R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Heey.
Al vanaf toen ik ging werken bij mijn bijbaantje ergens in 2005, leerde ik deze jongen / medecollega kennen...
Dacht toen meteen al wat een vreemde snuiter is dat eigenlijk... Was al een paar jaar ouder dan ons, nogal dik en al bijna kaal...
Hij was verhuisd vanuit limburg naar ons dorp, en kende daar eigenlijk alleen maar de mensen van de C1000 (wij dus, zijn collega' s)..
Nu zijn we inmiddels 6 jaar verder, maar eigenlijk zijn de enige mensen die hij nog steeds op facebook heeft, de mensen van de supermarkt...
Mijn ex en ik werkte ook bij de supermarkt, en hij was een beetje de ''huisvriend'' van mijn ex...
Vanaf toen het aan ging ben ik ook wat meer met hem in contact gekomen, en aangezien hij buiten het werk zo eenzaam is ben ik toen begonnen hem af en toe eens mee te vragen, zo integreerde hij een beetje in mijn vriendengroep...
Ook zaalvoetbalde ik met vrienden, waar hij toen ook in is gerold via mij...
Nu is het probleem eigenlijk een beetje: De relatie met mijn ex is uit, en bij haar is het wat betreft die gezamelijke ''vriend'' : uit het oog, uit het hart... En ook mijn vrienden, die hij nu ook als zijn ''beste'' vrienden ziet, zien hem bij lange na niet zo...
Daarnaast zijn veel collega' s waar hij mee om ging, in de loop der jaren op kamers gegaan, verhuisd, ander werk gekregen etc..
Het komt er dus op neer dat hij eigenlijk volledig zich afhankelijk opstelt van mij... Als hij iets met ons wil doen, moet dit altijd via mij gaan, want een van mn andere vrienden belt hij niet op... Als ik gewerkt heb met hem dan blijft hij naast me lopen en vragen wat ik ga doen, ik kan er niet omheen dus dat ik bijna elke zaterdagavond aan hem vastzit...
Nu is het zo dat ik absoluut niet wil liegen, dus niet ga zeggen : Ik ga naar huis, en vervolgens toch snel naar een vriend gaan... Daarnaast wil ik ook geen buitensluiter zijn, maar het probleem is als volgt: Die jongen heeft door zijn onzekerheid over zijn uiterlijk, over het feit dat ie nog nooit een meisje heeft gehad, over het feit dat hij nog nooit echte vrienden heeft gehad ( en denkt nu wel te hebben ) een enorm ''arrogantieschild'' over zich heengeworpen....
Overal komt hij strak in de lak aanzetten, loopt de hele dag te verkondigen dat hij zich toch echt te goed voelt voor negers, en eigenlijk voor iedereen die geen ''vrienden'' heeft, want hij had deze vroeger ook niet, maar hij heeft aan zichzelf gewerkt denkt hij... Hierdoor doet hij ook enorm hooghartig tegen mensen buiten mijn vriendengroep om, en niet een beetje maar hij beledigt mensen tot op het bot...
Ik heb gewoon geen zin meer om daar mee om te gaan, ik heb er al eens wat van gezegd maar het lijkt alleen maar erger te worden naarmate hij meer dingen met ons onderneemt...
Hij vindt het heel stoer door zelf te zeggen dat hij ''geen gevoel heeft, zich niet interesseert in het leven van anderen'' etc etc.. Maar met zo iemand wil ik niet geassocieerd worden...
Ik weet dat dit allemaal een schild is, en hij komt uit een moeilijk gezin, is diep diep onzeker, heeft helemaal niemand buiten ons ( mij ) om, en in een dronken bui van jaren geleden heeft hij al eens verteld dat hij eens een eind aan zn leven wou maken en eerlijk gezegd vind ik het daar ook wel een type voor...
Wat moet ik hier nou mee? Praten helpt niet, want hij is trots op de manier hoe hij zich gedraagt... Hij denkt in mijn vriendengroep te horen, maar mijn vrienden hebben helemaal niets met hem, en ik probeer mijn best nog te doen maar na langer dan een jaar omgang begin ik hem spuugzat te worden, maar ik vind het zo moeilijk om iemand die het van binnen zo moeilijk heeft zomaar te laten vallen... In het verleden heeft hij ook al veel periodieke beste vrienden gehad, maar ook hen ziet hij nu niet meer...
