Huislijk geweld of niet?

aangifte, dit soort dingen escaleren alleen maar verder.

Anoniem meldpunt huiselijk geweld

Zonder verder in detail te willen gaan. Ken je haar net of al veel langer, ken je haar alleen van msn of ook in real life?

Ik weet dat je weinig hiervan bekend wilt maken maar het gaat er wel om hoe goed je dit kan inschatten

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 22:13 schreef Neo-Mullen het volgende:
Ik ben bang dat ik haar daarmee nog meer in de problemen help...

was dit een reactie op mijn vragen? Anders vraag ik me af wat je anders voor ideeën had.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 22:21 schreef Neo-Mullen het volgende:

[..]

Ja

[..]

Ik weet het niet... ben een beetje in de war door het verhaal.
Als ik wist dat aangifte doen zonder nadelen zat dan deed ik het direct...

Ja het probleem is dat ik nu niet kan inschatten hoe goed jij kan inschatten wat daar aan de hand is.

ik zou ook belletje plegen

de nadelen die je omschrijft die horen bij het ''spel"

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 22:21 schreef Neo-Mullen het volgende:

[..]

Ja

[..]

Ik weet het niet... ben een beetje in de war door het verhaal.
Als ik wist dat aangifte doen zonder nadelen zat dan deed ik het direct...

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 22:09 schreef leeell het volgende:
aangifte, dit soort dingen escaleren alleen maar verder.

Van aangifte gaat het helemaal uit de hand lopen.

Face it, je kan niks doen. Politie in feite ook niet totdat haar echt iets wordt aangedaan.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 22:29 schreef Specularium het volgende:

[..]

Van aangifte gaat het helemaal uit de hand lopen.

Face it, je kan niks doen. Politie in feite ook niet totdat haar echt iets wordt aangedaan.

ligt beetje aan kwestie van geluk ook .....wie je zaak aanneemt...of politie het druk heeft op dat moment...enz enz.... politie zal dader mischien afschikken en ook riag kan igeschakeld worden eventueel

ja het kan ook escaleren ja,,,,,,

Beter gaat ze bij die gast weg. Ze passen gewoon niet bij elkaar, anders ga je niet zo ver in je relatie dat je elkaar de hersens inslaat.

Aangifte heeft toch geen zin, doen ze echt niks aan (dat weet ik wel uit ervaring). Het is haar eigen probleem, zij moet er zelf wat aan doen, haar eigen keuzes maken, niet jij. Jij kan alleen maar een steun voor haar zijn.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 22:41 schreef Neo-Mullen het volgende:
Zojuist opnieuw met haar gepraat op msn... heb haar verteld hoe erg ik de situatie vindt en dat ze echt iets moet ondernemen. Ze zei dat ik wel gelijk had en zij en haar vriend hadden ook de afspraak dat als het nog eens zou gebeuren, dat ze iig tijdelijk uit elkaar zouden gaan.
Ik heb haar toen nogmaals benadrukt sterk te wezen en die afspraak na te komen als dat inderdaad gebeurt.

tja 1x gebeurd zo te horen. Als het van beide kanten dan hoog opliep zoals ze dat dus zelf aangeeft... Kan je en moet je er niks aan doen. Shit happens...

ja ze kan ook onderduiken bij je?

Ik zou me er niet zoveel mee bemoeien.
Het is haar relatie, ze heeft toch hersens om na te kunnen denken of ze echt met die jongen verder kan of niet.
Maak jij je maar niet zo druk om. En aangifte doen helpt toch niet.
Zorg ervoor dat je er voor dr bent meer niet.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2011 22:45 schreef Neo-Mullen het volgende:

[..]

Nee, zie OP. Het is vaker gebeurt en nu lijkt de maat vol.
Geen idee of ze dit zegt om mij gerust te stellen of dat ze het ook echt zo gaat doen.
Ik hoop het laatste...

Ik denk eerder het eerste.

Lekker dan, al dat advies van mensen die zeggen bemoei je met je eigen zaken. Ondertussen zitten zij in n relatie die helemaal de verkeerde kant op gaat.
Dit soort relaties wordt meestal zonder hulp niet beter.

Bel steunpunt huiselijk geweld en vraag wat je kan doen. Er mag best iemand langs voor n grsprekje.
Ja, daar wordt ze kwaad om (hij ook) misschien zo kwaad dat ze je nooit meer wil zien.
Maar dan heb jij gedaan wat je kon om haar te helpen en uiteindelijk zal ze dat waarderen.

Ze zegt toch dat het van beide kanten komt? Meisjes kunnen ook blauwe plekken (of krassen) veroorzaken hoor. Blijkbaar kunnen ze beiden hun handjes niet thuishouden als ze ruzie hebben. En ze zijn zelf ook nog eens zo slim om te bedenken dat, mocht dit nog een keer gebeuren, ze uit elkaar gaan.

