EXA Examenforum
En ze zijn er weer! Examens. Deel je leed, je irritaties, je blijdschap en nog veel meer met je mede FOK!kers.
In samenwerking met Pearson Education Benelux mogen wij 5 exemplaren van Succesvol studeren voor Dummies aan jullie weggeven!
Het boekTijdbesparende tips die je helpen het beste uit je studie te halen.
Sta je op het punt om aan een hogeschool of universiteit te gaan studeren? Dan mag je deze gebruiksvriendelijke gids vol onmisbare adviezen en tips niet missen. Het is belangrijk je studievaardigheden goed op peil te houden, want het helpt je al die noeste arbeid om te zetten in klinkende resultaten. Lees hoe je betere aantekeningen kunt maken, leer je tijd efficiënter in te delen om stress te vermijden en bereid je voortaan super goed voor op je tentamens.
Doreen du Boulay is studieadviseur en voormalig tutor Study Skills Support aan de universiteit van Sussex. Ze was werkzaam als docent en beoordeelde tentamens en proefschriften.
Voor wie?Zoals hierboven al te lezen staat is dit boek vooral bedoeld voor mensen die net met hun vervolgopleiding gaan beginnen. Daarom willen wij graag dit boek weggeven aan 'onze' eindexamenkandidaten en andere mensen die overstappen of na een pauzejaar beginnen aan een nieuwe opleiding!
Winnen?Wat moet je doen om deze leuke en nuttige prijs te winnen?
Nou, ten eerste moet je student zijn of binnenkort worden.
Ten tweede: schrijf voor ons een kort verhaaltje over wat jouw eerste dag op je nieuwe opleiding tot een nachtmerrie zou maken. Dit kan een zielig verhaal zijn, maar ook gewoon grappig natuurlijk! Dit verhaal kun je hier in het topic posten.
De leukste/zieligste/spannendste 5 verhalen worden beloond met een boek!
Meedoen kan tot en met 15 mei 2011 23.59uurHeb je aan het einde van de prijsvraag niet gewonnen, kan je het boek o.a. via Bol.com bestellen.
[ Bericht 0% gewijzigd door motorbloempje op 30-04-2011 12:57:46 ]
Ja doei.
Meteen mee doen, ik start in september op een hogeschool! 
Verhaal voeg ik later toe aan deze post.
Bol.com link werkt trouwens niet.
Verhaal voeg ik later toe aan deze post.Bol.com link werkt trouwens niet.
Nog 3 weken en dan beginnen de examens Havo. Daarna ga ik geschiedenis studeren aan de hogeschool Rotterdam. Ik ben al op de opendag geweest, dus ik weet hoe de school er van binnenuit ziet.
Wat mijn eerste schooldag zou verpesten is dat ik weer een drama les moet volgen, net zoals op de opendag. Dit aangezien de drama leraar ons vroeg hoe je zou reageren als feyenoord met 10-0 zou verliezen. En omdat ik als enige voor Ajax ben, stond ik daar dus als enigste te juigen terwijl de rest op de grond lag te huilen. Stond wel voor lul toen.
Wat mijn eerste schooldag zou verpesten is dat ik weer een drama les moet volgen, net zoals op de opendag. Dit aangezien de drama leraar ons vroeg hoe je zou reageren als feyenoord met 10-0 zou verliezen. En omdat ik als enige voor Ajax ben, stond ik daar dus als enigste te juigen terwijl de rest op de grond lag te huilen. Stond wel voor lul toen.
Ik ben nou niet echt eindexamenkandidaat..... mag ik dan alsnog meedoen als ik wel gewoon begin september met een studie?
fan van Putin, Baudet, Jorge Lorenzo en Assad
ik zal het even overleggenquote:Op donderdag 28 april 2011 23:48 schreef Beach het volgende:
Ik ben nou niet echt eindexamenkandidaat..... mag ik dan alsnog meedoen als ik wel gewoon begin september met een studie?
Ja doei.
leuk!
[ Bericht 98% gewijzigd door knoffel op 01-05-2011 15:44:45 ]
[ Bericht 98% gewijzigd door knoffel op 01-05-2011 15:44:45 ]
Courage is what it takes to stand up and speak; courage is also what it takes to sit down and listen.
