WGR Werk, Geldzaken, Recht en de Beurs
Hier kun je alles kwijt over sollicitaties, werksituaties, belastingen, (handelen op) de beurs, hypotheken, beleggingen en salarissen, arbeidscontracten of geschillen met je (huis)baas. Alles over werk, geldzaken en recht dus.
Hoi, allen. 
Dit topic heb ik geopend omdat ik voor een aantal lastige keuzes sta. Ik zou het fijn vinden als jullie Fok!ers met me meedachten, en jullie mening/kennis hierover gaven.
De situatie is als volgt. Een tijd geleden ben ik in mijn studie en leven vastgelopen wegens niet onderkend autisme. Ik kreeg toen geen studiefinanciering meer, en ben in de Wajong terecht gekomen. Dit is bedoeld als ‘steun in de rug’. Discussies of ‘dat nodig is’ ga ik niet uit de weg, maar liever niet in dit topic. Ik ben bang dat het dan alleen nog maar daar over gaat. Gelukkig ben ik daar weer aardig bovenopgekrabbeld, en ben nu gestaag verder aan het studeren. Mijn doel is om na mijn studie in een reguliere baan aan de slag te gaan. Nu moet ik een masteropleiding kiezen, en ik sta voor een aantal keuzes. Ik ben ook de jongste niet meer, heb een lieve vriend (we zijn al 8 jaar samen) we willen graag een kindje. Nu is de vraag hoe ik die twee dingen kan realiseren en of ik die allebei kan realiseren.
Voor mijzelf had ik de volgende opties uit gedacht.
Optie 1: Ik ga verder met mijn studie Wijsbegeerte, en daarna promoveren als filosoof.
Dat klinkt (baan technisch) dommer dan het is.
-Het is een kleine studie (dus geen 150 kandidaten voor 3 promotieplekken).
-Ik kan goed ‘scoren’ in filosofie (altijd hoge cijfers, 8/9) en ken veel docenten op sleutelposities.
-Promoveren gaat vaak via ons-kent-ons, dus een promotieplek is hopelijk ook voor mij vrij makkelijk in de wacht gesleept. Tijdens het promoveren bouw ik een soort arbeidsverleden op, zodat ik bij een sollicitatie kan aantonen dat ik niet om de haverklap overspannen ben, en zet ik lijntjes uit naar een baan buiten het beschermde wereldje van de uni.
Wat wel een nadeel is dat mensen niet in eerste instantie op een gepromoveerd filosoof zitten te wachten. Tijdens die promotie moet ik dan ook behoorlijk boven het maaiveld uitsteken om een interessante keus te zijn. Betekent dat ik lange weken ga maken, en er niet altijd voor mijn kindje kan zijn. Misschien kan mijn vriend dan de rol van huisvader op zich nemen, of het gaat ook een paar daagjes naar de opvang. Omdat promovendi binnenkort maar euro 900 p/m verdienen weet ik niet hoe ik dat ga betalen. Mijn vriend kan dan immers niet (fulltime) werken. En de studieschuld moet ook afbetaald.
Optie 2: Ik kies een master waar ‘meer werk in zit’ en ga daar in promoveren..
Ik zat zelf aan kunstmatige intelligentie te denken. Net zo leuk als wijsbegeerte, maar ik ben er niet zo heel goed in (haal dan maar 7tjes met heel hard werken). Ook moet ik dan verhuizen naar een stad waar ik niemand ken, (ook geen handige docenten). Die verhuizing levert ook een boel gedoe en vertraging op.
Maar als ik daar promoveer, promoveer ik in een gewenst gebied, dus hoeft ik niet zoveel uit de kast te trekken om op te vallen tijdens mijn promotie. Iets meer lucht en ruimte om bij mijn kindje te zijn, maar ook hier geldt in mindere mate: Hoe ga ik dat betalen van 900 euro?
Ook vind ik wellicht meteen een passende baan met deze master, hij schijnt erg gewild te zijn.
Optie 3. Ik maak mijn master af en probeer via een traject van het UWV aan een baan te komen.
En daar dan eventueel een regulier werkverband uit slepen.
–Als ik mijn kinderwens op de eerste plaats zet, is dit het handigste. Dan kan ik ervoor kiezen 2/3 dagen in de week te werken, de rest wordt aangevuld door mijn uitkering. Mijn vriend heeft dan de handen vrij om fulltime werken.
