Wat kunnen we doen?

Geef hem de tijd om na te denken wat hij voelt/ denkt en verwacht niet meteen antwoord. Mannen denken niet altijd na over dezelfde dingen als vrouwen dus zullen ze ook niet altijd goed hun gevoel onder woorden kunnen brengen. Wat soms ook helpt is hem laten praten en alleen luisteren en doorvragen, niet je mening geven. Zo geef je hem de ruimte, want vaak voelen ze zich aangevallen.
Of het hem laten opschrijven, werkt soms ook. Denk ook na: moet hij overal wat bij voelen? Dat is nl erg vrouwelijk en soms is het niet nodig om er zo diep op in te gaan.
Succes

Het is knap dat je zo geduldig bent, het is niet makkelijk als je partner zo gesloten is.

Vooropgesteld dat hij wat opener probeert te worden, kan helpen om er niet een officieel gebeuren van te maken, maar bijvoorbeeld een 'dieper' gesprek te voeren terwijl jullie samen iets aan het doen zijn, zodat het nadruk niet op het moeten praten ligt, en hij tegelijkertijd ook iets om handen heeft.

Schrijven is voor sommigen inderdaad ook een uitkomst, of spreek bijvoorbeeld af dat als hij zover is dat hij zich kwetsbaar wil opstellen, hij dit desnoods van tevoren aangeeft, en jij dan alleen luistert en er, als het nodig is, een dag later op terugkomt. Zo heeft hij op het moment supreme de zekerheid dat hij niet aangevallen wordt of wat dan ook, en geeft hem dat waarschijnlijk net een beetje dat gevoel van veiligheid.

Verder inderdaad niet te veel druk uitoefenen, maar ik denk dat hij degene is die hierin de grootste stap moet zetten..

Enig idee waar dit bij hem vandaan komt?

Vrouwentopic

De meeste mannen (of jochies) doen dat gewoon niet. Punt. Als hij iets kwijt wil komt dat vanzelf.

quote:

Op vrijdag 22 april 2011 17:54 schreef Filatelistfetisjist het volgende:
Vrouwentopic

De meeste mannen (of jochies) doen dat gewoon niet. Punt. Als hij iets kwijt wil komt dat vanzelf.

Dat blijkt inderdaad wel, als hij nu uit frustratie zijn vriendin aanvliegt

quote:

Op vrijdag 22 april 2011 17:56 schreef Lonaa het volgende:
Waar het vandaan komt? Bij z'n vorige relatie kreeg hij 0 ruimte (iets met Borderline.. )

En verder is het in zijn familie niet geoorloofd om over je gevoel te praten/je gevoel te laten zien.
Hij vertelde me dat hij nog nooit een knuffel van z'n moeder gehad heeft bijv.
Intimiteit is ook een beetje een probleem, maar valt wat mij beteft in het niet bij het niet-communiceren.

Ik probeer hem de ruimte te geven en de veiligheid om te kunnen praten en ik hoop dat dat iets kan doen voor hem.
Verder praten we met name als we met de honden in het bos lopen, want dan heeft hij inderdaad wat om handen en praat hij makkelijker.

Heeft iets hechtingsproblematiek-achtigs op deze manier.. Moeilijk, want hij zit zichzelf zo ook gigantisch in de weg. Heeft hij dat vooral met de mensen die dichtbij hem staan (jij in dit geval)?

Tsja inderdaad niet te hard oordelen, want dan heb je kans dat hij zich onredelijk snel aangevallen voelt, maar klinkt inderdaad ook niet alsof je dat doet..

Heeft hij nooit overwogen om hier hulp bij te zoeken, of beseft hij zich nu pas dat dit toch een probleem is? Niet alleen binnen de relatie, maar ook voor hemzelf?

Als hij van huis uit niet zo'n prater is en jij wilt telkens graag dat hij over gevoelens praat die hij voor zichzelf niet eens goed onder woorden kan brengen, dan kan ik me zijn frustratie wel voorstellen. Ik denk dat je ermee moet uitkijken om hem te pushen, en ook eens bij jezelf te rade moet gaan of je hem wel accepteert zoals hij is. Hij is geen prater zoals jij dat wel bent. En pas op met hem problemen aanpraten die hij misschien niet heeft.

quote:

Op vrijdag 22 april 2011 18:06 schreef Lonaa het volgende:

[..]

