Wajong uitkering en eigenwaarde. #3

Een probleem met werk is stabiel functioneren. Dat lukt vaak niet met een psychische stoornis.

Ik zie niet zo goed in waarom mensen zo tegen de wajong kunnen zijn.

Wat zien mensen als scorpie dan voor zich? Mensen met een handicap zich kapot laten werken tot hun dertigste. Als ze dan opgebrand zijn maar een spuitje geven?

Er werd ergens een vergelijking met de middeleeuwen gemaakt. Deze mensen zijn nogal achterhaald. Tijden verbeteren dus de beschaving ook. Nu worden mensen met een beperking gewoon humaan behandeld en ondersteund zodat deze een menswaardig bestaan hebben.

Ik ben benieuw of scorpie een borderliner wil om elke dag 2 uur zijn huis schoon te maken

quote:

Op dinsdag 31 mei 2011 13:55 schreef AcidFay het volgende:
Ik zie niet zo goed in waarom mensen zo tegen de wajong kunnen zijn.

Wat zien mensen als scorpie dan voor zich? Mensen met een handicap zich kapot laten werken tot hun dertigste. Als ze dan opgebrand zijn maar een spuitje geven?

Er werd ergens een vergelijking met de middeleeuwen gemaakt. Deze mensen zijn nogal achterhaald. Tijden verbeteren dus de beschaving ook. Nu worden mensen met een beperking gewoon humaan behandeld en ondersteund zodat deze een menswaardig bestaan hebben.

Ik ben benieuw of scorpie een borderliner wil om elke dag 2 uur zijn huis schoon te maken

In leven gehouden worden door het staatsinfuus een menswaardig bestaan noemen

quote:

Op dinsdag 31 mei 2011 13:44 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Ik vind het niet zo interessant of jij vind dat ik inlevingsvermogen heb of niet, maar als je je beter voelt om dat te ventileren, doe je ding knul

Oke, dus eigenlijk ligt het probleem bij verantwoordelijkheid? Als jij gaat winkelen op een willekeurig moment van de dag, dan kan dat. Zelfde geld voor allerlei andere dingen die je doet in je vrije tijd. Maar als je werkt, dan heb je een mate van verantwoordelijkheid. Je moet verantwoording afleggen aan mensen om je heen, collega',s je baas, you name it.

Daar gaat het dus mis? Begrijp ik het dan nu goed? Op het moment dat je om 16u een analyse moet opleveren dan veroorzaakt dat een soort van 'kortsluiting' want dat 'drukt' op je, je moet iets doen, en dan gaat het mis? Is het dan zo?

Ik reageer zo omdat ik vind dat jij dat ook wel had kunnen bedenken. Redelijk voor de hand liggend allemaal.

Ik weet niet of het met verantwoordelijkheden te maken heeft. Meer dat je de ene dag wel in staat bent een normaal en acceptabel niveau te halen en een bepaalde vorm van zelfredzaamheid, en de andere dag nergens toe in staat bent doordat het hoofd spelletjes met je speelt. Dan kan een werkgever daar ook niet op vertrouwen.

quote:

Op dinsdag 31 mei 2011 13:45 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Je hebt 't wel over iemand die dit van wajongers vind:
scorpie:


[..]

[..]

gebrek aan inlevingsvermogen is 1 ding. Maar dan dit soort dingen uitdragen is weer wat anders!

Dat heeft Scorpie gezegd inderdaad, walgelijk als je het mij vraagt. Maar ik reageerde op Coolguy.

quote:

Op dinsdag 31 mei 2011 13:58 schreef Suphomes het volgende:

[..]

In leven gehouden worden door het staatsinfuus een menswaardig bestaan noemen

Want als jij een kind had dat psychische/fysieke problemen had dan zou je dat kind een spuitje geven omdat het geen menswaardig bestaan heeft?

quote:

Op dinsdag 31 mei 2011 13:58 schreef Suphomes het volgende:

[..]

In leven gehouden worden door het staatsinfuus een menswaardig bestaan noemen

Want leven van een uitkering is onmenselijk ofzo?

Menswaardig houdt volgens mij in dat je een dak boven je hoofd hebt, kunt eten en drinken en je vaste lasten kunt betalen en je tot zekere hoogte zelfstandig kunt redden. Of je daarvoor nu afhankelijk bent van de hulp van anderen of niet, dat doet daar toch niks aan af?

quote:

Op dinsdag 31 mei 2011 13:58 schreef Suphomes het volgende:

[..]