De dag begint natuurlijk al met een lokale stroomuitval die alleen mijn huis treft, maar wel zorgt dat ik me door de keiharde regen in combinatie met een nog lokalere onweersbui moet haasten op mijn fiets, gekregen van een vriendelijke zwerver. Onderweg rijd ik dan natuurlijk ook nog door glas heen wat ik er twee nachten daarvoor met mijn dronken kop heb neergegooid, waardoor ik al net zo gehavend als Osama op het station kom. Daar mis ik natuurlijk niet de trein, maar is er slechts nog één plekje over: recht tegenover een menselijk wezen dat verdacht veel op een nijlpaard lijkt, met idem geur en een te hoog opgetrokken bloemetjesrok. Je kan niet alles hebben natuurlijk. Eenmaal aangekomen op Amsterdam Sloterdijk blijft mijn tas klemmen tussen de deur van de metro, waardoor ik ontzettend boos aangekeken word door een hele grote neger. Eindelijk aangekomen op de uni kom ik vast te zitten in de lift, waar ik pas weer uit kan als mijn college al voorbij is.
Nee, ik denk dat ik maar in mijn bed blijf liggen die dag.
Nee, ik denk dat ik maar in mijn bed blijf liggen die dag.
It's 106 miles to Chicago, we've got a full tank of gas, half a pack of cigarettes, its dark, and we're wearing sunglasses. Hit it.
De ergste "Nachtmerrie die je eerste schooldag heet"
Het begon als een mooie warme dag in september de vogels floten en ik was benieuwd naar wat er vandaag komen ging vandaag.Ik keek op de wekker en schrok mij rot ik had nog een uur om mij om te kleden te eten en om op mijn nieuwe toekomstige school te komen. Het ontbijt sloeg ik maar over want vandaag staat de eerste schooldag op de planning, ook mijn haren had ik geen aandacht aan besteed omdat het in de vakantie geen dagelijkse routine meer was geworden. Je kon wel zeggen dat ik enorm lui ben geworden en het allemaal wel best vond.
Ik zou weer opnieuw moeten beginnen met socializen en mij moeten bewijzen tegenover de nieuwe leerlingen. De brief van de bezigheden van die dag had ik in mijn tas gestopt zodat ik die onderweg in het OV kon doornemen.
Ik stapte op de fiets en was binnen enkele minuten op het station gekomen. Gelijk kwam ik al enkelen oude klasgenoten tegen die ook hun weg naar de hogeschool wilden voortzetten. Alleen zaten zij in het hoofdgebouw en ik op een andere locatie. Gelijk keken ze mij vreemd aan ze zagen dat ik veranderd was maar keken niet meer naar mij om. In de vakantie was ik namelijk een paar kilootjes aangekomen door alle feesten die mij tegemoet kwamen en de versnaperingen die er bij kwamen kijken.
Rustig zat ik in de bus en met slaperige ogen keek ik uit het raam. Dit jaar zal ik deze weg weer vaker moeten afleggen en mij meerdere malen moeten haasten voor college omdat de bus weer eens te laat is.
Mijn rit duurde nog wel een klein uurtje dus ik pak de informatie van de school en de planning van de dag erbij. Gelijk zie ik er met grote letters opstaan "Er worden vandaag klassenfoto's gemaakt en pasfoto's voor jullie studentenpassen! Dus zorg dat je erbij bent!"
Van het een op andere moment bleek het allemaal niet meer erger te kunnen. Mijn kleren waren een week niet in de was geweest, ik had mij niet geschoren en overal op mijn gezicht zaten ontstoken talg kliertjes. Deze foto's zullen mij eeuwig achtervolgen en bijblijven en mijn klasgenoten zullen mij wel de komende jaren buitensluiten.
Gelukkig is er nog 1 lichtpuntje en dat is FOK! daar wordt ik geaccepteerd zoals ik ben en is het helemaal niet vreemd om anders te zijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door Joosterd op 05-05-2011 17:56:08 ]
Het begon als een mooie warme dag in september de vogels floten en ik was benieuwd naar wat er vandaag komen ging vandaag.Ik keek op de wekker en schrok mij rot ik had nog een uur om mij om te kleden te eten en om op mijn nieuwe toekomstige school te komen. Het ontbijt sloeg ik maar over want vandaag staat de eerste schooldag op de planning, ook mijn haren had ik geen aandacht aan besteed omdat het in de vakantie geen dagelijkse routine meer was geworden. Je kon wel zeggen dat ik enorm lui ben geworden en het allemaal wel best vond.
