R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Toch maar een topic open in R&P, hoewel ik het niet echt van plan was omdat ik er niet extreem mee zit of zo, maar ik heb het gevoel dat het gewoon niet hoort op deze manier en dat is ook zo. Ik weet ook niet zo goed wat ik er aan heb om hier een topic te openen maarja doe het toch maar, misschien meningen of soortgelijke situaties. Ik probeer/en hoop dat niet te lang wordt.
Waar begin ik.. Ik heb gewoon geen goede band en ook nooit gehad met beide ouders en broers. Mijn ouders zijn 2/3 jaar geleden uit elkaar gegaan, daarvoor had ik ook al geen echt goede band vooral niet met mijn vader. Momenteel is de band met me vader beter dan met me moeder. Me vader zie ik eens in de 3 a 4 weken en ik woon bij me moeder.
Na de scheiding was en is mijn moeder vooral met haarzelf bezig, ze zoekt wanhopig naar een nieuwe man (je kent het allemaal wel) en is de band, die er bijna al niet was nog slechter geworden. Ik geef gewoon niet om haar. Ik voel geen liefde (ik kan haar bijv.geen knuffel geven, dat voelt gewoon niet goed). Ik deel geen verhalen/ervaringen/gevoelens met haar, en dat heb ik ook nooit echt gedaan. Ik weet niet hoe het komt. Mijn persoonlijkheid is anders dan die van me moeder, ik denk anders over dingen als haar. Doordat ik niet veel om haar geef, heb ik ook lak aan bijv. taken die ik in het huis moet doen, de hele dag zeurt ze daarover en dat is dan ook het enige wat ze zowat tegen me zegt. Alleen maar dingen doe ik moet doen, of die ik niet goed doe. Dit doe ik fout, en dat doe ik fout, en dat moet je zo doen. Op ten duur wordt je daar gek van. Daarom word ik ook boos op haar en hebben we wel eens ruzie. Er zullen vast wel dingen aan mij liggen daar niet van. Ik match meer met me vader dan met me moeder, alleen die zit zo dicht als wat. Mijn vader zegt nooit echt iets over zichzelf, het gaat altijd over mij, hoe die nou werkelijk is is voor mij een raadsel (qua persoonlijkheid). Ik weet niet veel over zijn jeugd etc.
Laatste tijd gaat het wat beter met hem maar nu gaat het juist weer slecht met me moeder. Me broer heeft wel een betere band met me moeder en dat merk je ook. Dingen worden niet aan mij verteld of met mij besproken en wel met hem etc.
Ergens doet het pijn van binnen, want je voelt je toch op de een of andere manier in de steek gelaten. Je vader loopt weg, en je hebt geen band met je moeder. Wie is er dan nog over?
Als ik naar andere mensen kijk dan zie ik dat zij allemaal een goede band hebben met hun ouders, gaan leuk met elkaar om, delen veel. Dit is bij mij niet het geval en dat is ook nooit zo geweest. Me vader is dus weggegaan bij mijn moeder omdat hij op een andere vrouw verliefd is geworden, en die jaren daarvoor merkte je ook al gewoon dat hij niet meer verliefd was op mijn moeder. Ik heb nooit meegemaakt dat ik liefde tussen beide ouders zag. Ze liepen nooit hand in hand, ze kuste nooit, het was eigenlijk de laatste jaren meer een vriendschappelijke relatie. En me moeder had dat al die tijd niet door (zegt ze).
Ik heb nu zo iets van nog een paar jaartjes en dan kan ik eindelijk op mezelf gaan wonen. Alleen denk ik sowieso dat de band daar ook niet beter op wordt, en dat ik haar dan minimaal ga zien.
Shit men, i don't know what to do
Tips, adviezen, meningen zijn welkom..