-Bijkomend voordeel, er wordt wel rekening gehouden met hoe ik in elkaar zit.
-Nadeel (wellicht vooroordeel) ik ga me wellicht vervelen in een functie die het UWV voor me heeft.
-En het 'voelt' ook niet goed, een kind geboren laten worden in een uitkeringssituatie.
Zo. Dat was alweer een hele lap tekst. Bedankt voor het lezen in ieder geval, ben benieuwd naar jullie reacties!
Groet, MT.
[ Bericht 0% gewijzigd door MuyTrabajo op 04-05-2011 12:47:32 ]
Dit topic heb ik geopend omdat ik voor een aantal lastige keuzes sta. Ik zou het fijn vinden als jullie Fok!ers met me meedachten, en jullie mening/kennis hierover gaven.
De situatie is als volgt. Een tijd geleden ben ik in mijn studie en leven vastgelopen wegens niet onderkend autisme. Ik kreeg toen geen studiefinanciering meer, en ben in de Wajong terecht gekomen. Dit is bedoeld als ‘steun in de rug’. Discussies of ‘dat nodig is’ ga ik niet uit de weg, maar liever niet in dit topic. Ik ben bang dat het dan alleen nog maar daar over gaat. Gelukkig ben ik daar weer aardig bovenopgekrabbeld, en ben nu gestaag verder aan het studeren. Mijn doel is om na mijn studie in een reguliere baan aan de slag te gaan. Nu moet ik een masteropleiding kiezen, en ik sta voor een aantal keuzes. Ik ben ook de jongste niet meer, heb een lieve vriend (we zijn al 8 jaar samen) we willen graag een kindje. Nu is de vraag hoe ik die twee dingen kan realiseren en of ik die allebei kan realiseren.
Voor mijzelf had ik de volgende opties uit gedacht.
Optie 1: Ik ga verder met mijn studie Wijsbegeerte, en daarna promoveren als filosoof.
Dat klinkt (baan technisch) dommer dan het is.
-Het is een kleine studie (dus geen 150 kandidaten voor 3 promotieplekken).
-Ik kan goed ‘scoren’ in filosofie (altijd hoge cijfers, 8/9) en ken veel docenten op sleutelposities.
-Promoveren gaat vaak via ons-kent-ons, dus een promotieplek is hopelijk ook voor mij vrij makkelijk in de wacht gesleept. Tijdens het promoveren bouw ik een soort arbeidsverleden op, zodat ik bij een sollicitatie kan aantonen dat ik niet om de haverklap overspannen ben, en zet ik lijntjes uit naar een baan buiten het beschermde wereldje van de uni.
Wat wel een nadeel is dat mensen niet in eerste instantie op een gepromoveerd filosoof zitten te wachten. Tijdens die promotie moet ik dan ook behoorlijk boven het maaiveld uitsteken om een interessante keus te zijn. Betekent dat ik lange weken ga maken, en er niet altijd voor mijn kindje kan zijn. Misschien kan mijn vriend dan de rol van huisvader op zich nemen, of het gaat ook een paar daagjes naar de opvang. Omdat promovendi binnenkort maar euro 900 p/m verdienen weet ik niet hoe ik dat ga betalen. Mijn vriend kan dan immers niet (fulltime) werken. En de studieschuld moet ook afbetaald.
Optie 2: Ik kies een master waar ‘meer werk in zit’ en ga daar in promoveren..
Ik zat zelf aan kunstmatige intelligentie te denken. Net zo leuk als wijsbegeerte, maar ik ben er niet zo heel goed in (haal dan maar 7tjes met heel hard werken). Ook moet ik dan verhuizen naar een stad waar ik niemand ken, (ook geen handige docenten). Die verhuizing levert ook een boel gedoe en vertraging op.
Maar als ik daar promoveer, promoveer ik in een gewenst gebied, dus hoeft ik niet zoveel uit de kast te trekken om op te vallen tijdens mijn promotie. Iets meer lucht en ruimte om bij mijn kindje te zijn, maar ook hier geldt in mindere mate: Hoe ga ik dat betalen van 900 euro?
Ook vind ik wellicht meteen een passende baan met deze master, hij schijnt erg gewild te zijn.
Optie 3. Ik maak mijn master af en probeer via een traject van het UWV aan een baan te komen.
En daar dan eventueel een regulier werkverband uit slepen.
