buuf 82 neemt mijn kind mee?

Hoi allemaal,

\ben nieuw in dit onderdeel dus zal proberen het zo juist mogelijk te schrijven.

Ik ben moeder van 2 kinderen, 1 van bijna 4 en 1 van bijna 9.
De oudste heeft fors adhd en een algehele ontwikkelingsachterstand, laag iq, prikkelverwerkingsstoornis, taal en lees achterstand.

Buuf van 82 heeft een lover die in andere woonplaats een groentetuin heeft.
Buuf vroeg zoon mee ik gaf een akkoord.

Zij vertelde mij gisteren na 12 uur te vertrekken, verder niets afgesproken hoelaat hij thuis zou zijn, waar hij zou zijn(telefoonnummer en adres) en ook nog geen medicatie-instructie gegeven.Dat zouden we nog doen op moment van vertrek.
Zoon zegt de avond ervoor liever niet mee te gaan, vind het toch eng etc.
ik zeg : goed kind als je niet wil hoef je niet.
vervolgens komt er een vriendinnetje van 10 jaar logeren en alles koek en ei dacht ik.

tot de volgende ochtend(gisterochtend dus)
vriendinnetje en zoon spelen met playmobiel, vriendinnetje is elke dag 1,5 uur alleen en erg vernatwoordelijk kind, niet dat ik d everantwoording bij haar legde! maar ze zijn bij de moeder van vriendinnetje vaker even alleen dus ik dacht dat kan nu ook wel even.

Ik ga dus met andere buurman even snel boodschap doen met auto dan ben ik snel terug.
Kom ik terug; vriendinnetje helemaal overstuur, zoon is weg toch met de buuf mee.
Ik via via nummers achterhaald en uur later is zoon weer thuis.
Buuf heeft mij dus weg zien rijden.
Zoon zag de buuf buiten en gaat even netjes melden dat hij niet mee wil ivm zn logeervriendinnetje.
buuf zei daar niets mee te maken te hebben en dat mijn zoon dus in moest stappen want dat was zo afgesproken.
Zoon is overdonderd en snapt het niet zo goed en stapt dus in.
vriendinnetje helemaal overstuur hier achterlatend en zelf in paniek wat moet ik nou???

Oude taart is nu boos op mij want het was afgesproken maaaaar, er was niets afgesproken over tijden, medicatie uitleg, adres en telefoonnummer en zij zou pas na 12 uur vertrekken.

Gevolg, ik grote ruzie met buuf, vriendinnetje van de kook, zoon van de rel en helemaal zenuwachtig om d ehele gang van zaken en dat hij dus mee moest van de buuf.
Zoon heeft diverse malen aangegeven dat er een vriendinnetje was en zij heeft het vriendinnetje oo zien staan op balkon en wist dus da ik even weg was.

Heb vanochtend de buuf gevraagd om te komen praten over dit voorval, buuf wenst niet met mij te spreken.
Ik heb nl gisteren aan telefoon ge-eist dat ze hem per direct terug zou brengen.

wat moet ik hier nu mee?
Kan zijn dat ik 1 en ander onduidelijk heb opgeschreven maar vraag me dan gewoon even hoe 1 en ander zat.

Ik ben dus echt verschrikkelijk boos daar zij wist dat ik even weg was en dus had moeten wachten tot ik thuis was zeker omdat zoon ging aangeven niet mee naar groentetuin te gaan.
Nu lijkt het omgekeerd te gaan en ga ik de flat weer door, madam is nl net de telegraaf.
Ik heb erge moeite in real life met assertief zijn en voor mezelf en gezin op te komen.
ik blijf bij mn standpunt dat zij foutief gehandeld heeft.

Hoe denken jullie, mede ouders, hierover?

ik voel me schuldig omdat ik dus af had moeten zeggen maar wat dan met het nee van mn kind?
ik leer hem juist dagelijks dat hij nee mag zeggen en wat grenzen etc zijn en zij zegt domweg niks mee te maken en in stappen.
Nu wil ik enige consideratie tonen omdat ze al 82 is maar ik kom steeds terug op het feit dat zij het leuk vond mijn zoon mee te nemen en dat alles moest wijken daarvoor.
In het verleden troonde ze hem steeds mee naar binnen voor thee en chocolade en ik mezelf rot zoekend en in paniek waar is mn kind???
En dan sta ik al elke 7 minuten op balkon te speuren waar is hij?