Waar begin ik.. Ik heb gewoon geen goede band en ook nooit gehad met beide ouders en broers. Mijn ouders zijn 2/3 jaar geleden uit elkaar gegaan, daarvoor had ik ook al geen echt goede band vooral niet met mijn vader. Momenteel is de band met me vader beter dan met me moeder. Me vader zie ik eens in de 3 a 4 weken en ik woon bij me moeder.
Na de scheiding was en is mijn moeder vooral met haarzelf bezig, ze zoekt wanhopig naar een nieuwe man (je kent het allemaal wel) en is de band, die er bijna al niet was nog slechter geworden. Ik geef gewoon niet om haar. Ik voel geen liefde (ik kan haar bijv.geen knuffel geven, dat voelt gewoon niet goed). Ik deel geen verhalen/ervaringen/gevoelens met haar, en dat heb ik ook nooit echt gedaan. Ik weet niet hoe het komt. Mijn persoonlijkheid is anders dan die van me moeder, ik denk anders over dingen als haar. Doordat ik niet veel om haar geef, heb ik ook lak aan bijv. taken die ik in het huis moet doen, de hele dag zeurt ze daarover en dat is dan ook het enige wat ze zowat tegen me zegt. Alleen maar dingen doe ik moet doen, of die ik niet goed doe. Dit doe ik fout, en dat doe ik fout, en dat moet je zo doen. Op ten duur wordt je daar gek van. Daarom word ik ook boos op haar en hebben we wel eens ruzie. Er zullen vast wel dingen aan mij liggen daar niet van. Ik match meer met me vader dan met me moeder, alleen die zit zo dicht als wat. Mijn vader zegt nooit echt iets over zichzelf, het gaat altijd over mij, hoe die nou werkelijk is is voor mij een raadsel (qua persoonlijkheid). Ik weet niet veel over zijn jeugd etc.
Laatste tijd gaat het wat beter met hem maar nu gaat het juist weer slecht met me moeder. Me broer heeft wel een betere band met me moeder en dat merk je ook. Dingen worden niet aan mij verteld of met mij besproken en wel met hem etc.
Ergens doet het pijn van binnen, want je voelt je toch op de een of andere manier in de steek gelaten. Je vader loopt weg, en je hebt geen band met je moeder. Wie is er dan nog over?
Als ik naar andere mensen kijk dan zie ik dat zij allemaal een goede band hebben met hun ouders, gaan leuk met elkaar om, delen veel. Dit is bij mij niet het geval en dat is ook nooit zo geweest. Me vader is dus weggegaan bij mijn moeder omdat hij op een andere vrouw verliefd is geworden, en die jaren daarvoor merkte je ook al gewoon dat hij niet meer verliefd was op mijn moeder. Ik heb nooit meegemaakt dat ik liefde tussen beide ouders zag. Ze liepen nooit hand in hand, ze kuste nooit, het was eigenlijk de laatste jaren meer een vriendschappelijke relatie. En me moeder had dat al die tijd niet door (zegt ze).
Ik heb nu zo iets van nog een paar jaartjes en dan kan ik eindelijk op mezelf gaan wonen. Alleen denk ik sowieso dat de band daar ook niet beter op wordt, en dat ik haar dan minimaal ga zien.
Shit men, i don't know what to do
Tips, adviezen, meningen zijn welkom..
-weg-
[ Bericht 95% gewijzigd door Daniel1976 op 23-05-2011 00:34:30 ]
[ Bericht 95% gewijzigd door Daniel1976 op 23-05-2011 00:34:30 ]
Haha, U schakelt nog. Test een DAF !
-weg-
[ Bericht 93% gewijzigd door Daniel1976 op 23-05-2011 00:34:40 ]
[ Bericht 93% gewijzigd door Daniel1976 op 23-05-2011 00:34:40 ]
Ik vecht met zwervers voor mijn plezier. Binnenkort ook op YouTube!
Lijkt me een lastige situatie. Ook omdat je aangeeft dat je eigenlijk nooit een goede band met je ouders hebt gehad, dan lijkt het me ook moeilijker op te bouwen. En nu lijk je in een soort cirkeltje te zitten met je moeder wat niet bijdraagt aan een goede verstandshouding en niet bepaald veel ruimte biedt om de band te versterken.