Een private crisis, lijkt me. Voor hen, niet voor jou.

quote:

Op maandag 9 mei 2011 08:44 schreef Scorpie het volgende:

[..]

Punt is, dat wat jij zegt niet gaat helpen. Dit soort mensen kunnen alleen zichzelf helpen.

daar heb je gelijk in, maar soms kun je ze wel helpen zichzelf te helpen.
Iemand gaat langs, maakt n praatje, laat n kaartje achter.. en dan ga je nadenken, dat t misschien toch idd niet kan, je hebt t erover met vrienden.
Het kan best zijn dat t idd te vroeg is, maar het kan ook zijn dat het wèl zo werkt.
Soms moeten mensen gewoon n lomp eye-opener krijgen.

quote:

Op maandag 9 mei 2011 08:48 schreef Taurus het volgende:
Ze zegt toch dat het van beide kanten komt? Meisjes kunnen ook blauwe plekken (of krassen) veroorzaken hoor. Blijkbaar kunnen ze beiden hun handjes niet thuishouden als ze ruzie hebben. En ze zijn zelf ook nog eens zo slim om te bedenken dat, mocht dit nog een keer gebeuren, ze uit elkaar gaan.

Een private crisis, lijkt me. Voor hen, niet voor jou.

ja, want als er van beide kanten klappen vallen is t geen mishandeling.

quote:

Op maandag 9 mei 2011 08:54 schreef Grijsmuisje het volgende:

[..]

ja, want als er van beide kanten klappen vallen is t geen mishandeling.

Ik vind het altijd riskant als anderen daar keiharde oordelen over gaan vellen. Hoe lastig het ook is, het is vooral belangrijk dat de personen zélf het als een probleem beschouwen. Als je samen ruzie maakt met geweld en er is geen sprake van angst of dreiging, slechts met de constatering (bij henzelf al!) dat dit zo niet langer kan, dan zie ik geen enkele reden als buitenstaander hier allerlei alarmbellen te doen rinkelen.
Moeilijk die balans op te maken tussen 'escaleert dit?' (d.w.z.: slaat hij haar dood?) of 'het blijft hierbij, redelijk onschuldig', maar het gaat in de eerste plaats om henzelf. Sowieso horen wij veel te weinig details om hier de paniekzaaier uit te hangen vind ik (doe aangifte etc.).

Geweld is echt zo'n zwaktebod, zeker in een relatie. Ik zou er actief wat mee doen.

Psychisch geweld, wat je beschrijft, dat hij haar als een voetveeg behandelt en denigreert, dat is vaak een voorbode voor fysiek geweld. Wat nu ook al eens voorkomt, van beide kanten of niet, ik vind dat je hier melding van mag maken bij steunpunt huiselijk geweld. aangifte hoeft niet gelijk, maar het is goed als beide inderdaad gewoon de ogen wordt geopend, dat dit geen wederzijds respect is.

Tsjah... Als het van twee kanten komt... Ik denk niet dat je veel verbetert door aangifte te doen. Lastig, maar ja...

Je moet doen wat jij denkt dat nodig is. Maar je loopt het risico te handelen obv een onjuiste inschatting van zaken. Dan maak je geen vrienden met haar, haar vriend en de pliessie.

quote:

Op maandag 9 mei 2011 08:57 schreef Taurus het volgende:

[..]

Ik vind het altijd riskant als anderen daar keiharde oordelen over gaan vellen. Hoe lastig het ook is, het is vooral belangrijk dat de personen zélf het als een probleem beschouwen. Als je samen ruzie maakt met geweld en er is geen sprake van angst of dreiging, slechts met de constatering (bij henzelf al!) dat dit zo niet langer kan, dan zie ik geen enkele reden als buitenstaander hier allerlei alarmbellen te doen rinkelen.
Moeilijk die balans op te maken tussen 'escaleert dit?' (d.w.z.: slaat hij haar dood?) of 'het blijft hierbij, redelijk onschuldig', maar het gaat in de eerste plaats om henzelf. Sowieso horen wij veel te weinig details om hier de paniekzaaier uit te hangen vind ik (doe aangifte etc.).

Ik vel totaal geen oordeel over wie hier fout is. Zij hebben een probleem, allebei. Aangifte gaat te ver maar een gesprek kan geen kwaad, voor geen van beiden.
En ik heb het niet over doodslaan, slaan in n relatie is niet goed te praten, van geen van beiden.
Vaak worden die dingen ook gebagatelliseerd: maar t gebeurt niet vaak, maar we slaan niet hard, er zijn geen blauwe ogen, we doen het allebei, dat doet er niet toe.
Ik denk dat jij er te gemakkelijk over denkt.