Ik zou weer opnieuw moeten beginnen met socializen en mij moeten bewijzen tegenover de nieuwe leerlingen. De brief van de bezigheden van die dag had ik in mijn tas gestopt zodat ik die onderweg in het OV kon doornemen.
Ik stapte op de fiets en was binnen enkele minuten op het station gekomen. Gelijk kwam ik al enkelen oude klasgenoten tegen die ook hun weg naar de hogeschool wilden voortzetten. Alleen zaten zij in het hoofdgebouw en ik op een andere locatie. Gelijk keken ze mij vreemd aan ze zagen dat ik veranderd was maar keken niet meer naar mij om. In de vakantie was ik namelijk een paar kilootjes aangekomen door alle feesten die mij tegemoet kwamen en de versnaperingen die er bij kwamen kijken.
Rustig zat ik in de bus en met slaperige ogen keek ik uit het raam. Dit jaar zal ik deze weg weer vaker moeten afleggen en mij meerdere malen moeten haasten voor college omdat de bus weer eens te laat is.
Mijn rit duurde nog wel een klein uurtje dus ik pak de informatie van de school en de planning van de dag erbij. Gelijk zie ik er met grote letters opstaan "Er worden vandaag klassenfoto's gemaakt en pasfoto's voor jullie studentenpassen! Dus zorg dat je erbij bent!"
Van het een op andere moment bleek het allemaal niet meer erger te kunnen. Mijn kleren waren een week niet in de was geweest, ik had mij niet geschoren en overal op mijn gezicht zaten ontstoken talg kliertjes. Deze foto's zullen mij eeuwig achtervolgen en bijblijven en mijn klasgenoten zullen mij wel de komende jaren buitensluiten.
Gelukkig is er nog 1 lichtpuntje en dat is FOK! daar wordt ik geaccepteerd zoals ik ben en is het helemaal niet vreemd om anders te zijn.
SPOILER2Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 0% gewijzigd door Joosterd op 05-05-2011 17:56:08 ]
You have to make the right choice. As long as you don't choose, everything remains possible.
Er zijn bijna alleen maar winnaars als het zo doorgaat. 
You have to make the right choice. As long as you don't choose, everything remains possible.
Oja bedankt voor de herinnering.quote:Op donderdag 12 mei 2011 20:04 schreef motorbloempje het volgende:
Nou, dames en heren, nog een paar dagen!!
fan van Putin, Baudet, Jorge Lorenzo en Assad
mag je meedoen als je dit jaar met een studie gestart bent?quote:Op donderdag 12 mei 2011 20:04 schreef motorbloempje het volgende:
Nou, dames en heren, nog een paar dagen!!
Het nieuwe studeren
Na lang wikken en wegen was ik er helemaal uit; ik wist wat ik zou gaan studeren. Ooit keek ik nog naar een studie journalistiek, maar toen mij duidelijk werd dat die studie evenveel arbeidsperspectief biedt als full-time straatmuzikant voor de Albert Heijn, ging ik toch twijfelen. De open dag van het Windesheim maakte voor mij de keuze duidelijk. Daar werd aan een groep toekomstige studenten en belangstellende ouders - overigens erg aandoenlijk als je zo'n huismuts hard ziet proberen een kritische vraag te stellen - uitgelegd wat de studie nu inhield. Nadat er twee kekke montuurtjes plus een vlot kapsel voorbij was gekomen, hield ik het voor gezien. Ik ging geen journalistiek studeren. Later viel mijn oog op HBO-rechten en ik wist zeker; dit zou het worden.
De eerste schooldag ging tot op een zeker moment eigenlijk best prima. Ik versliep mij niet, ik had goed geslapen en had al mijn boeken reeds thuis ontvangen. En daar begon het mis te gaan. Op station aangekomen bleken de bussen richting het complex niet te rijden. Dit was een ramp. Als ik er de eerste dag niet bij zou zijn, dan zijn de groepjes al gevormd als ik er wel ben en ben ik voor de rest van het jaar (lees: de rest van het jaar) veroordeelt tot omgaan met mensen die op hun beurt al weer veroordeelt waren tot een bijnaam: stinkende Saskia, ruftende Richard en trage Tom. Of zoiets. Of het zou niet gebeuren, het maakte mij niet uit; ik moest en zou op tijd zijn de eerste dag. Tot mijn vreugde zag ik een taxistandplaats. Ik huppelde haast van geluk er naar toe tot ik mij bedacht dat ik mijn portemonnee niet mee had. Er restte niets anders op, ik zou mijn horloge moeten verpatsen.
