Ik ben een beetje ten einde raad, of beter gezegd, jaren van irritatie komen eruit.
Mijn moeder is een hele lieve vrouw, en ik vind het niet stoer om iets negatiefs over mijn eigen moeder te moeten zeggen, het doet pijn. Maar het is een keer genoeg... Het probleem is dat mijn moeder een (onbevestigde) psychische stoornis heeft, ze zegt constant dat ze dood gaat en zo verschrikkelijk veel pijn heeft en dat ze denkt dat ze kanker heeft...
Ze gaat ook op Dokter Google zitten zoeken naar de meest vreselijke ziektes en alle symptomen met haarzelf vergelijken. Het zit dus overduidelijk bij haar tussen de oren. Elke dag (vooral bij het avondeten als het gezinnetje samen is) gaat ze zitten zeuren en soms zelfs huilen, mijn vader , ik en mijn zus hebben heel vaak geprobeerd lieve dingen te zeggen en oplossingen te zoeken. Nu, jaren later zijn we helemaal gek geworden van haar, ze blijft maar hetzelfde theater opvoeren en zeggen dat ze zoveel pijn heeft en doodgaat.
Als we zeggen GA DAN NAAR DE DOKTER zegt ze nee dat durf ik niet ik ben bang... We hebben haar één keer bij de dokter gekregen en die had inderdaad NIETS merkwaardigs gevonden behalve dat ze misschien heeeeel weinig last van d'r rug kon hebben.
We negeren het nu altijd maar en proberen er niet op te letten maar het is nu echt op een punt gekomen dat het ondragelijk is, ze maakt het leven voor het gezin onmogelijk en ellendig.
Misschien nog belangrijke info: Mijn vader heeft meerdere malen kanker gehad maar is nu kankervrij. (Deze info geef ik i.v.m trauma of zoiets...)
Wie helpt mij/praat mij moed in en is even mijn reddende engel, ik zit er helemaal door heen ze zitten nu beneden te schreeuwen... vreselijk.
UPDATE:
Ben net beneden geweest en heb dat over de hypochondrie aangekaart, lijkt er heel erg op inderdaad maar échte vooruitgang is niet geboekt... Ik had bijna gescheiden ouders (niet dat ik dat nog erg vond, ik en mijn zus zeiden dat we respect hadden voor welke keuze ze ook maakten). maar ik ben wel nóg hechter met mijn moeder geworden en heb haar duidelijk gemaakt dat wat er ook gebeurt, ik altijd vind dat zij de beste moeder is voor me. Vooral omdat ik niet wil dat ze denkt dat ze gefaald heeft als moeder. En buiten dat hou ik gewoon nog van haar, dat is normaal, een onvoorwaardelijke liefde voor je ouders/gezin. Ik heb wel geprobeerd er een paar paracetamollen in te krijgen e.d. maar het schijnt nog niet veel te werken, mijn gedachten zijn wel weer even op een rijtje en verfrist zodat ik tenminste mijn examens met full focus kan maken. Bedankt voor alle steun in dit topic en voor de zéér meelevenden zal ik het blijven updaten wanneer ik een gaatje vrij heb.
Alle (serieuze) reacties worden zeer gewaardeerd!! Bedankt!
[ Bericht 11% gewijzigd door Precizionist op 24-05-2011 21:24:33 ]
Tja.. hoe maak je haar duidelijk dat ze gezond is..
ja... ik weet niet eens of dat wel HET probleem is, rare vorm van aandacht tekort o.i.d. wat voor stoornis dit is. Alles kan.quote:Op dinsdag 24 mei 2011 19:18 schreef Pistolebob het volgende:
Ze denkt dus dat ze van alles heeft, en zoekt dat dan op enzo?
Tja.. hoe maak je haar duidelijk dat ze gezond is..
[ Bericht 98% gewijzigd door Netsplitter op 24-05-2011 21:23:06 ]
... Wat is ongelukkig tegenwoordig? We zijn niet arm ofzo, het enige wat beetje mis zit is dat ze niet meer van m'n vader houd... maar ze zijn bij elkaar gebleven voor mij en mijn zus, ik denk niet dat dit er wat mee te maken heeft trouwens, het zou heel irrelevant gedrag zijn iniedergeval...quote:
Dat verhaaltje wat iemand anders poste over Hypochondrie leek wel superveel op mijn moeder's gedrag.
http://nl.wikipedia.org/wiki/M%C3%BCnchhausen_by_proxyquote:
Wees blij dat ze dit niet heeft: http://en.wikipedia.org/wiki/M%C3%BCnchausen_syndrome_by_proxy
Bespreek dit met de andere twee van leden van het gezin dat het zo niet meer kan. Vooral je vader.
Hij moet zijn vrouw kunnen overtuigen dat ze psychische hulp nodig heeft. Ik weet ook niet precies hoe maar anders kunnen jullie eens bellen naar een psycholoog voor advies.
Je moeder heeft inderdaad hulp nodig, er lijkt sprake te zijn van een hoge lijdensdruk, ook bij haar. Dat zou een ingang kunnen zijn voor verdere diagnostiek en behandeling. Bespreek het met jullie huisarts.
Naast echte hypochondrie, zou dit natuurlijk ook gedrag kunnen zijn, en ook dan lijkt me hulp op zijn plek.
[ Bericht 11% gewijzigd door dotKoen op 24-05-2011 22:04:53 ]
Ze denkt al zo'n 12 jaar "binnenkort" dood te gaan... dat is de ernst van de zaak en de grote ergernis van het overige gezinsgedeelte. Tevens OP geupdate voor de zéér meelevenden.quote:
Tsja, vooral het feit dat ze denkt binnenkort dood te gaan, duidt inderdaad op een psychiatrisch beeld.