Al vanaf toen ik ging werken bij mijn bijbaantje ergens in 2005, leerde ik deze jongen / medecollega kennen...
Dacht toen meteen al wat een vreemde snuiter is dat eigenlijk... Was al een paar jaar ouder dan ons, nogal dik en al bijna kaal...
Hij was verhuisd vanuit limburg naar ons dorp, en kende daar eigenlijk alleen maar de mensen van de C1000 (wij dus, zijn collega' s)..
Nu zijn we inmiddels 6 jaar verder, maar eigenlijk zijn de enige mensen die hij nog steeds op facebook heeft, de mensen van de supermarkt...
Mijn ex en ik werkte ook bij de supermarkt, en hij was een beetje de ''huisvriend'' van mijn ex...
Vanaf toen het aan ging ben ik ook wat meer met hem in contact gekomen, en aangezien hij buiten het werk zo eenzaam is ben ik toen begonnen hem af en toe eens mee te vragen, zo integreerde hij een beetje in mijn vriendengroep...
Ook zaalvoetbalde ik met vrienden, waar hij toen ook in is gerold via mij...
Nu is het probleem eigenlijk een beetje: De relatie met mijn ex is uit, en bij haar is het wat betreft die gezamelijke ''vriend'' : uit het oog, uit het hart... En ook mijn vrienden, die hij nu ook als zijn ''beste'' vrienden ziet, zien hem bij lange na niet zo...
Daarnaast zijn veel collega' s waar hij mee om ging, in de loop der jaren op kamers gegaan, verhuisd, ander werk gekregen etc..
Het komt er dus op neer dat hij eigenlijk volledig zich afhankelijk opstelt van mij... Als hij iets met ons wil doen, moet dit altijd via mij gaan, want een van mn andere vrienden belt hij niet op... Als ik gewerkt heb met hem dan blijft hij naast me lopen en vragen wat ik ga doen, ik kan er niet omheen dus dat ik bijna elke zaterdagavond aan hem vastzit...
Nu is het zo dat ik absoluut niet wil liegen, dus niet ga zeggen : Ik ga naar huis, en vervolgens toch snel naar een vriend gaan... Daarnaast wil ik ook geen buitensluiter zijn, maar het probleem is als volgt: Die jongen heeft door zijn onzekerheid over zijn uiterlijk, over het feit dat ie nog nooit een meisje heeft gehad, over het feit dat hij nog nooit echte vrienden heeft gehad ( en denkt nu wel te hebben ) een enorm ''arrogantieschild'' over zich heengeworpen....
Overal komt hij strak in de lak aanzetten, loopt de hele dag te verkondigen dat hij zich toch echt te goed voelt voor negers, en eigenlijk voor iedereen die geen ''vrienden'' heeft, want hij had deze vroeger ook niet, maar hij heeft aan zichzelf gewerkt denkt hij... Hierdoor doet hij ook enorm hooghartig tegen mensen buiten mijn vriendengroep om, en niet een beetje maar hij beledigt mensen tot op het bot...
Ik heb gewoon geen zin meer om daar mee om te gaan, ik heb er al eens wat van gezegd maar het lijkt alleen maar erger te worden naarmate hij meer dingen met ons onderneemt...
Hij vindt het heel stoer door zelf te zeggen dat hij ''geen gevoel heeft, zich niet interesseert in het leven van anderen'' etc etc.. Maar met zo iemand wil ik niet geassocieerd worden...
Ik weet dat dit allemaal een schild is, en hij komt uit een moeilijk gezin, is diep diep onzeker, heeft helemaal niemand buiten ons ( mij ) om, en in een dronken bui van jaren geleden heeft hij al eens verteld dat hij eens een eind aan zn leven wou maken en eerlijk gezegd vind ik het daar ook wel een type voor...
