ik ben dan een paar dagen extreem somber en totaal van slag
Wat ik mij afvraag:
• Hebben meer mensen daar last van?
• Welke mentale trucks gebruik je om er mee om te gaan als je (voor je gevoel) tot op het bot wordt afgekraakt?
Al over nagedacht, het is ook bullshit dat zijn familie hem afkraakt, vandaar ook dat het zelfs in een topic belandquote:Op vrijdag 17 juni 2011 19:28 schreef Ph.D.PowerPauper het volgende:
Verder kraakt mijn familie mij nooit af, en ik hen ook niet, waarom zouden ze dat doen? Denk daar maar eens over na.
Beetje kortzichtige reactie van je of niet? denk daar maar is over na
Beetje typische redenering maar ok.quote:
[..]
Al over nagedacht, het is ook bullshit dat zijn familie hem afkraakt, vandaar ook dat het zelfs in een topic beland
Beetje kortzichtige reactie van je of niet? denk daar maar is over na
Verder ligt het er aan wat er gezegd wordt en met welke reden. Als er een kern van waarheid inzit, neem dat er uit.
Als het onterecht is: ene oor in, andere uit
Als het je echt raakt, dan ben je het er mss (half) mee eens. Als je iets met die kritiek kunt, moet je dat mss proberen.
Als het zinloos afzeiken is, dan kun je het in een serieus gesprek aan de orde stellen. Als dat onmogelijk is, dan kun je er beter boven gaan staan en het negeren.
Ik ben volgens hem een totale nietsnut en hij ziet niet in hoe de psychische problemen die ik heb mijn functioneren beïnvloeden, ondanks dat ik al wat jaartjes bij een psycholoog loop en het ondertussen wel wat beter gaat. Hij behandelt mij als een klein kind zonder respect voor mijn mening of voor wat er allemaal aan de hand kan zijn. Ik wordt dan als een marionettenpopje rondgedirigeerd. Zonder naar de omstandigheden te vragen maakt hij me uit voor een slome sukkel die niks kan bij wijze van spreken.
Op zich ben ik ook niet blij met het feit dat ik al veel te lang over mijn opleiding doe en mijn leven op vele punten een rotzooi is, maar ik werk er zo hard aan als dat ik kan. Door mijn faalangst is dat soms heel lastig.
Van andere familieleden kan ik het een stuk beter hebben, maar ook daarvan kan ik soms helemaal van slag raken. op de een of andere manier kan ik het van vrienden beter hebben als ze stevige kritiek uiten. Het raakt mij veel minder in mijn eigenwaarde dan bij kritiek van mijn familie.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 17-06-2011 19:42:43 ]
Raak van die faalangst af.quote:
Het betreft vooral mijn vader zijn opmerkingen over de duur mijn opleiding en hoe ik op sommige punten faal. Hij weet dan allemaal hoe het wel moet en als ik op een bepaald punt iets niet doe zoals hij dat wil dan krijg ik zo nu en dan een preek van hier tot gunder,
Ik ben volgens hem een totale nietsnut en hij ziet niet in hoe de psychische problemen die ik heb mijn functioneren beïnvloeden, ondanks dat ik al wat jaartjes bij een psycholoog loop en het ondertussen wel wat beter gaat. Hij behandelt mij als een klein kind zonder respect voor mijn mening of voor wat er allemaal aan de hand kan zijn. Ik wordt dan als een marionettenpopje rondgedirigeerd. Zonder naar de omstandigheden te vragen maakt hij me uit voor een slome sukkel die niks kan bij wijze van spreken.
Op zich ben ik ook niet blij met het feit dat ik al veel te lang over mijn opleiding doe en mijn leven op vele punten een rotzooi is, maar ik werk er zo hard aan als dat ik kan. Door mijn faalangst is dat soms heel lastig.
Van andere familieleden kan ik het een stuk beter hebben, maar ook daarvan kan ik soms helemaal van slag raken. op de een of andere manier kan ik het van vrienden beter hebben als ze stevige kritiek uiten. Het raakt mij veel minder in mijn eigenwaarde dan bij kritiek van mijn familie.
