R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hoi iedereen,
Graag zou ik over het volgende jullie advies willen hebben. Ongeveer 5 maanden geleden raakte ik zwanger. Helaas kampte ik ook met fikse darmproblemen en heb hiervoor nog een korte tijd in het ziekenhuis gelegen. Daardoor had ik ook niet door dat ik zwanger was. Door de zware medicijnen die ik gekregen heb is het afgebroken. Dwars door de pil heen begon in te bloeden en er zaten hele dikke klonten in. Met dat verhaal ben ik opnieuw naar de huisarts gegaan en die vertelde me dat ik zwanger ben geweest. Wat vond ik het erg om te horen dat ik medicijnen heb ingenomen waardoor mijn 'kindje' het niet overleefde (het zat er nog maar zo'n 3 tot 4 weken) Toch voelde ik me op de één of andere manier erg schuldig. Ik had het ook zeker niet verwacht want ik spring heel voorzichtig om met de pil..
Ik had toen net 2 maanden officieel iets met mijn vriend. Voorzichtig heb ik hem het verhaal verteld en hij reageerde heel positief. Hij trooste mij en zei dat het wel goed komt en dat we sowieso wel een kind krijgen. (Sindsdien wist ik 1000% zeker dat onze relatie erg goed is)
Nu, 5 maanden later krijg ik steeds sterker het gevoel dat ik iets mis. Mijn vriend heeft hetzelfde. We willen allebei zo graag een kindje en we weten hoe het is want zijn oudere broer en jongere zus hebben ook al kinderen dus we zijn ook goed op de hoogte dat het heus niet zo romantisch is als het lijkt.
Helaas moet ik nog 2 jaar studeren en ook mijn vriend wil nog studeren. Dat zal 3 tot 4 jaar gaan duren. Gisteren kwam hij thuis en hij zei dat hij erover na had gedacht. Verder zei hij dat als ik een kindje wilde dat dat wel mogelijk zou zijn en dat hij later altijd zou kunnen studeren. (hij werkt nu)
Voor de mensen die mijn voorstel verhaaltje niet hebben gelezen, ik ben sinds december 18 en mijn vriend sinds januari 23. Dus wat vinden jullie? Er gewoon voor gaan? Nog even wachten en onze diepe wensen even opzij drukken?
O ja, we wonen ook samen sinds 1 maart.
Ben benieuwd naar jullie reacties!
Graag zou ik over het volgende jullie advies willen hebben. Ongeveer 5 maanden geleden raakte ik zwanger. Helaas kampte ik ook met fikse darmproblemen en heb hiervoor nog een korte tijd in het ziekenhuis gelegen. Daardoor had ik ook niet door dat ik zwanger was. Door de zware medicijnen die ik gekregen heb is het afgebroken. Dwars door de pil heen begon in te bloeden en er zaten hele dikke klonten in. Met dat verhaal ben ik opnieuw naar de huisarts gegaan en die vertelde me dat ik zwanger ben geweest. Wat vond ik het erg om te horen dat ik medicijnen heb ingenomen waardoor mijn 'kindje' het niet overleefde (het zat er nog maar zo'n 3 tot 4 weken) Toch voelde ik me op de één of andere manier erg schuldig. Ik had het ook zeker niet verwacht want ik spring heel voorzichtig om met de pil..
Ik had toen net 2 maanden officieel iets met mijn vriend. Voorzichtig heb ik hem het verhaal verteld en hij reageerde heel positief. Hij trooste mij en zei dat het wel goed komt en dat we sowieso wel een kind krijgen. (Sindsdien wist ik 1000% zeker dat onze relatie erg goed is)
Nu, 5 maanden later krijg ik steeds sterker het gevoel dat ik iets mis. Mijn vriend heeft hetzelfde. We willen allebei zo graag een kindje en we weten hoe het is want zijn oudere broer en jongere zus hebben ook al kinderen dus we zijn ook goed op de hoogte dat het heus niet zo romantisch is als het lijkt.
Helaas moet ik nog 2 jaar studeren en ook mijn vriend wil nog studeren. Dat zal 3 tot 4 jaar gaan duren. Gisteren kwam hij thuis en hij zei dat hij erover na had gedacht. Verder zei hij dat als ik een kindje wilde dat dat wel mogelijk zou zijn en dat hij later altijd zou kunnen studeren. (hij werkt nu)
Voor de mensen die mijn voorstel verhaaltje niet hebben gelezen, ik ben sinds december 18 en mijn vriend sinds januari 23. Dus wat vinden jullie? Er gewoon voor gaan? Nog even wachten en onze diepe wensen even opzij drukken?
