R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Zat er even over te denken hoe ik dit het beste kon posten, maar goed, hier komt ie:
Zat een tijd geleden helemaal in een dip, zag het leven niet meer zitten, al kon ik eigenlijk nergens over klagen. Heb een prima gezinssituatie, geen enge ziektes ofzo, en financieel ook geen problemen, maar toch voelde ik me gewoon kut. Vrienden had ik niet echt, het contact was een beetje weggeebd na de middelbare school, dus misschien dat ik ook gewoon eenzaam was, maar aan de andere kant ben ik nooit het type geweest dat twintig vrienden nodig had, dus ik denk dat het daar niet echt aan lag.
Hoe dan ook, ik begon na te denken over de zin van het leven en besefte dat alles eigenlijk compleet nutteloos is. We leven eventjes, hoe en waarom weet niemand, om daarna dood te gaan, en op de lange termijn verandert er niets in een enorm universum dat na jou dood nog vrolijk miljarden jaren doorgaat met bestaan. Zinloos allemaal. En omdat wij toevallig een diersoort zijn die bewustzijn heeft ontwikkeld moeten wij ons maar allemaal doelen voorstellen om maar niet te beseffen dat het leven en al onze activiteiten zinloos zijn. De zgn. ‘carrot on a stick’. Begon me af te vragen waarom ik nog überhaupt mijn bed uit zou moeten komen, laat staan mijn best doen voor dingen, alles hier slaat toch helemaal nergens op als je er eventjes over nadenkt. Niet erg hoopgevende gedachten natuurlijk en de motivatie die ik nog over had verdween dan ook, ik zag het echt eventjes niet meer zitten.
Heb uiteindelijk maar professionele hulp gezocht, wat gelukkig erg hielp, gewoon iemand waar ik mijn verhaal kwijt kan (bij mijn ouders durf ik dit soort dingen niet kwijt, ben bang dat ze me zeer raar gaan aankijken…). Iig, ik denk nu minder over dat soort dingen na (het maakt me toch alleen maar ongelukkig) al helpt het me wel om dingen in een ander perspectief te zien – het helpt me om dingen wat te relativeren. Hiervoor leefde ik meer ‘volgens het boekje’, nu ben ik (hopelijk) een beetje losser geworden, minder bang om fouten te maken. Meer de andere kant van het verhaal zien, het leven is zinloos en slaat nergens op, dus what the hell, maak er dan maar wat moois van nu je er toch bent. Maak je niet druk om wat anderen van je denken, en heb vooral schijt aan de bullshit-normen die de huidige gestoorde samenleving aan je stelt.
Hoe dan ook, concreet kwam het er op neer dat ik aan mezelf ook een paar doelen gesteld heb, waaronder weer contact te zoeken met een meid die ik vorig collegejaar ontmoet heb. Was van plan om een poging te wagen, volgens mij zag ze ook wel wat in me, alleen kwam dat er niet van – had zoiets van ‘nu is niet het moment, ws. dat je haar volgend jaar weer ergens tegenkomt’ (wat natuurlijk niet gebeurde…). Goed, om to the point te komen heb ik haar dus een jaar niet gezien en wil haar weer ontmoeten (het blijft op een of andere manier door mijn hoofd spoken, wanhopig, maar toch…). Heb alleen haar e-mail, heb zelf geen facebook oid, dus dat zal dan de enige manier zijn. Hoe kan ik dit op een slime manier aanpakken zonder al te wanhopig over te komen? (ja, vreemd dat ik hiervoor nou advies vraag na deze lange inleiding op dit forum, maar je moet het toch ergens doen he
).
Zat een tijd geleden helemaal in een dip, zag het leven niet meer zitten, al kon ik eigenlijk nergens over klagen. Heb een prima gezinssituatie, geen enge ziektes ofzo, en financieel ook geen problemen, maar toch voelde ik me gewoon kut. Vrienden had ik niet echt, het contact was een beetje weggeebd na de middelbare school, dus misschien dat ik ook gewoon eenzaam was, maar aan de andere kant ben ik nooit het type geweest dat twintig vrienden nodig had, dus ik denk dat het daar niet echt aan lag.
Hoe dan ook, ik begon na te denken over de zin van het leven en besefte dat alles eigenlijk compleet nutteloos is. We leven eventjes, hoe en waarom weet niemand, om daarna dood te gaan, en op de lange termijn verandert er niets in een enorm universum dat na jou dood nog vrolijk miljarden jaren doorgaat met bestaan. Zinloos allemaal. En omdat wij toevallig een diersoort zijn die bewustzijn heeft ontwikkeld moeten wij ons maar allemaal doelen voorstellen om maar niet te beseffen dat het leven en al onze activiteiten zinloos zijn. De zgn. ‘carrot on a stick’. Begon me af te vragen waarom ik nog überhaupt mijn bed uit zou moeten komen, laat staan mijn best doen voor dingen, alles hier slaat toch helemaal nergens op als je er eventjes over nadenkt. Niet erg hoopgevende gedachten natuurlijk en de motivatie die ik nog over had verdween dan ook, ik zag het echt eventjes niet meer zitten.
