Bang voor mensen die zichzelf wat aandoen

Hallo allemaal.

Ik ben een redelijk normale dude, heb veel vrienden, word niet gepest, etc.
maar ik heb toch een apart trekje en ik moet het hier even kwijt.

Ik ben namelijk erg bang voor mensen die anorexia hebben of automutilatie, van die dingen waarbij je jezelf dingen aandoet.
Ik ga een aantal voorbeelden noemen.

1. Een goede vriend van mij (hij is homoseksueel) heeft 4 jaar lang anorexia gehad.
Hij was ergens in die 4 jaar een periode thuis omdat hij "genezen" was (het ging later natuurlijk diverse keren weer de mist in, dus vandaar tussen aanhalingstekens).
Ik heb toen een paar nachten bij hem gelogeerd. 's Avonds ging ik douchen en dit klinkt heel ranzig, maar hij was daarvoor naar de WC geweest en ik wilde weten of hij had gekotst.
Dus ik bracht mijn neus bij die WC en toen rook ik het. Ik schrok zo erg dat ik me in een roes heel snel heb gedoucht en daarna helemaal niet meer kon genieten van de film die we erna hebben gekeken en de hele nacht heb liggen piekeren / nauwelijks geslapen.

Zelfs nu hij genezen is en hij komt langs, heb ik toch de hele tijd een onderliggend angstig gevoel als hij naar de WC gaat en bijvoorbeeld net iets te lang wegblijft (want dan denk ik dat hij aan het kotsen is). Dan kan ik me niet concentreren op wat andere mensen zeggen en ben ik de hele tijd met mijn hoofd bij wat hij daar op de WC aan het doen is.

2. Het komt waarschijnlijk mede doordat een meisje van 13 die ik van een kamp kende opeens na kamp haar hele levensverhaal via msn aan mij vertelde. Wat onder andere inhield dat ze al eens had geprobeerd de zee in te lopen (zich uiteindelijk bedacht) en zich zo ongeveer iedere dag snijdt.
Het ging zelfs zo ver dat ik iedere dag met haar praatte en dat ze soms ook dingen vroeg als: Uh, is het normaal als het al zolang aan het bloeden is?
Echt van die details weet je wel. Op een gegeven moment vond ik het gewoon niet meer bijzonder, was de shock voorbij.

3. Nu zag ik laatst bij een meisje uit mijn klas allemaal krassen en ik heb haar goede vriendin toen gesmst. Die zei dat ze een agressieve kat heeft en al hoewel het in theorie wel zou kunnen, zegt mijn intuitie dat ze zichzelf snijdt ofzo.
Ze verborg het wel niet, waardoor mensen erover gingen vragen en dan zei ze: "ja mn kat is echt agressief, blabla", echt zo'n afratel-verhaaltje op de automatische piloot.

De laatste tijd draagt ze altijd lange mouwen shirts of blousen, en stroopt dan altijd alleen de rechterkant op. Is dit omdat ze gewoon van onwetende reacties af wil zijn, of omdat ze wil verbergen dat ze zichzelf snijdt?

Nouja, dit meisje op school houdt me gewoon heel erg bezig.
Vandaag bij gym moest ik met haar in het peleton rennen en dan moest steeds om het rondje iemand eruit. Ik was echt blij als zij er even uit was of ik, zo erg is het.
Ik wil gewoon liever niet bij haar in de buurt zijn, omdat ik het eng vind.

Soms heb ik ook periodes dat ik bij iedereen de onderarmen zit te checken, of het spaans benauwd krijgt als iemand altijd zijn mouwen naar beneden heeft (ipv opgestroopt), omdat ik dan denk dat ze zichzelf snijden. Het is echt psycho, maar wel waar.

Deze obsessieve periodes zijn er soms en andere keren denk ik er weer nooit aan en is alles leuk, maar als ik dan bijvoorbeeld dat meisje weer zie, word ik bang.

Vragen:

- Hoe kan ik mijn gedachten beter relativeren?
- Zijn er meer mensen die dit soort obsessies hebben? Ik heb ook periodes op mensen gelet of ze geen anorexia hadden en (mildere vorm) of ze linkshandig waren.
- Zijn mijn angsten terecht? Is het normaal dat ik bij deze mensen het liefste uit de buurt wil blijven?
- Zou dat katten-meisje zichzelf nou snijden of niet? Hoe vaak kan je door een kat gekrabt worden?