Ze moet ommiddelijk bij die kerel weg. Als je haar vaker ziet met blauwe plekken of wat maar ook, dwing haar aangifte te doen of doe het anders zelf (als dat mogelijk is)
want ze klinkt trouwens erg naief, en denkt dat geweld in een relatie normaal is. ............

quote:

Op maandag 9 mei 2011 11:18 schreef Grijsmuisje het volgende:

[..]

Ik vel totaal geen oordeel over wie hier fout is. Zij hebben een probleem, allebei. Aangifte gaat te ver maar een gesprek kan geen kwaad, voor geen van beiden.
En ik heb het niet over doodslaan, slaan in n relatie is niet goed te praten, van geen van beiden.
Vaak worden die dingen ook gebagatelliseerd: maar t gebeurt niet vaak, maar we slaan niet hard, er zijn geen blauwe ogen, we doen het allebei, dat doet er niet toe.
Ik denk dat jij er te gemakkelijk over denkt.

Hoe dan ook, ik zou het eerst met hen beiden overleggen in plaats van achter hun rug om instanties in te schakelen. Als beide partijen erkennen dat ze te ver gaan tijdens ruzies en de eerstvolgende keer besluiten tijdelijk uit elkaar te gaan lijkt me dat al een prima oplossing, en bovendien vind ik dat ik me nu al op privé-terrein begeef met mijn oordeel (slaan in een relatie is niet goed te praten, dit is een prima oplossing, allemaal meningen/oordelen).

Wie heeft trouwens verzonnen dat geweld in een relatie 'niet normaal' is? Ook zoiets. Als beide partijen weten van elkaar dat ze zo met elkaar om gaan, en dat zelf als problematisch beschouwen maar geen hulp van buiten nodig hebben dan heeft een ander daar toch weinig over te zeggen, lijkt me? Het lijkt me geen kwaad kunnen de optie bij het koppel te opperen, maar zelf nu al iemand in schakelen vind ik overtrokken.
Sowieso zie ik niet in waarom hier allemaal experts zouden zitten (blauwe plekken zijn een teken van.., dit is een voorbode.., dit gaat escaleren..,) terwijl we de situatie absoluut niet kennen en hier weinig wetenschappelijke conclusies uit vallen te trekken.

En ondertussen klagen dat de maatschappij te individualistisch is. Dit is typisch n voorbeeld waarbij je niet je ogen dicht moet doen.

Slaan is nooit goed. Punt.
En in de meeste gevallen worden dit soort afspraken gemaakt (uit elkaar gaan als t nog 1 keer gebeurt) en niet nagekomen.
Iemand die mishandeld wordt heeft er gemiddeld 7 of 8 keer voor nodig om ook echt te gaan. Dat zijn de cijfers die ik te horen kreeg bij steunpunt huiselijk geweld.

quote:

Op maandag 9 mei 2011 12:43 schreef Taurus het volgende:

[..]

Wie heeft trouwens verzonnen dat geweld in een relatie 'niet normaal' is? Ook zoiets. Als beide partijen weten van elkaar dat ze zo met elkaar om gaan, en dat zelf als problematisch beschouwen maar geen hulp van buiten nodig hebben dan heeft een ander daar toch weinig over te zeggen, lijkt me? Het lijkt me geen kwaad kunnen de optie bij het koppel te opperen, maar zelf nu al iemand in schakelen vind ik overtrokken.

Serieus?

Ja, serieus

Je moest eens weten hoeveel prima huwelijken er bestaan waarin soms een escalatie plaatsvindt.

Die eeuwige nederlandse mietjescultuur van "geweld is altijd fout". Bullshit.

Geweld is zeer onwenselijk, maar het komt soms voor. Zolang er geen structureel probleem is waarbij er feitelijk 1 partij constant in die welbekende hoek zit, hoeft er niet zoveel aan de hand te zijn.

Omdat je het simpelweg niet weet, ga je dus ook niet als een of andere wannabe eerzaam burger allerhande instanties inschakelen, en al helemaal niet doen alsof jij de vrouw in kwestie wel even komt redden. God weet wat haar aandeel in het verhaal is?

Maarja, allemaal koene ridders hier op fok.

quote:

Op maandag 9 mei 2011 13:15 schreef Transport_Ink het volgende:
Ja, serieus

Je moest eens weten hoeveel prima huwelijken er bestaan waarin soms een escalatie plaatsvindt.

Die eeuwige nederlandse mietjescultuur van "geweld is altijd fout". Bullshit.