Heb uiteindelijk maar professionele hulp gezocht, wat gelukkig erg hielp, gewoon iemand waar ik mijn verhaal kwijt kan (bij mijn ouders durf ik dit soort dingen niet kwijt, ben bang dat ze me zeer raar gaan aankijken…). Iig, ik denk nu minder over dat soort dingen na (het maakt me toch alleen maar ongelukkig) al helpt het me wel om dingen in een ander perspectief te zien – het helpt me om dingen wat te relativeren. Hiervoor leefde ik meer ‘volgens het boekje’, nu ben ik (hopelijk) een beetje losser geworden, minder bang om fouten te maken. Meer de andere kant van het verhaal zien, het leven is zinloos en slaat nergens op, dus what the hell, maak er dan maar wat moois van nu je er toch bent. Maak je niet druk om wat anderen van je denken, en heb vooral schijt aan de bullshit-normen die de huidige gestoorde samenleving aan je stelt.
Hoe dan ook, concreet kwam het er op neer dat ik aan mezelf ook een paar doelen gesteld heb, waaronder weer contact te zoeken met een meid die ik vorig collegejaar ontmoet heb. Was van plan om een poging te wagen, volgens mij zag ze ook wel wat in me, alleen kwam dat er niet van – had zoiets van ‘nu is niet het moment, ws. dat je haar volgend jaar weer ergens tegenkomt’ (wat natuurlijk niet gebeurde…). Goed, om to the point te komen heb ik haar dus een jaar niet gezien en wil haar weer ontmoeten (het blijft op een of andere manier door mijn hoofd spoken, wanhopig, maar toch…). Heb alleen haar e-mail, heb zelf geen facebook oid, dus dat zal dan de enige manier zijn. Hoe kan ik dit op een slime manier aanpakken zonder al te wanhopig over te komen? (ja, vreemd dat ik hiervoor nou advies vraag na deze lange inleiding op dit forum, maar je moet het toch ergens doen he
).
doet nou 's de OP quotenquote:Op vrijdag 6 mei 2011 11:24 schreef B323 het volgende:
Zat er even over te denken hoe ik dit het beste kon posten, maar goed, hier komt ie:
Zat een tijd geleden helemaal in een dip, zag het leven niet meer zitten, al kon ik eigenlijk nergens over klagen. Heb een prima gezinssituatie, geen enge ziektes ofzo, en financieel ook geen problemen, maar toch voelde ik me gewoon kut. Vrienden had ik niet echt, het contact was een beetje weggeebd na de middelbare school, dus misschien dat ik ook gewoon eenzaam was, maar aan de andere kant ben ik nooit het type geweest dat twintig vrienden nodig had, dus ik denk dat het daar niet echt aan lag.
Hoe dan ook, ik begon na te denken over de zin van het leven en besefte dat alles eigenlijk compleet nutteloos is. We leven eventjes, hoe en waarom weet niemand, om daarna dood te gaan, en op de lange termijn verandert er niets in een enorm universum dat na jou dood nog vrolijk miljarden jaren doorgaat met bestaan. Zinloos allemaal. En omdat wij toevallig een diersoort zijn die bewustzijn heeft ontwikkeld moeten wij ons maar allemaal doelen voorstellen om maar niet te beseffen dat het leven en al onze activiteiten zinloos zijn. De zgn. ‘carrot on a stick’. Begon me af te vragen waarom ik nog überhaupt mijn bed uit zou moeten komen, laat staan mijn best doen voor dingen, alles hier slaat toch helemaal nergens op als je er eventjes over nadenkt. Niet erg hoopgevende gedachten natuurlijk en de motivatie die ik nog over had verdween dan ook, ik zag het echt eventjes niet meer zitten.
Heb uiteindelijk maar professionele hulp gezocht, wat gelukkig erg hielp, gewoon iemand waar ik mijn verhaal kwijt kan (bij mijn ouders durf ik dit soort dingen niet kwijt, ben bang dat ze me zeer raar gaan aankijken…). Iig, ik denk nu minder over dat soort dingen na (het maakt me toch alleen maar ongelukkig) al helpt het me wel om dingen in een ander perspectief te zien – het helpt me om dingen wat te relativeren. Hiervoor leefde ik meer ‘volgens het boekje’, nu ben ik (hopelijk) een beetje losser geworden, minder bang om fouten te maken. Meer de andere kant van het verhaal zien, het leven is zinloos en slaat nergens op, dus what the hell, maak er dan maar wat moois van nu je er toch bent. Maak je niet druk om wat anderen van je denken, en heb vooral schijt aan de bullshit-normen die de huidige gestoorde samenleving aan je stelt.