Wat moet ik hier nou mee? Praten helpt niet, want hij is trots op de manier hoe hij zich gedraagt... Hij denkt in mijn vriendengroep te horen, maar mijn vrienden hebben helemaal niets met hem, en ik probeer mijn best nog te doen maar na langer dan een jaar omgang begin ik hem spuugzat te worden, maar ik vind het zo moeilijk om iemand die het van binnen zo moeilijk heeft zomaar te laten vallen... In het verleden heeft hij ook al veel periodieke beste vrienden gehad, maar ook hen ziet hij nu niet meer...
Vertel hem gewoon een keer na het werk als die weer zo meeloopt hoe je erover denkt. En vertel hem ook gewoon eerlijk dat je niet elke week iets met hem wil doen maar je ook andere vrienden hebt die verwachten dat jij iets met ze kan gaan doen zonder dat hij erbij is.
Als die dan arrogant/dom reageert heb je reden genoeg om hem te "ditchen".
Succes
Als die dan arrogant/dom reageert heb je reden genoeg om hem te "ditchen".
Succes
Dat lijkt ergens de enige optie inderdaad,
Maar als ik mezelf dan probeer voor te stellen hoe het moet zijn als je voor het eerst in je leven denkt een vriend / vriendengroep te hebben, die vervolgens zeggen dat je wel af en toe meemag, maar dat ze ook eens uitwillen zonder jou, dus dat je niet elke week moet lopen zeiken of je meemag
Kijk als dit nu gewoon een asshole was die echt schijt heeft aan de wereld, dan dacht ik gewoon fuck it ik zeg het gewoon, maar deze jongen, daar klopt helemaal niets van in de bovenkamer.. Vroeger gepest, groot gezin met rare ouders, met zijn uiterlijk dat eruit ziet als een man van 45 met zijn leeftijd van 23, die enorm zit met vanalles en nog wat, dan vind ik het een beetje ''eng'' om dit tegen zo iemand te zeggen, je weet maar niet wat voor gevolgen hier aan zitten...
Ik heb er al aan zitten denken om op andere tijden te gaan werken op zaterdag, zodat ik niet pas op sluitingstijd naar huis hoef, maar dat gaat me echt te ver...
Ik heb hem langer dan een jaar voor veel dingen uitgenodigd, maar hij integreert niet in de groep... Als je tegen mijn vrienden trots gaat lopen verkondigen dat je een hekel hebt aan negers, dan ben je al gauw een buitenbeentje... Ik vind het allemaal zielig voor hem, maar hij zit nu ook bij mij tot het randje...
Daarnaast is het ook voor mijn persoonlijke imago niet zo goed om met zo iemand om te gaan eerlijk gezegd...
Maar als ik mezelf dan probeer voor te stellen hoe het moet zijn als je voor het eerst in je leven denkt een vriend / vriendengroep te hebben, die vervolgens zeggen dat je wel af en toe meemag, maar dat ze ook eens uitwillen zonder jou, dus dat je niet elke week moet lopen zeiken of je meemag
Kijk als dit nu gewoon een asshole was die echt schijt heeft aan de wereld, dan dacht ik gewoon fuck it ik zeg het gewoon, maar deze jongen, daar klopt helemaal niets van in de bovenkamer.. Vroeger gepest, groot gezin met rare ouders, met zijn uiterlijk dat eruit ziet als een man van 45 met zijn leeftijd van 23, die enorm zit met vanalles en nog wat, dan vind ik het een beetje ''eng'' om dit tegen zo iemand te zeggen, je weet maar niet wat voor gevolgen hier aan zitten...
Ik heb er al aan zitten denken om op andere tijden te gaan werken op zaterdag, zodat ik niet pas op sluitingstijd naar huis hoef, maar dat gaat me echt te ver...
Ik heb hem langer dan een jaar voor veel dingen uitgenodigd, maar hij integreert niet in de groep... Als je tegen mijn vrienden trots gaat lopen verkondigen dat je een hekel hebt aan negers, dan ben je al gauw een buitenbeentje... Ik vind het allemaal zielig voor hem, maar hij zit nu ook bij mij tot het randje...
Daarnaast is het ook voor mijn persoonlijke imago niet zo goed om met zo iemand om te gaan eerlijk gezegd...
Nou ja, die kerel heeft ook gewoon oogkleppen op.
Als je daadwerkelijk vrienden hebt, of bij een vriendengroep hoort, dan hoef je niet elke week te zeiken of je mee mag.
