Ik hoorde via een familielid een verhaal wat niet voor mijn oren bestemt was. (ik ving een verhaal op terwijl ik in de badkamer stond te scheren, en niemand was zich bewust dat ik thuis was op dat moment) Ik hoorde dat "persoon X" een vader heeft, die eigenlijk niet zijn vader is.
Ik ken 'persoon X' redelijk goed.
Nu heeft dit familielid dit verhaal in vertrouwen aan iemand verteld en ik weet zeker dat het niet voor mijn oren bestemt is. Toch vind ik het lullig dat iemand al 20 jaar in de waan is dat de persoon die hem opgevoed heeft, zijn echte (biologische) vader is. Aan de ene kant zijn het mijn zaken niet, maar aan de andere kant zou ik persoonlijk graag willen dat iemand het mij zou vertellen als ik in die situatie verkeer.
wat zeggen jullie?
Gewoon er even over praten of het niet handiger is om het te vertellen.
Weet de niet-biologische vader het zelf eigenlijk wel?
Is dat een geheim waar je echt deel van wil zijn?
Wil je echt later tegen persoon X zeggen, dat wist ik allang?
Dan hadden die personen y en z maar beter op moeten passen met waar ze het over zo'n precair onderwerp hebben.
JA dat gevoel heb ik dus ookquote:Op zaterdag 7 mei 2011 13:05 schreef Trashcanman het volgende:
Ik zou zoiets zelf ook wel willen weten idd. Maar ik denk dat jij niet helemaal de aangewezen persoon bent om zoiets te vertellen. Zoiets lijkt me meer een taak voor de moeder in kwestie.
Weet de niet-biologische vader het zelf eigenlijk wel?
BTW; ja de 'vader' in kwestie weet dat ie niet de biologische vader is
Je weet niet waarom het een geheim is voor die persoon, dus als je het niet van je af kunt zetten zou ik de reden proberen te achterhalen en dan voor jezelf beslissen of je het moet vertellen, alleen heb je best kans dat het je niet in dank zal worden afgenomen natuurlijk.
Zou je dan niet eens met de ouders kunnen praten?quote:
[..]
JA dat gevoel heb ik dus ook
BTW; ja de 'vader' in kwestie weet dat ie niet de biologische vader is
Gewoon om te kijken hoe hun over de kwestie denken en niet om openheid te eisen uiteraard, het blijft hun leven.
Eens, gegeven het feit dat het je zo dwars zit. Voor mezelf gesproken, zou ik het laten voor wat het is, aangezien het mijn zaken niet echt zijn. Tenminste, aangezien je zegt dat je die persoon 'redelijk goed kent', neem ik aan dat het geen directe familie is.quote:Op zaterdag 7 mei 2011 13:11 schreef genakt het volgende:
Praat erover met de persoon die dat zei. Dat je het perongeluk heb gehoord en kijk dan verder
maarja, wat niet weet wat niet deert.
Het is ook onwijs vervelend om dingen te horen die je niet zou moeten horen. Als je de waarheid zegt ben je de slechte boodschapper.quote:
Mijn opinie is net als vele hier; niet mee bemoeien, iedereen is happy. Alleen tsja,ik vind het altijd zo sneu als ik persoon x zie. Ik denk er soms ook wel eens over als ik persoon x zou zijn. Dit kan iedereen overkomen natuurlijk
maarja, wat niet weet wat niet deert.
Bedenk je maar dat als jij persoon X zou zijn het ook helemaal niet zou weten en even zo vrolijk zou zijn. Mocht het later toch uitkomen, zwijg als het graf dat je het nieuws al wist, want dan krijg je een hoop onnodig drama, geneuzel over verraad op je deurmat.
"Vergeet" het.
en je familielid veranderen.
Jij zet de stok achter de deur voor de niet-biologische vader om het zijn zoon te moeten vertellen. Een beetje weldenkend mens zal in het geval van de vader de gedachte hebben: "Kut, ukga weet het ook al, nu kan ik niet anders dan het te vertellen, voordat íedereen het weet behalve m'n zoon."
Ik twijfel ook nog heel vaak of mijn vader wel echt mijn vader is, gezien mijn moeder niet bepaald moeilijk deed over het delen van haar lichaam.
Wanneer mijn pa gedronken heeft hebben we het er weleens over, en vraagt hij of ik echt geen dna test wil doen. Ik wil dit écht 100% zéker weten NIET laten doen. Ik vind het prima hoe ik nu leef namelijk, hij is mijn vader en daarmee klaar.
Stel dat uit de test zou blijken dat hij mijn vader niet is, wie is het dan wel?
Nee, ik zou die drama niet hoeven. Je kunt het er met de persoon waar je het van opgevangen hebt misschien wel over hebben. Het ligt er ook aan of de echte vader bekend is ja of nee, in de buurt woont, misschien wel een kennis is van persoon X. Factoren die meespelen, het is een lastige situatie en om het niet nog lastiger te maken zou ik het lekker laten. Persoon X zou hier nog weleens goed mee kunnen komen te zitten.
Die personen die dit gesprek hadden, wat zijn die van jou?
Als het bijvoorbeeld je ouders waren of zo, of andere directe familie zou je best eens op diegene af kunnen stappen en hem/haar je probleem voorleggen, denk ik.
Lijkt me logisch aangezien je aangeeft dat je het zelf ook graag zou willen weten.
In mijn omgeving is het verzwijgen van dit soort informatie ook voorgekomen, uiteindelijk (niet omdat het 'uitgelekt' was) door de niet-biologische vader verteld. En over dat verzwijgen was ík zelfs enigszins boos, terwijl ik niet het kind in kwestie ben. De waarheid is voor mij dan ook een groot goed.
Ik zou me - als niet wetend kind - behoorlijk genaaid voelen.