–Als ik mijn kinderwens op de eerste plaats zet, is dit het handigste. Dan kan ik ervoor kiezen 2/3 dagen in de week te werken, de rest wordt aangevuld door mijn uitkering. Mijn vriend heeft dan de handen vrij om fulltime werken.
-Bijkomend voordeel, er wordt wel rekening gehouden met hoe ik in elkaar zit.
-Nadeel (wellicht vooroordeel) ik ga me wellicht vervelen in een functie die het UWV voor me heeft.
-En het 'voelt' ook niet goed, een kind geboren laten worden in een uitkeringssituatie.
Zo. Dat was alweer een hele lap tekst. Bedankt voor het lezen in ieder geval, ben benieuwd naar jullie reacties!
Groet, MT.
[ Bericht 0% gewijzigd door MuyTrabajo op 04-05-2011 12:47:32 ]
Heb het bed gedeeld met een optie 1 dame. Kon geen werk vinden, is uiteindelijk iets anders gaan doen. Optie 1 kan ik dus niet aanraden.
Wat is 'iets anders'? Want ik hoef niet noodzakelijk als filosoof aan de slag, Een andere reguliere baan is ook zeer welkom. Het gaat erom dat ik een baan krijg zeg maar.quote:Op woensdag 4 mei 2011 12:22 schreef zaanse-mayonaise het volgende:
Heb het bed gedeeld met een optie 1 dame. Kon geen werk vinden, is uiteindelijk iets anders gaan doen. Optie 1 kan ik dus niet aanraden.
Schoonmaak/ au pair. Maar voornamelijk schoonmaak.quote:
[..]
Wat is 'iets anders'? Want ik hoef niet noodzakelijk als filosoof aan de slag, Een andere reguliere baan is ook zeer welkom. Het gaat erom dat ik een baan krijg zeg maar.
Sja. Op zich ook wel okay werk, maar ik ben wel bang dat ze je dan naar je 40ste niet hoeven. Weet ook niet hoe goed dat gaat met autisme. Maar nog steeds beter dan uitkering trekken, als je t mij vraagt.quote:
[..]
Schoonmaak/ au pair. Maar voornamelijk schoonmaak.
Waarom een master doen en niet gewoon nu werk zoeken? Je hebt dan toch een bachelor, kan je ook baan mee vinden. Geeft ook meer (finaciele)ruimte voor een kind.
Hoe lang duurt het totdat je je promovendus hebt en hoe snel verwacht je zwanger te zijn (kun je zwanger worden)? Misschien wachten met kinderen totdat je je promovendus hebt?
Je kiest niet voor kinderen om deze vervolgens 5 dagen per week naar de opvang te brengen. Daar krijg je kinderen a-la Tristan van der Vlis van omdat deze te weinig liefde en aandacht hebben gehad. Ik heb zelf een zoontje, ben hoofd kostwinner en ik werk 4 dagen in de week. En ik ben ontzettend blij dat ik deze mogelijkheid heb. M'n vrouw werkt 3 dagen in de week waardoor ons zoontje 2 dagen per week bij een gastouder is. Kinderen kosten tijd, en die tijd heb je hopelijk met alle liefde van de wereld over voor je kind. Maak je keuze bewust.
Je kiest niet voor kinderen om deze vervolgens 5 dagen per week naar de opvang te brengen. Daar krijg je kinderen a-la Tristan van der Vlis van omdat deze te weinig liefde en aandacht hebben gehad. Ik heb zelf een zoontje, ben hoofd kostwinner en ik werk 4 dagen in de week. En ik ben ontzettend blij dat ik deze mogelijkheid heb. M'n vrouw werkt 3 dagen in de week waardoor ons zoontje 2 dagen per week bij een gastouder is. Kinderen kosten tijd, en die tijd heb je hopelijk met alle liefde van de wereld over voor je kind. Maak je keuze bewust.
Is op zich ook een optie, maar ben wel bang dat ik dan een achterstand heb, omdat ik nog niet echt een 'arbeidsverleden' heb kunnen opbouwen.quote:
Waarom een master doen en niet gewoon nu werk zoeken? Je hebt dan toch een bachelor, kan je ook baan mee vinden. Geeft ook meer (finaciele)ruimte voor een kind.
Na je proefperiode ben je verplicht te vertellen dat je Wajong hebt. Dan wil ik, naast mijn handicap ook nog kunnen laten zien dat ik ergens steengoed in ben. Maar wellicht is dat helemaal niet nodig en kan ik idd met een bachelor best toe.