Dan word je wel gevraagd.
Dat die jongen problemen met zichzelf heeft, is opzich niet jouw probleem. Als je hem niet als vriend ziet moet je het gewoon zeggen en niet jouw leven aan hem aanpassen omdat'ie anders zo zielig is..
Als je daadwerkelijk vrienden hebt, of bij een vriendengroep hoort, dan hoef je niet elke week te zeiken of je mee mag.
Dan word je wel gevraagd.
Dat die jongen problemen met zichzelf heeft, is opzich niet jouw probleem. Als je hem niet als vriend ziet moet je het gewoon zeggen en niet jouw leven aan hem aanpassen omdat'ie anders zo zielig is..
I'm not good with advice.. Can i interest you in a sarcastic comment?
Even vooropstellen: Als ik jou was, zou ik echt voor zo'n vent me niet anders gaan gedragen of m'n style aanpassen of werktijden etc. Het gewoon zeggen op een niet zo'n harde manier is gewoon de enigste oplossing ja.quote:Op zondag 24 april 2011 10:43 schreef JiggyJ het volgende:
Dat lijkt ergens de enige optie inderdaad,
Maar als ik mezelf dan probeer voor te stellen hoe het moet zijn als je voor het eerst in je leven denkt een vriend / vriendengroep te hebben, die vervolgens zeggen dat je wel af en toe meemag, maar dat ze ook eens uitwillen zonder jou, dus dat je niet elke week moet lopen zeiken of je meemag
Kijk als dit nu gewoon een asshole was die echt schijt heeft aan de wereld, dan dacht ik gewoon fuck it ik zeg het gewoon, maar deze jongen, daar klopt helemaal niets van in de bovenkamer.. Vroeger gepest, groot gezin met rare ouders, met zijn uiterlijk dat eruit ziet als een man van 45 met zijn leeftijd van 23, die enorm zit met vanalles en nog wat, dan vind ik het een beetje ''eng'' om dit tegen zo iemand te zeggen, je weet maar niet wat voor gevolgen hier aan zitten...
Ik heb er al aan zitten denken om op andere tijden te gaan werken op zaterdag, zodat ik niet pas op sluitingstijd naar huis hoef, maar dat gaat me echt te ver...
Ik heb hem langer dan een jaar voor veel dingen uitgenodigd, maar hij integreert niet in de groep... Als je tegen mijn vrienden trots gaat lopen verkondigen dat je een hekel hebt aan negers, dan ben je al gauw een buitenbeentje... Ik vind het allemaal zielig voor hem, maar hij zit nu ook bij mij tot het randje...
Daarnaast is het ook voor mijn persoonlijke imago niet zo goed om met zo iemand om te gaan eerlijk gezegd...
Hem gewoon dumpen en niks meer van je laten horen kan gewoon welliswaar niet omdat je met hem werkt. Maar alsnog, het feit dat die jongen niks doorheeft en jullie je doodergeren aan hem is het gewoon vertellen en kijken hoe die het opneemt.
Succes.
Ik denk dat je gewoon moet zeggen van ik heb ruimte nodig, je bent niet mijn enige vriend en ik wil ook ruimte houden in mijn leven voor mijn eigen vrienden.
En trouwens ik denk dat dit gewoon niet helpt . Ik had ook zo'n vriendin die ontzettend claimend was en ook voluit liep te praten over hoe wat hitler wilde goed was en dat die het op een verkeerde manier aangepakt heeft. En uitgaan was nooit gezellig want madam wilde constant de aandacht en had het alleen over voelen
Ik ging me steeds ongemakkelijker en steeds minder vrij voelen en uiteindelijk gebroken met haar , waar ik weer een pissig telefoontje kreeg van hoe ik het durfde haar te verwijderen van hyves etc dat was ook voor mij het teken dat ik goed gehandeld heb.
Ik betwijfel namelijk of deze jongen een echte vriend is en denk ook wel dat dat duidelijk zal worden als jij problemen hebt , dan laat degene niets van zich horen terwijl hij wel tig van jou verwacht.
