: "There's no more emotion for me to pull from/ Just a bunch of playful songs that I make for fun/ So, to the break of dawn, here I go, recycling the same old song," he says. The frankness of the message is remarkable: We're stuck with him, an aging white man with nothing left to say gripping the biggest bullhorn in hip-hop.

quote:

Op woensdag 4 maart 2015 18:59 schreef SergeantPeper het volgende:

[..]

MBDTF is een van de, zo niet het beste hip-hop album aller tijden. De score op Metacritic van 94 spreekt boekdelen. Als er iets is wat Kanye niet is is het een hoer van de commercie. Yeezus is een van de meest polariserende en gewaagde albums van de laatste jaren, evenals 808s & HB baanbrekend was. Wat een onzin spui je ook over "realness"; het is me wel duidelijk dat je nooit echt goed naar de teksten van Kanye geluisterd hebt. Ja, hij is megalomaan en uit zich af en toe als zodanig (tekenend voorbeeld Taylor Swift incident), maar tegelijkertijd geeft hij die tekortkomingen ook toe op MBDTF en 808s. Runaway is hiervan denk ik wel het beste voorbeeld (en ook het beste nummer op het album).

Bv.

[Verse 1]
My friend showed me pictures of his kids
And all I could show him was pictures of my cribs
He said his daughter got a brand new report card (card)
And all I got was a brand new sports car

Over Eminem dan maar. Welke "ontwikkeling" is dat dan precies? Men zegt inderdaad dat hij volwassen wordt (en inderdaad, wanneer hij een serieuze poging tot een introspectief, emotioneel beladen nummer doet vaak met succes), maar 90% van zijn nummers staan bol van de tenenkrommende punchlines over toilethumor, bitches en faggots. Het probleem zit hem i.m.o. deels in dat hij minder van zichzelf laat zien in zijn muziek. Vergelijk de Eminem van vroeger (die Love You More maakt; vanuit eigen ervaring geschreven) van nu, die het generieke Love The Way You Lie maakt (beiden over hetzelfde onderwerp). Eerstgenoemde was briljant, de laatste slechts een succes omdat 16 jarige meisjes het refrein van Rihanna zo catchy vonden. Een top 5 van Eminem nummers van de laatste 10 jaar zou zijn 1) Deja Vu 2) Going Through Changes 3) Bad Guy (voornamelijk door verse 4) 4) Cocaine 5) ...hier heb ik dus al moeite mee lol. Headlights was op papier een aardig idee maar vreselijk slecht uitgevoerd, niet om aan te horen.

Over GoF; inderdaad hij is kritisch op zijn eigen werk. Maar getuigt wel van erg weinig inspiratie. "Ik moet stoppen met celebrity's bashen en meer emo muziek maken zoals Not Afraid voor onzekere pubers". En dat staat dan op hetzelfde album als Vegas dat weer in de eerste categorie nummers valt, staat bol van de hypocrisie dus die boodschap.

Onderstaand stuk van Pitchfork dekt de lading prima

[..]

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 00:43 schreef GGMM het volgende:
Kanye West heeft niks met hip-hop te maken

quote:

Op donderdag 5 maart 2015 00:30 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Kijk, niet iedereen kan Eminem waarderen. Maar Kanye boven hem? Onmogelijk. Jij bent letterlijk de eerste hiphopliefhebber die ik dat hoor zeggen.

quote:

Maar Kanye schaar ik naast die swaggy rappers als Tyga, Wiz Khalifa, Lil' Wayne, A$AP Rocky, Drake en Big Sean.

quote:

Ik snap niet dat je niet kunt beweren dat Kanye een hoer van de commercie is. Op zijn teksten beweert hij dat misschien, maar hij is bezig met allerlei designershit ... Tja ...

quote:

En ik heb nergens beweerd dat de huidige Eminem nog steeds on top of the game is. Niemand is dat nu overduidelijk (Kendrick heeft de potentie). Tot slot is je top 5 echt wack. Als we alles vanaf Encore pas meenemen en Encore zelf dus niet, hoort iets van When I'm Gone, No Love, Rap God, Don't Front en Legacy daarbij.

quote:

Je quote is tl;dr. Heb het eerder gezegd en zeg het weer: na zijn The Eminem Show moest hij het hebben van individuele nummers. Van Kanye vond ik alleen Stronger wel ok. De rest van hem is wack.

quote:

Op vrijdag 6 maart 2015 10:31 schreef SergeantPeper het volgende:
Laat ik de discussie met deze afbeelding dan maar definitief beslechten.

[ afbeelding ]

quote:

Op vrijdag 6 maart 2015 10:31 schreef SergeantPeper het volgende:
Laat ik de discussie met deze afbeelding dan maar definitief beslechten.

[ afbeelding ]

quote:

Op vrijdag 10 november 2017 18:11 schreef Dark_Angelus het volgende:
Nieuwe Eminem ft. Beyonce

https://open.spotify.com/track/7zLGHiDWd9T1Rxw4PQCb13