Geestelijk en lichamelijk geweld in een relatie

Heeft iemand hier geweld meegemaakt in een relatie? Meestal lees ik hier verhalen van slachtoffers. Ik zou graag, als vrouwelijke dader, mijn verhaal willen doen, want ik heb het idee dat dit onderbelicht wordt. Ik weet dat ik negatieve reacties krijg, en ik wil even benadrukken dat dit een verhaal is van 4 jaar terug en ik inmiddels in een gezonde gelijkwaardige relatie zonder geweld en druk zit. Dit verhaal is naar aanleiding van de Dr Phil show van vandaag.

k heb zelf in een vrij giftige relatie gezeten die het slechtste in mij naar boven haalde. Mijn ex vriend was het type van lang-leve-de-lol terwijl ik juist toe was aan iets serieus. We waren beiden 19. Terwijl ik niet eens aan andere mannen dacht, was hij constant bezig met het flirten met andere vrouwen. Ik heb er meerdere malen van gezegd, maar hij vond dat ik hem belemmerde en dat het niks voorstelde.. Uiteindelijk ben ik de eerste geweest die na de relatie een ander had, omdat hij me zo onzeker had gemaakt dat ik bevestiging nodig had dat ik nog steeds gewild was. Voor hem kwam ik nooit op de eerste plaats, zo voelde het. Zijn vrienden, feesten en reizen, het ging allemaal voor. Andersom was hij voor mij het belangrijkste in mijn leven. Hij woonde 3 uur reizen van mij vandaan en al mijn vrije tijd ging op aan hem. Ik was doodsbang dat hij me zou verlaten voor iemand die dichterbij woonde. Mijn vrienden zag ik amper, elk weekend ging ik zijn kant op.

Ik was zo naief te denken dat hoe meer ik hem verstikte, hoe minder snel hij me zou verlaten. Mijn ex vriend was ook wel redelijk serieus en zei ook wat dingen voor mij af, maar ik vertrouwde hem niet meer. Als er feestjes waren met andere vrouwen werd ik helemaal gek van jaloezie. Ik geloofde heilig dat hij vreemd zou gaan, terwijl het nooit verder dan flirten ging.Ik bleef hem maar bellen als ik er niet bij kon zijn. Dit was geen gezonde relatie meer, maar een obsessie. Ik kwam toevallig achter het wachtwoord van zijn email en facebook (hetzelfde wachtwoord). Deze las ik elke dag eens door, ik wist zeker dat hij ooit eens bewijs zou leveren dat hij vreemdging. De vriendschappelijke contacten gingen in mijn ogen erg ver. Elke afsluiting met "kus", elke "je bent speciaal voor me" maakte me compleet wit van woede. Ook de foto's in zijn kamer van vrouwelijke vriendinnen maakten me gek van jaloezie, maar verwijderen deed hij ze niet. langzamerhand begon ik hem te haten. het feit dat hij elke keer gewoon uit ging en daar dronk (ik geloofde er heilig in dat hij met alcohol op niet wist wat hij deed en dus zomaar seks zou hebben met iemand) maakte me kwaad, en de ruzies die erna volgden waarin hij me beschuldigde van obsessief gedrag maakten het alleen maar erger. Ik vond dat ik gelijk had in hem te belemmeren, en langzamerhand nam ik een soort moederrol van hem over. Ik wist het immers beter, hij moest luisteren, want anders zou de relatie stuklopen.

Mijn ex pikte het eerst, Hij zag dat ik onzeker was. Hij heeft zelfs meerdere malen gehuild en me gesmeekt het niet uit te maken. gaandeweg kon het hem niet zoveel meer schelen. We hadden altijd ruzie. Na een ruzie ging hij naar zijn vrienden en bezatte zich. Ik zag mijn vrienden toen amper, ik had geen zin in ze. De hele dag was ik bezig met hem. toen hij op een dag zei dat hij het anders wel zou uitmaken, barstte de hel echter los. Hoe durfde hij zich nog meer tegen me te verzetten? het was de eerste keer dat ik hem geslagen had, een klap in zijn gezicht.
Meerdere zouden nog volgen. eerst gebeurde het thuis, maar later ook in het openbaar. tijdens een ruzie zei hij dat ik mijn bek moest houden, en toen sloeg ik hem voor de neus van zijn vrienden Hij voelde zich vernederd en sloeg niet terug, Ik haatte hem op dat moment zo erg, maar hem dumpen wou ik niet. Hij was immers van mij, mijn vriend.Ik had er zoveel aan gedaan om de relatie prioriteit numero uno voor hem te maken. De klappen werden steeds vaker vergezeld met doods bedreigingen. Toen we aan de rand van de weg liepen zei ik, nas een hele felle ruzie "ik duw je nog een keer van die brug af" . ik schrok van mezelf, vooral omdat ik dat op dat moment ook echt kon doen. Na de ruzie en de klappen werd het altijd goed gemaakt met veel huilen en lieve woordjes, totdat er weer een ruzie kwam.