Geweld is zeer onwenselijk, maar het komt soms voor. Zolang er geen structureel probleem is waarbij er feitelijk 1 partij constant in die welbekende hoek zit, hoeft er niet zoveel aan de hand te zijn.

Omdat je het simpelweg niet weet, ga je dus ook niet als een of andere wannabe eerzaam burger allerhande instanties inschakelen, en al helemaal niet doen alsof jij de vrouw in kwestie wel even komt redden. God weet wat haar aandeel in het verhaal is?

Maarja, allemaal koene ridders hier op fok.

Oké, maar waar trek je dan de grens? Het geldt alleen als beiden losse handjes hebben? Als de man slaat, mag de vrouw terugslaan, en vice versa? Is het nog steeds oké als de man slaat en de vrouw vervolgens een mes trekt?

En als er kinderen in het spel zijn, die zien dat ma en/of pa wordt afgetuigd en met blauwe plekken loopt? Moet kunnen, pa en ma vechten het letterlijk en figuurlijk zelf wel uit? Om het nog maar niet te hebben over de gevolgen op lange termijn.

Daarbij, Sietske H. zag ook niet echt het probleem van de moord op haar baby's, net zoals vele anderen die bijvoorbeeld TBS genieten het punt niet zien van wat zij hebben gedaan.

Het feit dat mensen er zelf geen probleem in zien, maakt niet dat het 'oké' is of onder 'eigen vrijheid' valt.

quote:

Op maandag 9 mei 2011 13:04 schreef Grijsmuisje het volgende:
En ondertussen klagen dat de maatschappij te individualistisch is. Dit is typisch n voorbeeld waarbij je niet je ogen dicht moet doen.

Slaan is nooit goed. Punt.
En in de meeste gevallen worden dit soort afspraken gemaakt (uit elkaar gaan als t nog 1 keer gebeurt) en niet nagekomen.
Iemand die mishandeld wordt heeft er gemiddeld 7 of 8 keer voor nodig om ook echt te gaan. Dat zijn de cijfers die ik te horen kreeg bij steunpunt huiselijk geweld.

Ik zeg niet dat TS de andere kant op moet kijken, ik zeg: ga eerst met hen in gesprek. Wie weet maakt hij er een drama van. Hij kan netjes z'n zorgen uiten tegen beide personen, en kijken wat daaruit voortkomt. Het meisje doet er lacherig over, gaan wij bepalen dat dat in werkelijkheid niet zo is en dat dat naief is. Dat is toch raar? "Ik weet hoe je je in werkelijkheid voelt"-opmerkingen, brrr. "Slachtoffers praten altijd zo", nog erger.
Slaan is trouwens niet per definitie verkeerd. Als ik het lekker vind om geslagen te worden is dat mijn goed recht, om maar iets te noemen. Wie weet dagen ze elkaar hierin constant uit. En het belangrijkste: het komt van beide kanten, ze hebben beiden gezegd uit elkaar te gaan bij een eerstvolgende keer. Sorry, ik raak er niet van in paniek, soit.

quote:

Op maandag 9 mei 2011 13:31 schreef Dauntl3ss het volgende:

[..]

Oké, maar waar trek je dan de grens? Het geldt alleen als beiden losse handjes hebben? Als de man slaat, mag de vrouw terugslaan, en vice versa? Is het nog steeds oké als de man slaat en de vrouw vervolgens een mes trekt?

Dat zegt toch niemand? Zijn blauwe plekken een voorbode van een mes?

quote:

En als er kinderen in het spel zijn, die zien dat ma en/of pa wordt afgetuigd en met blauwe plekken loopt? Moet kunnen, pa en ma vechten het letterlijk en figuurlijk zelf wel uit? Om het nog maar niet te hebben over de gevolgen op lange termijn.

Dat zegt toch ook niemand? Waarom maak je het erger? Daar ligt dus de grens, dan heb je ook een reden: kinderen zien geweld, hup, kinderbescherming. Hoor je mij niet over.

quote:

Daarbij, Sietske H. zag ook niet echt het probleem van de moord op haar baby's, net zoals vele anderen die bijvoorbeeld TBS genieten het punt niet zien van wat zij hebben gedaan.

Het feit dat mensen er zelf geen probleem in zien, maakt niet dat het 'oké' is of onder 'eigen vrijheid' valt.

Weer een veel ergere zaak erbij betrekken. Mensen stempels op duwen (jij eindigt net zo als Sietske H., de volgende keer trek je een mes, als jullie kinderen hebben doen jullie dit nog steeds) is minstens net zo stom als de andere kant op kijken.

quote:

Op maandag 9 mei 2011 13:36 schreef Taurus het volgende:

Dat zegt toch niemand? Zijn blauwe plekken een voorbode van een mes?