Hoe dan ook, concreet kwam het er op neer dat ik aan mezelf ook een paar doelen gesteld heb, waaronder weer contact te zoeken met een meid die ik vorig collegejaar ontmoet heb. Was van plan om een poging te wagen, volgens mij zag ze ook wel wat in me, alleen kwam dat er niet van – had zoiets van ‘nu is niet het moment, ws. dat je haar volgend jaar weer ergens tegenkomt’ (wat natuurlijk niet gebeurde…). Goed, om to the point te komen heb ik haar dus een jaar niet gezien en wil haar weer ontmoeten (het blijft op een of andere manier door mijn hoofd spoken, wanhopig, maar toch…). Heb alleen haar e-mail, heb zelf geen facebook oid, dus dat zal dan de enige manier zijn. Hoe kan ik dit op een slime manier aanpakken zonder al te wanhopig over te komen? (ja, vreemd dat ik hiervoor nou advies vraag na deze lange inleiding op dit forum, maar je moet het toch ergens doen he
Zie wat ik kijk: trakt.tv
Opdat men over een paar uur nog steeds de OP kan lezen wanneer deze weggehaald zou worden door TS.quote:
Waarom dat hele inleidende verhaal om er pas in de laatste alinea achter te komen dat je niet weet hoe je contact moet zoeken met een meisje? 
En wat Hydrogeny ook zegt, je hebt besloten dat dit meisje je DE invulling van je leven moet gaan geven? Dat zij het nut is om voor te leven? Dit is gedoemd om te mislukken. Je komt wel wanhopig over, maar goed je kunt haar toch gewoon mailen? Probeer alleen dan niet met zo'n dramatische inleiding te beginnen, maar stuur gewoon iets van: hey, weet niet of je me nog kent maar moest opeens aan je denken. Hoe is het met je? Ik wilde je vorige jaar al eens vragen om wat te gaan drinken, maar toen was ik nog niet dapper genoeg. Dus bij deze: lijkt het je leuk om een keer wat te gaan drinken? Ik hoor het wel. Groeten B323.
En wat Hydrogeny ook zegt, je hebt besloten dat dit meisje je DE invulling van je leven moet gaan geven? Dat zij het nut is om voor te leven? Dit is gedoemd om te mislukken. Je komt wel wanhopig over, maar goed je kunt haar toch gewoon mailen? Probeer alleen dan niet met zo'n dramatische inleiding te beginnen, maar stuur gewoon iets van: hey, weet niet of je me nog kent maar moest opeens aan je denken. Hoe is het met je? Ik wilde je vorige jaar al eens vragen om wat te gaan drinken, maar toen was ik nog niet dapper genoeg. Dus bij deze: lijkt het je leuk om een keer wat te gaan drinken? Ik hoor het wel. Groeten B323.
Vraag haar of ze samen met jou het leven zin wil gaan geven.quote:
Goed, om to the point te komen heb ik haar dus een jaar niet gezien en wil haar weer ontmoeten (het blijft op een of andere manier door mijn hoofd spoken, wanhopig, maar toch…). Heb alleen haar e-mail, heb zelf geen facebook oid, dus dat zal dan de enige manier zijn. Hoe kan ik dit op een slime manier aanpakken zonder al te wanhopig over te komen? (ja, vreemd dat ik hiervoor nou advies vraag na deze lange inleiding op dit forum, maar je moet het toch ergens doen he
edit: oh, je moet er natuurlijk wel zo'n sentimenteel Tom Cruise You Complete Me hoofd bij trekken.
Daar gaat het leven ook om
Een meid zoeken en een nieuw leven maken
Dat is het en meer niet
De lol en leuke dingen zijn er alleen maar om de tijd te vullen waarom? ik zou het niet weten
Een meid zoeken en een nieuw leven maken
Dat is het en meer niet
De lol en leuke dingen zijn er alleen maar om de tijd te vullen waarom? ik zou het niet weten
Als jij het gevoel dat je leven zin heeft neer legt bij een meid (of bij wie of dat ook anders) stop je het 'probleem' alleen maar tijdelijk weg, plus dat het je afhankelijk maakt van die of dat andere.
Dit klinkt op zich best goed behalve dan dat je het leven zinloos vind en nergens op vind slaan, als dat je onderliggende gedachte van je handelen is kan er nooit veel positiefs uitkomen lijkt me.quote:
nu ben ik (hopelijk) een beetje losser geworden, minder bang om fouten te maken. Meer de andere kant van het verhaal zien, het leven is zinloos en slaat nergens op, dus what the hell, maak er dan maar wat moois van nu je er toch bent. Maak je niet druk om wat anderen van je denken, en heb vooral schijt aan de bullshit-normen die de huidige gestoorde samenleving aan je stelt
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Je hebt haar e-mailadres, zei je? Stuur haar eens een paar regels met de vraag hoe het gaat
Niks mis mee toch?
Verder: De gevoelens over de absurditeit van het bestaan ken ik ook wel.
Het beste is om vooral veel contact te maken met heel veel leuke meiden en veel vrienden te maken en te bedenken dat de onzin van het leven veel leuker is en makkelijker te vinden dan de zin van het leven.
(Die gedachte werkte voor mij althans goed.)
Niks mis mee toch?
Verder: De gevoelens over de absurditeit van het bestaan ken ik ook wel.
Het beste is om vooral veel contact te maken met heel veel leuke meiden en veel vrienden te maken en te bedenken dat de onzin van het leven veel leuker is en makkelijker te vinden dan de zin van het leven.
(Die gedachte werkte voor mij althans goed.)
|
|