Het is na een jaar uit gegaan, na een paar keer bijna. ruzies die niet altijd mijn schuld waren, maar wel altijd eindigden in nog meer paranoia en woede van mijn kant wat de volgende ruzie alleen maar erger maakte. Na een laatste klap van mij sloegen de stoppen hij hem door en heeft hij me bijna geprobeerd te wurgen. het was allemaal heel bizar. Iedereen in onze omgeving was opgelucht dat het uit was. Mijn obsessie met hem ging een tijdlang door, ondanks dat ik seks had met andere mannen. Pas na een jaar was ht eindelijk weg. Ik werd depressief en ging in therapie voor mijn woedebuien en onzekerheid. Als ik nu terugkijk schaam ik me kapot voor die relatie...

Gewoon, mijn doel is om het verhaal kwijt te kunnen, maar ik ben ook benieuwd naar de verhalen van andere "daders". Ik keur mijn daden zeker niet goed, maar we horen altijd alleen de verhalen van slachtoffers, terwijl de daders in huiselijk geweld vaak een slachtoffer van hun eigen onzekerheid zijn.

Ja ik hoop dat mensen er wat aan hebben, en zichzelf herkennen voor het telaat is... Mijn ex haat me nog steeds, zijn goed recht ook. gelukkig (!) woont hij 3 uur van mij vandaan en weten de meesten in mijn omgeving niet alle details.

Ja en nee. ik heb hem een email gestuurd toen ik volop bezig was met therapie en hem uitgelegd dat dit allemaal kwam door mijn extreme onzekerheid. ik heb hem gemaild dat ik het snapte als hij het me niet meer zou vergeven, maar dat deze agressieve, claimerige persoon niet de echte ik was, maar een stoornis in mijn persoon.

Hij heeft me niet terug gemaild. hij was ook kwaad dat ik meteen de week erop seks had met een klasgenoot die al een tijdlang op mij aasde.

Overigens heb ik geen borderline oid. ik ben door pesten van vroeger enorm onzeker geworden en had last van dwangedachtes en handelingen. Dwanggedachtes hielden bij mij in dat ik constant bleef ratelen in mijn hoofd over alle mogelijke tekenen van zijn vreemdgaan.

quote:

Op maandag 16 mei 2011 21:38 schreef totebel het volgende:
Jij hebt net zo goed recht op een nieuwe start Daisy

Ik ben nu ook gelukkig. Ik heb therapie gehad en medicatie geslikt, en nu heb ik een fijne relatie. ook heb ik mijn vriendschappen weer opgepikt.

jazeker. Ik heb hem zelfs niks verweten in de mail, heb alle schuld op mezelf genomen. Maar ja, ik ben nu gelukkig...

heb via via gehoord dat hij nog steeds single is, misschien heeft hij nu echt een trauma van relaties...

Ik was onzeker en mijn vriend was een knappe, intelligente en getalenteerde man. Hij was een catch, en zo zagen velen hem ook (dacht ik). Hij was de kers op mijn taart van succes. Ik was succesvol met mijn studie, zag er goed uit, en wou graag de illusie opwekken dat ik goed genoeg was en ook zo;n man kon houden.

Hoewel , man... 19 is nog een puber eigenlijk.

overigens was ik ondanks het succes nog steeds onzeker. ik vergeleek (en doe dat soms nog) mezelf met alle andere vrouwen. Haalde ik een 7, dan was ik niet blij want de klassennerd haalde een 10, ondanks dat ik trots mocht zijn op een 7 op universitair niveau. Ik was mooi slank en had een mooi hoofd, maar Doutzen was vele malen mooier dan ik. etc.

quote:

Op maandag 16 mei 2011 22:24 schreef Lotje-Plusone het volgende:

[..]

En het feit dat jullie beide doodongelukkig waren veranderde daar niets aan?

Ik weet niet eens meer waarom ik zo graag wou dat het doorging. Ik dacht dat ik nooit beter kon krijgen en de seks was geweldig, hij wou me "redden"denk ik.

quote:

Op maandag 16 mei 2011 22:39 schreef Lotje-Plusone het volgende:

[..]

Pff ik zou me echt ontzettend schuldig voelen als ik me zo gedragen had tegen iemand die me alleen maar wilde helpen.
Maar goed waarschijnlijk waren jullie gewoon beide te jong om zo'n probleem goed aan te pakken, je kunt op je 19e niet alleen zoiets oplossen denk ik

Nou, hij wilde me niet "alleen"helpen. Hij heeft me vaak ook beledigd als het op mijn jeugd en familie aankwam. Mijn pestverleden vaak gebruikt om me aan te vallen (nog voor dat er geslagen werd). Ik was volgens hem dom, etc etc...

Ja, die ging zelfs mee naar therapie. Heb hem alles verteld. maar hem nooit geslagen (ja, wel mee gestoeid, maar dat is anders). hij gaf me ook meteen het idee dat ik de belangrijkste vrouw voor hem was.