Oke mensen, ik zit hier echt heel erg mee, en ik wil gewoon weten of het allemaal aan mij ligt. Ik zal jullie het hele verhaal zo kort mogelijk uitleggen. Zij is trouwens 16 en ik 19.
Het begon allemaal als een hele goede vriendschap, we werden echt beste vrienden. Toen werd het meer en kregen we een relatie, de eerste paar maanden gingen echt super. Maar toen kwam er een punt waarop ze mijn hulp nodig had, ik ging haar dus helpen. Vervolgens ging ze, op alles wat ik zei commentaar geven, moet dat niet zo moet je dat niet anders doen blabla. Ik hield heel lang mijn mond tot ik op een gegeven moment zei: Als je wilt dat ik je help, moet je wel wat van me aannemen. Hierop reageerde ze erg verontwaardigd, en later kreeg ik te horen dat ik dan de chagrijn was en alles. Het gevolg van dit alles was dat ze me een hele week niet wilde zien!
Vanaf dit moment ging ze anders doen, ze was niet meer zo lief als eerst. Ze werd boos om alles ik kon geen normale discussie met der hebben want ze was gewoon zo koppig en wilde niet toegeven. Ongeveer een maand later had ze gala, ik zou eerst meegaan. Nu kwam ze er dus mee dat ze PERSE wilde gaan paardrijden de dag na het gala, ik zei prima maar dan blijf ik niet bij je slapen anders ben ik veel te moe de volgende dag, ze vond dat maar onzin en alles. Toen stelde ik dus voor dat ze dan niet ging paardrijden en we zouden kijken voor wat leuks te doen, ze antwoordde: Dan zorg wel maar dat je wat vind, want ik ga niet thuisblijven voor met jou op de bank te hangen. Ik zei dat ik geen tijd had en moest werken, of zij dat even wilde doen. Ze antwoordde met: jij wilt toch wat doen, dan zoek jij ook maar wat. Dit resulteerde in dat ik niet mee mocht naar het gala en ze daar met een ander gezoend heeft (wat ik dus pas later wist).
Met pijn en moeite de relatie gelijmd, want voor haar was het allemaal voorbij?
Nou goed weer een maand later stond ik met de sleutels klaar om te vertrekken naar haar na een lange dag werken. Het was al 8 uur krijg ik een sms: Ja ik ga wel straks nog naar de peppermill om 11 uur. Ik vond dit dus niet zo leuk dat ze er op het laatste moment mee kwam en zei er wat van, ze antwoordde met: ja ik snap dat je het niet leuk vind maar ik ga het niet laten voor jou. Toen was ik degene die er een rare draai aan gaf. En hoorde ik niks meer. Ik werd dus een beetje kwaad, en ze stuurde we moeten praten morgen.
De dag erna ging ik erheen, en was het opeens allemaal over? ik snapte er niks van. Ze verbrak het contact, en wil nu niks meer van me weten ineens. Ze heeft al zeker 5 x gezegd dat ze er wel nog over wilde praten, ook tegen andere mensen. en een paar dagen later is dat weer allemaal anders. Mijn vraag is nu, Hoe kan iemand zo onredelijk zijn? en wat gaat er bij zo iemand door het hoofd.
Tijdens de relatie was ze ook vaak egoïstisch, onredelijk, wilde ze nooit fouten toegeven, als ik het met haar oneens was begon ze vaak ook boos te worden.
Wat ik zeker weet:
- er is geen ander.