C&H Cultuur & Historie
Van Soemerië tot Moskovië en van de Gouden Eeuw tot de Slag bij de Somme. Je vindt het in dit forum.
Mein Kampf in Duits verschijnt onleesbaar
BERLIJN -
De passages uit Adolf Hitlers boek Mein Kampf die donderdag worden gepubliceerd bij een Duits tijdschrift, zijn onleesbaar gemaakt. De uitgever besliste daartoe omdat de Duitse deelstaat Beieren dreigt met juridische stappen.
Het zou voor het eerst zijn sinds de Tweede Wereldoorlog dat fragmenten uit Mein Kampf in het Duits herdrukt en uitgegeven werden.
De uittreksels uit Mein Kampf worden donderdag verspreid als bijlage bij het historische magazine Zeitungszeugen. Alleen het commentaar bij de teksten zal leesbaar zijn. De rest zal zijn voorzien van een waas, aldus de uitgever woensdag.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)_i_onleesbaar__.html
BERLIJN -
De passages uit Adolf Hitlers boek Mein Kampf die donderdag worden gepubliceerd bij een Duits tijdschrift, zijn onleesbaar gemaakt. De uitgever besliste daartoe omdat de Duitse deelstaat Beieren dreigt met juridische stappen.
Het zou voor het eerst zijn sinds de Tweede Wereldoorlog dat fragmenten uit Mein Kampf in het Duits herdrukt en uitgegeven werden.
De uittreksels uit Mein Kampf worden donderdag verspreid als bijlage bij het historische magazine Zeitungszeugen. Alleen het commentaar bij de teksten zal leesbaar zijn. De rest zal zijn voorzien van een waas, aldus de uitgever woensdag.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)_i_onleesbaar__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
25-01-2012
Eén op vijf Duitse jongeren weet niet wat Auschwitz is
© reuters
Ongeveer één op de vijf Duitsers tussen de 18 en 29 jaar (21 procent) weet niet dat Auschwitz een vernietigingskamp was. Dat blijkt uit een peiling van het tijdschrift Stern. Als alle ondervraagde mensen - alle leeftijden door elkaar dus - samen worden genomen, dan zakt het percentage tot tien procent. Bovendien slaagt zo'n derde van de ondervraagden (31 procent) er niet in Auschwitz te lokaliseren.
De peiling werd verricht naar aanleiding van de internationale dag ter nagedachtenis van de slachtoffers van de holocaust in Europa, op 27 januari. Die dag wordt ook de verjaardag gevierd van de bevrijding van Auschwitz door het Rode Leger in 1945.
Uit de bevraging blijkt ook dat 40 procent van de Duitsers een streep wil trekken onder het verleden. Dat percentage ligt iets lager in vergelijking met een vorige peiling uit 1994. Toen dacht 53 procent van de Duitsers er zo over. Hoewel de grote meerderheid van de Duitsers geïnteresseerd blijft in hun verleden, denkt 65 procent geen specifieke verantwoordelijkheid te hebben ten opzichte van andere volkeren omwille van de geschiedenis. (afp/lpb)
(HLN)
Eén op vijf Duitse jongeren weet niet wat Auschwitz is
© reuters
Ongeveer één op de vijf Duitsers tussen de 18 en 29 jaar (21 procent) weet niet dat Auschwitz een vernietigingskamp was. Dat blijkt uit een peiling van het tijdschrift Stern. Als alle ondervraagde mensen - alle leeftijden door elkaar dus - samen worden genomen, dan zakt het percentage tot tien procent. Bovendien slaagt zo'n derde van de ondervraagden (31 procent) er niet in Auschwitz te lokaliseren.
De peiling werd verricht naar aanleiding van de internationale dag ter nagedachtenis van de slachtoffers van de holocaust in Europa, op 27 januari. Die dag wordt ook de verjaardag gevierd van de bevrijding van Auschwitz door het Rode Leger in 1945.