Heb je behoefte om dingen te delen die je bij haar niet kwijt kunt? En wat voor band zou je willen met je moeder? Rare vraag misschien, maar je geeft aan niet veel om haar te geven, maar je toch wel wat zorgen te maken dat de band verder verslechtert zodra je uit huis zou gaan dus het lijkt je toch wel wat uit te maken.
Hoe oud ben je trouwens?
Heb je behoefte om dingen te delen die je bij haar niet kwijt kunt? En wat voor band zou je willen met je moeder? Rare vraag misschien, maar je geeft aan niet veel om haar te geven, maar je toch wel wat zorgen te maken dat de band verder verslechtert zodra je uit huis zou gaan dus het lijkt je toch wel wat uit te maken.
Hoe oud ben je trouwens?
"The problem with common sense is that most people are morons."
Ergens geef ik natuurlijk wel om haar, ik bedoel het blijft toch je moeder. Maar ik voel niet de liefde die je normaal zou moeten voelen bij je moeder.quote:Op maandag 23 mei 2011 00:25 schreef Lolaatje het volgende:
Lijkt me een lastige situatie. Ook omdat je aangeeft dat je eigenlijk nooit een goede band met je ouders hebt gehad, dan lijkt het me ook moeilijker op te bouwen. En nu lijk je in een soort cirkeltje te zitten met je moeder wat niet bijdraagt aan een goede verstandshouding en niet bepaald veel ruimte biedt om de band te versterken.
Heb je behoefte om dingen te delen die je bij haar niet kwijt kunt? En wat voor band zou je willen met je moeder? Rare vraag misschien, maar je geeft aan niet veel om haar te geven, maar je toch wel wat zorgen te maken dat de band verder verslechtert zodra je uit huis zou gaan dus het lijkt je toch wel wat uit te maken.
Hoe oud ben je trouwens?
Ik weet ook niet echt anders. Ik hen enigszins wel de behoefte om dingen te delen met een moeder/vader, daar zijn ze toch voor? Maar dat heb ik nooit gedaan. Het ging denk ik al verkeerd bij de opvoeding. Ik ben opgegroeid met een verkeerd voorbeeld van hoe een relatie eruit ziet tussen je ouders. Er was geen liefde en ik dacht dat zo hoorde. Totdat ik andere ouders van vrienden zag, ik realiseerde het op jonge leeftijd niet maar toen ik ouder werd begon ik het te snappen.
Iedereen heeft wel een moederfiguur of vaderfiguur nodig in zijn leven, alleen heb ik die niet. M'n vader was/is er niet echt voor me, mede omdat ik hem zo weinig zie, en mn moeder heb ik geregeld ruzie mee. Om niet over de sfeer te beginnen.
Ik voel me ook soort van boos van binnen. Een houding zo van laat maar, het is al goed, ik red mezelf wel. Zo denk ik er nu over, om m'n eigen leven te leiden zonder een actieve rol/band van moeder/vader.
Ik ben 17 jaar btw, nog vrij jong dus. Het komt misschien nu over alsof ik niets fout doe, maar het ligt ook deels aan mij denk ik.
De band kan wel beter worden als je elkaar minder ziet. Juist dan is er misschien 'n soort van confrontratie met de werkelijkheid... Je weet vaak pas wat je mist als je het niet meer hebt.
Heb altijd 'n prima band gehad met m'n ouders, maar laatste jaren van het thuiswonen werd dat wel gekenmerkt door wederzijdse irritaties. Je bent dan geen 11 meer, verdient je eigen geld, hebt je eigen dingen, etc.. Mijn moeder is 'n schat van 'n mens, maar wel een bemoeial. Nadat ik uit huis ging en we elkaar veel minder zagen, is die band wel weer wat verbeterd.