Nee, was een serieuze vraag, was benieuwd of je het dan nog steeds hun eigen feestje vindt.

quote:

Dat zegt toch ook niemand? Waarom maak je het erger? Daar ligt dus de grens, dan heb je ook een reden: kinderen zien geweld, hup, kinderbescherming. Hoor je mij niet over.

Wederom een serieuze vraag. Ergens vind ik het raar dat je daar over valt, want als jij propageert dat een beetje geweld geen kwaad kan, zou het ook niet erg moeten zijn dat kinderen daarmee geconfronteerd zouden worden.

quote:

Weer een veel ergere zaak erbij betrekken. Mensen stempels op duwen (jij eindigt net zo als Sietske H., de volgende keer trek je een mes, als jullie kinderen hebben doen jullie dit nog steeds) is minstens net zo stom als de andere kant op kijken.

Gaat niet om de concrete vergelijking met Sietske, maar meer dat het niet doorslaggevend is of mensen zelf het probleem zien of niet. Als dat namelijk het vereiste is, dat mensen per se de fout zien in wat ze doen voordat het een officieel probleem is, kunnen alle wetboeken wel het raam uit.

Het komt van beide kanten. Toch kan je er van uit gaan dat als je aangifte doet, de man als schuldige wordt aangewezen tegenover het 'zwakkere geslacht'. Wil je dat op je geweten hebben, terwijl je slechts één kant van het verhaal hoort? Vrouwen kunnen net zo manipulatief en gewelddadig als mannen zijn.

Ik zal helaas niet on-topic erop ingaan aangezien ik niet weet wat je zou moeten doen, en dus ook geen advies ga geven.
Wel ben ik verbijsterd over hoe er door sommige gedacht word over geweld. ( en dan met name in een relatie )

Even voor de duidelijkheid, ik zou NOOIT enig vorm van geweld accepteren. Niet van haar noch van mezelf. Hoe moet dat later met eventueel kinderen?
Niets geen 'koene ridder'... ik bedoel serieus zeg, je gebruikt toch geen geweld tegen je geliefde? Ik heb ook wel eens een meningsverschil gehad, of verhitte discussie ( die je ook als ruzie mag zien ) maar het is nog NOOIT in mij opgekomen om fysiek geweld te gebruiken...
De eerste keer dat ik dat ooit zou doen mag ze van mij aangifte doen - en dat meen ik.

- Niccolo M.

In mijn vorige relatie escaleerden ruzies soms ook tot geweld. Ik wil niet zeggen dat ik echt 'mishandeld' werd, het was inderdaad een escalatie waarin we beiden vóór het geweld al over de schreef waren gegaan. Maar ondanks dat, is het wat mij betreft nooit, maar dan ook nooit goed te keuren als er geslagen wordt. En ik kan je wel vertellen dat ik me er wel van bewust was, hoe boos ik ook was, dat daar iemand stond die niet meer helder kon denken en bovendien sterker was dan ik - en dat ik het op het vlak van fysiek geweld dus nooit ging winnen. Daarmee sta je dus machteloos. En daarmee is fysiek geweld gewoon een manier van macht uitoefenen die absoluut onacceptabel is.

Wat ik ook heb ervaren, is dat ik het moeilijk vond te zeggen en ook ging afzwakken naar vrienden en vriendinnen, omdat ik niet het stempel 'mishandeld meisje' wilde. Ik had het gevoel dat dat mij zou diskwalificeren als zelfredzaam en helder denkend persoon. Ik wilde niet in die slachtofferrol. Wat zij zegt - we doen het allebei, etc. zei ik ook, terwijl het eigenlijk altijd hij was die zoiets deed (ik deed alleen soms iets terug - niet teveel want ik had ook wel door dat als iemand een blinde vlek van woede heeft, ik dan het nog harder terug kon verwachten).

Tot slot kan ik óók vertellen dat het héél moeilijk is om achter zo een relatie een punt te zetten. Ik heb diverse keren geroepen dat als het nog één keer zou gebeuren ik hem de deur uit zou trappen, ik bij hem weg zou gaan, etc., maar dat heb ik heel lang toch niet gedaan. Ik hoop echt dat zij uit elkaar gaan als het nogmaals gebeurt, maar ik zou er niet op gerust zijn.