In leven gehouden worden door het staatsinfuus een menswaardig bestaan noemen

Een wajong hebben is niet kijhard cashen idd. Je kunt rondkomen en een avondje of 2 naar de kroeg en eens uiteten.

Ik snap niet waarom mensen denken dat als je naar een festival kan dat je opeens ook instaat bent om 40 uur per week te gaan harken. Ik heb de indruk dat mensen zich niet goed realiseren hoe een stoornis werkt.

En arbeidsongeschiktheid is meer dan niet kunnen werken. Het is ook niet aangenomen kunnen worden om dat er een stabiel persoon voor in de plaats is. En die zijn er ook genoeg.

Waar komt dat hele oordeel van niet 'willen' werken vandaan?

onmenselijk is van sommige mensen te verwachten mee te draaien in de ratrace van de maatschappij die zij nooit aan zullen kunnen om wat voor reden dan ook.
In elke uitkeringsgroep heb je fraudeurs en oplichters en die dienen aangepakt te worden en niet de gehele uitkeringsgerechtigde groep.
En dat gemiep : van mijn belastingcenten zeker is ook kul.iedereen betaalt voor iedeeen.
ik heb vanaf mn 14e tot mn 30e veel en hard gewerkt en alles geprobeerd fulltime,dat ging dus niet van jongs af aan al niet maar ach je moet werken nog leren of het is dit of dat of zus en zo. Uiteindelijk na mn 30e pas toch in de wajong beland.Maar ik heb mijn steentje toch al wel een behoorlijke tijd bijgedragen en dat doe ik nog alleen niet in een betaalde baan.
Maar zorg wel dat de buuf geen extra zorg nodig heeft, die geef ik haar dus ze kost de maatschappij dan niet nog meer geld en jullie dus belasting want ai ai je zal toch voor een zieke moeten betalen he.
Ik zorg samen met vele anderen dat kinderen goedkoop bij ons kunnen blijven sporten door vrijwillig functies binnen de vereniging te doen.wat anders weer uit 1 of andere potje van de gemeente, dus de belastingbetaler dient te worden betaald.
En zo kan ik nog wel wat zaken opnoemen.
Probeer nu eens niet iedereen over 1 kam te scheren.En ook eens wat goede dingen te zien of om eens niet zo zwart wit te denken.

quote:

Op dinsdag 31 mei 2011 13:58 schreef Tomatenboer het volgende:

[..]

Ik reageer zo omdat ik vind dat jij dat ook wel had kunnen bedenken. Redelijk voor de hand liggend allemaal.

Ik weet niet of het met verantwoordelijkheden te maken heeft. Meer dat je de ene dag wel in staat bent een normaal en acceptabel niveau te halen en een bepaalde vorm van zelfredzaamheid, en de andere dag nergens toe in staat bent doordat het hoofd spelletjes met je speelt. Dan kan een werkgever daar ook niet op vertrouwen.

Nee, je reageert zo omdat je even gevat wilde zijn. Als je vond dat ik dat ook wel had kunnen bedenken had je precies dat wel gewoon gezegd zoals je het nu zegt.

Ik snap dat een werkgever daar niet op kan vertrouwen. Maar die persoon is dus 'te ziek' om te kunnen werken, maar niet ziek genoeg om opgenomen te worden? Daar heb ik moeite mee. Als ik ziek ben, dan doe ik iets om dat op te lossen, maar dan ben ik niet bezig met winkelen of wat dan ook.

Roepen dat ik ziek ben, thuis op de bank zitten en geld vangen voor langere tijd, terwijl ik allerlei dingen wel kan maar in ieder geval niet werken, ja, dat vind ik raar. Als die tijd dat je thuis bent bedoeld is om je 'beter te maken', dan snap ik dat.

Het komt er op neer dat ik denk dat als dat staatsinfuus er niet zou zijn, een groot deel van de Wajong uitkeringsgerechtigden ineens veel meer blijkt te kunnen dan nu, want nu is er immers wel een vangnet.

Als je moet leren vliegen terwijl er een net onder je hangt dan maakt het niet uit of je het probeert. Als het niet lukt wordt je toch opgevangen. Als dat net er niet is val je te pletter als het niet lukt. Ik denk dat er veel meer mensen dan ineens toch kunnen vliegen.

quote:

Op dinsdag 31 mei 2011 13:36 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Oke, dus je bent 'ziek', waardoor je niet kunt werken, maar je kunt wel allerlei andere dingen doen. Maar werken kan blijkbaar niet. Waarom is dat zo specifiek? Dat is dus wat ik niet snap.