En trouwens ik denk dat dit gewoon niet helpt . Ik had ook zo'n vriendin die ontzettend claimend was en ook voluit liep te praten over hoe wat hitler wilde goed was en dat die het op een verkeerde manier aangepakt heeft. En uitgaan was nooit gezellig want madam wilde constant de aandacht en had het alleen over voelen
Ik ging me steeds ongemakkelijker en steeds minder vrij voelen en uiteindelijk gebroken met haar , waar ik weer een pissig telefoontje kreeg van hoe ik het durfde haar te verwijderen van hyves etc dat was ook voor mij het teken dat ik goed gehandeld heb.
Ik betwijfel namelijk of deze jongen een echte vriend is en denk ook wel dat dat duidelijk zal worden als jij problemen hebt , dan laat degene niets van zich horen terwijl hij wel tig van jou verwacht.
Geeft wel aan waarom je IRL uit moet kijken met 'aardig' doen tegen rare mensen. Voor 't weet kom je d'r niet meer af 
Zo'n iemand zou het voor mij erg makkelijk maken. Gewoon aangeven dat je dergelijke denkbeelden walgelijk vindt en geen vrienden kunt zijn met zo'n iemand.quote:
En trouwens ik denk dat dit gewoon niet helpt . Ik had ook zo'n vriendin die ontzettend claimend was en ook voluit liep te praten over hoe wat hitler wilde goed was en dat die het op een verkeerde manier aangepakt heeft. En uitgaan was nooit gezellig want madam wilde constant de aandacht en had het alleen over voelen
"[...] a large number of the teenagers claiming Asperger's are, in fact, merely dicks."
Nou het klopt wel wat je zegt 
Hij heeft gewoon niemand anders, maar daarbovenop is hij nog eens enorm onzeker, en daarbovenop is hij nog eens heel vreemd... Die factoren samen maken dat ik wel even goed wil nadenken over hoe ik dit nu moet gaan aanpakken...
Wat former zegt herken ik ook: Hij belemmert ook voor mij persoonlijk een leuke avond... Met vrienden van mij heeft hij nooit echt lange gesprekken ( met mij ook niet overigens, maar mij kent hij het beste
) , en als er dan ook nog eens meiden bij zijn slaat hij helemaal dicht want daar durft hij niet mee te praten ( En dan achteraf wel zeggen dat ze ''gewoon niet zijn klasse hebben, dus hij had geen zin in een conversatie'' )....
Maar daardoor begint hij dus elke keer tegen mij te lullen met nutteloze irritante openingszinnen als '' Goh, jiggy, leuk zeg voetbal kijken, wat een volkssport, ik ken die voetballers niet eens, kunnen we niet naar een dure club gaan ofzo, daar hoor ik veel meer thuis''....
Ik denk dan echt vent als je het niet leuk vindt blijf dan lekker thuis.. Dit zeg ik trouwens ook tegen hem, maar volgende keer komt hij gewoon weer...
Hij heeft gewoon niemand anders, maar daarbovenop is hij nog eens enorm onzeker, en daarbovenop is hij nog eens heel vreemd... Die factoren samen maken dat ik wel even goed wil nadenken over hoe ik dit nu moet gaan aanpakken...
Wat former zegt herken ik ook: Hij belemmert ook voor mij persoonlijk een leuke avond... Met vrienden van mij heeft hij nooit echt lange gesprekken ( met mij ook niet overigens, maar mij kent hij het beste
) , en als er dan ook nog eens meiden bij zijn slaat hij helemaal dicht want daar durft hij niet mee te praten ( En dan achteraf wel zeggen dat ze ''gewoon niet zijn klasse hebben, dus hij had geen zin in een conversatie'' )....Maar daardoor begint hij dus elke keer tegen mij te lullen met nutteloze irritante openingszinnen als '' Goh, jiggy, leuk zeg voetbal kijken, wat een volkssport, ik ken die voetballers niet eens, kunnen we niet naar een dure club gaan ofzo, daar hoor ik veel meer thuis''....
Ik denk dan echt vent als je het niet leuk vindt blijf dan lekker thuis.. Dit zeg ik trouwens ook tegen hem, maar volgende keer komt hij gewoon weer...