Ben dan wel bang voor 'verveling', en/of niet goed in de groep passen. In mijn ervaring speelt dat minder naarmate mijn omgeving hoger opgeleid is.
Wachten is niet echt een optie, ik ben nu al 30.quote:
Hoe lang duurt het totdat je je promovendus hebt en hoe snel verwacht je zwanger te zijn (kun je zwanger worden)? Misschien wachten met kinderen totdat je je promovendus hebt?
Je kiest niet voor kinderen om deze vervolgens 5 dagen per week naar de opvang te brengen. .
Ik ga het ook zeker niet naar de opvang brengen voor 5 dagen. Ikzelf zat te denken aan 4x 9 uur, en dat papa ook een paar dagen per week bij het kind is.
Of zelfs dat papa maar 2/3 dagen werkt.
Wat dit betreft zou een klein baantje + uitkering het beste zijn, het meeste lucht en ruimte. Neemt niet weg dat papa ook voor de kleine zorgen kan.
Ik weet niet hoe oud je bent, maar niet te oud beginnen met werken kan ook juist heel goed zijn ipv heel veel diploma's maar geen ervaring.quote:
[..]
Is op zich ook een optie, maar ben wel bang dat ik dan een achterstand heb, omdat ik nog niet echt een 'arbeidsverleden' heb kunnen opbouwen.
Na je proefperiode ben je verplicht te vertellen dat je Wajong hebt. Dan wil ik, naast mijn handicap ook nog kunnen laten zien dat ik ergens steengoed in ben. Maar wellicht is dat helemaal niet nodig en kan ik idd met een bachelor best toe.
Ben dan wel bang voor 'verveling', en/of niet goed in de groep passen. In mijn ervaring speelt dat minder naarmate mijn omgeving hoger opgeleid is.
Dat merk ik de laatste 2 jaar. Heb een bachelor en een master. Werk nu parttime (0,5 FTE) en verdien daar best goed. Maar heeft mij een jaar gekost een baan te vinden (al zocht ik doordat ik ook kandidaad-raadslid was niet heel hard). Ben nu opzoek naar nog een parttime baan, en meestal vragen ze om ervaring en niet zo zeer diploma's.
Ja, dat is ook wel weer zo.quote:
[..]
Ik weet niet hoe oud je bent, maar niet te oud beginnen met werken kan ook juist heel goed zijn ipv heel veel diploma's maar geen ervaring.
Ik moet wel zeggen dat ik bang ben dat ik alleen met een bachelor niet op de functies kom die ik leuk vind.quote:
[..]
Ik weet niet hoe oud je bent, maar niet te oud beginnen met werken kan ook juist heel goed zijn ipv heel veel diploma's maar geen ervaring.
Dat merk ik de laatste 2 jaar. Heb een bachelor en een master. Werk nu parttime (0,5 FTE) en verdien daar best goed. Maar heeft mij een jaar gekost een baan te vinden (al zocht ik doordat ik ook kandidaad-raadslid was niet heel hard). Ben nu opzoek naar nog een parttime baan, en meestal vragen ze om ervaring en niet zo zeer diploma's.
Ben erg wetenschappelijk/filosofisch ingesteld, minder goed in verkopen, en groepswerk. Bovendien is een 8-jarige bachelor met 7 gemiddeld ook geen visitekaartje
Hm.. ik zie nu ook dat je al 30 bent. Dat wordt echt een heel groot probleem. Mijn advies zou zijn nu beginnen, en ergens onderaan. Want iets anders zal je niet vinden. Je kan altijd nog deeltijd een studie gaan doen.quote:
[..]
Ik moet wel zeggen dat ik bang ben dat ik alleen met een bachelor niet op de functies kom die ik leuk vind.
Ben erg wetenschappelijk/filosofisch ingesteld, minder goed in verkopen, en groepswerk. Bovendien is een 8-jarige bachelor met 7 gemiddeld ook geen visitekaartje
Ik ben juist bang dat het met een deeltijdstudie niks gaat worden. Van een promotieplek ben ik nog vrij zeker, en dan kan ik ook laten zien dat ik echt goed ben.quote:
[..]
Hm.. ik zie nu ook dat je al 30 bent. Dat wordt echt een heel groot probleem. Mijn advies zou zijn nu beginnen, en ergens onderaan. Want iets anders zal je niet vinden. Je kan altijd nog deeltijd een studie gaan doen.