Een hoop energie en een horloge armer kom ik aan bij de school. Ik herkende het wel van de open dag. Dat ik nog vrij ruim op tijd was maakte ook een hoop weer goed. Nadat ik mijzelf met een uitgeprint papier in mijn hand wel vijftien keer had gerust gesteld met dat ik daar toch echt moest zijn, liep ik het gebouw in. Groot opgezette ruimte met veel licht en quasi-hip koffietentje (voor de beeldvorming, het interieur bestaat voornamelijk uit herniabevorderende stoelen). Maar, ik was er.
Perfect.
Bij het lokaal aangekomen blijk ik niet de eerste te zijn. Er staan al redelijk wat lui. Nog voordat ik een beetje nonchalant tegen een muurtje aan kan leunen mogen we al naar binnen. Een vrouw opent de deuren. Ze draagt een soort raar olijfkleurig gewaad en heeft felrood haar. Oké, prima, zolang ze maar goed kan doceren. Ik passeer haar bij de deuropening en er schoot een vage scheut herkenning door mij heen.
"Hallo iedereen, welkom bij het eerste college van HBO-rechten", begint ze. Ze neemt een nip van haar groene thee. "Jullie hebben geluk, jullie zijn de eerste die deze studie doen met de Nieuwetijdse leertechniek..". Nog een nip.
"Wat houdt dat in, hoor ik je denken? ". Ik begin moedeloos te worden. Ik begin visioenen te krijgen van een onderwijstechniek waarbij je op skippyballen door een park hobbelt ter bevordering van het creatief expressioneel concentratievermogen, of zoiets. Ik kon mijn vrees nog niet verder overdenken of ze zwabbert met haar gewaad naar een andere deur. "Nou iedereen, hmm". Nip en diepzinnige blik in ogen.
En toen zag ik het. Zij was het. Die quasi-diepzinnige creabimbo van het Windesheim. De shock was nog niet verdwenen of ze opent de deur. "Pak allemaal maar een skippybal!
". Nip. Slik.
De hel was begonnen.
Na lang wikken en wegen was ik er helemaal uit; ik wist wat ik zou gaan studeren. Ooit keek ik nog naar een studie journalistiek, maar toen mij duidelijk werd dat die studie evenveel arbeidsperspectief biedt als full-time straatmuzikant voor de Albert Heijn, ging ik toch twijfelen. De open dag van het Windesheim maakte voor mij de keuze duidelijk. Daar werd aan een groep toekomstige studenten en belangstellende ouders - overigens erg aandoenlijk als je zo'n huismuts hard ziet proberen een kritische vraag te stellen - uitgelegd wat de studie nu inhield. Nadat er twee kekke montuurtjes plus een vlot kapsel voorbij was gekomen, hield ik het voor gezien. Ik ging geen journalistiek studeren. Later viel mijn oog op HBO-rechten en ik wist zeker; dit zou het worden.
De eerste schooldag ging tot op een zeker moment eigenlijk best prima. Ik versliep mij niet, ik had goed geslapen en had al mijn boeken reeds thuis ontvangen. En daar begon het mis te gaan. Op station aangekomen bleken de bussen richting het complex niet te rijden. Dit was een ramp. Als ik er de eerste dag niet bij zou zijn, dan zijn de groepjes al gevormd als ik er wel ben en ben ik voor de rest van het jaar (lees: de rest van het jaar) veroordeelt tot omgaan met mensen die op hun beurt al weer veroordeelt waren tot een bijnaam: stinkende Saskia, ruftende Richard en trage Tom. Of zoiets. Of het zou niet gebeuren, het maakte mij niet uit; ik moest en zou op tijd zijn de eerste dag. Tot mijn vreugde zag ik een taxistandplaats. Ik huppelde haast van geluk er naar toe tot ik mij bedacht dat ik mijn portemonnee niet mee had. Er restte niets anders op, ik zou mijn horloge moeten verpatsen.