Hij zit inderdaad zichzelf ontzettend in de weg. Hij heeft zelf wel eens gezegd dat ie misschien wel autistisch is. Het klassieke autisme herken ik niet bij hem. Hij is sociaal, in principe goed met mensen, doet wel dingentjes op z'n 'eigen' manier en kan zich moeilijk uitdrukken.

Ik kan wel vrij direct uit de hoek komen, en ben WEL goed met mijn woorden, daar zal ik af en toe best wel wat te fel in zijn.

Zelf heb ik het idee dat hij nu pas inziet dat hij daar echt een probleem mee heeft. Eerder was dat ook niet zo belangrijk voor hem zeg maar, hij had vooral zichzelf.

Naja, in dat opzicht is dit misschien een goede wake up call. Het is nu wel duidelijk dat er een grens is bereikt, voordat hij echt destructief wordt, ook naar jou toe.

Hij hoeft inderdaad niet per se autistisch te zijn om zo'n blokkade te hebben, een flinke beschadiging op emotioneel gebied kan al genoeg zijn..

quote:

Op vrijdag 22 april 2011 18:18 schreef Lienekien het volgende:
Als hij van huis uit niet zo'n prater is en jij wilt telkens graag dat hij over gevoelens praat die hij voor zichzelf niet eens goed onder woorden kan brengen, dan kan ik me zijn frustratie wel voorstellen. Ik denk dat je ermee moet uitkijken om hem te pushen, en ook eens bij jezelf te rade moet gaan of je hem wel accepteert zoals hij is. Hij is geen prater zoals jij dat wel bent. En pas op met hem problemen aanpraten die hij misschien niet heeft.

Denk als hij van nature geen prater is, hij het er zelf ook niet zo moeilijk mee zou hebben. Voor wat ik begrijp, is het niet alleen de communicatie binnen de relatie, maar zit hij ook flink in de knoop met zichzelf.

Ik begrijp uit je verhaal dat jij wilt dat hij over zijn gevoelens e.d. praat. Hij doet dit vervolgens omdat jij dit graag wilt.

Mij is juist altijd vertelt dat de doorsnee man niet vrijwillig over zijn gevoel wilt praten. Het laatste wat je moet doen, is hem hierin pushen. Dit kan leiden tot, in dit geval, uitbarstingen wat de relatie alleen maar schade aanbrengt.

Hieronder een aantal mogelijke verklaringen hiervoor. Ik denk dat er in grote lijnen wel een kern van waarheid inzit.

quote:

Men are reluctant to talk because theyre afraid of saying something wrong.
For the most part, men feel that if they open up about their feelings, women will put on their psyche mode. They feel that saying the wrong thing will put them in a lot of trouble - thats why they clam up. Giving them some a lot of leeway in this area is always a good idea.

Men express their feelings through action more than through words.
When your boyfriend has a bunch of flowers delivered to your office, its his way of saying that hes thinking about you. When a relatively new beau plans for a long weekend that you two can go together next summer its his way of saying that he plans to stick around for a long time. When he has your car sent to the mechanic for an engine check-up, its means that he cares a lot about your safety. The cliché actions speak louder than words applies when it comes to mens feelings.
So instead of waiting for an undying declaration of love - look for those little and grand gestures which show rather than tell you how he feels.

quote:

Op vrijdag 22 april 2011 18:21 schreef Dauntl3ss het volgende:

[..]

Denk als hij van nature geen prater is, hij het er zelf ook niet zo moeilijk mee zou hebben. Voor wat ik begrijp, is het niet alleen de communicatie binnen de relatie, maar zit hij ook flink in de knoop met zichzelf.