Uit de bevraging blijkt ook dat 40 procent van de Duitsers een streep wil trekken onder het verleden. Dat percentage ligt iets lager in vergelijking met een vorige peiling uit 1994. Toen dacht 53 procent van de Duitsers er zo over. Hoewel de grote meerderheid van de Duitsers geïnteresseerd blijft in hun verleden, denkt 65 procent geen specifieke verantwoordelijkheid te hebben ten opzichte van andere volkeren omwille van de geschiedenis. (afp/lpb)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-01-2012
Visfuiken van meer dan 7500 jaar oud gevonden in Rusland
Archeologen ontdekten visfuiken en netten van meer dan 7500 jaar oud in de buurt van Moskou. De vondsten behoren tot de oudste van Europa en laten technische complexiteit zien.
Foto: Novum
Het internationale team van archeologen onder leiding van het Spaanse onderzoeksinstituut CSIC onderzocht een locatie in de buurt van Moskou aan een rivier.
Het onderzoek zorgt voor een beter begrip van de rol van vissen in Europeese nederzettingen in het vroege Holoceen (tienduizend jaar geleden), zeker voor de gebieden waarbij de bewoners geen landbouw bedreven tot de vroege IJzertijd (rond 1200 voor Christus).
.Volgens onderzoeker Ignacio Clemente werd tot nu toe gedacht dat Mesolithische groepen gebruik maakten van seizoensnederzettingen in plaats van permanente.
De opgravingen laten juist zien dat de groep mensen die leefden nabij het plaatje Dubna het hele jaar door op dezelfde plek activiteiten bleef uitoefenen.
De inwoners van deze plek, ook bekend als Zamostje 2, jaagden in de zomer en winter, visten gedurende de lente en verzamelden vruchten tijdens de late zomer en herfst.
''We denken dat het vissen een vitale rol speelde in de economie van deze gemeenschappen, omdat het een veelzijdig product is, makkelijk te bewaren door drogen of roken en te bewaren voor latere consumptie'', legt Clemente uit.
Technologie
Tijdens het project zijn vele verschillende gebruiksvoorwerpen gevonden, zoals lepels, borden, gereedschap, wapens voor de jacht en visbenodigdheden. Alle voorwerpen zijn gemaakt van vuursteen, anderssoortige steen, botten en hout.
Onder de belangrijkste ontdekkingen zijn twee grote houten visfuiken die gedateerd worden op ruim 7500 jaar oud. De fuiken zijn erg goed bewaard gebleven en bevatten zelfs nog touw gemaakt van plantenvezels.
Daarnaast vonden de onderzoekers vishaken, harpoenen, gewichten, drijvers, messen gemaakt van de ribben van rendieren om vis schoon te maken en naalden om netten mee te maken.
Organisch materiaal
Een van de bijzonderheden van de Zamostje 2-vindplaats is dat er veel organisch materiaal bewaard is gebleven, zoals hout, botten, bladeren, fossiele feces en vooral visoverblijfselen. De ichtyologische overblijfselen (studie die zich bezighoudt met vissen) geven ook een beeld van het prehistorische eiwitpercentage van de vis, wat voor vis er gevangen werd en wat voor visseizoenen er waren.
De overblijfselen konden zo goed bewaard blijven omdat ze zich bevonden in een veenlaag die constant onder water stond. Veen is zuurstofarme en zure grond waar organische resten goed in bewaard blijven.
© NU.nl/Krijn Soeteman
(nu.nl)
Visfuiken van meer dan 7500 jaar oud gevonden in Rusland
Archeologen ontdekten visfuiken en netten van meer dan 7500 jaar oud in de buurt van Moskou. De vondsten behoren tot de oudste van Europa en laten technische complexiteit zien.
Foto: Novum
Het internationale team van archeologen onder leiding van het Spaanse onderzoeksinstituut CSIC onderzocht een locatie in de buurt van Moskou aan een rivier.
Het onderzoek zorgt voor een beter begrip van de rol van vissen in Europeese nederzettingen in het vroege Holoceen (tienduizend jaar geleden), zeker voor de gebieden waarbij de bewoners geen landbouw bedreven tot de vroege IJzertijd (rond 1200 voor Christus).
.Volgens onderzoeker Ignacio Clemente werd tot nu toe gedacht dat Mesolithische groepen gebruik maakten van seizoensnederzettingen in plaats van permanente.
De opgravingen laten juist zien dat de groep mensen die leefden nabij het plaatje Dubna het hele jaar door op dezelfde plek activiteiten bleef uitoefenen.