Onderaan in een bedrijf beginnen weet ik niet of ik dat kan. Ben onhandig, en niet zo sociaal. Dan zal ik dat via het UWV moeten spelen.
Iemand ervaring met dit soort trajecten? Weten ze voor iedereen passend werk te vinden?
Optie 1 en 2 vind ik gezien je omstandigheden best heel ambitieus. En die grote zekerheid van een promotieplek, daar twijfel ik een beetje aan.
Sowieso moet je dus eerst een master halen. En dan is de keuze al lastig tussen interesse en mogelijkheden voor de toekomst. Is journalistiek iets voor je? In Groningen was dat een optie bij filosofie, weet niet of dat nog zo is. Maar dan combineer je je inhoud met een duidelijk beroepsperspectief.
En hoe je/jullie dat financieel moeten bolwerken, al dan niet gecombineerd met een baby? Poeh, verkijk je er niet op hoeveel zorg een kind vraagt. Stel jezelf de vraag of je dat kunt combineren met fulltime studeren. Of bespreek dat met iemand die je autisme begrijpt en je goed zou kunnen adviseren.
Sowieso moet je dus eerst een master halen. En dan is de keuze al lastig tussen interesse en mogelijkheden voor de toekomst. Is journalistiek iets voor je? In Groningen was dat een optie bij filosofie, weet niet of dat nog zo is. Maar dan combineer je je inhoud met een duidelijk beroepsperspectief.
En hoe je/jullie dat financieel moeten bolwerken, al dan niet gecombineerd met een baby? Poeh, verkijk je er niet op hoeveel zorg een kind vraagt. Stel jezelf de vraag of je dat kunt combineren met fulltime studeren. Of bespreek dat met iemand die je autisme begrijpt en je goed zou kunnen adviseren.
The love you take is equal to the love you make.
De master waar 'meer werk in zit' is ook een combinatie van filosofie en een duidelijk beroepsperspectief.quote:
Optie 1 en 2 vind ik gezien je omstandigheden best heel ambitieus. En die grote zekerheid van een promotieplek, daar twijfel ik een beetje aan.
Sowieso moet je dus eerst een master halen. En dan is de keuze al lastig tussen interesse en mogelijkheden voor de toekomst. Is journalistiek iets voor je? In Groningen was dat een optie bij filosofie, weet niet of dat nog zo is. Maar dan combineer je je inhoud met een duidelijk beroepsperspectief.
En hoe je/jullie dat financieel moeten bolwerken, al dan niet gecombineerd met een baby? Poeh, verkijk je er niet op hoeveel zorg een kind vraagt. Stel jezelf de vraag of je dat kunt combineren met fulltime studeren. Of bespreek dat met iemand die je autisme begrijpt en je goed zou kunnen adviseren.
Dus wat dat betreft is dat zeker een optie.Een kind kost zeker veel tijd. Maar in het promoveren draadje verzekerde men mij dat het best te doen was. Maar als je dan ook nog wil 'knallen' ja, dan twijfel ik ook of dat wel lukt. Een baby kost veel tijd. Maar ik sta er niet alleen voor.
So wie so heb ik qua kinderwens de knoop nog niet helemaal doorgehakt. Autisme is ook erfelijk, helaas. En dan ben ik vooral bang voor een zwaardere vorm.
Ik ben best ambitieus, wellicht, Maar de autisme heeft al veel verpest. Het lijkt me niet fijn dat ik door die aandoening ook nog eens genoegen moet nemen met een (gesubsidieerd ) baantje 'in de luwte'. Als het niet anders kan, so be it. Maar ik wil het iig proberen.
Is dat 'heel ambitieus'? Een baan op niveau willen? Het is 'maar' autisme, geen downsydroom. Genoeg mensen met autisme die zo aan de slag kunnen/willen. Jammer dat deze maatschappij je meteen op een zijspoor zet als je niet geheel vlekkeloos bent.quote:
Optie 1 en 2 vind ik gezien je omstandigheden best heel ambitieus.
Promoveren voor iemand die 30 is, nog een master moet doen en dat wil combineren met een kind, dat vind ik ambitieus.quote:
[..]
Is dat 'heel ambitieus'? Een baan op niveau willen? Het is 'maar' autisme, geen downsydroom. Genoeg mensen met autisme die zo aan de slag kunnen/willen. Jammer dat deze maatschappij je meteen op een zijspoor zet als je niet geheel vlekkeloos bent.