Heb altijd 'n prima band gehad met m'n ouders, maar laatste jaren van het thuiswonen werd dat wel gekenmerkt door wederzijdse irritaties. Je bent dan geen 11 meer, verdient je eigen geld, hebt je eigen dingen, etc.. Mijn moeder is 'n schat van 'n mens, maar wel een bemoeial. Nadat ik uit huis ging en we elkaar veel minder zagen, is die band wel weer wat verbeterd.
De band die je beschrijft tussen en met je ouders komt vooral over als koud, stil, afwezig (op het geruzie na).
Je kan kijken of je een diepere connectie kan of wilt krijgen, door meer over je (emotionele) ervaringen te vertellen en om die van je ouders te vragen. Dus ook over het gebrek aan genegenheid of interesse die je voelt. Daar zit heel wat kwetsbaarheid in, maar het opent de deur om elkaar beter te leren kennen en waarderen.
Het is ook een echt een gemis als je als (jonge) kind geen hechte en veilige band hebt gehad met een verzorger. Je zou na kunnen gaan nu en in komende jaren hoe dat jou als persoon beïnvloed heeft, los van je huidige relatie met je ouders. Hoe je relaties met vrienden, partner etc. ervaart.
(Mocht het relevant zijn: met mijn vader heb ik amper een band gehad, en mijn moeder was juist veel te dominant en vooral emotioneel misbruikend aanwezig. Ben nu 23 en heb met geen van beide een band, nooit gehad eigenlijk. Dat is een groot gemis en ik voel ook wel jaloezie voor kinderen die liefdevol en respectvol worden opgevoed. Aan de andere kant hoop ik ooit zo'n ouder te kunnen zijn en dat mijn kinderen ook graag met me omgaan wanneer ze volwassen zijn. Ik leer nu pas geleidelijk hoe het is een bevredigende band te hebben (m.n. met mijn vriend).)
Je kan kijken of je een diepere connectie kan of wilt krijgen, door meer over je (emotionele) ervaringen te vertellen en om die van je ouders te vragen. Dus ook over het gebrek aan genegenheid of interesse die je voelt. Daar zit heel wat kwetsbaarheid in, maar het opent de deur om elkaar beter te leren kennen en waarderen.
Het is ook een echt een gemis als je als (jonge) kind geen hechte en veilige band hebt gehad met een verzorger. Je zou na kunnen gaan nu en in komende jaren hoe dat jou als persoon beïnvloed heeft, los van je huidige relatie met je ouders. Hoe je relaties met vrienden, partner etc. ervaart.
(Mocht het relevant zijn: met mijn vader heb ik amper een band gehad, en mijn moeder was juist veel te dominant en vooral emotioneel misbruikend aanwezig. Ben nu 23 en heb met geen van beide een band, nooit gehad eigenlijk. Dat is een groot gemis en ik voel ook wel jaloezie voor kinderen die liefdevol en respectvol worden opgevoed. Aan de andere kant hoop ik ooit zo'n ouder te kunnen zijn en dat mijn kinderen ook graag met me omgaan wanneer ze volwassen zijn. Ik leer nu pas geleidelijk hoe het is een bevredigende band te hebben (m.n. met mijn vriend).)
Wat enorm herkenbaar! Mijn ouders zijn sinds een jaar of 5 uit elkaar nu. Ik ben 25, en zoek al jaren tevergeefs naar een band met mijn ouders. Wil met beiden niet lukken. Het lukte niet toen ze nog samen waren, het lukt nu nog steeds niet nu ze uit elkaar zijn.
Je ziet inderdaad vaak wel "echte" ouders, die een veel betere band met hun kinderen hebben. Mijn ouders begrijpen me in ieder geval niet. Mijn interesses delen ze niet en hun aandacht voor mij gaat tot op een bepaalde hoogte.
Mijn broer en zusje hebben een veel betere band met m'n ouders, daarom denk ik dat ik gewoon "anders" ben. Ik ben me er al wel zo lang van bewust dat ik ook geen echte moeite meer doe nu om de band beter te krijgen. Je kan ze beter proberen te accepteren zoals ze zijn..
