Ik ben op zoek naar mensen die aan auto-mutilatie, ook wel zelfverminking doen... het is nogal krom om hiernaar te vragen. Als iemand mij dit ooit zou hebben gevraagd had ik gedacht 'jemig waar ben je mee bezig... rot op' maar nu wil ik zelf graag in contact komen met mensen die het doen...
Ik ben er zelf al ruim een jaar mee bezig, mijn ouders weten het sinds enkele weken... ik wandel nu bij t RIAGG enzo maar ik weet niet, of ik wel wil stoppen, of ik wil kan stoppen... en ervaringen uitwisselen... ofzo :S
Groetjes.
quote:Het houdt in dat je jezelf lichamelijke schade toebrengt... jezelf snijden, branden e.d.
Op donderdag 20 juni 2002 18:33 schreef deijsje het volgende:
Als ik vragen mag: wat houd het eigenlijk precies in en WAAROM doe je het eigenlijk?
Ik doe t altijd omdat ik dan in een ontzettende kutbui ben, woede, verdriet, angst, allerlei gevoelens gaan er dan door me heen. Ik moet me af reageren, heb ontzettende zin om de muur te slaan, sla vervolgens de muur.
De agressie gaat er maar niet uit, mn knokkels hangen open. En mijn gevoelens stapelen zich helemaal op. Verdriet door dingen die er gebeurd zijn, woede om die dingen, het nut van het leven niet meer zin zien. Denken dat je overal alleen voor staat, dat je niets kan. Ik heb al n paar jaar n ontzettend minderwaardigheidscomplex. Alle gevoelens opgehoopt moeten eruit... de 'uitweg' is mezelf snijden.
quote:Auto-mutilatie is het bewust jezelf verminken door bijvoorbeeld snijden in je armen of jezelf bewust verwondingen toebrengen. Waarom dat iemand het doet is nogal moeilijk te beantwoorden, misschien zijn ze wanhopig, ze voelen zich waardeloos of proberen een signaal af te geven voordat het erger wordt. In de meeste gevallen ligt een negatief zelfbeeld hieraan ten grondslag.
Op donderdag 20 juni 2002 18:33 schreef deijsje het volgende:
Als ik vragen mag: wat houd het eigenlijk precies in en WAAROM doe je het eigenlijk?
- Mikeymo -
[Dit bericht is gewijzigd door Patries86 op 20-06-2002 18:38]
quote:Allemaal onderdeeltjes van mn verhaaltje van zonet..
Op donderdag 20 juni 2002 18:35 schreef Duck het volgende:[..]
Auto-mutilatie is het bewust jezelf verminken door bijvoorbeeld snijden in je armen of jezelf bewust verwondingen toebrengen. Waarom dat iemand het doet is nogal moeilijk te beantwoorden, misschien zijn ze wanhopig, ze voelen zich waardeloos of proberen een signaal af te geven voordat het erger wordt. In de meeste gevallen ligt een negatief zelfbeeld hieraan ten grondslag.
Een ontzettende ophoping van gevoelens, negatieve gevoelens en visies enzow... ofzo :S
quote:Waarom koop je geen opblaaspop, en snij je die aan stukken als je weer es pissed bent?
Op donderdag 20 juni 2002 18:35 schreef ramstamper het volgende:[..]
Het houdt in dat je jezelf lichamelijke schade toebrengt... jezelf snijden, branden e.d.
Ik doe t altijd omdat ik dan in een ontzettende kutbui ben, woede, verdriet, angst, allerlei gevoelens gaan er dan door me heen. Ik moet me af reageren, heb ontzettende zin om de muur te slaan, sla vervolgens de muur.