Zij wil dus absoluut niet meer met mij praten ondanks dat ik vanochtend eerste stap gezet heb.
Wel weer leuk lief en aardig naar mijn kinderen toe.
Moet ik mijn kinderen nu verbieden met haar om te gaan? dat vind ik ook weer zo wat!

Mijn zoon zat 20 km voorin een auto waar hij nog niet mag zitten, wel met gordel daar niet van.
Zij schijnt mij niet te willen begrijpen.
Ik leer ze dat ze altijd naar huis moeten komen als iemand zegt kom je poesjes....... etc vul maar in.... te komen kijken, niet naar vreemden te luisteren maar nu moet ik ze nog bang maken voor buren???

quote:

Op vrijdag 29 april 2011 16:30 schreef Yngwie het volgende:
Natuurlijk mag de buurvrouw je kind niet zomaar meenemen, dus sta je in je recht om boos te zijn, snap ook niet waarom ze d'r niet over wil praten nu. Maar ik begrijp niet zo goed waarom jij zelf die dag niet eerder aan de buurvrouw doorgegeven hebt dat de plannen veranderd zijn?

Dat is al nummer 1 wat ik had moeten doen, maar het was inmiddels al 20.00 uur geweest, was hier druk met hectiek van 3 kinderen en vakantie en een man met ontstoken been die elk uur wondverzorging nodig had, voorbereidingen rommelmarkt koninginnedah, het is mij gewoon even ontschoten in die zin dat ik dacht, komt morgen wel als ze hier is. dat is idd mijn fout geweest.

quote:

Op vrijdag 29 april 2011 16:34 schreef kwiwi het volgende:

[..]

Waarom niet? Of wil je je kinderen serieus geregeld bij zo iemand achter laten, alleen maar omdat je geen nee durft te zeggen of bang bent wat anderen er van vinden?

nee laat ze ook niet daarachter!
maar feit is wel dat haar lover enorm geliefd is bij mn kinderen, ze noemen hem opa jan en helpen hem graag in de tuin van de flat, haar kunnen ze eerlijk gezegd al niet echt uitstaan(nee heb ik niets aan geindoctrineerd)
ik vind het echt moeilijk hoe ik me nu op moet stellen tov haar?
Mn zoon geeft aan wel graag met opa jan te willen tuinieren maar is nu dus helemaal als de dood voor haar.

Die kan ik je ook vertellen, zo eerlijk ben ik wel.

De buuf dacht, let wel ze is al 82!,ik neem dat leuke knaapje mee naar d egroentetuin van opa jan en heeft dat ook overlegd.
Alles was akkoord in zoverre dat definitieve dingen afgesproken zouden worden bij vertrek zoals bijv belangrijke medicatie.
Ik kan me indenken dat zij daar allemaal niet aan denkt etc.Zij heeft ws gedacht ook moeders gaat weg, kind komt hierheen we kunnen gaan.En dus gedacht dat is zo afgesproken dus ik moet hem meenemen want moeder is weg.(zij vergat dus daat we de rest nog zouden afspreken)
Mijn kind gaf echter aan niet mee te willen en kwam dat melden en vanaf daar ging de buuf de mist in door hem te verplichten mee te gaan.
ik geloof mijn kind lang niet altijd, ken hem nl door en door:)
maar zijn verhaal blijft constant en hetzelfde, er gat niets af en komt niets bij, ook het logeer vriendinnetje bevestigd het verhaal.
De buuf is nogal lastig apparaat wat ten koste van alles altijd haar zin wil hebben, ik wijt dat aan haar leeftijd so be it.