Een hoop energie en een horloge armer kom ik aan bij de school. Ik herkende het wel van de open dag. Dat ik nog vrij ruim op tijd was maakte ook een hoop weer goed. Nadat ik mijzelf met een uitgeprint papier in mijn hand wel vijftien keer had gerust gesteld met dat ik daar toch echt moest zijn, liep ik het gebouw in. Groot opgezette ruimte met veel licht en quasi-hip koffietentje (voor de beeldvorming, het interieur bestaat voornamelijk uit herniabevorderende stoelen). Maar, ik was er.
Perfect.
Bij het lokaal aangekomen blijk ik niet de eerste te zijn. Er staan al redelijk wat lui. Nog voordat ik een beetje nonchalant tegen een muurtje aan kan leunen mogen we al naar binnen. Een vrouw opent de deuren. Ze draagt een soort raar olijfkleurig gewaad en heeft felrood haar. Oké, prima, zolang ze maar goed kan doceren. Ik passeer haar bij de deuropening en er schoot een vage scheut herkenning door mij heen.
"Hallo iedereen, welkom bij het eerste college van HBO-rechten", begint ze. Ze neemt een nip van haar groene thee. "Jullie hebben geluk, jullie zijn de eerste die deze studie doen met de Nieuwetijdse leertechniek..". Nog een nip.
"Wat houdt dat in, hoor ik je denken?
". Ik begin moedeloos te worden. Ik begin visioenen te krijgen van een onderwijstechniek waarbij je op skippyballen door een park hobbelt ter bevordering van het creatief expressioneel concentratievermogen, of zoiets. Ik kon mijn vrees nog niet verder overdenken of ze zwabbert met haar gewaad naar een andere deur. "Nou iedereen, hmm". Nip en diepzinnige blik in ogen. En toen zag ik het. Zij was het. Die quasi-diepzinnige creabimbo van het Windesheim. De shock was nog niet verdwenen of ze opent de deur. "Pak allemaal maar een skippybal!
". Nip. Slik.De hel was begonnen.
jaquote:Op vrijdag 13 mei 2011 12:06 schreef roos85 het volgende:
[..]
mag je meedoen als je dit jaar met een studie gestart bent?
Ja doei.
Laatste dag om mee te doen.
Weinig inzendingen, grote winkans, nog even meedoen!
Weinig inzendingen, grote winkans, nog even meedoen!
IT'S GREYSIE IT'S PARTY
Mijn dag begon zoals alle andere. Nee wacht.... dat was niet het geval.
Want vandaag was de eerste dag van een nieuw begin. Een nieuw begin op de hogeschool.
Ik weet nog dat ik stijf stond van de zenuwen en daar kwam ik dan aangelopen vanaf de bushalte.
Trekkend aan mijn sigaret om toch maar zoveel mogelijk nicotine binnen te krijgen.
Gelukkig was ik niet de enige nieuweling die zenuwachtig was, merkte ik op toen ik om me heen keek.
Daar, die ene jongen keek alsof hij moest poepen. Zou het zo erg zijn wat hij dacht?
Ik schudde het van me af en liep door. Gemengd tussen de rest maar zonder een praatje te maken.
Stel dat mijn nieuwe medestudenten eng en stom zijn.
Nee.... ik zoek zelf wel mensen op.
Eenmaal binnen gekomen bekroop mij toch wel een angstig gevoel. De sfeer leek wel wat onvriendelijk, bijna vijandig zelfs!
Ik kon er niet de vinger opleggen waarom precies, maar dat gevoel zou niet voor niets zijn bleek later.
Een jongen stootte me aan en verontschuldigde zich. Mooi excuus en moment om aan de praat te raken. Heel toevallig moest hij naar hetzelfde college als ik toe. Ja echt ik verzin dit niet.
Eindelijk een metgezel gevonden om zo de eerste moeizame dag door te komen.
Niet veel later liepen we door de gangen van het gebouw, onderwijl kijkend en zoekend op de plattegrond die we gekregen hadden. Totdat het mij opviel dat het wel erg stil en leeg werd in het gebouw.
"Heel raar dit.", dacht ik bij mezelf.
Toen plots een geluid. Iets schrapends......
We konden het niet direct thuisbrengen. Maar toen slaakte mijn metgezel een gilletje van angst!
Hij wees naar achteren en stotterde:"N-N-N-Nazi zombies!"