Tja, als je echt van 'em af wil dan is er geen 'vriendelijke' manier om dat te doen. Ik denk dat "onze interesses zijn zover uit elkaar gegroeid dat ik niet graag meer met je omga" de minst onvriendelijke manier is. Het is gewoon bijna hetzelfde als het uitmaken met je vriendin.
"[...] a large number of the teenagers claiming Asperger's are, in fact, merely dicks."
"strak in de lak" = dronken?
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Hij had zich hierin geperst:quote:
"[...] a large number of the teenagers claiming Asperger's are, in fact, merely dicks."
Ja wat betekent 'strak in de lak'?
Heeft dat betrekking op zijn kapsel? Haarlak. Maar hij is bijna kaal zeg je. Maar dat komt mischien door overmatig haarlijk gebruik.
Heeft dat betrekking op zijn kapsel? Haarlak. Maar hij is bijna kaal zeg je. Maar dat komt mischien door overmatig haarlijk gebruik.
5 Ferrari's op videoband!
Oh herkenbaar dit!
Heb zelf ook eens in zo'n situatie gezeten en de enige reden dat je met diegene om blijft gaan is omdat hij/zij niemand anders heeft. Dit is absoluut geen vriendschap en het is gewoon wachten tot dat je hem zo beu bent dat je flink tegen hem tekeer gaat.
Ik denk dat je het beste gewoon eerlijk tegen hem kan zijn want uiteindelijk zul je nooit echt vrienden met hem zijn.
Heb zelf ook eens in zo'n situatie gezeten en de enige reden dat je met diegene om blijft gaan is omdat hij/zij niemand anders heeft. Dit is absoluut geen vriendschap en het is gewoon wachten tot dat je hem zo beu bent dat je flink tegen hem tekeer gaat.
Ik denk dat je het beste gewoon eerlijk tegen hem kan zijn want uiteindelijk zul je nooit echt vrienden met hem zijn.
What about "kinda cute, kinda hot, kinda sexy, hysterically funny, but not funny-looking guy who you could fuck" did you not understand?
Ja inderdaad was bij die vriendin ook omdat ze geen vriendinnen had klampte ze zich zo aan me vast en probeerde zelfs te vertellen met wie ik wel ik niet mee omging.
Uiteindelijk gestopt maar nu blijkt dat ze het dus met iedereen heeft bijna iedereen is haar steeds zo zat . Dat is wel lekker want je weet dat het niet aan jezelf ligt maar gewoon aan haar.
Uiteindelijk gestopt maar nu blijkt dat ze het dus met iedereen heeft bijna iedereen is haar steeds zo zat . Dat is wel lekker want je weet dat het niet aan jezelf ligt maar gewoon aan haar.
Heel herkenbaarquote:
Ja inderdaad was bij die vriendin ook omdat ze geen vriendinnen had klampte ze zich zo aan me vast en probeerde zelfs te vertellen met wie ik wel ik niet mee omging.
Uiteindelijk gestopt maar nu blijkt dat ze het dus met iedereen heeft bijna iedereen is haar steeds zo zat . Dat is wel lekker want je weet dat het niet aan jezelf ligt maar gewoon aan haar.
Precies hetzelfde gehad.
Maar toen ik ziek werd en opeens geen leuke dingen meer kon doen
Wenste mevrouw mij altijd dodelijke ziektes toe en was ik niets meer waard
Flikker op
Opzondag 29 mei 2011 23:51 schreef Adelante het volgende:
Pizie heeft echt overal foto's van he!?! Of een zingend varken of een benchpressende she-male: niets is haar te gek!
Pizie heeft echt overal foto's van he!?! Of een zingend varken of een benchpressende she-male: niets is haar te gek!
Met strak in de lak bedoel ik overdressed...
Hij kleedt zich alsof hij prins william is... Opzich niets mis mee, maar hij probeert daarmee uit te dragen dat hij zich ver boven iedereen verheven voelt... Dit zegt hij overigens ook..
Verder is het hier helemaal niet zo bedoeld dat ik over hem wil roddelen oid, of me te goed voor hem voel.. Ik voel me ergens ook schuldig want eigenlijk heb ik mezelf langzaam maar zeker in deze situatie gemanouvreerd...