De agressie gaat er maar niet uit, mn knokkels hangen open. En mijn gevoelens stapelen zich helemaal op. Verdriet door dingen die er gebeurd zijn, woede om die dingen, het nut van het leven niet meer zin zien. Denken dat je overal alleen voor staat, dat je niets kan. Ik heb al n paar jaar n ontzettend minderwaardigheidscomplex. Alle gevoelens opgehoopt moeten eruit... de 'uitweg' is mezelf snijden.
quote:ja we waren tegelijk aan het typen denk ik
Op donderdag 20 juni 2002 18:37 schreef ramstamper het volgende:[..]
Allemaal onderdeeltjes van mn verhaaltje van zonet..
Een ontzettende ophoping van gevoelens, negatieve gevoelens en visies enzow... ofzo :S
quote:Dat geeft je toch geen voldoening. De pijn is de afleiding van je echte zorgen het geeft je een soort voldoening zie het als een drug.
Op donderdag 20 juni 2002 18:37 schreef syndr0me het volgende:[..]
Waarom koop je geen opblaaspop, en snij je die aan stukken als je weer es pissed bent?
quote:Daar kan ik me niet op af reageren... men zegt ook dat je bijvoorbeeld je kussen moet pakken en moet slaan.
Op donderdag 20 juni 2002 18:37 schreef syndr0me het volgende:[..]
Waarom koop je geen opblaaspop, en snij je die aan stukken als je weer es pissed bent?
het werkt niet... zo'n sterk innerlijke pijn enzo, het moet eruit. Ik uit het dan altijd in lichamelijke verminking, ik voel de pijn niet omdat mijn geestelijke verminking sterker is.
Het bloed dat eruit komt, de macht om jezelf zulke snee-en te geven... t is een drang, een verslaving
quote:Klinkt op zich wel logies..
Op donderdag 20 juni 2002 18:38 schreef Duck het volgende:[..]
Dat geeft je toch geen voldoening. De pijn is de afleiding van je echte zorgen het geeft je een soort voldoening zie het als een drug.
Alleen, hoe ziet je lichaam eruit na 3 of 4 van die 'attaques' ??
quote:Ik doe het zelf niet dus ik kan dat niet echt beantwoorden maar ga ervan uit dat het er niet lekker uitziet.
Op donderdag 20 juni 2002 18:39 schreef syndr0me het volgende:[..]
Klinkt op zich wel logies..
Alleen, hoe ziet je lichaam eruit na 3 of 4 van die 'attaques' ??
http://www.pesten.net/scholieren/zelfverwonding.html
http://www.angelfire.com/rpg/automutilatie/over_automutilatie.htm
Op de volgende site staat een nogal ingrijpend verhaal, misschien niet iets voor iedereen om te lezen..
http://members.tripod.com/~manyppl/automutilatie.html
quote:Muh, niet vet
Op donderdag 20 juni 2002 18:39 schreef syndr0me het volgende:[..]
Klinkt op zich wel logies..
Alleen, hoe ziet je lichaam eruit na 3 of 4 van die 'attaques' ??
Ik loop nooit meet in t-shirts, mijn ouders zijn er dan enkele weken geleden achter gekomen door handdoeken vol bloed onder mijn bed...
Er zitten rode littekens, van sommige wel ruim n halve cm. breed enz. Grote littekens van brandblaren. Niet tof dus, ben benieuwd wanneer ik ooit weer in t-shirts ga lopen.
Ik ga fijn naar Rammstein 30 juni, en wil dan weer eens in t-shirt lopen.
Lompe vragen van 'wt is dat dan' ga ik maar net zo lomp beantwoorden, aangezien mensen toch kunnen zien wat het is. Ik zal zeggen 'ja duhh, dat kan je toch zien, tussen de deur gezeten'. * sarcasme sarcasme *
Mn arm is inmiddels n groot probleem geworden, op vakantie al helemaal, maar mn ouders weten het en dat was eerst het grootste probleem: hoe vertel ik dit mijn ouders.