Je kunt vanalles doen, je kunt boodschappen doen, dus je kunt ook winkelen voor kleding bv? Dat soort dingen kunnen wel? Ik probeer het te snappen hoor, alleen ik vraag me af waarom alles wat ook maar ruikt naar werken niet kan, maar in principe allerlei andere dingen wel kunnen.

Mijn vriendin valt ook onder de chronisch zieken op psychisch vlak en gaat ook naar festivals, wandelt met de hond over het strand, speelt games en gaat met vriendinnen een dag shoppen in Antwerpen.
Maar ook zij loopt tegen problemen aan op het werk, net zo goed als dat ze soms niet in staat is om de boodschappen te doen omdat haar problemen opspelen, dat ze een uurtje later aan het eten moet beginnen omdat ze gewoon lichamelijk en geestelijk te moe is of dat het huis na thuiskomst nog steeds een zooitje is omdat ze zich er niet toe kon zetten.

Het grote 'probleem' is dat je als werknemer niet midden in een project kunt stoppen, even een wandeling kan maken, gewoon je bed induiken, een week totaal niets doen, falen op bepaalde fronten, prikkelbaar zijn, totaal geen snelheid in je handelingen hebben, met je gedachten er niet bij zijn en ga zo maar door ... dat werkt gewoon niet bij een werkgever zoals het veelal ook al niet lekker werkt in je prive-leven, maar daar houden ze er wel rekening mee en tonen ze begrip.
Dat is denk ik ook de grote reden dat veel Wajongers het wel goed doen bij vrijwilligerswerk, ze weten wat ze in dienst nemen en eisen niet meer dan dat ze kunnen en waarderen die jongeren en dat helpt natuurlijk ook.
Minder verantwoordelijkheid, meer begrip en waardering en voor hen meer mogelijkheden om om te kunnen gaan met hun ziekte/omstandigheden.

quote:

Op dinsdag 31 mei 2011 14:12 schreef AcidFay het volgende:

[..]

Een wajong hebben is niet kijhard cashen idd. Je kunt rondkomen en een avondje of 2 naar de kroeg en eens uiteten.

Ik snap niet waarom mensen denken dat als je naar een festival kan dat je opeens ook instaat bent om 40 uur per week te gaan harken. Ik heb de indruk dat mensen zich niet goed realiseren hoe een stoornis werkt.

En arbeidsongeschiktheid is meer dan niet kunnen werken. Het is ook niet aangenomen kunnen worden om dat er een stabiel persoon voor in de plaats is. En die zijn er ook genoeg.

Waar komt dat hele oordeel van niet 'willen' werken vandaan?

Oooow, een wajong hebben is niet keihard cashen. Je kunt een avondje of 2 naar de kroeg en eens uit eten. Eens kijken. De mensen die gebruik moeten maken van de voedselbank kunnen dus niet 'uit eten en een avondje of 2 naar de kroeg', dus ik vind dat wel een vorm van keihard cashen om eerlijk te zijn.

quote:

Op dinsdag 31 mei 2011 14:25 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Nee, je reageert zo omdat je even gevat wilde zijn. Als je vond dat ik dat ook wel had kunnen bedenken had je precies dat wel gewoon gezegd zoals je het nu zegt.

Ik snap dat een werkgever daar niet op kan vertrouwen. Maar die persoon is dus 'te ziek' om te kunnen werken, maar niet ziek genoeg om opgenomen te worden? Daar heb ik moeite mee. Als ik ziek ben, dan doe ik iets om dat op te lossen, maar dan ben ik niet bezig met winkelen of wat dan ook.

Roepen dat ik ziek ben, thuis op de bank zitten en geld vangen voor langere tijd, terwijl ik allerlei dingen wel kan maar in ieder geval niet werken, ja, dat vind ik raar. Als die tijd dat je thuis bent bedoeld is om je 'beter te maken', dan snap ik dat.

Het komt er op neer dat ik denk dat als dat staatsinfuus er niet zou zijn, een groot deel van de Wajong uitkeringsgerechtigden ineens veel meer blijkt te kunnen dan nu, want nu is er immers wel een vangnet.