De inwoners van deze plek, ook bekend als Zamostje 2, jaagden in de zomer en winter, visten gedurende de lente en verzamelden vruchten tijdens de late zomer en herfst.
''We denken dat het vissen een vitale rol speelde in de economie van deze gemeenschappen, omdat het een veelzijdig product is, makkelijk te bewaren door drogen of roken en te bewaren voor latere consumptie'', legt Clemente uit.
Technologie
Tijdens het project zijn vele verschillende gebruiksvoorwerpen gevonden, zoals lepels, borden, gereedschap, wapens voor de jacht en visbenodigdheden. Alle voorwerpen zijn gemaakt van vuursteen, anderssoortige steen, botten en hout.
Onder de belangrijkste ontdekkingen zijn twee grote houten visfuiken die gedateerd worden op ruim 7500 jaar oud. De fuiken zijn erg goed bewaard gebleven en bevatten zelfs nog touw gemaakt van plantenvezels.
Daarnaast vonden de onderzoekers vishaken, harpoenen, gewichten, drijvers, messen gemaakt van de ribben van rendieren om vis schoon te maken en naalden om netten mee te maken.
Organisch materiaal
Een van de bijzonderheden van de Zamostje 2-vindplaats is dat er veel organisch materiaal bewaard is gebleven, zoals hout, botten, bladeren, fossiele feces en vooral visoverblijfselen. De ichtyologische overblijfselen (studie die zich bezighoudt met vissen) geven ook een beeld van het prehistorische eiwitpercentage van de vis, wat voor vis er gevangen werd en wat voor visseizoenen er waren.
De overblijfselen konden zo goed bewaard blijven omdat ze zich bevonden in een veenlaag die constant onder water stond. Veen is zuurstofarme en zure grond waar organische resten goed in bewaard blijven.
© NU.nl/Krijn Soeteman
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.omroepbrabant.(...)van+Brabant+ontdekt+(1557)+.aspxquote:Oudst bekende kaart van Brabant ontdekt (1557)
Laatst gewijzigd: donderdag 26 januari 2012 - 00:39 | Auteur: Willem Jan Joachems
BREDA - In Breda is een landkaart ontdekt uit 1557 waar ook Brabant op staat. Volgens kenners is het zelfs de oudste kaart van Zuid-Nederland. Er staan negen Brabantse plaatsen op vermeld: Bergen op Zoom, Oudenbosch, Breda, Woudrichem, Heusden, Den Bosch, Helmond, Grave en Eindhoven.
Oudste landkaart Zuid-Nederland ontdekt
Een antiquair heeft in een boek dat hij op een beurs had gekocht een opmerkelijke vondst gedaan. Achterin het boek zat een antieke landkaart van Zuid-Nederland.
De kaart stamt uit 1557 en is daarmee voor zover bekend de oudste kaart van dit gebied. Volgens kenners hebben oudere kaarten wel bestaan, maar deze zijn in de loop der tijd verloren gegaan.
Op de kaart zijn onder andere Rotterdam en Dordrecht te zien. Bij elke plaats staat een tekening van een kasteel of kerk. Op de Noordzee zijn de haringvloot en de Spaanse vloot afgebeeld.
Oudste landkaart Zuid-Nederland ontdekt
Een antiquair heeft in een boek dat hij op een beurs had gekocht een opmerkelijke vondst gedaan. Achterin het boek zat een antieke landkaart van Zuid-Nederland.
De kaart stamt uit 1557 en is daarmee voor zover bekend de oudste kaart van dit gebied. Volgens kenners hebben oudere kaarten wel bestaan, maar deze zijn in de loop der tijd verloren gegaan.
Op de kaart zijn onder andere Rotterdam en Dordrecht te zien. Bij elke plaats staat een tekening van een kasteel of kerk. Op de Noordzee zijn de haringvloot en de Spaanse vloot afgebeeld.
Oudste landkaart Zuid-Nederland ontdekt
27-01-2012
"Wielerlegende Gino Bartali hielp Joden te overleven"
Wielerlegende Gino Bartali komt mogelijk postuum in aanmerking voor een hoge onderscheiding in Israël. De Italiaan, tweevoudig winnaar van de Tour de France en drie keer de beste in de Giro d'Italia, zou volgens nieuw bewijsmateriaal in 1943 meegeholpen hebben om 800 joden van deportatie te redden. Bartali, op 5 mei 2000 overleden, zou daarvoor de onderscheiding 'Rechtvaardige onder de Volkeren' kunnen krijgen.