Heel misschien dat je band wel beïnvloed word door hoe je ouders zich op dat moment voelen. Wanneer zij niet fijn in hun vel zitten zullen ze dat ook aan jou laten doorschemeren, bewust of onbewust merk je het toch.
Ik denk namelijk een verband te zien tussen de gemoedstoestand van je ouders en hoe jij die band op dat moment ervaart. Als je je hierin herkent dan kun je proberen beter je grenzen aan te geven, bijvoorbeeld niet de negatieve dingen over de scheiding aanhoren en meer tijd voor jezelf opeisen in relatie tot je ouders. Misschien helpt dat al een hoop.
Je ziet inderdaad vaak wel "echte" ouders, die een veel betere band met hun kinderen hebben. Mijn ouders begrijpen me in ieder geval niet. Mijn interesses delen ze niet en hun aandacht voor mij gaat tot op een bepaalde hoogte.
Mijn broer en zusje hebben een veel betere band met m'n ouders, daarom denk ik dat ik gewoon "anders" ben. Ik ben me er al wel zo lang van bewust dat ik ook geen echte moeite meer doe nu om de band beter te krijgen. Je kan ze beter proberen te accepteren zoals ze zijn..
Heel misschien dat je band wel beïnvloed word door hoe je ouders zich op dat moment voelen. Wanneer zij niet fijn in hun vel zitten zullen ze dat ook aan jou laten doorschemeren, bewust of onbewust merk je het toch.
Ik denk namelijk een verband te zien tussen de gemoedstoestand van je ouders en hoe jij die band op dat moment ervaart. Als je je hierin herkent dan kun je proberen beter je grenzen aan te geven, bijvoorbeeld niet de negatieve dingen over de scheiding aanhoren en meer tijd voor jezelf opeisen in relatie tot je ouders. Misschien helpt dat al een hoop.
Wat gewoon is voor de spin, is chaos voor de vlieg.
Fijn om te horen dat ik niet de enige ben, nou ja natuurlijk niet fijn voor jullie. Echt heel herkenbaar ook deze post boven mij. Ik mis al een hele tijd het gevoel van "liefde", iemand die echt het gevoel geeft dat die om me geeft. Ik heb en kan bijv mn moeder niet omhelsen, het voelt gewoon niet goed.
Ik weet niet hoe dat komt. Dat wat gezegd werd over hoe mn moeder bijv nu in haar vel zit is denk ik ook van toepassing, ik merk dat ze heel anders is dan voor de scheiding. Wanhopig op zoek naar een man, en vooral met haar zelf bezig.
Tja wat doe je eraan? Elke dag lijkt het slechter te gaan. Psycholoog bezoeken? Voor mij voelt een psycholoog bezoeken als opgeven of verliezen.
K zie dat er oudere mensen met een soortgelijke situatie gepost hebben, hoe kijken jullie er nu tegenaan? En heeft het gemis van die moeder/vader band effect gehad op jullie leven?
Ik weet niet hoe dat komt. Dat wat gezegd werd over hoe mn moeder bijv nu in haar vel zit is denk ik ook van toepassing, ik merk dat ze heel anders is dan voor de scheiding. Wanhopig op zoek naar een man, en vooral met haar zelf bezig.
Tja wat doe je eraan? Elke dag lijkt het slechter te gaan. Psycholoog bezoeken? Voor mij voelt een psycholoog bezoeken als opgeven of verliezen.
K zie dat er oudere mensen met een soortgelijke situatie gepost hebben, hoe kijken jullie er nu tegenaan? En heeft het gemis van die moeder/vader band effect gehad op jullie leven?
je bent pas 17, de band wordt vaak als je wat ouder bent (25 ofzo) nog veel beter.
Tenminste da's mijn ervaring
.
Tenminste da's mijn ervaring
.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
|
|