Wat ik zou doen denk ik, is haar vragen om, als het weer een keer zo ver komt, zsm naar buiten te lopen en jóu (of als jij haar daarvoor niet goed genoeg kent, iemand anders) te bellen. Je kunt dan op haar inpraten (en haar bijv. overhalen om even naar jou toe te komen, en dan als de afstand weer groter is, op haar inpraten om hem bijvoorbeeld een bericht te sturen dat het over is en dat zij eea in gang wil zetten om uit elkaar te gaan). Ik was in elk geval op zulke momenten totaal wanhopig en boos tegelijkertijd. Wist niet wat ik nou moest doen omdat weggaan toch ook niet als een optie voelde. Toen ik een keer op zo'n moment mijn vader belde, en hij op mij inpraatte, kon ik de knoop wél doorhakken. Juist op zo'n moment, waarop de emoties hoogtij vieren, heeft zo iemand dat duwtje in de rug nodig. Het op andere momenten zeggen had bij mij iig weinig effect, want het probleem was dat ik wat ik rationeel zelf ook allang bedacht had op zo'n moment emotioneel niet in de praktijk kon brengen.

quote:

Op maandag 9 mei 2011 15:08 schreef Niccolo_Machiavelli het volgende:
Ik zal helaas niet on-topic erop ingaan aangezien ik niet weet wat je zou moeten doen, en dus ook geen advies ga geven.
Wel ben ik verbijsterd over hoe er door sommige gedacht word over geweld. ( en dan met name in een relatie )

Even voor de duidelijkheid, ik zou NOOIT enig vorm van geweld accepteren. Niet van haar noch van mezelf. Hoe moet dat later met eventueel kinderen?
Niets geen 'koene ridder'... ik bedoel serieus zeg, je gebruikt toch geen geweld tegen je geliefde? Ik heb ook wel eens een meningsverschil gehad, of verhitte discussie ( die je ook als ruzie mag zien ) maar het is nog NOOIT in mij opgekomen om fysiek geweld te gebruiken...
De eerste keer dat ik dat ooit zou doen mag ze van mij aangifte doen - en dat meen ik.

- Niccolo M.

Maar jij bent niet de opmaat van zaken in dit leven, snap je?

"Koene ridder" slaat dus op mensen die het fijne er niet van weten, maar denken wel even de boel te komen redden. Het is allemaal niet zo zwart/wit in het leven... Dus hoe kom je er bij deze situatie correct in te kunnen schatten?

Dat geweld in een relatie een heel naar iets is, dat lijkt me duidelijk. Maar ik zou me er niet te snel tussen werpen zonder dat je het fijne er van weet.

quote:

Op maandag 9 mei 2011 13:31 schreef Dauntl3ss het volgende:

[..]

Oké, maar waar trek je dan de grens? Het geldt alleen als beiden losse handjes hebben? Als de man slaat, mag de vrouw terugslaan, en vice versa? Is het nog steeds oké als de man slaat en de vrouw vervolgens een mes trekt?

De grens ligt daar waar de balans zoek is en daar waar de relatie echt dysfunctioneel is. En daar waar de betrokkenen die in eerste instantie trekken.

quote:

En als er kinderen in het spel zijn, die zien dat ma en/of pa wordt afgetuigd en met blauwe plekken loopt?

Aftuigen is van een heel andere orde dan een confrontatie die naast verbaal ook fysiek is.

quote:

Moet kunnen, pa en ma vechten het letterlijk en figuurlijk zelf wel uit? Om het nog maar niet te hebben over de gevolgen op lange termijn.

Als, als, als... Maar het gaat hier niet over kinderen. Of over een partner met een kunstheup, of een partner met een voorwaardelijke celstraf, of, of, of... Zo kan ik in m'n eentje nog 12 topics vol lullen.

quote:

Daarbij, Sietske H. zag ook niet echt het probleem van de moord op haar baby's, net zoals vele anderen die bijvoorbeeld TBS genieten het punt niet zien van wat zij hebben gedaan.

Wut?

Wat een gezever. Wie is er dood? En vind je dat de vrouw uit de OP gelijk staat aan een hulpeloze baby? En een bij ons niet bekende mate van fysieke confrontatie aan moord?

quote:

Het feit dat mensen er zelf geen probleem in zien, maakt niet dat het 'oké' is of onder 'eigen vrijheid' valt.

Vind ik wel. Zolang anderen er geen schade van ondervinden en de betrokkenen het best vinden hebben anderen zich met hun eigen zaken te bemoeien.

Het probleem is alleen dat er vrijwel geen mensen zijn die een relatie met geweld 'best' vinden. Dat vind ik vrij naïef om te denken.

quote:

Op maandag 9 mei 2011 19:07 schreef Grijsmuisje het volgende:
Het probleem is alleen dat er vrijwel geen mensen zijn die een relatie met geweld 'best' vinden. Dat vind ik vrij naïef om te denken.

Lijkt me geheel gelegen in de mate van geweld en de verdeling ervan. Waarom, op welke momenten.