O ja, we wonen ook samen sinds 1 maart.
Ben benieuwd naar jullie reacties!
Je bent pas 18 maak eerst je studie af, zoek een baan en begin dan aan kinderen te denken
Kinderen kosten een smak met geld, plus dat je samen woont dus je moet je hypotheek / huur betalen en dat van 1 inkomen
Kinderen kosten een smak met geld, plus dat je samen woont dus je moet je hypotheek / huur betalen en dat van 1 inkomen
Opzich denk ik dat het wel te combineren valt. Als we ervoor kiezen, blijft mijn vriend werken. Dus ook dat scheelt weer.
Dus je bent 18, je hebt 7 maanden een relatie, hebt geen opleiding en wil graag een kind?
Klinkt als het stereotype tienermoeder verhaal wat voor de rest van haar leven in de bijstand ronddwaalt
Klinkt als het stereotype tienermoeder verhaal wat voor de rest van haar leven in de bijstand ronddwaalt
It was an encounter that lasted less than 45 seconds O+
dit jaquote:Op zondag 22 mei 2011 22:17 schreef Ascendancy het volgende:
Dus je bent 18, je hebt 7 maanden een relatie, hebt geen opleiding en wil graag een kind?
Klinkt als het stereotype tienermoeder verhaal wat voor de rest van haar leven in de bijstand ronddwaalt
Nou, een bijstandsmoeder is wel het laatste wat ik wil worden hoor! Heb mij niet voor niets aangemeld op een opleiding en er moeite voor gedaan dat ik het in 2 jaar kan doen ipv 3.
Een bijstandsmoeder... nee echt niet. Met alle respect voor de moeders die dat wel zijn maar ik zou mij niet lekker voelen als ik weet dat ik geld krijg van de mensen die belasting betalen om mij te onderhouden. Verschrikkelijk! Daarom denk ik ook wel even 10x na hoor voordat ik iets doe:)
Don't worry!
Een bijstandsmoeder... nee echt niet. Met alle respect voor de moeders die dat wel zijn maar ik zou mij niet lekker voelen als ik weet dat ik geld krijg van de mensen die belasting betalen om mij te onderhouden. Verschrikkelijk! Daarom denk ik ook wel even 10x na hoor voordat ik iets doe:)
Don't worry!
Het woord opzich doet het em. Je lijkt er niet zeker van en ik vind persoonlijk 18 veel te jong. Geniet eerst van het leven en maak je studie af. Je woont pas samen per 1 maart. Dat zijn nu 2,5 maanden, oftwel 10 weken. Dat is toch erg kort om nu al zulke ingrijpende beslissingen te nemen.quote:
Opzich denk ik dat het wel te combineren valt. Als we ervoor kiezen, blijft mijn vriend werken. Dus ook dat scheelt weer.
Real men don`t play with fire, they play in it!
Ja, maar je bent 18. Iedereen zegt op z'n 18e, ik weet dat blabla de ware is.
Maar is het dat op je 18e? De praktijk leer dat dit praktisch nooit het geval is.
De meeste tienermoeders hebben deze valkuil namelijk.
Vervolgens gaan ze uit elkaar. Jij zit met 'n kind. Je kan niet meer verder studeren en hebt geen tijd voor werk. Zo simpel gaat het. Opvang is ook niet gratis.
Maar is het dat op je 18e? De praktijk leer dat dit praktisch nooit het geval is.
De meeste tienermoeders hebben deze valkuil namelijk.
Vervolgens gaan ze uit elkaar. Jij zit met 'n kind. Je kan niet meer verder studeren en hebt geen tijd voor werk. Zo simpel gaat het. Opvang is ook niet gratis.
It was an encounter that lasted less than 45 seconds O+
Ik weet het ook allemaal wel. We zijn nog jong en we hebben ook genoeg tijd maar doordat ik al zwanger ben geweest en het zelf toch onbewust door te zware medicijnen heb afgebroken doet dat toch pijn en heb ik het gevoel dat ik wat mis. Snappen jullie dat?
