Nederlandse leger in Nederlands-Indië

quote:

Met deze werkzaamheden was een aantal van ons bezig, toen op 9 augustus 1945 om 11.02 uur boven Nagasaki de atoombom ontplofte.

Wij waren reeds een paar dagen bezig met het graven van twee tunnels in de heuvels. Het lag in de bedoeling om de twee einden van de tunnels in een bocht naar elkaar toe te graven.

We waren ongeveer tien meter gevorderd op die bewuste dag. Ik herinner mij nog dat op die dag de zon boven Nagasaki doorbrak en het warm begon te worden. Er was even luchtalarm geweest, maar even later werd het sein ‘veilig’ gegeven. Volgens de bewaker was er slechts één vliegtuig gesignaleerd. Even voor elf uur ben ik gestopt met graven en de tunnel uitgelopen om mijn bovenkleding en etensblikje aan een paal niet ver van de tunnelingang op te hangen. Toen ik terugliep naar de tunnelingang, hoorde ik een vliegtuig in een duikvlucht aankomen. Instinctief deed ik een paar stappen terug in de ingang en ik hoorde toen iemand van de groep die buiten stond, roepen: “een parachute”!! Onmiddellijk daarop een helgeel licht en een oorverdovende knal. Of het door de luchtdruk kwam, of dat ik zelf de tunnel ben ingesprongen weet ik niet meer. Ik lag in ieder geval achter in de tunnel.



De grond schudde en de wanden van de tunnel gingen heen en weer, net als bij een aardbeving, die ik wel eens in mijn leven had meegemaakt. Ik was bang dat de hele zaak zou instorten. Daarna werd het aardedonker en je kon letterlijk geen hand voor ogen meer zien. Ik dacht dat er wat met mijn ogen gebeurd was.

Het was akelig stil geworden en het eerste wat ik hoorde was de stem van Henk Everling, die riep: “mijn gezicht, mijn gezicht”, waarschijnlijk had hij hevige pijn. Toen het wat lichter werd en ik weer iets kon waarnemen, keek ik naar zijn gezicht, maar ik kon niets ontdekken. In eerste instantie dacht ik dat hij een shock had, daar hij op 1 augustus tijdens het bombardement op ons kamp, had klemgezeten in de schuilkelder. Later zag ik pas dat er grote blaren op zijn gezicht zaten, waaruit vocht kwam.



Daarna ben ik naar buiten gegaan om mijn kleren en etensblik op te halen, maar ik zag zelfs geen paaltje meer staan. Ik dacht eerst dat er een bom voor de ingang was gevallen maar toen ik verderop keek, zag ik dat de gasfabriek, die niet ver van ons vandaan stond, geheel tegen de grond was platgedrukt. Overal waar je keek was de stad verwoest en er hing een grote stofwolk. Het was een spookachtig gezicht en ik was elk gevoel voor richting kwijt.

Mijn vrienden die buiten stonden, hadden merendeels brandwonden. Enkelen waren er erg aan toe. Het ergste vond ik dat je ze niet kon helpen, er waren geen medicijnen.

Toen er overal vlammen oplaaiden, ben ik de heuvels ingevlucht. We waren allemaal de kluts kwijt. Later toen ik enigszins over de schrik heen was, realiseerde ik mij dat er in ons kamp nog mensen waren die hulp nodig hadden. Ik ben toen de heuvels afgedaald. De eerste die ik op de grond zag liggen was een Japanse soldaat. Hij klaagde over pijn in de buik en hij kon niet meer op zijn benen staan. Ik heb hem een eind de heuvel opgedragen en hem bij een paar Japanse burgers achter gelaten.



Overal stond de stad in brand, het was een angstaanjagend gezicht. Er stond een stevige wind, waardoor de brand steeds meer aanwakkerde. Nadat ik weer beneden was, zag ik vele gewonden die vreselijke brandwonden hadden aan armen en benen. Bij sommigen hingen grote stukken huid aan hun lichaam of zij hadden gebroken ledematen. Het viel me op dat ze niet kreunden of schreeuwden van de pijn, maar alles gelaten over zich heen lieten komen.

De ontreddering was overal groot. Voor het eerst voelde ik geen vijandschap meer.

Daar ik zelf niets mankeerde, ben ik met een groep anderen de stad in gegaan, met de bedoeling om naar het kamp te gaan. Wij kwamen op de heenweg heel wat vluchtende mensen tegen, waaronder ook onze eigen mensen, die in de nabijheid van het kamp hadden gewerkt. Van hen hoorden wij dat een gedeelte van het kamp naar de andere kant van de stad was gevlucht, en daar in de heuvels verbleef.

quote:

Op woensdag 17 augustus 2011 20:07 schreef Clan het volgende:

[..]

Helaas, ik kan niets zien op deze internetsite, daarvoor moet je eerst aangemeld zijn.

quote:

Op zaterdag 13 augustus 2011 21:10 schreef Bluesdude het volgende:

[..]

Heb je het over ongewapende burgers en gevangenen bedreigen, mishandelen, martelen en executeren ? Was dat allemaal goedgekeurd ?
Des te meer reden voor een parlementair onderzoek.

quote:

Op donderdag 18 augustus 2011 18:04 schreef Pumatje het volgende:

[..]

Ik wil graag wat bronnen zien hierover van je...
Je grijpt elke kans aan om Westerling zwart te maken..

quote:

Op donderdag 18 augustus 2011 18:51 schreef Bluesdude het volgende:

[..]

nee hoor.... niet elke kans..
maar je kent de werkwijze toch van kampongs beschieten en platbranden
dan burgers met geweld ondervragen of dreigen met geweld
daarna een stel vermoorden
jij vindt dat toch prachtig ?