Verschrikt keek ik om en zag de nazi zombies langzaam op ons afkomen.
Wie had ooit gedacht dat de eerste collegedag zo zou beginnen? Ik in elk geval niet.
Langzaam kwamen ze op ons af terwijl wij verstijfd van schrik stil stonden.
Toen dat moment voorbij was zagen we dat ook van de andere kant nazi zombies kwamen en we werden langzaam ingesloten.
Helaas was dit geen Call of Duty maar de harde realiteit, dus we hadden dan ook niks ter verdediging tot onze beschikking.
Hun handen pakten me beet en trokken me naar zich toe.
Ik schreeuwde het uit maar het mocht niks baten. Ze begonnen te happen en te knagen aan mij.
Ik voelde langzaam het leven uit me vloeien.
Toen een hard geluid. Het klonk surrealistisch.
Ik kon het niet direct thuisbrengen. Maar het geluid weerklonk.
En weer. "Maar dat geluid herken ik! Het is mijn wekker!"
Zuchtend deed ik mijn ogen open en stond op uit bed.
Niet zo klaar en behoorlijk zenuwachtig voor mijn eerste dag op de hogeschool.
Hopelijk was mijn nachtmerrie niet zo voorspellend en zou het een zeer toffe tijd worden.
Want vandaag was de eerste dag van een nieuw begin. Een nieuw begin op de hogeschool.
Ik weet nog dat ik stijf stond van de zenuwen en daar kwam ik dan aangelopen vanaf de bushalte.
Trekkend aan mijn sigaret om toch maar zoveel mogelijk nicotine binnen te krijgen.
Gelukkig was ik niet de enige nieuweling die zenuwachtig was, merkte ik op toen ik om me heen keek.
Daar, die ene jongen keek alsof hij moest poepen. Zou het zo erg zijn wat hij dacht?
Ik schudde het van me af en liep door. Gemengd tussen de rest maar zonder een praatje te maken.
Stel dat mijn nieuwe medestudenten eng en stom zijn.
Nee.... ik zoek zelf wel mensen op.
Eenmaal binnen gekomen bekroop mij toch wel een angstig gevoel. De sfeer leek wel wat onvriendelijk, bijna vijandig zelfs!
Ik kon er niet de vinger opleggen waarom precies, maar dat gevoel zou niet voor niets zijn bleek later.
Een jongen stootte me aan en verontschuldigde zich. Mooi excuus en moment om aan de praat te raken. Heel toevallig moest hij naar hetzelfde college als ik toe. Ja echt ik verzin dit niet.
Eindelijk een metgezel gevonden om zo de eerste moeizame dag door te komen.
Niet veel later liepen we door de gangen van het gebouw, onderwijl kijkend en zoekend op de plattegrond die we gekregen hadden. Totdat het mij opviel dat het wel erg stil en leeg werd in het gebouw.
"Heel raar dit.", dacht ik bij mezelf.
Toen plots een geluid. Iets schrapends......
We konden het niet direct thuisbrengen. Maar toen slaakte mijn metgezel een gilletje van angst!
Hij wees naar achteren en stotterde:"N-N-N-Nazi zombies!"
Verschrikt keek ik om en zag de nazi zombies langzaam op ons afkomen.
Wie had ooit gedacht dat de eerste collegedag zo zou beginnen? Ik in elk geval niet.
Langzaam kwamen ze op ons af terwijl wij verstijfd van schrik stil stonden.
Toen dat moment voorbij was zagen we dat ook van de andere kant nazi zombies kwamen en we werden langzaam ingesloten.
Helaas was dit geen Call of Duty maar de harde realiteit, dus we hadden dan ook niks ter verdediging tot onze beschikking.
Hun handen pakten me beet en trokken me naar zich toe.
Ik schreeuwde het uit maar het mocht niks baten. Ze begonnen te happen en te knagen aan mij.
Ik voelde langzaam het leven uit me vloeien.
Toen een hard geluid. Het klonk surrealistisch.
Ik kon het niet direct thuisbrengen. Maar het geluid weerklonk.
En weer. "Maar dat geluid herken ik! Het is mijn wekker!"
Zuchtend deed ik mijn ogen open en stond op uit bed.
Niet zo klaar en behoorlijk zenuwachtig voor mijn eerste dag op de hogeschool.