We hebben het er bijna dagelijks over. Ik denk inderdaad dat we iig maar wachten totdat ik mijn studie heb afgerond, dat is toch het beste hoe moeilijk dat misschien ook is.
Diezelfde bevestiging krijg ik nu ook van jullie en dat is toch wel erg fijn:)
We hebben het er bijna dagelijks over. Ik denk inderdaad dat we iig maar wachten totdat ik mijn studie heb afgerond, dat is toch het beste hoe moeilijk dat misschien ook is.
Diezelfde bevestiging krijg ik nu ook van jullie en dat is toch wel erg fijn:)
Je lijkt gevoelsmatig al bijna een keuze gemaakt te hebben, maar ik zou als ik jou was toch even voor het verstand gaan. Je bent nog jong, en om nu al moeder te worden brengt je in een levensfase waar velen nog niet klaar voor zijn op deze leeftijd. Ik zou minstens nog je studie afmaken hoor, dan heb je dat in de pocket. Door een kind te nemen tijdens je studie, heb je kans dat je zowel je kind als je studie ernstig te kort doet. En een paar jaar wachten lijkt lang, maar valt achteraf waarschijnlijk best mee. Ik zeg: wachten!
Bedankt! Dit soort reacties helpen toch een hele boel!! Inderdaad, misschien lijkt het nu wel lang maar de tijd gaat wat dat betreft vrij snel. Ik denk wel dat ik er klaar voor ben. Ik heb namelijk al zo ontzettend veel meegemaakt in mijn leven dat ik mij op de één of andere manier een heel stuk ouder/wijzer voel. Daarom denk ik, zeker of dit soort dingen, heeeeel erg goed na voordat ik min beslissing neem. Maar goed, dat neemt niet weg dat, hoe oud ik mij voel, ik toch nog jong ben en het ook erg belangrijk is dat je je studie afmaakt;)quote:Op zondag 22 mei 2011 22:45 schreef juxtaposition het volgende:
Je lijkt gevoelsmatig al bijna een keuze gemaakt te hebben, maar ik zou als ik jou was toch even voor het verstand gaan. Je bent nog jong, en om nu al moeder te worden brengt je in een levensfase waar velen nog niet klaar voor zijn op deze leeftijd. Ik zou minstens nog je studie afmaken hoor, dan heb je dat in de pocket. Door een kind te nemen tijdens je studie, heb je kans dat je zowel je kind als je studie ernstig te kort doet. En een paar jaar wachten lijkt lang, maar valt achteraf waarschijnlijk best mee. Ik zeg: wachten!
Ik snap ook zeker wel dat je dat gevoel hebt, maar soms is het beter om bot de realiteit te horen te krijgen. Al die meisjes vertellen namelijk hetzelfde.quote:
Ik weet het ook allemaal wel. We zijn nog jong en we hebben ook genoeg tijd maar doordat ik al zwanger ben geweest en het zelf toch onbewust door te zware medicijnen heb afgebroken doet dat toch pijn en heb ik het gevoel dat ik wat mis. Snappen jullie dat?
We hebben het er bijna dagelijks over. Ik denk inderdaad dat we iig maar wachten totdat ik mijn studie heb afgerond, dat is toch het beste hoe moeilijk dat misschien ook is.
Diezelfde bevestiging krijg ik nu ook van jullie en dat is toch wel erg fijn:)
Verder vind ik het ook heel erg wat er gebeurt is, voor jou, maar het ligt wel in het verleden. En dan heeft de redenatie, want anders was er ook een kind geweest, weinig waarde. Want het is echt beter voor je leven geweest dat je niet al een kind hebt.
Het vergt namelijk veel verantwoordelijkheid en daarvoor is je leven nog lang niet stabiel genoeg. En je moet altijd proberen keuzes te maken met de realiteit dat je relatie kapot kan gaan.
Zijn ook veel mensen die problemen hebben met hypotheken omdat ze al na 3 jaar uit elkaar gingen enzo.
Probeer trouwens ook de valkuil van "ik voel me ouder en wijzer" te ontwijken. Dat zegt ieder meisje van je leeftijd, is heel normaal, maar niet waar.