Je moeder heeft inderdaad hulp nodig, er lijkt sprake te zijn van een hoge lijdensdruk, ook bij haar. Dat zou een ingang kunnen zijn voor verdere diagnostiek en behandeling. Bespreek het met jullie huisarts.
Hypochondrie is overigens meer een symptoom, verschillende psychiatrische ziekten kunnen deze klachten veroorzaken.
Naast echte hypochondrie, zou dit natuurlijk ook gedrag kunnen zijn, en ook dan lijkt me hulp op zijn plek.
Nogmaals waardering voor allen die mij helpen en medeleven tonen !!!
Wat ik merkwaardig aan deze zaak vind is dat ze dus blijkbaar geen medische hulp zoekt (voor de kanker of iets dergelijks die ze denkt te hebben)?quote:
[..]
Ze denkt al zo'n 12 jaar "binnenkort" dood te gaan... dat is de ernst van de zaak en de grote ergernis van het overige gezinsgedeelte. Tevens OP geupdate voor de zéér meelevenden.
Nogmaals waardering voor allen die mij helpen en medeleven tonen !!!
Succes ermee!
Het gaat niet om jouw liefde voor haar of andersom.quote:
[..]
Ze denkt al zo'n 12 jaar "binnenkort" dood te gaan... dat is de ernst van de zaak en de grote ergernis van het overige gezinsgedeelte. Tevens OP geupdate voor de zéér meelevenden.
Nogmaals waardering voor allen die mij helpen en medeleven tonen !!!
Ze leeft in een soort waanwereld met betrekking tot haar lichaam. Daar zit het hem.
En ik denk ook niet als je een hypochonder voor het eerst confronteert met die ziekte
dat dat dan zomaar wordt toegegeven.
Inderdaad. Dat is typerend voor een waan, dat zelfs bij ontkrachtend bewijs aan het denkbeeld wordt vastgehouden. Of het echt een hypochondere waan is, of meer een somatoforme stoornis of hypochondie, dat zal verder onderzoek moeten uitwijzen.quote:Op dinsdag 24 mei 2011 21:59 schreef Specularium het volgende:
[..]
Het gaat niet om jouw liefde voor haar of andersom.
Ze leeft in een soort waanwereld met betrekking tot haar lichaam. Daar zit het hem.
En ik denk ook niet als je een hypochonder voor het eerst confronteert met die ziekte
dat dat dan zomaar wordt toegegeven.
[ Bericht 0% gewijzigd door dotKoen op 24-05-2011 22:35:39 ]
Goede vraag (na een enkele weken in de psychiatrie vergrijp je je wel eens aan te veel jargon). Een somatoforme stoornis is een psychiatrische stoornis die wordt gekenmerkt door voornamelijk lichamelijke klachten of zorgen over lichamelijke klachten, zonder dat daar (voldoende) verklaring vanuit een lichamelijke of andere psychiatrische aandoening voor is. Hypochondrie is daar 1 van (ik vergiste me even, hypochondie is ook de naam voor een stoornis zelf), ander voorbeelden zijn een pijnstoornis of een somatisatiestoornis.quote:Op dinsdag 24 mei 2011 22:17 schreef Re het volgende:
wat is een somatoforme stoornis dotK? (dit voor de onwetenden)
[ Bericht 0% gewijzigd door dotKoen op 24-05-2011 23:27:15 ]
Nee, de kanker verklaart waarschijnlijk wél voor het grootste deel de angst voor ziektes of zelfs hypochondrie neem ik aan.quote:
Kan het niet zijn dat je moeder vindt dat ze aandacht tekort komt? Je vader heeft meerdere malen kanker gehad en daar zal op dat moment veel aandacht aan besteed zijn. Je leest vaak ook verhalen over kinderen waarbij een broertje of zusje een ziekte heeft, waarbij het gezonde kind ontspoort ofzoiets dergelijks.
Dat zei ik ook al meteen tegen haar toen ze begon met ontkennen, ik heb de wikipedia pagina volledig voorgelezen in het bijzijn van mijn gezin en het werd deze keer eens niet meteen in de wind geslagen. Doch weigert ze in alle talen naar een dokter te willen, ze zegt bang te zijn voor de uitslag e.d. waarop ik haar natuurlijk aanviel op het "wil je anders leven in onzekerheid?" maar doordringen lukte me niet erg... Ik ga nu te bed, moet morgen de volle aandacht erbij hebben voor m'n examen, superbedankt allemaal voor jullie tijd en moeite.quote:
[..]
Het gaat niet om jouw liefde voor haar of andersom.
Ze leeft in een soort waanwereld met betrekking tot haar lichaam. Daar zit het hem.
En ik denk ook niet als je een hypochonder voor het eerst confronteert met die ziekte
dat dat dan zomaar wordt toegegeven.
Je ziet in ieder geval wel dat hypochondrie vaker voorkomt bij mensen die in het gezin ziekte hebben meegemaakt.quote:
[..]
Nee, de kanker verklaart waarschijnlijk wél voor het grootste deel de angst voor ziektes of zelfs hypochondrie neem ik aan.
Bij hypochondrie helpen CGT en antidepressiva. Als het meer de intensiteit van een waan heeft, dan is dat moeilijker te behandelen.quote:
Als ze daar echt al 12 jaar last van heeft en overtuigd is dat ze ziek is kan het erg lastig zijn om daar nog vanaf te komen. Cognitieve therapie misschien.