Hopelijk was mijn nachtmerrie niet zo voorspellend en zou het een zeer toffe tijd worden.
fan van Putin, Baudet, Jorge Lorenzo en Assad
M’n eerste dag op de Universiteit, het zou een dag uit duizenden moeten zijn: na zeven jaar eindelijk weg van die suffe middelbare school, een nieuwe stad, nieuwe vrienden maken en een nieuwe school waar ik - als het goed is - dingen ga leren die ik écht interessant vind.
Dus ik, vol goede moed en met mijn mooie nieuwe kleren aan, in de bus naar de uni. Jawel, bus vol. Dag dag, no way dat ik nog op tijd ga komen, want de volgende gaat pas over een half uur. Stress, stress, stress! De volgende bus meteen ingesprongen. Wegwerkzaamheden overal, maar wonder boven wonder stonden we niet in de file.
Ik, inmiddels met ietsjes minder goede moed, spring de bus uit en race richting de stadsbussen. Wie staat daar voor mijn neus? Argh! Mijn aardrijkskunde leraar van het afgelopen jaar blijkt in deze grote stad te wonen. "Hallo! Hoe gaat het met je? Spannend op de universiteit?" "Hallo meneer, sorry ik moet rennen. Eerste schooldag..." Pfiehw dat ook weer afgewimpeld.
Zo. Hier zou het ergens moeten zijn. Wat is het hier druk zeg. "Ben jij een nieuwe student? Ja? Dat dacht ik al. Ze hebben het zeker weer niet goed doorgegeven. In verband met ernstige lekkage is de introductie op een andere locatie in de stad. Wiboutstraat 88." Juist, fijn, uhm zoeken dan maar. Fout! Fout! Fout! Oh hel, het lijkt erop dat ik voor de eerste keer in mijn leven verdwaald ben. Verslagen ga ik naar huis. Ik ben toch al veel te laat. Morgen nog een kans...?
[ Bericht 2% gewijzigd door Minuz op 15-05-2011 18:19:36 ]
Dus ik, vol goede moed en met mijn mooie nieuwe kleren aan, in de bus naar de uni. Jawel, bus vol. Dag dag, no way dat ik nog op tijd ga komen, want de volgende gaat pas over een half uur. Stress, stress, stress! De volgende bus meteen ingesprongen. Wegwerkzaamheden overal, maar wonder boven wonder stonden we niet in de file.
Ik, inmiddels met ietsjes minder goede moed, spring de bus uit en race richting de stadsbussen. Wie staat daar voor mijn neus? Argh! Mijn aardrijkskunde leraar van het afgelopen jaar blijkt in deze grote stad te wonen. "Hallo! Hoe gaat het met je? Spannend op de universiteit?" "Hallo meneer, sorry ik moet rennen. Eerste schooldag..." Pfiehw dat ook weer afgewimpeld.
Zo. Hier zou het ergens moeten zijn. Wat is het hier druk zeg. "Ben jij een nieuwe student? Ja? Dat dacht ik al. Ze hebben het zeker weer niet goed doorgegeven. In verband met ernstige lekkage is de introductie op een andere locatie in de stad. Wiboutstraat 88." Juist, fijn, uhm zoeken dan maar. Fout! Fout! Fout! Oh hel, het lijkt erop dat ik voor de eerste keer in mijn leven verdwaald ben. Verslagen ga ik naar huis. Ik ben toch al veel te laat. Morgen nog een kans...?
[ Bericht 2% gewijzigd door Minuz op 15-05-2011 18:19:36 ]
Voor het begin van het schooljaar kreeg ik een brief, de eerste lesdag zou bestaan uit een workshop.
De workshop zou erg belangrijk zijn, de workshop telde tevens als toelatingstest, mocht je hem niet goed volbrengen kon je de opleiding wel vergeten.
In de brief stonden enkele hints, zou was het belangrijk dat je die dag stevig schoeisel, lang haar in een staart deed en niet te lange nagels zou hebben.
Deze hints maakte het niet echt duidelijk wat de workshop zou inhouden.
Bij aankomst in het lokaal kreeg ik wel de schrik in de benen!
De workshop werd gegeven door Robert Kranenborg en Julius Jaspers!
Aangezien ik bijna dagelijks topchef kijk, vond ik dit wel erg leuk!
Ze begonnen met een verhaal over hoe je je kinderen groenten kan leren eten.
