Vriendin twijfelt aan relatie

Hey Fok! Forum,

Anderhalf jaar geleden heb ik via internet een prachtig meisje leren kennen. Slim, sexy en een beetje nerdy, net als ik . Het is voor mij mijn eerste echte liefde en ik ben ook mijn maagdelijkheid aan haar verloren (ik ben 19). Maanden hebben we genoten van de tijd met elkaar, maar sinds een aantal maanden hebben we moeite op 1 vlak: Sex.

Mijn vriendin begon ongeveer een jaar geleden met pijnlijke steken bij de penetratie. Nu had ze een geschiedenis met blaas ontstekingen dus dachten we dat het niks ernstigs was. Maar ondanks geen sex voor een tijd om de ontstekingen te laten genezen had ze nog steeds last van pijn. Daarna dachten we dat het misschien een vaginale infectie was en daar heeft ze bij de huisarts medicatie voor gekregen. Deze leken een tijd te helpen aangezien het geen pijn meer deed bij de sex. Nu is helaas 3 maanden geleden de pijn opnieuw begonnen en dit keer is het geen infectie, we hebben verschillende doktoren ernaar laten kijken.

Mijn vriendin had 3 maanden geleden ook aan mij gevraagd of het misschien aan mij kon liggen dat het zo'n pijn deed bij haar. Dit dacht ze omdat ik nog wel eens mijn erectie kan verliezen tijdens de sex waardoor ik 'slap' haar penetreer. Ik, onzeker als wat (eerste meisje met wie ik seks had), dacht niet dat het aan mij kon liggen en wachtte te passief af op wat er volgen zou. Ik wou niet geloven dat het aan mij kon liggen.

Nu ben ik afgelopen maand geconfronteerd met het feit dat mijn vriendin een redelijk uitzichtloze toekomst ziet in ons, onder deze druk ben ik toch zelf naar de huisarts gegaan en deze gaf me een goed advies. Door met een halfharde haar te penetreren triggerde ik de pijn bij mijn vriendin. Zij verwacht dat er pijn komt en spant dus haar spieren (onbewust) aan om zo te voorkomen dat er iets naar binnen gaat. Als ik hem dan toch erin duw doet dat dus ontzettend pijn.

Enfin, Ik was me volkomen onbewust dat dit kon, dat dit bestond of dat het uberhaupt aan mij kon liggen. Om eerlijk te zijn heeft ze me vaker (2/3x) erop gewezen dat het probleem misschien bij mij kon liggen en ik heb het elke keer verdrukt, verborgen onder het niet willen accepteren dat er misschien iets mis is met mijn jongeheer ofzo. Het is natuurlijk ook een stukje schaamte dat meespeelt dat uitgereknd op mijn eerste meisje hij niet goed wil functioneren van tijd tot tijd. Je voelt je man onwaardig..

Vlak nadat ik me bewust was geworden van het feit dat het dus aan mij lag, begon mijn vriendin te zeggen dat onze relatie op een cliff aan het lopen was. Ze is kwaad op me dat ik te passief heb gereageerd op haar pijn en te weinig actie heb ondernomen om haar te helpen. Dit leidde uiteindelijk tot de break waarin we nu zitten (2 weken nu) waarin ze wil nadenken of ik het nog wel waard ben om al haar negatieve sex ervaringen met mij voor te verwerken. We zien elkaar niet meer in deze break, maar praten nog wel via skype/msn/sms.

Ik voel me natuurlijk super kut dat ik het zo ver heb laten komen, wat natuurlijk nooooit mijn bedoeling was. Als ik wist dat het aan mij zou kunnen liggen dan had ik veel eerder gehandeld, maar ik wist het gewoon simpelweg niet. Ze zegt dat ze tijd nodig heeft om de negatieve ervaringen te kunnen loslaten en om te overwegen door te gaan met mij.

Ik wil dol en dolgraag bij haar blijven, ik zou alles doen om het te laf reageren op mijn eigen problemen goed te kunnen maken. Maar ik heb het idee dat ze me de kans niet meer gunt. Ik pieker me dood wat ik nog kan doen om mijn kansen te vergroten (om het zo te zeggen). Buiten het elkaar niet meer zien, spreken we elkaar nog gewoon op skype en msn. Onze gesprekken zijn gewoon, eigenlijk zoals altijd: beetje lullen, beetje lachen. gewoon gezellig dus.

Duidelijk is dus dat ik aangegeven heb echt te willen veranderen voor haar en dingen te willen proberen om onze sex weer goed te krijgen. Ik vind het zelf ook eeuwig zonde als het door dit 'mankement' uit zou gaan, omdat we naast de liefde ook elkaars beste maatjes zijn. Het uitmaken is voor mij te definitief als het eigenlijk duidelijk is dat we allebei nog van elkaar houden.