Ik weet dat we elkaar in NL graag wijsmaken dat er altijd een goede en een slechte is, een dader en een slachtoffer... Maar vaak genoeg liggen de zaken niet zo simpel.

Maar ik geloof meteen dat in een hoop gevallen het wel zo is hoor, en dat lijkt het me goed dat er actie wordt ondernomen. Maar dan moet je wel weten wat er speelt en niet zelf de boel gaan invullen.

aangifte doen is absoluut niet reeel, dat zal toch echt zelf moeten doen. En wat ze er verder mee opschiet zie ik ook niet zo. Dumpen zo'n vent lijkt mij toch het beste advies.

quote:

Op maandag 9 mei 2011 19:10 schreef Transport_Ink het volgende:

[..]

Lijkt me geheel gelegen in de mate van geweld en de verdeling ervan. Waarom, op welke momenten.

Er zijn geen excuses voor het gebruiken van huiselijk geweld op het moment dat iemand kwaad is. Wat er ook gebeurd is. Of i.i.g. je hebt gelijk - dat is mijn mening.
En daar ben ik erg blij mee.

Ik zou het ook nooit van iemand om mij heen accepteren, nog niet van mijn beste vrienden.

quote:

Op maandag 9 mei 2011 19:10 schreef Transport_Ink het volgende:

[..]

Lijkt me geheel gelegen in de mate van geweld en de verdeling ervan. Waarom, op welke momenten.

Ik weet dat we elkaar in NL graag wijsmaken dat er altijd een goede en een slechte is, een dader en een slachtoffer... Maar vaak genoeg liggen de zaken niet zo simpel.

ik heb het niet over daders of slachtoffers. Ik zeg dat er vrijwel geen mensen zijn die geweld een prima oplossing vinden.
Het doet er niet toe wie slaat, een gesprek met iemand die weet waar ie het over heeft kan voor niemand kwaad in n situatie waarin geslagen wordt.

Ik begrijp niet waarom je denkt dat mensen wel tevreden zijn met relaties waarin het zo hoog oploopt. Man òf vrouw, meestal willen ze de situatie waarin staande ruzie is beiden niet, maar kunnen ze het niet stoppen.

quote:

Op maandag 9 mei 2011 19:10 schreef Transport_Ink het volgende:

[..]

Lijkt me geheel gelegen in de mate van geweld en de verdeling ervan. Waarom, op welke momenten.

Ik weet dat we elkaar in NL graag wijsmaken dat er altijd een goede en een slechte is, een dader en een slachtoffer... Maar vaak genoeg liggen de zaken niet zo simpel.

Maar ik geloof meteen dat in een hoop gevallen het wel zo is hoor, en dat lijkt het me goed dat er actie wordt ondernomen. Maar dan moet je wel weten wat er speelt en niet zelf de boel gaan invullen.

geen aangifte doen dus, dat gaat n stap te ver, maar de kans dat je de ins en outs te horen krijgt is niet zo heel groot. Steunpunt huiselijk geweld kan gewoon n afspraak maken voor n gesprek. Dan kunnen ze wel nee zeggen, maar er is een kans dat ze wel gaan nadenken en over n tijdje n afspraak maken. Niets mis mee toch?

ts, ik denk dat je weinig meer kan doen dan blijven inpraten op die kennis dat geweld binnen een relatie in ieder geval niet de norm is.

@ Transport_Ink, lees mijn tweede post anders even. Had je een hoop tijd en onzinnige weerleggingen bespaard.

Sowieso mensen die geweld proberen goed te praten ( in een relatie zoals wij het bespreken ) om welke manier dan ook...

Where's your head at?!

quote:

Op maandag 9 mei 2011 19:24 schreef Niccolo_Machiavelli het volgende:
Sowieso mensen die geweld proberen goed te praten ( in een relatie zoals wij het bespreken ) om welke manier dan ook...

Where's your head at?!

Het gaat niet om goedpraten.

Het gaat om het begrijpen dat er soms dingen gebeuren die feitelijk niet zouden moeten gebeuren, maar net zo goed een plek in de wereld hebben als de fraaiere keerzijden.

Daar kun je heel hooghartig over doen, maar ik denk dat je daarmee net zo min iemand een dienst bewijst.

Je moet voorzichtig zijn met oordelen, en nog voorzichtiger met handelen naar oordelen.

quote:

Op maandag 9 mei 2011 19:28 schreef Transport_Ink het volgende:

[..]

Het gaat niet om goedpraten.

Het gaat om het begrijpen dat er soms dingen gebeuren die feitelijk niet zouden moeten gebeuren, maar net zo goed een plek in de wereld hebben als de fraaiere keerzijden.

Daar kun je heel hooghartig over doen, maar ik denk dat je daarmee net zo min iemand een dienst bewijst.

