Hallo,
Mijn naam is David, 20 jaar en vrijgezel. Ik heb een probleem waarbij ik het advies van anderen nodig hebt. Zelf heb ik namelijk het idee dat ik er niet meer uitkom.
Ik kan mezelf beschrijven als spontaan, gevoelig, onzeker en snel gekwetst. Kleine opmerkingen van vrienden, bijvoorbeeld over hoe je eruit ziet, kon ik me enorm aantrekken. Sinds een jaar werk ik er keihard aan om deze onzekerheid de kop in te drukken en meer zelfvertrouwen te krijgen. Met resultaat, want vandaag de dag kan ik zeggen dat ik me eigen sterktes en kwaliteiten erken en ik mezelf heel anders in het leven plaats dan een jaar geleden.
Ik heb een leuke vriendengroep, gemengd met jongens en meisjes. Met een paar ben ik erg hect, met een paar wat minder. Ik doe eigenlijk niet veel verkeerd en sta altijd voor ze klaar. Je zou kunnen zeggen dat ze met me weglopen. Het probleem is dat ik van 1 vriend altijd het mikpunt ben van vervelende en kwetsende opmerkingen. Eigenlijk zou ik hem geen vriend willen noemen, maar aangezien hij onderdeel is van de groep zit je met hem opgescheept, zowel met feestjes als vakanties. Vroeger kon ik hier enorm mee zitten en ging ik erg twijfelen aan mezelf; wat doe ik verkeerd dat hij zo tegen mij doet? Vandaag de dag, nu ik zelfverzekerder in het leven sta, weet ik dat deze opmerkingen ongegrond zijn en niet mijn, maar zijn probleem zijn. Ik geef hem namelijk geen enkele reden om zo tegen mij te doen, dus de oorzaak ligt niet bij mij, zo is mijn enige conclusie.
Ik weet dat deze jongen het thuis niet altijd makkelijk heeft gehad. Ik besef me inmiddels ook dat het voor hem makkelijk is om een gevoelig persoon als mij uit te kiezen om je frustratie op af te reageren. Mijn andere vrienden zouden namelijk veel minder over zich heen laten lopen; die beter gebekt is. Ik doe immers toch niets terug, want zo ben ik niet. Ik weet dus dat ik de oorzaak niet bij mezelf kan leggen, maar 'trek je er niets van aan' is helaas te makkelijk gezegd. Het vreet aan me wanneer hij in het bijzijn van mijn echte vrienden me zo kleineert.
Mijn vraag is wat ik hier mee moet doen? Ik zou zo graag willen begrijpen waarom hij zo tegen me doet, maar helaas kan ik dat niet. Ik pieker me dood over wat zijn reden is dat hij altijd mij uitkiest terwijl ik hem niets kwaad doe? Wil hij grappig zijn naar anderen toe,de aandacht op zich vragen, is hij jaloers, frustatie africhten, of mag hij me gewoon niet? Het maakt me erg ongelukkig. Waarom wil iemand een ander zo kwetsen en kan die niet gewoon leuk meedoen? Waarom zijn deze mensen er? Ik vind het enorm lastig me hierin te verplaatsen, puur omdat ik zelf het tegenovergestelde ben van zijn gedrag. Hoe kan ik het stoppen zonder me tot zijn niveau te verlagen? Werk aan je assertiviteit wordt dan gezegd, maar ik heb niet het idee dat ik tot deze gevoelloze persoon kan doordringen.