Luisteren jullie kinderen echt naar die uitleg?
Soms heb ik het gevoel dat ik de enige ben met een kind wat gewoon oostindisch doof is. Net zijn vader
voorbeeld:
Seb wil lopen in de stad. Dat mag maar dan wel bij mij blijven en niet wegrennen want dan raakt hij mij kwijt. Als hij niet bij mij kan blijven zal hij in de buggy moeten.
Maar het kan hem echt niks schelen, hij kijkt me aan en lacht me recht in mijn gezicht uit en rent weg.
Ik zeg het dan nog 1 keer, Het is klaar nu, je blijft bij mij anders zet ik je in de buggy vast. Meestal lacht hij me dan weer uit en doet het gewoon nog een keer.
30 seconde later snoer ik een heftig spartelend, schreeuwend kind vast in de buggy.
Hij krijgt 1 waarschuwing en dan is het klaar. Want ik geef hem 1 vinger en hij neemt een hele hand. En ik ben echt consequent. Als ik zeg dat ik de eerstvolgende keer actie zal ondernemen dan doe ik dat ook. Maar misschien is dat al teveel ruimte voor Seb en moet ik meteen tot actie overgaan.
Hij is heel erg aan het zoeken naar de grenzen. Krijg tegenwoordig ook vaak de reactie: ECHT WEL

Als mijn antwoord echt niet is. Peuterpuber