Zit hij misschien met zichzelf in de knoop omdat zijn vriendin van hem verwacht dat hij over zaken praat waar hij niet makkelijk over praat? Hij vindt haar ongetwijfeld erg lief, maar ze legt wel (onbedoeld, maar toch) een druk op hem.

ik begrijp heel goed dat je wil weten wat er door zijn koppie heen gaat, liever zo een gozer dan dat een man je schaamteloos informeert over de kleur van zijn anus. je bent op hem gevallen zoals hij is. dont try to change him. ga opzoek naar iets waar hij zijn gevoel in kwijt kan, of iemand waar aan hij zijn verhaal kwijt kan.

TS, sorry als dit hard overkomt, maar ik lees nergens in je openingspost dat je vriend zijn gevoelens wil uitdrukken.

Daardoor komt het op mij over alsof het iets is dat jij graag wilt en wat hij misschien zal proberen voor jou, maar wat 'm niet lukt en wat voor hem ook niet perse nodig is.

Je zegt dat je hem de rust en de ruimte geeft, hoe vaak zeg je dat tegen hem? Want juist met zo'n opmerking zet je hem enorm zwaar onder druk. Niet gek dat hij daarvan dan gefrustreerd raakt.

Stel dat hij zichzelf uit wil kunnen drukken, dan kan het jarenlang duren voordat het hem ook echt lukt. En elke keer als het mis gaat moet hij weer door die barriere heen. Als je dan steeds te horen krijgt dat je de rust en de ruimte krijgt, komt dat over als "ik moet opschieten, want er wacht iemand op me". En dat werkt alleen maar averechts.

Dus mijn tip: hou erover op. Niet voor een week, niet voor een maand, maar voor de komende paar jaar. En als je ziet dat hij probeert zichzelf uit te drukken, geef hem dan een knuffel en luister naar wat hij probeert te zeggen.

En misschien is het goed als je vanavond hem niet gaat guilt-trippen over het feit dat ie je aan is gevlogen. De indruk die ik krijg uit je verhaal is dat je zelf veel te ver bent gegaan, ondanks dat je weet dat hij er boos om kan worden. Als je dat weet en je gaat toch door, kan je hem in mijn ogen weinig kwalijk nemen.

Kun je concrete voorbeelden geven? Nu is heel onduidelijk waar je met hem over wilt praten. Wat bedoel je met: praten over gevoelens? Ik heb met mijn vriend in elk geval ook geen diepzinnige gesprekken, waarbij gevoelens uitgediept worden.

Ben het verder eens met Lienekien.

quote:

Op vrijdag 22 april 2011 18:48 schreef Azreal het volgende:

Dus mijn tip: hou erover op. Niet voor een week, niet voor een maand, maar voor de komende paar jaar. En als je ziet dat hij probeert zichzelf uit te drukken, geef hem dan een knuffel en luister naar wat hij probeert te zeggen.

quote:

Op vrijdag 22 april 2011 17:16 schreef Lonaa het volgende:

Sinds gisteravond voelt hij zich big time schuldig (en terecht, ben me de pleuris geschrokken) en als hij straks thuis komt van het werk moeten we er over praten.

Moeten?

quote:

Op vrijdag 22 april 2011 18:48 schreef Azreal het volgende:
TS, sorry als dit hard overkomt, maar ik lees nergens in je openingspost dat je vriend zijn gevoelens wil uitdrukken.

Daardoor komt het op mij over alsof het iets is dat jij graag wilt en wat hij misschien zal proberen voor jou, maar wat 'm niet lukt en wat voor hem ook niet perse nodig is.

Je zegt dat je hem de rust en de ruimte geeft, hoe vaak zeg je dat tegen hem? Want juist met zo'n opmerking zet je hem enorm zwaar onder druk. Niet gek dat hij daarvan dan gefrustreerd raakt.

Stel dat hij zichzelf uit wil kunnen drukken, dan kan het jarenlang duren voordat het hem ook echt lukt. En elke keer als het mis gaat moet hij weer door die barriere heen. Als je dan steeds te horen krijgt dat je de rust en de ruimte krijgt, komt dat over als "ik moet opschieten, want er wacht iemand op me". En dat werkt alleen maar averechts.

