Hallo allemaal.
Ik ben een redelijk normale dude, heb veel vrienden, word niet gepest, etc.
maar ik heb toch een apart trekje en ik moet het hier even kwijt.
Ik ben namelijk erg bang voor mensen die anorexia hebben of automutilatie, van die dingen waarbij je jezelf dingen aandoet.
Ik ga een aantal voorbeelden noemen.
1. Een goede vriend van mij (hij is homoseksueel) heeft 4 jaar lang anorexia gehad.
Hij was ergens in die 4 jaar een periode thuis omdat hij "genezen" was (het ging later natuurlijk diverse keren weer de mist in, dus vandaar tussen aanhalingstekens).
Ik heb toen een paar nachten bij hem gelogeerd. 's Avonds ging ik douchen en dit klinkt heel ranzig, maar hij was daarvoor naar de WC geweest en ik wilde weten of hij had gekotst.
Dus ik bracht mijn neus bij die WC en toen rook ik het. Ik schrok zo erg dat ik me in een roes heel snel heb gedoucht en daarna helemaal niet meer kon genieten van de film die we erna hebben gekeken en de hele nacht heb liggen piekeren / nauwelijks geslapen.
Zelfs nu hij genezen is en hij komt langs, heb ik toch de hele tijd een onderliggend angstig gevoel als hij naar de WC gaat en bijvoorbeeld net iets te lang wegblijft (want dan denk ik dat hij aan het kotsen is). Dan kan ik me niet concentreren op wat andere mensen zeggen en ben ik de hele tijd met mijn hoofd bij wat hij daar op de WC aan het doen is.
2. Het komt waarschijnlijk mede doordat een meisje van 13 die ik van een kamp kende opeens na kamp haar hele levensverhaal via msn aan mij vertelde. Wat onder andere inhield dat ze al eens had geprobeerd de zee in te lopen (zich uiteindelijk bedacht) en zich zo ongeveer iedere dag snijdt.
Het ging zelfs zo ver dat ik iedere dag met haar praatte en dat ze soms ook dingen vroeg als: Uh, is het normaal als het al zolang aan het bloeden is?
Echt van die details weet je wel. Op een gegeven moment vond ik het gewoon niet meer bijzonder, was de shock voorbij.
3. Nu zag ik laatst bij een meisje uit mijn klas allemaal krassen en ik heb haar goede vriendin toen gesmst. Die zei dat ze een agressieve kat heeft en al hoewel het in theorie wel zou kunnen, zegt mijn intuitie dat ze zichzelf snijdt ofzo.
Ze verborg het wel niet, waardoor mensen erover gingen vragen en dan zei ze: "ja mn kat is echt agressief, blabla", echt zo'n afratel-verhaaltje op de automatische piloot.
De laatste tijd draagt ze altijd lange mouwen shirts of blousen, en stroopt dan altijd alleen de rechterkant op. Is dit omdat ze gewoon van onwetende reacties af wil zijn, of omdat ze wil verbergen dat ze zichzelf snijdt?
Nouja, dit meisje op school houdt me gewoon heel erg bezig.
Vandaag bij gym moest ik met haar in het peleton rennen en dan moest steeds om het rondje iemand eruit. Ik was echt blij als zij er even uit was of ik, zo erg is het.
Ik wil gewoon liever niet bij haar in de buurt zijn, omdat ik het eng vind.
Soms heb ik ook periodes dat ik bij iedereen de onderarmen zit te checken, of het spaans benauwd krijgt als iemand altijd zijn mouwen naar beneden heeft (ipv opgestroopt), omdat ik dan denk dat ze zichzelf snijden. Het is echt psycho, maar wel waar.
Deze obsessieve periodes zijn er soms en andere keren denk ik er weer nooit aan en is alles leuk, maar als ik dan bijvoorbeeld dat meisje weer zie, word ik bang.
Vragen:
- Hoe kan ik mijn gedachten beter relativeren?
- Zijn er meer mensen die dit soort obsessies hebben? Ik heb ook periodes op mensen gelet of ze geen anorexia hadden en (mildere vorm) of ze linkshandig waren.
- Zijn mijn angsten terecht? Is het normaal dat ik bij deze mensen het liefste uit de buurt wil blijven?
- Zou dat katten-meisje zichzelf nou snijden of niet? Hoe vaak kan je door een kat gekrabt worden?
tastes like innocent vegetables