Daar ben ik nu van af... maarja, wat zullen vrienden enzo zeggen... :S
quote:Mjwah... allemaal al gelezen :S
Op donderdag 20 juni 2002 18:41 schreef sundae het volgende:
Paar goeie sites, met veel info:
http://www.pesten.net/scholieren/zelfverwonding.html
http://www.angelfire.com/rpg/automutilatie/over_automutilatie.htm
Op de volgende site staat een nogal ingrijpend verhaal, misschien niet iets voor iedereen om te lezen..
http://members.tripod.com/~manyppl/automutilatie.html
quote:Ligt er natuurlijk aan wat je doet, en hoe je het doet.. Als iemand zichzelf brandt, zul je dat ws altijd blijven zien. Iemand die zichzelf snijdt kan dat heel diep doen, zodat er echt grote littekens blijven, maar ook wat minder diep zodat het na een tijdje wegtrekt.
Op donderdag 20 juni 2002 18:39 schreef syndr0me het volgende:[..]
Klinkt op zich wel logies..
Alleen, hoe ziet je lichaam eruit na 3 of 4 van die 'attaques' ??
Ook doet de een meer dan de ander.. Mensen die een paar sneetjes zetten, of mensen die echt bv hun hele arm of been open leggen.
quote:Idd, het was altijd te verbergen. Ik sneed ondiep, het bleven witte streepjes. Die paar brandvlekken ging dan moeilijker maar oke, nooit vroeg iemand ernaar. Ik droeg met gym nog altijd t-shirt enzo.
Op donderdag 20 juni 2002 18:44 schreef sundae het volgende:[..]
Ligt er natuurlijk aan wat je doet, en hoe je het doet.. Als iemand zichzelf brandt, zul je dat ws altijd blijven zien. Iemand die zichzelf snijdt kan dat heel diep doen, zodat er echt grote littekens blijven, maar ook wat minder diep zodat het na een tijdje wegtrekt.
Ook doet de een meer dan de ander.. Mensen die een paar sneetjes zetten, of mensen die echt bv hun hele arm of been open leggen.
Het werd steeds erger, en ging ook diep bezig. Nu zijn er echt grotere littekens, die roodkleurig zijn. In een tshirt lopen kan gewoon niet meer ongemerkt, vragen krijg ik dan toch altijd. * lang leve de longsleeves met zo'n 30 graden :S *
quote:Hmmz. Maar misschien dat anderen er nog wat aan hebben hier, om het een beetje te snappen ofzo.
Op donderdag 20 juni 2002 18:44 schreef ramstamper het volgende:[..]
Mjwah... allemaal al gelezen :S
quote:Mag ik vragen hoe je ouders er op reageerden?
Op donderdag 20 juni 2002 18:42 schreef ramstamper het volgende:
Mn arm is inmiddels n groot probleem geworden, op vakantie al helemaal, maar mn ouders weten het en dat was eerst het grootste probleem: hoe vertel ik dit mijn ouders.
Daar ben ik nu van af... maarja, wat zullen vrienden enzo zeggen... :S
Ik kan me voorstellen dat het een probleem is, met t-shirts aan.. Maar juist als je er mee kunt minderen is het zo mooi als je dat wel weer kunt, zonder dat je veel ziet.
quote:Die zullen je begrijpen en je steunen anders zijn het geen vrienden.
Op donderdag 20 juni 2002 18:42 schreef ramstamper het volgende:[..]
Mn arm is inmiddels n groot probleem geworden, op vakantie al helemaal, maar mn ouders weten het en dat was eerst het grootste probleem: hoe vertel ik dit mijn ouders.
Daar ben ik nu van af... maarja, wat zullen vrienden enzo zeggen... :S
quote:Heb je er achteraf altijd spijt van? Of eigenlijk nooit..?
Op donderdag 20 juni 2002 18:46 schreef ramstamper het volgende:[..]
Idd, het was altijd te verbergen. Ik sneed ondiep, het bleven witte streepjes. Die paar brandvlekken ging dan moeilijker maar oke, nooit vroeg iemand ernaar. Ik droeg met gym nog altijd t-shirt enzo.