Die eretitel wordt door Israël gegeven aan niet-Joden die in de Tweede Wereldoorlog Joden hebben geholpen de Holocaust te overleven. Bartali belandde in 1943 door het Italiaanse regime bij de verkeerspolitie. Voor zover de soldaten die de wegen bewaakten wisten, was de wielerheld bezig met een trainingsrit over 380 kilometer tussen Florence en San Quirico, in de buurt van Assisi. In werkelijkheid smokkelde Bartali paspoorten, foto's en valse documenten in het frame en zadel van zijn fiets.
Onderzoek
De afgelopen jaren kwamen er steeds meer details over het optreden van Bartali naar boven, dankzij een onderzoeksproject van een universiteit waarbij materiaal van een non, Holocaustoverlevenden en hun nakomelingen opdoken. Andrea Bartali, zoon van de legendarische wielrenner, zette het onderzoek voort met behulp van de Joodse gemeenschap in Toscane en journaliste Laura Guerra.
Oorkonde
In Israël wordt gekeken of Bartali de Yad Vashem kan krijgen. Het gaat niet om een medaille, maar om een oorkonde en in Jeruzalem wordt zijn naam in een muur gebeiteld. Tot aan zijn dood sprak Bartali nooit over zijn heldenactie. Ook zijn vrouw wist nergens van. Aan het eind van 1943 belandde de Italiaan 45 dagen in de gevangenis, zogenaamd wegens zijn steun aan het Vaticaan. Uiteindelijk kwam hij zonder proces vrij. (belga/tma)
(HLN)
"Wielerlegende Gino Bartali hielp Joden te overleven"
Wielerlegende Gino Bartali komt mogelijk postuum in aanmerking voor een hoge onderscheiding in Israël. De Italiaan, tweevoudig winnaar van de Tour de France en drie keer de beste in de Giro d'Italia, zou volgens nieuw bewijsmateriaal in 1943 meegeholpen hebben om 800 joden van deportatie te redden. Bartali, op 5 mei 2000 overleden, zou daarvoor de onderscheiding 'Rechtvaardige onder de Volkeren' kunnen krijgen.
Die eretitel wordt door Israël gegeven aan niet-Joden die in de Tweede Wereldoorlog Joden hebben geholpen de Holocaust te overleven. Bartali belandde in 1943 door het Italiaanse regime bij de verkeerspolitie. Voor zover de soldaten die de wegen bewaakten wisten, was de wielerheld bezig met een trainingsrit over 380 kilometer tussen Florence en San Quirico, in de buurt van Assisi. In werkelijkheid smokkelde Bartali paspoorten, foto's en valse documenten in het frame en zadel van zijn fiets.
Onderzoek
De afgelopen jaren kwamen er steeds meer details over het optreden van Bartali naar boven, dankzij een onderzoeksproject van een universiteit waarbij materiaal van een non, Holocaustoverlevenden en hun nakomelingen opdoken. Andrea Bartali, zoon van de legendarische wielrenner, zette het onderzoek voort met behulp van de Joodse gemeenschap in Toscane en journaliste Laura Guerra.
Oorkonde
In Israël wordt gekeken of Bartali de Yad Vashem kan krijgen. Het gaat niet om een medaille, maar om een oorkonde en in Jeruzalem wordt zijn naam in een muur gebeiteld. Tot aan zijn dood sprak Bartali nooit over zijn heldenactie. Ook zijn vrouw wist nergens van. Aan het eind van 1943 belandde de Italiaan 45 dagen in de gevangenis, zogenaamd wegens zijn steun aan het Vaticaan. Uiteindelijk kwam hij zonder proces vrij. (belga/tma)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.duitslandweb.n(...)tie-en-slovenie.htmlquote:De Duitse erkenning van Kroatië en Slovenië
Duitsland verkiest eigen waarden boven betrouwbaar imago
18-jan-2012 door Ruth Goren
Europa erkende Kroatië en Slovenië 20 jaar geleden, in januari 1992, als zelfstandige staten. De landen hadden zich op 25 juni 1991 onafhankelijk verklaard van Joegoslavië. Duitsland besloot echter om Slovenië en Kroatië al op 23 december 1991 te erkennen. Voor een land dat graag benadrukte dat er na de hereniging in 1990 in de buitenlandse politiek niets zou veranderen, was dit een behoorlijk opvallende, unilaterale zet, schrijft student Ruth Goren voor het UvA-Mastercollege 'Duitsland en Europa'.