Ze hadden erg leuke tips, na een overheerlijke lunch werden wij met een bus naar een andere locatie vervoerd.
In de topchef studio moesten wij de theorie in de praktijk brengen..
Als opdracht moest ik samenwerken met 3 andere personen.
De opdracht bestond uit het maken van een lekker kindergerecht waar de volgende ingrediënten in moesten inzetten:
spuitjes, asperges, broccoli, snijbonen en oude kaas, maar we mochten wel andere ingrediënten toevoegen.
De opdracht vonden wij erg lastig, de combinatie van de groenten met oude kaas leek ons erg vreemd maar we gingen er toch vol tegen aan.
Ons resultaat bestond uit een quiche met alle groenten met wat uitgebakken spekjes en kaas.
Helaas was het bladerdeeg niet helemaal gaar, we kregen een ontzettende uitbrander van Kranenborg (Julius Jaspers nam wel wat hapjes), we waren veroordeeld tot de blackbox!
De blackbox bleek onze laatste kans om toegelaten te worden tot de opleiding.
In de blackbox zaten aardappelen, eieren, mosterd, lamsgehakt, ui, mozzarella, paprika..
Ik kreeg meteen een helder idee! Ik ging frietjes met een mozzarella gevulde gegrilde lamsburger gevulde, gefrituurde uiringen en gegrilde reepjes paprika maken.
als saus zou ik een mayonaise maken.
Snel ging ik aan de slag, en alles ging super goed!
Ik was op tijd klaar en moest mijn gerecht door de chefs laten proeven.
Over dit gerecht waren ze gelukkig wel tevreden!
Gelukkig werd ik wel toegelaten op de opleiding, met veel plezier denk ik terug aan deze speciale dag.
En iedere aflevering van topchef bekijk ik met een grote glimlach op mijn gezicht!
De workshop zou erg belangrijk zijn, de workshop telde tevens als toelatingstest, mocht je hem niet goed volbrengen kon je de opleiding wel vergeten.
In de brief stonden enkele hints, zou was het belangrijk dat je die dag stevig schoeisel, lang haar in een staart deed en niet te lange nagels zou hebben.
Deze hints maakte het niet echt duidelijk wat de workshop zou inhouden.
Bij aankomst in het lokaal kreeg ik wel de schrik in de benen!
De workshop werd gegeven door Robert Kranenborg en Julius Jaspers!
Aangezien ik bijna dagelijks topchef kijk, vond ik dit wel erg leuk!
Ze begonnen met een verhaal over hoe je je kinderen groenten kan leren eten.
Ze hadden erg leuke tips, na een overheerlijke lunch werden wij met een bus naar een andere locatie vervoerd.
In de topchef studio moesten wij de theorie in de praktijk brengen..
Als opdracht moest ik samenwerken met 3 andere personen.
De opdracht bestond uit het maken van een lekker kindergerecht waar de volgende ingrediënten in moesten inzetten:
spuitjes, asperges, broccoli, snijbonen en oude kaas, maar we mochten wel andere ingrediënten toevoegen.
De opdracht vonden wij erg lastig, de combinatie van de groenten met oude kaas leek ons erg vreemd maar we gingen er toch vol tegen aan.
Ons resultaat bestond uit een quiche met alle groenten met wat uitgebakken spekjes en kaas.
Helaas was het bladerdeeg niet helemaal gaar, we kregen een ontzettende uitbrander van Kranenborg (Julius Jaspers nam wel wat hapjes), we waren veroordeeld tot de blackbox!
De blackbox bleek onze laatste kans om toegelaten te worden tot de opleiding.
In de blackbox zaten aardappelen, eieren, mosterd, lamsgehakt, ui, mozzarella, paprika..
Ik kreeg meteen een helder idee! Ik ging frietjes met een mozzarella gevulde gegrilde lamsburger gevulde, gefrituurde uiringen en gegrilde reepjes paprika maken.
als saus zou ik een mayonaise maken.
Snel ging ik aan de slag, en alles ging super goed!
Ik was op tijd klaar en moest mijn gerecht door de chefs laten proeven.
Over dit gerecht waren ze gelukkig wel tevreden!
Gelukkig werd ik wel toegelaten op de opleiding, met veel plezier denk ik terug aan deze speciale dag.
En iedere aflevering van topchef bekijk ik met een grote glimlach op mijn gezicht!