Ik ga er maar vanuit dat je klacht grotendeels in het algemeen is en niet per se aan mijn adres, want dan heb je mij toch verkeerd ingeschat.
The love you take is equal to the love you make.
Ja, het is idd meer in het algemeen.quote:
Ik ga er maar vanuit dat je klacht grotendeels in het algemeen is en niet per se aan mijn adres,
Maar werken/een kind, dat doen er toch wel meer? Ook van 30.
Ik denk dat de kans op het vinden van een baan groter is voor iemand die op haar dertigste na de bachelor werk zoekt dan voor iemand die daar tegen haar veertigste na een promotietraject mee begint. Dat staat los van wel of geen kinderwens. En met een beetje geluk kun je, eenmaal in een baan, binnen of naast deze baan een master halen en/of promoveren.
Ben niet zo bekend met autisme. Behalve als scheldwoord hier op het forum.
Kun je in drie zinnen uitleggen wat de problemen zijn?
Kun je in drie zinnen uitleggen wat de problemen zijn?
Ik ben dan nog geen veertig, hoor. Maar wel ouder idd. Maar eigelijk zie ik die promotie ook al als 'werk'. Na mijn promotie voel ik me geen 36 jarige student.quote:
Ik denk dat de kans op het vinden van een baan groter is voor iemand die op haar dertigste na de bachelor werk zoekt dan voor iemand die daar tegen haar veertigste na een promotietraject mee begint. Dat staat los van wel of geen kinderwens, al kan ik me voorstellen dat iemand zonder kinderwens misschien eerder wat risico's zou nemen en dus toch voor die promotieroute proberen te gaan.
Mensen zeggen dat ik goed kan schrijven, en stiekem hoop ik dat ik tijdens mijn promotie daar wat mee kan doen. Op de faculteit lopen er genoeg mensen rond die filosofieboeken hebben gepubliceerd, misschien herkennen ze mijn talent.
Maar geen leuk nieuws om te horen, dat promoveren mijn kansen op een baan alleen maar verkleint.
Ik heb pas een paar jaar mogen ervaren dat ik ergens mijn best voor moest doen, ook intellectueel gezien. Ik vond het fantastisch. Ik ben bang dat als ik na mijn bachelor werk vind, ik dan in een baan kom die niet per se heel erg over intellectuele zaken uitknobbelen gaat. En dat ik weer terug schiet in dat 'debiteuren/crediteuren' gevoel dat ik mijn hele schooltijd + eerste jaren van mijn bachelor had.
Voorzover mijn random gedachtestroom.
Vreemd en onhandig.quote:Op woensdag 4 mei 2011 14:33 schreef zaanse-mayonaise het volgende:
Ben niet zo bekend met autisme. Behalve als scheldwoord hier op het forum.
Kun je in drie zinnen uitleggen wat de problemen zijn?
Niet zo goed met mensen.
Heel erg opgaan in bijzondere interesses (filosofie, wiskunde, kunstmatige intelligentie, sciencefiction en heel veel andere dingen) en niet genoeg opgaan in normale interesses (mode, sociale dingen).
Of je nu na je bachelor werk zoekt of na je promotie, de realiteit blijft dat de gemiddelde HBO/WO-baan in intellectueel opzicht niet enorm uitdagend is voor HBO-ers/WO-ers. In andere opzichten vaak wel (soms ook nietquote:
Ik heb pas een paar jaar mogen ervaren dat ik ergens mijn best voor moest doen, ook intellectueel gezien. Ik vond het fantastisch. Ik ben bang dat als ik na mijn bachelor werk vind, ik dan in een baan kom die niet per se heel erg over intellectuele zaken uitknobbelen gaat. En dat ik weer terug schiet in dat 'debiteuren/crediteuren' gevoel dat ik mijn hele schooltijd + eerste jaren van mijn bachelor had.
).
Het is wel goed om het grote plaatje te bekijken, maar voor de middellange termijn gaat het, lijkt me, eerst toch om je master en om het zwanger raken/kindje krijgen. Volgens mij zijn dat twee stappen die je graag wilt zetten en die knoop kun je doorhakken. En als het zo ver is dat je je master gaat afronden, dan kun je dan opnieuw kijken wat je wilt en wat je mogelijkheden zijn.
The love you take is equal to the love you make.
|
|