Maar of je dat nou wil....
Oke, dan gewoon neerkijken op de onwetendheid van je vader.quote:
Het betreft vooral mijn vader zijn opmerkingen over de duur mijn opleiding en hoe ik op sommige punten faal. Hij weet dan allemaal hoe het wel moet en als ik op een bepaald punt iets niet doe zoals hij dat wil dan krijg ik zo nu en dan een preek van hier tot gunder,
Ik ben volgens hem een totale nietsnut en hij ziet niet in hoe de psychische problemen die ik heb mijn functioneren beïnvloeden, ondanks dat ik al wat jaartjes bij een psycholoog loop en het ondertussen wel wat beter gaat. Hij behandelt mij als een klein kind zonder respect voor mijn mening of voor wat er allemaal aan de hand kan zijn. Ik wordt dan als een marionettenpopje rondgedirigeerd. Zonder naar de omstandigheden te vragen maakt hij me uit voor een slome sukkel die niks kan bij wijze van spreken.
Op zich ben ik ook niet blij met het feit dat ik al veel te lang over mijn opleiding doe en mijn leven op vele punten een rotzooi is, maar ik werk er zo hard aan als dat ik kan. Door mijn faalangst is dat soms heel lastig.
Van andere familieleden kan ik het een stuk beter hebben, maar ook daarvan kan ik soms helemaal van slag raken. op de een of andere manier kan ik het van vrienden beter hebben als ze stevige kritiek uiten. Het raakt mij veel minder in mijn eigenwaarde dan bij kritiek van mijn familie.
Hij weet duidelijk niet waarover hij praat, dus dan kan je aan die nonsense ook geen aanstoot nemen.
Het meest productieve zou zijn als je hen gewoon lekker laat kletsen en gewoon je in blijft zetten. Dan wijst de tijd wel uit dat je altijd al een goed persoon bent geweest. Kan best zijn dat je vader dan kritiek blijft hebben, maar dan is het gewoon een laag ventje dat zijn eigen zelfbeeld moet oppoetsen met jou in de modder trappen.(en heeft zijn kritiek dus geen enkele waarheid)
Neerkijken op je eigen pa, lijkt me een beetje raar en niet echt mogelijkquote:
[..]
Oke, dan gewoon neerkijken op de onwetendheid van je vader.
Hij weet duidelijk niet waarover hij praat, dus dan kan je aan die nonsense ook geen aanstoot nemen.
Dat is helemaal niet gek, je wilt toch dat je vader trots op je is? Dat is je voorbeeld. je vrienden zijn er in je leven bij gekomen. Ik zou hem er op aanspreken als je er mee zit en niet zelf een manier zoeken om er mee om te gaan. Als mensen onaardig doen heb je alle reden daar vraagtekens bij te zetten.quote:
Maar het gekke is dus dat ik van vrienden het wel kan hebben dat ze bijna hetzelfde zeggen, hoewel mijn vrienden niet zo lang doordrijven over deze punten. Maar ze zeggen inhoudelijk wel hetzelfde.
Ik zie geen reden waarom het niet zou kunnen, mij gaat het al jaren uitstekend af. Ik had medelijden met hem, maar dan kun je nog uitstekend neerkijken op hem.quote:
[..]
Neerkijken op je eigen pa, lijkt me een beetje raar en niet echt mogelijk
Het hoeft niet wat betreft alles, enkel zijn mening over TS die nergens op slaat. Trouwens zijn sommige vaders gewoon klootzakken, daar kan je wel op neerkijken ipv jezelf rot te gaan voelen.quote:
[..]
Neerkijken op je eigen pa, lijkt me een beetje raar en niet echt mogelijk
Goed advies.quote:
Je staat iemand die je onproductief neerhaalt toe macht over je te hebben. Negeer hem of pretendeer schaamteloos te zijn over wat gezien worden als faalpunten. Ik studeer zelf ook enorm lang en krijg daar genoeg kritiek over, ook van mijn familie. Maar ik ga er humoristisch mee om, en/of haal onplezierige beelden aan waarmee voor hen de lol er ook snel af is. Of ik haal mezelf gewoon neer, neemt hun de wind uit de zeilen. Het helpt ook dat ik een goed oog heb voor de zwakke puntjes in andermans ego, dus dat kan ik je ook aanraden.