Als je moet leren vliegen terwijl er een net onder je hangt dan maakt het niet uit of je het probeert. Als het niet lukt wordt je toch opgevangen. Als dat net er niet is val je te pletter als het niet lukt. Ik denk dat er veel meer mensen dan ineens toch kunnen vliegen.

Nee, dan ga je er dus vanuit dat al die zieken zich aanstellen. Als je kunt werken, ga je werken. Niemand gaat voor zn lol de hele dag lang op de bank zitten, laat staan dit jaren en jaren te doen.

Overigens, wie zegt dat iemand die niet werkt maar wel Wajong heeft niks doet om het op te lossen? Dat jij aanneemt dat zo iemand alleen op de bank zit wil niet zeggen dat die persoon geen therapie heeft, waarin het bijvoorbeeld als punt wordt opgenomen dat zo'n persoon elke week even de stad in gaat als reintegratie.

quote:

Op dinsdag 31 mei 2011 14:25 schreef Lastpost het volgende:

[..]

Mijn vriendin valt ook onder de chronisch zieken op psychisch vlak en gaat ook naar festivals, wandelt met de hond over het strand, speelt games en gaat met vriendinnen een dag shoppen in Antwerpen.
Maar ook zij loopt tegen problemen aan op het werk, net zo goed als dat ze soms niet in staat is om de boodschappen te doen omdat haar problemen opspelen, dat ze een uurtje later aan het eten moet beginnen omdat ze gewoon lichamelijk en geestelijk te moe is of dat het huis na thuiskomst nog steeds een zooitje is omdat ze zich er niet toe kon zetten.

Het grote 'probleem' is dat je als werknemer niet midden in een project kunt stoppen, even een wandeling kan maken, gewoon je bed induiken, een week totaal niets doen, falen op bepaalde fronten, prikkelbaar zijn, totaal geen snelheid in je handelingen hebben, met je gedachten er niet bij zijn en ga zo maar door ... dat werkt gewoon niet bij een werkgever zoals het veelal ook al niet lekker werkt in je prive-leven, maar daar houden ze er wel rekening mee en tonen ze begrip.
Dat is denk ik ook de grote reden dat veel Wajongers het wel goed doen bij vrijwilligerswerk, ze weten wat ze in dienst nemen en eisen niet meer dan dat ze kunnen en waarderen die jongeren en dat helpt natuurlijk ook.
Minder verantwoordelijkheid, meer begrip en waardering en voor hen meer mogelijkheden om om te kunnen gaan met hun ziekte/omstandigheden.

Oke, maar wat me opvalt aan bovenstaande stukje tekst, het gedeelte over je vriendin, daarin lees ik -sorry dat ik het zeg- dat ze allerlei leuke dingen wel kan, maar andere minder leuke dingen, die wel 'moeten', dat kan dan ineens niet. Ik heb daar moeite mee.

Dat is een beetje als je ziek melden op donderdagmorgen maar dan op donderdagavond wel in de kroeg staan feesten.

Ja, allicht doen Wajongers het goed in vrijwilligerswerk. Zolang het allemaal maar vrijblijvend is en het gaat op de manier die de Wajonger aan staat, dan kan het, maar zodra regelmaat en verantwoording moeten afleggen om de hoek komen kijken dan ineens houdt 't op en wordt het lastig.

Tja, sorry, maar ik vind dat een beetje makkelijk.

quote:

Op dinsdag 31 mei 2011 14:30 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Oke, maar wat me opvalt aan bovenstaande stukje tekst, het gedeelte over je vriendin, daarin lees ik -sorry dat ik het zeg- dat ze allerlei leuke dingen wel kan, maar andere minder leuke dingen, die wel 'moeten', dat kan dan ineens niet. Ik heb daar moeite mee.

Dat is een beetje als je ziek melden op donderdagmorgen maar dan op donderdagavond wel in de kroeg staan feesten.

Ja, allicht doen Wajongers het goed in vrijwilligerswerk. Zolang het allemaal maar vrijblijvend is en het gaat op de manier die de Wajonger aan staat, dan kan het, maar zodra regelmaat en verantwoording moeten afleggen om de hoek komen kijken dan ineens houdt 't op en wordt het lastig.

Tja, sorry, maar ik vind dat een beetje makkelijk.

Ja dan houdt het op. Niet omdat de Wajonger niet wil, maar omdat het niet lukt. Dat jij dat niet begrijpt dat kan, en ik hoop dat je het ook nooit hoeft te begrijpen, maar soms werkt het nou eenmaal niet anders.

quote:

Op dinsdag 31 mei 2011 14:28 schreef Mama_Mia het volgende:

[..]