Dus mijn tip: hou erover op. Niet voor een week, niet voor een maand, maar voor de komende paar jaar. En als je ziet dat hij probeert zichzelf uit te drukken, geef hem dan een knuffel en luister naar wat hij probeert te zeggen.

En misschien is het goed als je vanavond hem niet gaat guilt-trippen over het feit dat ie je aan is gevlogen. De indruk die ik krijg uit je verhaal is dat je zelf veel te ver bent gegaan, ondanks dat je weet dat hij er boos om kan worden. Als je dat weet en je gaat toch door, kan je hem in mijn ogen weinig kwalijk nemen.

Ik ben het met je hele verhaal eens, alleen dat laatste stukje vind ik raar, Er is nooit een excuus om iemand aan te vliegen, Soms wel begrijpelijk maar dan nog is het niet oke!

OT: Ts, ik heb ook een vriend die heel veel moeite heeft om te praten over wat er in hem omgaat, Zelfs al ik zie dat hij ergens mee worstelt zal hij dat niet zo snel vertellen, Maar als ik wil bereiken dat hij het nooit gaat vertellen dan moet ik hem vooral pushen om mij alles te vertellen!
Mijn persoonlijke ervaring is dat als ik hem de ruimte geef om het voor zichzelf op een rijtje te zetten,hij vanzelf wel naar mij toe komt als hij dat nodig of fijn vind! Mijn vriend heeft ook het idee dat hij mij alleen maar zou belasten als hij mij vertelt over zijn gevoelends, Hij vind dat hij het zelf wel op kan lossen, En zolang hij denkt dat hij dat kan, Prima! Als hij erover wil praten komt hij vanzelf wel! En ik snap jou frustratie maar hij kan er helemaal niks mee, Hij vind het niet nodig en jouw gedram gaat uiteindelijk alleen maar in je nadeel werken!

Joh mijn ervaring is als iemand heel moeilijk praat hem daarin ruimte te geven. Ik herken het ook wel met mijn scharrel die is heel verlegen en introvert , maar juist omdat ik er niet over zeur en hem juist de ruimte geef om dingen op eigen tempo te vertellen , word die steeds opener.
Iemand bepaald zelf wanneer die iets wil en kan vertellen en als je dat forceert dan ben je veel verder weg.
En voor mij is het ook fijn dat ik hem die ruimte geeft omdat die daarom opbloeit.

Ben nieuw hier, en las bovenstaande, het is net of het over mezelf gaat, alleen heb ik nog nooit iemand aangevlogen, gelukkig.
Ik ben het met formerjellybean eens, ruimte geven is het enige wat je kan doen.
Hoe meer je gaat pushen, hoe meer die persoon met zijn hakken in het zand gaat en vervolgen zich afsluit. Het is een lange weg, kan ik nu zeggen, maar met de juiste persoon en misschien wat hulp komt het wel goed.
Succes

quote:

Op vrijdag 22 april 2011 20:41 schreef Lonaa het volgende:
Ja, dat is wat hij zei.

Laat ik dan nog even duidelijk maken: Ik zeg niet dat hij alle tijd heeft, ik zeg niks.
Ik heb niet lopen guilt-trippen
Hij vindt het erg dat hij zich niet kan uitdrukken en wordt daar gefrustreerd van.
Ik heb hem niet gepushed zodat hij me aanvloog.

Waarom vloog hij je dan aan? Of algemener: waar wordt hij normaal gesproken dan boos van? Lijkt me sterk dat hij zich zo gefrustreerd met zichzelf voelde dat ie besloot het fysiek op jou af te reageren...

quote:

Op vrijdag 22 april 2011 20:55 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Ik ben het met je hele verhaal eens, alleen dat laatste stukje vind ik raar, Er is nooit een excuus om iemand aan te vliegen, Soms wel begrijpelijk maar dan nog is het niet oke!