Het meest productieve zou zijn als je hen gewoon lekker laat kletsen en gewoon je in blijft zetten. Dan wijst de tijd wel uit dat je altijd al een goed persoon bent geweest. Kan best zijn dat je vader dan kritiek blijft hebben, maar dan is het gewoon een laag ventje dat zijn eigen zelfbeeld moet oppoetsen met jou in de modder trappen.(en heeft zijn kritiek dus geen enkele waarheid)
Ik ga morgen eens een gesprek aan waarin ik mijn probleem zo goed mogelijk voor probleer te leggen.
Ik heb een brief geschreven waarin ik mijn probleem helder uitleg. Deze brief heb ik voorgelegd aan een van mijn beste vrienden. Hij heeft mij geholpen om de scherpe kantjes van de brief af te halen zodat ik redelijk en niet slachtofferig overkom. Ik wil hem voorlezen zodat ik niet afgeleid wordt door mijn emoties. Ik wil hem uitnodigen om na het voorlezen van de brief hem uit te nodigen voor serieus overleg. Op die manier hoop ik een soort van overeenstemming te gaan bereiken om op een betere voet door te kunnen leven met mijn vader.
Wanneer hij dat niet kan dan zal ik denk ik ervoor kiezen om het contact te verminderen.
en zaken langs je heen te laten gaan ondanks dat dit heel moeilijk voor je is.
Gedrag verander je stap voor stap, niet big bang.
Hoe het werkt is elke keer dat je wordt beschuldigt of bekritiseerd of aangevallen op iets, dan stel je als wedervraag "Maar, waarom zou ik X doen?"
In jouw geval zou het ongeveer zo uit kunnen pakken:
Ik heb er genoeg van dat je al ZO lang bezig bent met de opleiding, je zit gewoon je tijd te verdoen!
Nee niks. Dat klopt gewoon niet. Waarom zou ik expres mijn tijd lopen te verdoen? Dat is toch onzinnig!
Wat? Nee je faalt gewoon in je studie. En je moet leren focusen op punt x y z! Die psychische problemen van je zijn gewoon onzin!
Hoe kun je dat nou weer zeggen? Waarom zou ik liegen over psychische problemen? Ik zeg dat toch voor een reden.
Ach wat een kul. Je bent gewoon een slome sukkel die NIETS kan!
Waar slaat dat nu weer op? Waarom zou ik niets kunnen? Geef mij een reden, dat ik er expres voor zou kiezen niets te kunnen!
en ga zo maar door...
En waar komt die faalangst vandaan, grote kans dat dat komt omdat je zo graag wil voldoen aan de verwachtingen van je vader. En verlangt naar zijn respect. Alleen ga je die niet krijgen.
Je bespreekt je relatie met je vader ook met die therapeut neem ik aan. Want als ik het zo lees zit daar veel achter bij je. De vader-zoon relatie is natuurlijk altijd een bijzondere. Kijk je erg tegen je vader op? Komt die kritiek daarom harder aan dan van vrienden?quote:
Het betreft vooral mijn vader zijn opmerkingen over de duur mijn opleiding en hoe ik op sommige punten faal. Hij weet dan allemaal hoe het wel moet en als ik op een bepaald punt iets niet doe zoals hij dat wil dan krijg ik zo nu en dan een preek van hier tot gunder,
Ik ben volgens hem een totale nietsnut en hij ziet niet in hoe de psychische problemen die ik heb mijn functioneren beïnvloeden, ondanks dat ik al wat jaartjes bij een psycholoog loop en het ondertussen wel wat beter gaat. Hij behandelt mij als een klein kind zonder respect voor mijn mening of voor wat er allemaal aan de hand kan zijn. Ik wordt dan als een marionettenpopje rondgedirigeerd. Zonder naar de omstandigheden te vragen maakt hij me uit voor een slome sukkel die niks kan bij wijze van spreken.