Je moet voorzichtig zijn met oordelen, en nog voorzichtiger met handelen naar oordelen.

Laten we zeggen dat ik ervaring heb met dit onderwerp. Kan je daarbij ook verzekeren dat het niets met hooghartigheid te maken heeft.

Ik snap wat je bedoeld, en dat maakt het juist zo erg. Het zal blijven gebeuren.

quote:

Op maandag 9 mei 2011 19:28 schreef Transport_Ink het volgende:

[..]

Het gaat niet om goedpraten.

Het gaat om het begrijpen dat er soms dingen gebeuren die feitelijk niet zouden moeten gebeuren, maar net zo goed een plek in de wereld hebben als de fraaiere keerzijden.

Daar kun je heel hooghartig over doen, maar ik denk dat je daarmee net zo min iemand een dienst bewijst.

Je moet voorzichtig zijn met oordelen, en nog voorzichtiger met handelen naar oordelen.

voorzichtig zijn ok. Als er echter meermaals gevochten wordt. (slaan van beide kanten is vechten?) mag er best iets gedaan worden.
Vaak gaat t ook om bewustwording. zorg dat beiden zich ervan bewust worden dat dit niet normaal is, door hierover duidelijk te zijn en/of iemand te laten bellen van n stichting ofzo.
Dat kan n eyeopener zijn voor hen, om er samen aan te gaan werken. Het kan óók zijn dat ze er verder niets mee doen, maar dan heb je iig wat gedaan.

Het is in zo'n situatie ook gewoon fijn om te weten dat je niet gek bent. Het ís niet normaal en je hoeft je niet te schamen. (beiden)

quote:

Op maandag 9 mei 2011 19:40 schreef Grijsmuisje het volgende:

[..]

voorzichtig zijn ok. Als er echter meermaals gevochten wordt. (slaan van beide kanten is vechten?) mag er best iets gedaan worden.
Vaak gaat t ook om bewustwording. zorg dat beiden zich ervan bewust worden dat dit niet normaal is, door hierover duidelijk te zijn en/of iemand te laten bellen van n stichting ofzo.
Dat kan n eyeopener zijn voor hen, om er samen aan te gaan werken. Het kan óók zijn dat ze er verder niets mee doen, maar dan heb je iig wat gedaan.

Het is in zo'n situatie ook gewoon fijn om te weten dat je niet gek bent. Het ís niet normaal en je hoeft je niet te schamen. (beiden)

Dat is heel erg waar. De bevestiging dat dit niet zou moeten gebeuren, dat het anders moet, dat het zo niet werkt, etc., kan al helpen.

Laat ik het zo stellen. Ik heb dit eens mee gemaakt met een goede vriendin.
Ze had wel eens wat pijn aan haar polsen, maar ze sportte ook erg vaak...
Al krijg je daar geen schrammen van, of striemen rondom je nek. Haar vriend kwam tevens ook nooit mee met het uitgaan en vond het eigenlijk ook niets dat ze uitging. ( = hij belde elk half uur... )

Ze praatte ook nooit over hem, en als er naar hem gevraagd werd kwamen er ontwijkende antwoorden met als doel snel over te gaan op een ander onderwerp.
Ik zal een lang verhaal korter maken, we wilden met zijn allen gaan zwemmen en mevrouw maar net doen alsof ze geen zin had. Ik heb haar toen die avond uitgenodigd om langs te komen om eens te praten over een aantal zaken.
Heb mezelf erg sterk gehouden tijdens het gesprek om haar vooral te steunen en het beste advies te kunnen geven, maar toen ze weg was liepen de tranen over mijn wangen.
Ze had laten zien wat hij allemaal gedaan had, en hoe hij haar elke dag emotioneel mishandelde. EN toch hield ze van hem.
Uiteindelijk is ze wel van hem weggegaan en heeft aangifte gedaan, meneer heeft een dagje mogen schoffelen, de schoft dat het is...

Uiteraard snap ik dat dit een ENORM uitvergroot beeld is van wat er ( mogelijk! ) ooit zou kunnen gebeuren in de situatie van TS. Toch laten dit soort zaken je niet los, en je kijkt beter om je heen.
SLACHTOFFERS van huiselijk geweld hebben hulp en steun nodig, de meeste zullen helaas niet zomaar van hen situatie weglopen. Dat zullen velen van ons nooit begrijpen.

( tevens zou je kunnen protesteren en zeggen dat er wel opgepast moet worden met verhalen van maar één kant. Dit klopt, maar als er echt iets aan de hand is dan merk je dat wel en weet je dat het tijd is om te praten met diegene. Ik durf te stellen dat als diegene je vriend is het je morele plicht is om te checken of alles goed is! )