Nee, dan ga je er dus vanuit dat al die zieken zich aanstellen. Als je kunt werken, ga je werken. Niemand gaat voor zn lol de hele dag lang op de bank zitten, laat staan dit jaren en jaren te doen.

Overigens, wie zegt dat iemand die niet werkt maar wel Wajong heeft niks doet om het op te lossen? Dat jij aanneemt dat zo iemand alleen op de bank zit wil niet zeggen dat die persoon geen therapie heeft, waarin het bijvoorbeeld als punt wordt opgenomen dat zo'n persoon elke week even de stad in gaat als reintegratie.

Ik denk dat er genoeg mensen zijn die de hele dag op de bank gaan zitten en het handje ophouden. Daar is zelfs een programma over gemaakt: Probleemwijken.

Voor de duidelijkheid, ik trek geen lijn tussen dergelijke aso's en wajongers, ik bedoel alleen maar aan te geven dat er wel degelijk genoeg mensen zijn die het prima vinden om de hele dag op de bank te zitten en niks te doen.

quote:

Op dinsdag 31 mei 2011 13:59 schreef Mama_Mia het volgende:

[..]

Want als jij een kind had dat psychische/fysieke problemen had dan zou je dat kind een spuitje geven omdat het geen menswaardig bestaan heeft?

Tuurlijk niet, dat is vanuit de overheid niet toegestaan.

quote:

Op dinsdag 31 mei 2011 14:02 schreef Tomatenboer het volgende:

[..]

Want leven van een uitkering is onmenselijk ofzo?

Menswaardig houdt volgens mij in dat je een dak boven je hoofd hebt, kunt eten en drinken en je vaste lasten kunt betalen en je tot zekere hoogte zelfstandig kunt redden. Of je daarvoor nu afhankelijk bent van de hulp van anderen of niet, dat doet daar toch niks aan af?

Er is afhankelijk en er is afhankelijk. Als iemand permanent driemaal in de week therapie en een zak geld nodig heeft om "zijn" huis semi netjes te houden vind ik dat geen menswaardig bestaan.

quote:

Op dinsdag 31 mei 2011 14:33 schreef Mama_Mia het volgende:

[..]

Ja dan houdt het op. Niet omdat de Wajonger niet wil, maar omdat het niet lukt. Dat jij dat niet begrijpt dat kan, en ik hoop dat je het ook nooit hoeft te begrijpen, maar soms werkt het nou eenmaal niet anders.

Oh maar ik heb vroeger een Wajong uitkering gehad Alleen ging ik dus wel werken, en dat wordt er dan op in mindering gebracht, dus ik had hetzelfde bedrag, alleen ik had er voor gewerkt ipv thuis te blijven zitten.

Nu heb ik die gehad niet vanwege een geestelijk issue, maar een lichamelijk. Dat probleem gaat ook niet weg, dus ik moet 't er maar mee doen. Als ik daar thuis om moet gaan zitten dan kan ik altijd wel thuis blijven, want het probleem gaat toch nooit meer weg.

Nu is dat niet hetzelfde als een mentaal probleem uiteraard, maar wellicht heb ik daarom moeite met dat begrijpen. Mijn instelling is of niks doen maar dan ook niet klagen, of wel iets doen, maar dat klagen wordt je niet beter van.

At the end of the day levert dat je niks op.

quote:

Op dinsdag 31 mei 2011 14:38 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Oh maar ik heb vroeger een Wajong uitkering gehad Alleen ging ik dus wel werken, en dat wordt er dan op in mindering gebracht, dus ik had hetzelfde bedrag, alleen ik had er voor gewerkt ipv thuis te blijven zitten.

Nu heb ik die gehad niet vanwege een geestelijk issue, maar een lichamelijk. Dat probleem gaat ook niet weg, dus ik moet 't er maar mee doen. Als ik daar thuis om moet gaan zitten dan kan ik altijd wel thuis blijven, want het probleem gaat toch nooit meer weg.

Nu is dat niet hetzelfde als een mentaal probleem uiteraard, maar wellicht heb ik daarom moeite met dat begrijpen. Mijn instelling is of niks doen maar dan ook niet klagen, of wel iets doen, maar dat klagen wordt je niet beter van.

At the end of the day levert dat je niks op.