Op zich ben ik ook niet blij met het feit dat ik al veel te lang over mijn opleiding doe en mijn leven op vele punten een rotzooi is, maar ik werk er zo hard aan als dat ik kan. Door mijn faalangst is dat soms heel lastig.
Van andere familieleden kan ik het een stuk beter hebben, maar ook daarvan kan ik soms helemaal van slag raken. op de een of andere manier kan ik het van vrienden beter hebben als ze stevige kritiek uiten. Het raakt mij veel minder in mijn eigenwaarde dan bij kritiek van mijn familie.
Hoe dan ook lijkt me gezond als je inderdaad wat meer afstand neemt. Dat je de mening van je vader ziet als dat, de mening van je vader. Die ook z'n fouten heeft. En kennelijk niet instaat is om goed te begrijpen wat er mis is met jou. Ik bedoel je moet wat hij zegt meer bij hem laten en het niet zo persoonlijk op jezelf aantrekken.
Probeer er anders achter te komen waarom je kritiek van je vrienden beter kan hebben.
Of anders is het inderdaad gewoon een klootzak.
Verder zijn er genoeg gedachtetrainingen om met kritiek te leren omgaan. Daar kan je therapeut vast meer oververtellen.
O'ja ik zou het niet met een brief doen zelf. Dat maakt het zo plechtig. Maar gewoon in een goed gesprek. Maar als jij de daarin beter en veiliger voelt, moet je het natuurlijk doen zoals je zelf wilt.
[ Bericht 3% gewijzigd door Lonewolf2003 op 19-06-2011 18:23:46 ]
Geweldige tip. Zo laat je de ander nadenken over wat hij zegt. Want laten we eerlijk zijn, kritiek zegt vaak meer over de gever, dan de ontvanger.quote:
Een mentale truc die (in mijn ervaring) verbazend goed werkt, is het continu wedervragen van "Waarom zou ik...". Hij is erg makkelijk te onthouden en ik sta nog steeds versteld van hoe effectief het kan uitpakken.
Ja, ik heb dit ook besproken met mijn therpeut. We zijn ook wel eens samen erheen geweest.quote:
[..]
Je bespreekt je relatie met je vader ook met die therapeut neem ik aan. Want als ik het zo lees zit daar veel achter bij je.
Als je vader zelf nogal goed heeft gepresteerd op allerlei gebieden (zowel sportief als maatschappelijk) en je met de paplepel ingegoten krijgt dat dat de 'norm' is, dan is het niet behalen van de norm voor beiden een grote teleurstelling. Ik kijk wel erg tegen hem op ja.quote:De vader-zoon relatie is natuurlijk altijd een bijzondere. Kijk je erg tegen je vader op? Komt die kritiek daarom harder aan dan van vrienden?
Langzamerhand gaat het steeds beter om afstand te nemen van wat hij zegt en doet. Vooral sinds ik dit weekeinde heb besloten dat ik ook wel de stap kan maken om voor mijn eigen rechten op te komen zonder dat ik mogelijke negatieve gevolgen voor mijn toekomst te veel laat leiden. Dat durfde ik eerder nooit echt. Ik kon alleen maar van mij afbijten om mijzelf te beschermen.quote:Hoe dan ook lijkt me gezond als je inderdaad wat meer afstand neemt. Dat je de mening van je vader ziet als dat, de mening van je vader. Die ook z'n fouten heeft. En kennelijk niet instaat is om goed te begrijpen wat er mis is met jou. Ik bedoel je moet wat hij zegt meer bij hem laten en het niet zo persoonlijk op jezelf aantrekken.
Er zijn wel meer mensen die zijn manier van communiceren nogal confronterend vinden. En ik ben daarnaast nog een 'project' (bij gebrek aan een betere beschrijving) waarbij hij zeer betrokken is, dus dan is loslaten erg lastig.