Verder kijk ik helemaal niet neer op mensen die het sociaal wat zwaarder hebben of niet zo veel ( geen ) vrienden hebben, sommige mensen komen nu eenmaal uit een lastige situatie of hebben een lastige achtergrond...
Maar het gaat om de manier waarop deze jongen daarmee omgaat, andere mensen tot op het bot beledigen terwijl je zelf ook niet zo veel hebt gepresteerd..
Het is ook niet echt zo dat ik de ''relatie'' met hem zie als een hechte vriendschap... Hij is afhankelijk van mij, en ik laat dat ( nog ) toe... Anderzijds denk ik ook dat als hij andere mensen vindt om mee om te gaan, dan spreek ik hem ook niet meer.. Hij voelt immers denk ik diep van binnen ook wel aan dat mijn vrienden hem niet met open armen ontvangen ( al doen ze ook nooit lullig tegen hem).
... Alleen dit zal niet gebeuren want er staan niet veel mensen te popelen om met hem om te gaan, juist door de manier waarop hij zich gedraagt...
Normaal zou je zeggen ach laat het lekker lopen, maar hij begint de laatste tijd zelfs van mij te verwachten dat ik zijn sociale leven ook invulling ga geven..
Over een paar weken is hij jarig, en hij heeft al gezegd dat hij al die ''nerds'' van een oude collega' s niet wil uitnodigen ( dit waren juist zijn vroegere vrienden ) , maar alleen mij en mijn vrienden... Daar zit ik helemaal niet op te wachten, aangezien ik ten eerste weet dat mijn vrienden geen tijd gaan vrijmaken voor zijn verjaardag En ten tweede omdat hij dan dat laaste beetje contact met de oude garde ook nog eens verbreekt, waardoor hij nog meer op mij gaat leunen...
Maar moet ik hem nu gaan vertellen wie hij voor zijn verjaardag uit moet gaan nodigen?
Hij kleedt zich alsof hij prins william is... Opzich niets mis mee, maar hij probeert daarmee uit te dragen dat hij zich ver boven iedereen verheven voelt... Dit zegt hij overigens ook..
Verder is het hier helemaal niet zo bedoeld dat ik over hem wil roddelen oid, of me te goed voor hem voel.. Ik voel me ergens ook schuldig want eigenlijk heb ik mezelf langzaam maar zeker in deze situatie gemanouvreerd...
Verder kijk ik helemaal niet neer op mensen die het sociaal wat zwaarder hebben of niet zo veel ( geen ) vrienden hebben, sommige mensen komen nu eenmaal uit een lastige situatie of hebben een lastige achtergrond...
Maar het gaat om de manier waarop deze jongen daarmee omgaat, andere mensen tot op het bot beledigen terwijl je zelf ook niet zo veel hebt gepresteerd..
Het is ook niet echt zo dat ik de ''relatie'' met hem zie als een hechte vriendschap... Hij is afhankelijk van mij, en ik laat dat ( nog ) toe... Anderzijds denk ik ook dat als hij andere mensen vindt om mee om te gaan, dan spreek ik hem ook niet meer.. Hij voelt immers denk ik diep van binnen ook wel aan dat mijn vrienden hem niet met open armen ontvangen ( al doen ze ook nooit lullig tegen hem).
... Alleen dit zal niet gebeuren want er staan niet veel mensen te popelen om met hem om te gaan, juist door de manier waarop hij zich gedraagt...
Normaal zou je zeggen ach laat het lekker lopen, maar hij begint de laatste tijd zelfs van mij te verwachten dat ik zijn sociale leven ook invulling ga geven..
Over een paar weken is hij jarig, en hij heeft al gezegd dat hij al die ''nerds'' van een oude collega' s niet wil uitnodigen ( dit waren juist zijn vroegere vrienden ) , maar alleen mij en mijn vrienden... Daar zit ik helemaal niet op te wachten, aangezien ik ten eerste weet dat mijn vrienden geen tijd gaan vrijmaken voor zijn verjaardag
En ten tweede omdat hij dan dat laaste beetje contact met de oude garde ook nog eens verbreekt, waardoor hij nog meer op mij gaat leunen...Maar moet ik hem nu gaan vertellen wie hij voor zijn verjaardag uit moet gaan nodigen?