Fysieke problemen zijn echter inderdaad heel wat anders dan mentale problemen.

Niks doen helpt niet om je te verbeteren. Iets doen en proberen aan je herstel te werken heeft misschien ook niet altijd succes, maar is in ieder geval een betere optie dan je leven lang in bed te blijven liggen. Therapie vind ik een belangrijke start, daarna vind ik dat als het mogelijk is, je wel moet werken. Maar is dit niet mogelijk dan vind ik niet dat je dan maar op moet geven. Iedereen verdient een leuk leven. Kan dit niet met werk (en nogmaals, van alleen maar thuiszitten word je pas helemaal gek) dan misgun ik het mensen niet dat ze toch proberen hun leven zo leuk mogelijk te maken.

quote:

Op dinsdag 31 mei 2011 14:30 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Oke, maar wat me opvalt aan bovenstaande stukje tekst, het gedeelte over je vriendin, daarin lees ik -sorry dat ik het zeg- dat ze allerlei leuke dingen wel kan, maar andere minder leuke dingen, die wel 'moeten', dat kan dan ineens niet. Ik heb daar moeite mee.

Dat is een beetje als je ziek melden op donderdagmorgen maar dan op donderdagavond wel in de kroeg staan feesten.

Ja, allicht doen Wajongers het goed in vrijwilligerswerk. Zolang het allemaal maar vrijblijvend is en het gaat op de manier die de Wajonger aan staat, dan kan het, maar zodra regelmaat en verantwoording moeten afleggen om de hoek komen kijken dan ineens houdt 't op en wordt het lastig.

Tja, sorry, maar ik vind dat een beetje makkelijk.

Kijk, wanneer mijn vriendin (en al die andere Wajongers) structureel wel al die andere dingen kon en niet kon werken had ik je volkomen gelijk gegeven, maar zij ervaart diezelfde problemen ook gewoon in haar prive-leven op ieder front.

Ze werkt dus ook gewoon, maar er zijn dagen/periodes dat het gewoonweg minder gaat en als ze dan toch stug door zou gaan, gaat het van kwaad naar erger, ook dat hebben we meegemaakt.
Het is dus niet dat ze alleen bij het werk ineens dingen niet kan, ze kan op ieder front dingen niet en dat is frustrerend genoeg voor haar.
Die regelmaat en verantwoording kunnen velen juist niet 'handelen' door hun ziekte, daar kunnen ze verder weinig aan doen en ik vind het juist bewonderenswaardig dat ze toch willen werken ook al zijn ze daar eigenlijk niet geschikt voor doordat ze te vaak uitvallen, hun niveau niet halen of totaal niet productief zijn op bepaalde momenten.

quote:

Op dinsdag 31 mei 2011 14:25 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Nee, je reageert zo omdat je even gevat wilde zijn. Als je vond dat ik dat ook wel had kunnen bedenken had je precies dat wel gewoon gezegd zoals je het nu zegt.

Okee, dan weet jij het beter dan ik zelf waarom ik zo op jou reageerde. Ook goed.

quote:

Ik snap dat een werkgever daar niet op kan vertrouwen. Maar die persoon is dus 'te ziek' om te kunnen werken, maar niet ziek genoeg om opgenomen te worden? Daar heb ik moeite mee. Als ik ziek ben, dan doe ik iets om dat op te lossen, maar dan ben ik niet bezig met winkelen of wat dan ook.

Het probleem is bij bijvoorbeeld chronische depressie dat die persoon de ene dag net zo goed ook niet in staat is om boodschappen te doen of andere dingen in de vrije tijd, maar andere dagen weer wel. Er zullen ook dagen zijn dat diegene wel kan werken, maar aangezien een werkgever niet van zo'n persoon aan kan zal deze uiteraard geen contract krijgen, en kunnen komen werken wanneer diegene een keer een goede dag heeft, en al zou de persoon wel in staat zijn om te kunnen werken dan zal de werkgever waarschijnlijk genoegen moeten nemen met een mindere productie bijv.

quote:

Roepen dat ik ziek ben, thuis op de bank zitten en geld vangen voor langere tijd, terwijl ik allerlei dingen wel kan maar in ieder geval niet werken, ja, dat vind ik raar. Als die tijd dat je thuis bent bedoeld is om je 'beter te maken', dan snap ik dat.