Wanneer de emotie te sterk wordt is het nog te lastig om te ontkoppelen voor mij, dan neemt het gevoel de overhand bij mij. Ik heb al uitgebreide Mindfulness training gehad van een van de meest vooraanstaande mensen op dat gebied in Nederland. Het heeft veel geholpen om mijn dagelijkse stress en de meeste situaties waarin ik last heb van mijn faalangst te overwinnen, er zijn echter een aantal gebieden waar ik te sterk herinnerd wordt aan hele erge dingen.quote:Probeer er anders achter te komen waarom je kritiek van je vrienden beter kan hebben.
Of anders is het inderdaad gewoon een klootzak.
Verder zijn er genoeg gedachtetrainingen om met kritiek te leren omgaan. Daar kan je therapeut vast meer oververtellen.
Ik heb het gesprek ingeleid met die brief, anders zou ik denk ik de draad in het verhaal kwijt zijn geraakt en had ik nooit de tijd gekregen om het hele verhaal te doen zonder op zo'n manier onderbroken te worden dat ik mijn verhaal had kunnen doen. Mijn vader is gewend om altijd te mogen spreken, hij is immers overal de baas om het zo maar te zeggen. Ik heb hem voorgelezen en daarna heb ik hem uitgenodigd om erover te praten. Het ging veel beter dan ik verwacht had. Hij onderbrak mij maar een paar keer tijdens het lezen, en tijdens het gesprek was hij voor de verandering eens minder aanvallend. We hebben een overeenkomst gesloten waarin we beiden erkennen dat we aan de situatie moeten werken en dat er bepaalde dingen zijn die alleen IRL besproken moeten worden omdat het dan minder snel ontspoort dan over de telefoon.quote:O'ja ik zou het niet met een brief doen zelf. Dat maakt het zo plechtig. Maar gewoon in een goed gesprek. Maar als jij de daarin beter en veiliger voelt, moet je het natuurlijk doen zoals je zelf wilt.
Ik heb nu voor het eerst het gevoel dat ie snapt wat zijn gedrag met mij doet en dat hij nu eindelijk ook inziet dat het niet alleen aan mij ligt, wat ik eerst wel had.
Dat is een truckje (lijkt een beetje op elementen die RET ook in zich heeft) wat ik al heel lang probeer toe te passen, maar wanneer ik last heb van hevige emoties kan ik mijn gevoelens niet doorbreken met zo'n gedachte. De pijn is dan te sterk. Het werkt wel als ik iets heb wat mij een beetje afleidt. Mindfulness draait om iets soortgelijks, maar dan op emotioneel vlak. Het werkt iets beter dan alleen een gedachte.quote:
Een mentale truc die (in mijn ervaring) verbazend goed werkt, is het continu wedervragen van "Waarom zou ik...". Hij is erg makkelijk te onthouden en ik sta nog steeds versteld van hoe effectief het kan uitpakken.
Hoe het werkt is elke keer dat je wordt beschuldigt of bekritiseerd of aangevallen op iets, dan stel je als wedervraag "Maar, waarom zou ik X doen?"
In jouw geval zou het ongeveer zo uit kunnen pakken:
Ik heb er genoeg van dat je al ZO lang bezig bent met de opleiding, je zit gewoon je tijd te verdoen!
Nee niks. Dat klopt gewoon niet. Waarom zou ik expres mijn tijd lopen te verdoen? Dat is toch onzinnig!
Wat? Nee je faalt gewoon in je studie. En je moet leren focusen op punt x y z! Die psychische problemen van je zijn gewoon onzin!
Hoe kun je dat nou weer zeggen? Waarom zou ik liegen over psychische problemen? Ik zeg dat toch voor een reden.
Ach wat een kul. Je bent gewoon een slome sukkel die NIETS kan!
Waar slaat dat nu weer op? Waarom zou ik niets kunnen? Geef mij een reden, dat ik er expres voor zou kiezen niets te kunnen!
en ga zo maar door...
Voor mij is dit topic wel afgesloten. Bedankt voor de adviezen en support!
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 20-06-2011 21:51:38 ]