Lang niet geweest, alvast bedankt voor het lezen & reageren.
Het zit dus zo..
In 2008 werd ik bevriend met Lisa,
Lisa werd er via een andere vriendin van mij bijgehaald.. Eerst mocht ik haar niet zo vond haar maar aparte meid maar oké mijn gedachten over haar is veranderd en wij 2 kregen een hele goede, fijne vriendschaps band en ik begon haar steeds meer te mogen.
We vormde een leuke vriendenploeg met Lisa erbij.(Lisa had niet veel vriendinnen en was blij dat ze nu wel ergens bij hoorde)
Lisa kreeg na een tijdje een relatie met Martijn, Martijn was op het begin een hele lieve, grappige jongen en we vonden hem heel goed bij Lisa passen.
Op ten duur is Martijn agressief gedrag gaan vertonen namelijk: Werd vreselijk jarloers, ging dingen verbieden en als hem iets niet zinde schold hij haar uit voor slet enz enz.
Oké dit is een tijd door gegaan met vergeten en vergeven maar uiteindelijk is de situatie zo uit de hand gelopen dat ze zwanger raakte van hem en Martijn stond er op dat deze Baby er niet zou komen, zij heeft met vreselijk veel pijn in haar hart haar kindje laten weghalen en heeft Martijn los gelaten omdat Martijn geen respect meer voor haar kon opbrengen.
Wij als vriendenploeg steunde Lisa hier natuurlijk in.. De verbroken relatie, de abortus.
7 maanden na de abortus en gebroken relatie begon Lisa ''anders'' te doen had weinig zin meer in dingen enz.. Wij dachten dat dit kwam omdat ze deze maand uitgerekend zou zijn van haar kindje die er niet meer was.. Maar nee dat was niet waar LIsa stuurde ons een smsje dat ze klaar met ons was en dat ze weer terug samen was met Martijn en dat ze het gevoel had dat ze geen zin meer had in onze mening en dr hart wilde volgen.
Oké heel pijnlijk voor ons en we zijn dr achtergekomen dat ze stiekem steeds met hem afspreekte en dat ze opnieuw zwanger is geraakt van hem.
Nu is dat een half jaar terug gebeurd en volgende week verwacht ze haar kindje en ze heeft met Martijn een huis gekocht.
Ik heb geen contact meer met er(wij allemaal niet)
Maar toch, ik mis haar soms nog heel erg en ik snap niet hoe dit zo had kunnen gebeuren. Ze was altijd gezellig, enthousiast en we hebben zoveel met elkaar ondernomen qua leuke dingen en we stonden altijd voor dr klaar en ze was erg blij met ons als vrienden.
Wij waren dr enigste vrienden eigenlijk op wat kennissen enz na.
Soms wil ik haar wel eens bellen om gewoonweg om de tafel met er te zitten en alles er uit te gooie en de fouten toe te geven die vooral zij maar ook ik heb gemaakt want ik ben ook geen perfect persoon.
Wat vinden jullie van deze situatie??Wel eens iets als dit mee gemaakt?