Dat het niet ok is om iemand aan te vliegen, maakt de ander niet direct onschuldig. Als je maar op de juiste knopjes blijft drukken dan kun je iedereen aanzetten tot fysiek geweld. En in zo'n geval vind ik niet dat je dat iemand kwalijk mag nemen, simpelweg omdat je het zelf hebt veroorzaakt en aan kon zien komen.

Kan ook een van mijn tekortkomingen zijn, maar ik denk dat je altijd wel mag nadenken bij de consequenties van wat je zegt en doet.

quote:

Op vrijdag 22 april 2011 20:41 schreef Lonaa het volgende:

[..]

Ja, dat is wat hij zei.

Laat ik dan nog even duidelijk maken: Ik zeg niet dat hij alle tijd heeft, ik zeg niks.
Ik heb niet lopen guilt-trippen
Hij vindt het erg dat hij zich niet kan uitdrukken en wordt daar gefrustreerd van.
Ik heb hem niet gepushed zodat hij me aanvloog.

Beschrijf dan eens een situatie concreet? Want nu zeg je dus: ik doe niks, hij is eigenlijk 'uit het niets' gefrustreerd omdat hij iets niet kan vertellen wat hij wel graag wil vertellen. Vervolgens vliegt hij je aan. Dat klinkt eerder of hij niet goed bij z'n hoofd is en dat lijkt me nu ook weer niet het geval.

Mijn pleegfamilie ziet mij ook als heel gesloten en introvert. Zij hebben me toen ik bij ze kwam wonen op een gegeven ogenblik dus wel op de bank gezet en gezegd: en nu ga je vertellen, maakt niet uit waarover, twee minuten lang praten! Dat heeft dus nooit gewerkt. Ze benadrukten elke week dat ik gesloten was, verlegen, etc (zonder verdere druk, ook als je zegt: jij bent een gesloten persoon...hoe verwacht je dan dat die persoon wél open wordt?). Ik kroop alleen maar meer weg in elk geval. Voor mijn familie was het weer heel frustrerend om te zien dat ik bij andere mensen wél open ben.

Bij andere mensen was ik totaal anders. Er zijn ook mensen die zeggen: jij bent altijd zo vrolijk en open. Ook toen ik stil begon werd er nooit een punt van gemaakt, nooit de nadruk op gelegd. En dat is voor mij eigenlijk de enige oplossing: positief zijn als iemand iets vertelt, niet zeggen dat iemand gesloten is (als iemand het zelf aangeeft eventueel tegenvoorbeelden geven of alleen luisteren en dan zeggen: nou, dit heb je toch heel open besproken ). Die stempel moet weg in elk geval en er moet niet zo'n punt van worden gemaakt (ook niet door de persoon zelf).

Succes!

quote:

Op vrijdag 22 april 2011 20:41 schreef Lonaa het volgende:

[..]

Ja, dat is wat hij zei.

En jullie hebben er dus ook over gesproken? Heb je hem de hemel in geprezen dat hij wilde praten?

Vrouwen ook altijd...

Je moet heel goed begrijpen dat mannen en vrouwen enorm van mekaar verschillen. Vrouwen willen hun gevoelens delen, mannen hebben die behoefte veel minder en in sommige gevallen helemaal niet. Accepteer dit gewoon en ga niet van hem verwachten dat hij zich op dezelfde manier gaat uiten als jij.

Misschien kun je hier eens naar kijken, je zult een beter inzicht krijgen in de mannelijke psyche.

http://www.heinpragt.com/manvrouw/manvrouw.php

quote:

Misschien kun je hier eens naar kijken, je zult een beter inzicht krijgen in de mannelijke psyche.

http://www.heinpragt.com/manvrouw/manvrouw.php

Leuke site

of het nu een man of een vrouw is die je aanvliegt, ik vind het not done.
je zorgt altijd dat je je op dat vlak kan beheersen al ben je nog zo pissed,die grens ga je niet over.
gelijk de relatie gedag zeggen zou ik ook niet doen maar zou wel maatschappelijk werk/therapie aanraden evt gezamelijk.
is die bereidheid er niet? zou het voor mij over zijn.
Ruzie oke, maar aanvliegen dus absoluut niet, nooit.