Het werd steeds erger, en ging ook diep bezig. Nu zijn er echt grotere littekens, die roodkleurig zijn. In een tshirt lopen kan gewoon niet meer ongemerkt, vragen krijg ik dan toch altijd. * lang leve de longsleeves met zo'n 30 graden :S *
quote:Ik ben het eens met je verhaal, behalve op het afstraffen. Het is nooit afstraffen, bij mij dan... geen idee of het bij anderen wel zo is. Als ik mezelf af wil straffen eet ik n paar dagen niet. Maar dat is helaas niet vol te houden....
Op donderdag 20 juni 2002 18:47 schreef micha het volgende:
Vaak heb je idd een verminderd zelfvertrouwen, zeer onzeker en een totaal minachtend beeld van jezelf. Hierdoor communiceer je slecht met mensen, kan je frustratie's, gevoelens en dat soort dingen kwijt in een gesprek of een onderonsje met iemand en ipv dat je het op een 'normale' manier van je afzet doe je het dat door je zelf te straffen voor dingen waar je soms geen schuld aan hebt. Klikt heel onbegrijpelijk en ik denk dat het ook moeilijk te begrijpen is. Je voelt de pijn niet, je wil alleen maar dat je ziet dat je jezelf gestraft hebt. Achteraf kan je je zelfs klote voelen omdat je allemaal wonden oid ziet. Kenmerk is ook dat die personen meestal geen zelfmoord willen of durven. Vaak merk je het ook niet aan de persoon omdat ze het heel goed weten te verbergen. Ook hele normale mensen. Gelukkig wordt er tegenwoordig meer aandacht aan besteed en ik hoop ook dat mensen naar die instantie's toe durven te stappen want het is een serieus iets.
Hm, en dat zelfmoord. Het nut van het leven zie ik totaal niet, wil eigenlijk dood. Maar durf niet, ervaringen van mensen maken me duidelijk hoe groot het verdriet zal zijn - al heb ik het gevoel dat ze me de grond in stouwen en niet meer aan me zullen denken.
Maarja, ik zie t niet bepaald in, maar n paar goeie vrienden heb ik wel. Die zullen urmee zitten.
Het lef is er niet, zelfs in een ontzettende kutbui. Het lef om het mes in je pols te zetten, is er niet, of niet genoeg. Je probeert het, maar het lukt niet gelijk dus je stopt. Voor de trein springen, zodra er een trein komt denk ik 'als ik nu ren.. ben ik dood' maarjah... het lef is ur gewoon niet.
quote:Het kunnen nog zo'n goede vrienden zijn, het is wel heel moeilijk om te begrijpen zoiets. Meestal is dat juist een groot probleem, en wordt er eerder aan aandacht willen gedacht dan aan dat iemand echt pijn heeft ofzo.
Op donderdag 20 juni 2002 18:49 schreef Duck het volgende:[..]
Die zullen je begrijpen en je steunen anders zijn het geen vrienden.
quote:Nee, ik heb er geen spijt van eigenlijk.
Op donderdag 20 juni 2002 18:50 schreef sundae het volgende:[..]
Heb je er achteraf altijd spijt van? Of eigenlijk nooit..?
Ik dacht wel een keer toen ik in een goede bui was en naar mijn arm keek 'gvd, waar ben ik mee bezig, dit is niet meer normaal en ik kan nooit meer in een t-shirt lopen'
Ik vond het allemaal dom van mezelf...
Maar n paar dagen later deed ik het weer. Het is nu gewoon een stukje van mij geworden, ik ben er niet trots op, maar het hoort gewoon bij mij. Ik heb het geaccepteerd dat mijn arm er zo uit ziet, en over 20 jaar nog steeds ( als ik dan nog leef
), het hoort gewoon bij mij.