Ja, zie je, jullie doen er vet nuchter over, terwijl ik zo'n persoon gewoon niet los kan laten en me er veelste veel in inleef

(overigens was zij toevallig 13, dat betekent niet dat ik het ben. Ik ben zelf 16 en trek veel met 17 en 18jarigen op)

quote:

Op dinsdag 10 mei 2011 19:59 schreef Tanin het volgende:
De meeste katten krabben je over de lengte van je arm, niet de breedte. Zeker niet consequent (en dat is hoe de meeste automutilatie littekens er wel uitzien volgens mij)

Verder is het een goed teken dat je je bekommerd om andere mensen, maar je moet je geen zorgen over ze maken, daar ga je aan onderdoor.
Je zegt dat je niet gepest wordt. Ben je wel gepest in het verleden? iets anders naars gebeurd? (misbruik, ouder/broertje/zusje verloren, weet ik het?) Niet dat dat moet, maar je zou niet de eerste zijn

Haha, nee daar dacht ik ook al aan: misschien heb ik wel ooit een trauma meegemaakt ofzo, maar dat is het niet. Nooit gepest, geen misbruik, etc.

Over dat lengte-breedte-verhaaltje.
Ze had een keer echt vier a vijf strepen over dr linkerpols lopen die zegmaar echt haaks/horizontaal stonden.
Ze deed echter geen moeite om het te verbergen en deed er heel luchtig over dat haar kat het had gedaan. Later op de dag ging ze het wel meer verbergen (omdat er mensen naar gevraagd hadden?).
Ik probeer het echt te geloven, want het is niet echt het type om zich zo down te voelen en al helemaal niet om dan dáár te snijden (ik vind polsen toch wel iets extreems hebben).

[ Bericht 20% gewijzigd door BroccoliBeer op 10-05-2011 22:37:29 ]

quote:

Op dinsdag 10 mei 2011 23:55 schreef Tanin het volgende:
Polsen zijn volgens mij de meest voorkomende plaats?

En de enige keer dat ik het bij een meisje zag vroeg ik wat het voor littekens waren. Ze zegt "mn kat" twee dagen later zeg ik "wat voor kat is dat, die je horizontaal krabt" en voor ze kon antwoorden "als je niet wilt praten geeft dat niet maar je weet me te vinden als je wat kwijt moet"

En als je het daar dan bij laat, dan hoef je je ook geen zorgen te maken, jij hebt je immers aangeboden, de rest moet van haar kant komen (en ja, veelal doen ze het om aandacht dus zullen ze vanzelf komen)

Ok, maar waarom zou ze het dan zo open en bloot hebben geshowd? Het is ook helemaal niet het type dat echt aandacht nodig heeft, vrij nuchter juist.
Vandaag hield ze trouwens dr arm in de lucht om iemand een high-five te geven en ik zat er schuinvoor dus ik keek zo, en ik zag r ogen even naar de mouw kijken, of die nog wel goed zat zegmaar, dus voor mijn gevoel is ze er wel continue mee bezig dat haar mouwen goed omlaag zitten.

Een vriend van me had haar trouwens tijdje terug gesmst:
"Hey hoe zat het nou met die krassen vandaag?"
" ?? " (vind ik al raar, dat je doet alsof je niet weet waar ht over gaat)
"Die horizontale strepen op je linkerpols"
"Van de kat?"
"Een kat die vijf diepe krassen op je linkerpols zet zeker..."
"Dude Kunnen we het hier niet morgen over hebben ofzo?"
"Als je me nodig hebt hoor ik het wel, ik ben er voor je."
"Jaajaaa blabla, is niet nodig hoor, ik heb alles onder controle "

Wat kan je hieruit opmaken?

quote:

Op woensdag 11 mei 2011 18:11 schreef Spork het volgende:
"Als je me nodig hebt hoor ik het wel, ik ben er voor je."

in een smsje, lekker persoonlijk

Ach ja, zo close issie ook weer niet met r... ;p
Ik zat er zegmaar wel naast toen hij dat gesprek via sms voerde

Is het een goed of slecht idee om naar mijn (en trouwens ook de hare) mentrix te gaan en haar dit voor te leggen? Aangezien ik nu zeker ervan ben, dat er iets aan de hand is?
Bovendien wordt ik er zelf dus ook gek van