Dan is het al met al zijn probleem en niet het jouwe
Als hij zich gedraagt als een of andere idioot is het zijn eigen schuld dat niemand met hem om wilt gaan.
Dan maar keihard zijn.
Maar met zulke types is het beter die niet in je leven toe te laten
Alleen maar narigheid en irritatie
Als hij zich gedraagt als een of andere idioot is het zijn eigen schuld dat niemand met hem om wilt gaan.
Dan maar keihard zijn.
Maar met zulke types is het beter die niet in je leven toe te laten
Alleen maar narigheid en irritatie
Opzondag 29 mei 2011 23:51 schreef Adelante het volgende:
Pizie heeft echt overal foto's van he!?! Of een zingend varken of een benchpressende she-male: niets is haar te gek!
Pizie heeft echt overal foto's van he!?! Of een zingend varken of een benchpressende she-male: niets is haar te gek!
Ik word buitengeslotenquote:
Op 
Het spijt me dat ik je levensverhaal met je rare vrienden verpruts
Ik vertrek nu, voor ik een ban aan mijn Diesel broek krijg.
Hala Madrid!!!!!!!!!
Ik zal als ik jou was die vriend ff met een stuk hout bezoeken samen met je vrienden OF doe een stuk zeep in een handdoek en sla hem in elkaar terwijl je vrienden hem vasthouden ( zie: Full Metal Jacket voor deze scene )
Of dwing hem tot zelfmoord
Of dwing hem tot zelfmoord
Ik zou toch maar voor z'n verjaardag dit allemaal even vertellen, voordat helemaal een drama wordt
Beneath the gold, bitter steel
Ja, dat zeker.quote:
Ik zou toch maar voor z'n verjaardag dit allemaal even vertellen, voordat helemaal een drama wordt
"There are no stupid questions, just stupid people."
"être, c'est être vu"
"être, c'est être vu"
Mocht hij inderdaad gewoon problemen hebben dan is het een moeilijk verhaal, maar jezelf verheven voelen en zich zo ook uiten, dan zou ik hem gewoon de waarheid vertellen. Bedoel, hij is toch "beter" dan de rest dus laat het hem maar voelen.
Maar dat is dan mijn mening...
Maar dat is dan mijn mening...
Dus je bent eigenlijk gewoon bang dat ie doorslaat, een gun koopt en al zijn vrienden neerknalt om vervolgens de laatste kogel door zijn eigen harsens te jagen? 
Zoniet: duidelijk zijn. Hem keihard vragen waarom hij doet zoals hij doet en zo negatief over zijn vroegere vrienden praat. Terwijl hij dondersgoed weet dat jouw vrienden hem alleen maar 'dulden' en niet als vriend beschouwen en dat hij ook dondersgoed weet dat hij zich veel te claimend opstelt tov jou en dat jij daar de afgelopen maanden/jaren niet echt meer van gediend bent omdat jullie gewoon uit elkaar gegroeid zijn. Dat je het leuk vindt om nog wel eens wat te ondernemen (eigenlijk vind je dat niet, maar je moet het een beetje afbouwen hehe), maar op een veel lagere frequentie dan nu. Dat ie er zelf op uit moet om vrienden te zoeken en dat de beste types die hij om zich heen kan hebben die nerds zijn.
Zoiets.
Zoniet: duidelijk zijn. Hem keihard vragen waarom hij doet zoals hij doet en zo negatief over zijn vroegere vrienden praat. Terwijl hij dondersgoed weet dat jouw vrienden hem alleen maar 'dulden' en niet als vriend beschouwen en dat hij ook dondersgoed weet dat hij zich veel te claimend opstelt tov jou en dat jij daar de afgelopen maanden/jaren niet echt meer van gediend bent omdat jullie gewoon uit elkaar gegroeid zijn. Dat je het leuk vindt om nog wel eens wat te ondernemen (eigenlijk vind je dat niet, maar je moet het een beetje afbouwen hehe), maar op een veel lagere frequentie dan nu. Dat ie er zelf op uit moet om vrienden te zoeken en dat de beste types die hij om zich heen kan hebben die nerds zijn.
Zoiets.
beter een knipoog dan een blauw oog
|
|