It was an encounter that lasted less than 45 seconds O+
Ik zeg ook wachten. Al is het maar omdat een kind echt ontzettend veel geld kost. Ervan uitgaande dat je relatie in stand blijft, je kind gaat vroeg of laat dingen nodig hebben die niet te betalen zijn met 1 salaris, tenzij je vriend erg goed betaald krijgt (wat me sterk lijkt gezien jullie leeftijd). Dan zul je dus moeten gaan werken, en zonder diploma wordt dat waarschijnlijk iets met poetsdoeken. Zou je dat willen?
Haal eerst op zijn minst je diploma, doe liefst ook nog een aantal jaar werkervaring op.
Zo kun je je kind een veel stabielere toekomst bieden. Immers, je bent ouder dus je vriend gaat meer verdienen, je hebt meer levenservaring wat ten goede komt voor het opvoeden van je kind, én je kunt makkelijker instromen op de arbeidsmarkt als je wat ervaring hebt. Want geloof me, financiële problemen hakken ontzettend in een relatie, dat moet je eerst allemaal nog ervaren voor er een kind komt dat daar de dupe van gaat zijn.
Haal eerst op zijn minst je diploma, doe liefst ook nog een aantal jaar werkervaring op.
Zo kun je je kind een veel stabielere toekomst bieden. Immers, je bent ouder dus je vriend gaat meer verdienen, je hebt meer levenservaring wat ten goede komt voor het opvoeden van je kind, én je kunt makkelijker instromen op de arbeidsmarkt als je wat ervaring hebt. Want geloof me, financiële problemen hakken ontzettend in een relatie, dat moet je eerst allemaal nog ervaren voor er een kind komt dat daar de dupe van gaat zijn.
Normaal is niets anders dan het gemiddelde van alle afwijkingen.
dat eerste sowieso en beter laat je dat tweede nooit zover komenquote:Op zondag 22 mei 2011 23:04 schreef MeraViglioSa het volgende:
Want geloof me, financiële problemen hakken ontzettend in een relatie, dat moet je eerst allemaal nog ervaren voor er een kind komt dat daar de dupe van gaat zijn.
Op 26-07-2011 00:33 schreef HappyGirl91
Heldin! _O_
Heldin! _O_
18 en een kind willen.. what the fuck.. 
je bent zelf nog een kind.. wacht eerst maar eens 10 jaar oid..
je bent zelf nog een kind.. wacht eerst maar eens 10 jaar oid..
There are only 151 Pokémon.
Lieve schat! Je bent 18, hebt een paar maand een relatie en woont al bijna 2 maand samen! Wow! En nu al een kind? Dat is natuurlijk geen slim idee. Als je slim bent ga je eens op onderzoek uit wat dat gevoel van 'iets missen' is, in plaats van dat gat zomaar op te vullen met een kind. Kijk eerst maar eens of je het een paar jaar met deze kerel uit houd! Een kind is niet alleen voor nu, maar voor altijd... denk daar maar eens over na.
Google is your friend!
www.justfuckinggoogleit.com/
www.justfuckinggoogleit.com/
Ik snap dat nooit dat mensen zo vroeg een kind willen.. de werled is zo groot en zo veeel mee te maken. een kind krijgen kan altijd nog.
quote:
Je bent pas 18 maak eerst je studie af, zoek een baan en begin dan aan kinderen te denken
Kinderen kosten een smak met geld, plus dat je samen woont dus je moet je hypotheek / huur betalen en dat van 1 inkomen
Leven is toch meer dan een fucking rekensom
Als je je zaken niet goed regelt helaas niet.quote:Op maandag 23 mei 2011 00:48 schreef Strugglemaster het volgende:
[..]
Leven is toch meer dan een fucking rekensom
Normaal is niets anders dan het gemiddelde van alle afwijkingen.
Tot je de rekening van de luiers, babyvoeding en dergelijke moet betalen...quote:
[..]
Leven is toch meer dan een fucking rekensom
Google is your friend!
www.justfuckinggoogleit.com/
www.justfuckinggoogleit.com/
Ik zal mensen die na 7 maanden relatie al aan kinderen willen beginnen nooit begrijpen...
Let's drop some acid and go to a titty bar.
Vooral als ze 23 en 18 zijn en allebei geen opleiding hebben.quote:
Ik zal mensen die na 7 maanden relatie al aan kinderen willen beginnen nooit begrijpen...
Only when the power of love is greater than the love for power, there will be peace
|
|
