er gewoon een keer wat van zeggen, en flink ook. anders leren ze t niet af.
ik ben op vakantie ontzettend uitgevallen tegen mijn schoonmoeder (terwijl ik irl normaal poeslief ben, ech't!
elin was zelf r cornflakes aan t eten, natuurlijk niet heel soepltjes want ze is 2 jaar. maarrr ik vind het knap van r dus liet r lekker, de hele week al. aan t eind van de week komt schoonmoe bij ons aan tafel zitten. 'zal ik even helpen?'
dus ik aangegeven dat elin dat prima zelf kon, dat ging enkele malen door. ik zei nog 1 keer 'dat kan ze zelf wel!' en toen zei schoonmoeder, ja met de lepel op de kop zeker. dus toen kreeg ze even een sneer.
vervolgens op t strand steeds bemoeien met t insmeren (dat terwijl elin het witste kind is dat na een week uit Egypte vertrok
dus ik gaf aan dat ik r zelfs elk halfuur insmeerde omdat ik zelf zo'n tere huid heb.
echt een stuk of 5 keer
'ja maar trek haar toch maar dit en dat aan'
ik zeg NEE, ik smeer mijn kind prima in.
Ja maar, mij is t vroeger ook overkomen dat ik mn kinderen niet genoeg insmeerde en de jongste is toen zo erg verbrand.
JA NIET IEDEREEN MAAKT ZULKE STOMME FOUTEN. IS HET NOU KLAAR?
en zo ging t constant, moet ze niet even dit? moet ze niet even dat?
aan t eind van de vakantie heeft ze r excuses aangeboden want ik gunde r ook echt geen blik meer waardig.
ik kan haar nu nog steeds niet uitstaan, terwijl het tot voor kort juist erg goed ging.
hopelijk zijn het de hormonen
want ik heb zelfs nachtmerries van r