Duss Fok! Forum, sorry voor deze lap tekst, maar het voelt goed mijn verhaal ergens kwijt te kunnen. Wat kan ik doen, hebben jullie nog advies of misschien ervaringen? Ik wil haar ontzettend graag weer zien, maar durf het initiatief eigenlijk niet goed meer te nemen.

Groeten

@Sebastian_Rooks, ik zou ook niet meer precies weten wat ik nog kan doen.. Ik heb spijt van het niet op tijd reageren op haar pijn, maar ik kan moeilijk tijdens onze break haar opzoeken en dwingen iets te doen toch?

@PH.D.PowerPauper, Het is ook niet echt mijn schuld, maar het voelt als mijn schuld. Ze heeft me vaker de clue gegeven dat het misschien dus aan mij ligt dat het pijn doet. Verder spelen er geen rollen mee ( zo ver ik weet natuurlijk )

@Fes1-2, ze zegt dat deze negatieve ervaringen onze tijd samen in bed totaal verpesten, omdat ze alles sexueel getint meteen assoscieerd met het krijgen van pijn. Deze negatieve ervaring begint dan ook zwaarder te wegen dan onze positieve tijd samen.

quote:

Op dinsdag 24 mei 2011 00:42 schreef Ph.D.PowerPauper het volgende:

[..]

Maar zoals ik het verhaal lees ligt het helemaal niet aan jou. Zij verwacht pijn en zij spant aan waardoor het zeer doet. Dat kon jij ook niet weten. Dan is het toch niet jouw schuld! Mooie boel is dat! Een relatie loopt inderdaad niet op zoiets stuk. Hoe ben jij om gegaan met haar omtrent deze pijn? Heb je begrip getoond en dergelijke?

In bed als het pijn deed stopte ik meteen, en meestal knuffelde ik haar dan om te troosten. Ik moet bekennen dat de dag erna, leek alles weer goed bij haar en sprong ik er zo weer bovenop om tegen dezelfde pijn aan te lopen. (hormonen he;) Ze heeft me niet echt duidelijk aangegeven dat ik moest stoppen met het verleiden en voorspel enzo. Dat is wat mij ook dwars zit

@Cracka-ass, we weten nu inderdaad dat het waarschijnlijk om vaginisme gaat. De vraag is alleen of zij nog de energie in mij wil steken om alle negatieve ervaringen te droppen en eigenlijk weer opnieuw te beginnen

@Specularium, we wonen op afstand van elkaar en hebben niet dezelfde arts. Ik heb gezegd open te staan voor een gesprek met een seksuoloog maar daar zijn we nog niet verder op in gegaan

quote:

Op dinsdag 24 mei 2011 00:49 schreef Ph.D.PowerPauper het volgende:

[..]

Negatieve ervaringen kan je natuurlijk niet zomaar droppen en dan vrolijk overnieuw beginnen. Wat zijn de negatieve ervaringen precies, dat het pijn deed? Jij bent toch meteen gestopt als het pijn deed. Waarom zijn die ervaringen dan zo verschrikkelijk negatief?

Het komt omdat we het zo vaak toch geprobeerd hebben denk ik. De negatieve ervaringen zijn vooral dat ze alles met sex assoscieert met mij en dat het pijn doet. Daarom is al het contact met mij niet fijn voor haar. Denk ik.

@Fes, nee ik was ook van mening dat uitmaken geen zin had omdat de negatieve ervaringen gewoon terugkomen bij een andere jongen.

quote:

Op dinsdag 24 mei 2011 00:54 schreef Ph.D.PowerPauper het volgende:

[..]

Nou dat vind ik echt een bullshit verhaal. Tuurlijk is het kut als het pijn doet en kut als je niet kunt neuken. Maar daar kan je het in een relatie toch over hebben en elkaar troosten. Ik snap niet waarom die ervaringen zo negatief voor haar zijn geweest. Is ze misschien seksueel misbruikt ooit? Zie ook: http://nl.wikipedia.org/wiki/Vaginisme

Zover ik weet is ze niet seksueel misbruikt, al is ze wel een keer 'betast' aan haar borsten. Verder ligt het probleem niet meer zozeer bij de seks, maar bij het wel of niet doorgaan en verwerken van de ervaringen om er samen uit te komen

Thx voor je advice Ph.D.Power much appriciated. Ik denk dat we er samen uit kunnen komen en zal alles er aan doen dit over te brengen wanneer ik haar opzoek dit weekend. Duimen dus