Ik ben het met je eens dat mensen er alles aan moeten doen om zo snel mogelijk weer op de been te zijn, maar in de Wajong zitten nu eenmaal voornamelijk chronisch zieken, en ook met chronisch psychische klachten. Die psychische problemen zijn nu eenmaal vaak van wisselvallige aard. De ene dag gaat beter dan de andere dag.

quote:

Het komt er op neer dat ik denk dat als dat staatsinfuus er niet zou zijn, een groot deel van de Wajong uitkeringsgerechtigden ineens veel meer blijkt te kunnen dan nu, want nu is er immers wel een vangnet.

Als je moet leren vliegen terwijl er een net onder je hangt dan maakt het niet uit of je het probeert. Als het niet lukt wordt je toch opgevangen. Als dat net er niet is val je te pletter als het niet lukt. Ik denk dat er veel meer mensen dan ineens toch kunnen vliegen.

Veel te simpel gesteld wat mij betreft. Als we de mensen laten vliegen en ze storten toch neer, is het dan hun eigen schuld?

[ Bericht 1% gewijzigd door Tomatenboer op 31-05-2011 14:47:12 ]

quote:

Op dinsdag 31 mei 2011 14:41 schreef Lastpost het volgende:

[..]

Kijk, wanneer mijn vriendin (en al die andere Wajongers) structureel wel al die andere dingen kon en niet kon werken had ik je volkomen gelijk gegeven, maar zij ervaart diezelfde problemen ook gewoon in haar prive-leven op ieder front.

Ze werkt dus ook gewoon, maar er zijn dagen/periodes dat het gewoonweg minder gaat en als ze dan toch stug door zou gaan, gaat het van kwaad naar erger, ook dat hebben we meegemaakt.
Het is dus niet dat ze alleen bij het werk ineens dingen niet kan, ze kan op ieder front dingen niet en dat is frustrerend genoeg voor haar.
Die regelmaat en verantwoording kunnen velen juist niet 'handelen' door hun ziekte, daar kunnen ze verder weinig aan doen en ik vind het juist bewonderenswaardig dat ze toch willen werken ook al zijn ze daar eigenlijk niet geschikt voor doordat ze te vaak uitvallen, hun niveau niet halen of totaal niet productief zijn op bepaalde momenten.

quote:

Op dinsdag 31 mei 2011 14:25 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Het komt er op neer dat ik denk dat als dat staatsinfuus er niet zou zijn, een groot deel van de Wajong uitkeringsgerechtigden ineens veel meer blijkt te kunnen dan nu, want nu is er immers wel een vangnet.

Als je moet leren vliegen terwijl er een net onder je hangt dan maakt het niet uit of je het probeert. Als het niet lukt wordt je toch opgevangen. Als dat net er niet is val je te pletter als het niet lukt. Ik denk dat er veel meer mensen dan ineens toch kunnen vliegen.

Zo zal het in het begin inderdaad lijken, ik heb zelf al sinds m'n 19e (Ben nu 26) een 'vage' chronische ziekte waardoor ik totaal geen energie heb door de dag heen, alles minder snel herstelt etc. en moest erdoor kappen met mijn opleiding, moest toen wel aan het werk gaan omdat het UWV mijn problematiek in eerste instantie niet erkende onder het mom van "Geen label, geen ziekte" en ik kwam uiteindelijk in het segment "Fysiek ongeschold werk" terecht, niet bepaald handig met mijn omstandigheden maar binnen mijn vakgebied kwam ik simpelweg niet aan de bak.

Uiteindelijk bijna een jaar volgehouden op wilskracht en toen was het lijf gewoon op en kon ik echt amper meer iets, dan praat ik niet puur over werk maar ook over het maken van het ontbijt, het huishouden, de hond uitlaten etc.
Dat kleine jaar heeft destijds meer verziekt dan dat het goed heeft gedaan, ik kon mezelf dan wel redden zonder uitkering maar uiteindelijk was ik er erger aan toe dan ooit te voren.

Ik vrees dat het voor veel Wajongers ook zo zou zijn, gooi ze uit de Wajong en ze zullen vanuit wanhoop wel een baan zoeken/accepteren omdat ze nou eenmaal geld nodig hebben en werken zichzelf letterlijk kapot totdat ze lichamelijk en psychisch compleet op zijn en kunnen dan helemaal niets meer zelfstandig.
Er zullen er natuurlijk best zijn die wel blijken te kunnen vliegen zonder neer te storten, daar ben ik van overtuigd, maar het overgrote deel zal ter pletter vallen.