Nu wil zij absoluut niet praten, ik heb nl echt heel kwaad gezegd in foon dat ik eiste dat ze NU mijn kind terugbracht.
Ik vond ook dat ik in mijn recht stond daarmee.
Zij denkt nog steeds afspraak is afspraak en daarmee is de kous af.
Dus al met al een hoop miscommunicatie die van mijn kant wel bespreekbaar is ondanks dat ik blijf vinden dat zij haar vertrek had uit moeten stellen tot ik terug was om duidelijkheid te krijgen.
En nu is er dus niks bespreekbaar.

quote:

Op vrijdag 29 april 2011 16:51 schreef Staal het volgende:

[..]

Hier zit wel een generatieverschilletje he? Die buurvrouw heeft wrs. gedacht omdat het afgesproken was met jou dat ze je zoon mee zou nemen.

Je had het hele gezeik kunnen voorkomen door zelf even af te gaan zeggen i.p.v. een kind van vier nee te laten zeggen.

Denk dat je het best de boel even kunt laten betijen en dan weer afspraak maken om het normaal uit te praten i.p.v. die toestand die er plaatsgevonden heeft.

ben ik dus een deel met je eens, het was mijn verantwoording maar in hoeverre zit het dan als mi zoon haar uitlegt niet mee te gaan en waarom en zij ziet het vriendinnetje ook en weten dat ik even weg ben?ze had mij immers zien gaan.
was het dan niet aan haar om te zeggen laten we dan even wachten, waar is mama heen etc?
Nu werd zoon in auto gezet onder protest.
Zitte denken om haar even in kort een briefje te schrijven aangezien een gesprek dus niet mogelijk is en zij wel een vrouw is die iedereen onderbreekt in gesprek om haar gelijk te halen en dus niet luisterd naar ander zijn/haar argumenten. ja das echt een generatie iets denk ik in combi met stukje karakter.
Ik vind het van belang dat mijn kinderen ook iets ervaren van een opa en evt oma(ondanks dat ze haar altijd .....insert voornaam... blijven noemen, noem het intiutie of zoiets)

Nogmaals even ter verduidelijking, ze zouden na 12 uur gaan dus ik dacht zowiezo er niet aan dat ze hem al voor die tijd kwam halen.Ik dacht dus nog tijd te hebben zo van ach als ze dan op punt staat van gaan loop ik wel even snel naar beneden dat zoon niet meegaat.
pff verwarrend verhaal zo.
ik zit er dus mee dat ik ruzie haat, niet snel assertief ben, dat nu wel geweest ben en grote ruzie heb en mijn kinderen hier nu ook de dupe van worden.

quote:

Op vrijdag 29 april 2011 17:06 schreef porsche1 het volgende:
Aangifte doen wegens ontovering.

Lijkt me iets teveel van het goede, ik ga niet van het slechte uit maar idd eerder van wat staal zegt.
Ik ben eigenlijk pas uit mn slof geschoten nadat zij dus kwaad op mij reageerde en daarop heb ik uit bezorgd en kwaadheid ge -eist dat mijn zoon gelijk thuis zou komen.
Het was immers maar een groentetuin maar ik wist niet eens waar! en geen instructies over waar op te letten met mn zoon etc
Plus een overstuur vriendinnnetje hier alleen.
Ik waag er maar een hartelijk briefje aan maar wel waar in aankaart dat zij het ook niet zo handig heeft aangepakt.

quote:

Op vrijdag 29 april 2011 17:20 schreef simmu het volgende:
overigens zou ik er al helemaal niet zo happig op zijn om een kind van 9 bij zulke mensen te laten spelen als ie om te beginnen zelf een hekel heeft aan die vrouw

Hij had geen hekel aan haar maaaar had wel een voorkeur voor haar vriend dus opa jan, en die woont dus daar waar de groente tuin is, opa jan en buuf wonen niet samen maar opa jan is hier wel veel, snap je het nog?
Mee met de buurvrouw was dus noodzakelijk kwaad om bij opa jan zn groentetuin te komen hahahahah

iemand tips voor het briefje?
wat wel en wat niet?
was van plan het erg bij mezelf te houden zonder al teveel verwijt maar wel met duidelijke boodschap.