31-01-2012
Viool van muzikant die bleef spelen op zinkende Titanic mogelijk terecht
© ap
Het kleine groepje muzikanten dat bleef spelen tot de Titanic naar de zeebodem zonk - het is één van de meest legendarische verhalen over het rampschip. De viool van de orkestleider zou echter nog steeds bestaan. Het nieuws wordt onder voorbehoud onthaald, maar het instrument zou één van de meest waardevolle ontdekkingen van de Titanic kunnen worden.
Experts moeten nagaan of het instrument daadwerkelijk van orkestleider Wallace Hartley was. Samen met zijn collega's bleef de man op 15 april 1912 tot het bittere eind muziek spelen aan boord van het zinkende schip. Het lichaam van Hartley zou nadien uit het water gehaald zijn met de viool rond zich gebonden. Destijds werden de bezittingen teruggezonden naar Engeland waar ze tot op heden een mysterie bleven.
Daarom besloot het veilinghuis Henry Aldridge & Son, bekend om voorwerpen uit de Titanic, de viool aan een onderzoek te onderwerpen. De huidige eigenaar is geen familie van Hartley en verklaart dat de viool naar de weduwe en verloofde van Hartley, Maria Robertson, gezonden werd. De kist van de viool droeg de initialen WHH en het instrument zelf zou een inscriptie gehad hebben die verwees naar de verloving van het koppel.
De eigenaar weet nog niet of hij het instrument wil verkopen, maar volgens het veilinghuis zal die beslissing een stuk gemakkelijker zijn als bekend wordt of de viool zich echt aan boord van de Titanic bevond. In dat geval zal het instrument een fortuin waard zijn. (gb)
(HLN)
Viool van muzikant die bleef spelen op zinkende Titanic mogelijk terecht
© ap
Het kleine groepje muzikanten dat bleef spelen tot de Titanic naar de zeebodem zonk - het is één van de meest legendarische verhalen over het rampschip. De viool van de orkestleider zou echter nog steeds bestaan. Het nieuws wordt onder voorbehoud onthaald, maar het instrument zou één van de meest waardevolle ontdekkingen van de Titanic kunnen worden.
Experts moeten nagaan of het instrument daadwerkelijk van orkestleider Wallace Hartley was. Samen met zijn collega's bleef de man op 15 april 1912 tot het bittere eind muziek spelen aan boord van het zinkende schip. Het lichaam van Hartley zou nadien uit het water gehaald zijn met de viool rond zich gebonden. Destijds werden de bezittingen teruggezonden naar Engeland waar ze tot op heden een mysterie bleven.
Daarom besloot het veilinghuis Henry Aldridge & Son, bekend om voorwerpen uit de Titanic, de viool aan een onderzoek te onderwerpen. De huidige eigenaar is geen familie van Hartley en verklaart dat de viool naar de weduwe en verloofde van Hartley, Maria Robertson, gezonden werd. De kist van de viool droeg de initialen WHH en het instrument zelf zou een inscriptie gehad hebben die verwees naar de verloving van het koppel.
De eigenaar weet nog niet of hij het instrument wil verkopen, maar volgens het veilinghuis zal die beslissing een stuk gemakkelijker zijn als bekend wordt of de viool zich echt aan boord van de Titanic bevond. In dat geval zal het instrument een fortuin waard zijn. (gb)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Landmacht zet herdenkingskruis Vught terug
1 februari 2012, 14.53 uur
Het houten herdenkingskruis op de fusilladeplaats in Vught staat na renovatie sinds vandaag weer op zijn vertrouwde plek. Het monument, kort na de bevrijding van kamp Vught geplaatst op initiatief van buurtbewoners, was in de loop der jaren gaan rotten.
Een aannemer in Nieuwkuijk had het kruis sinds december voor een opknapbeurt in handen. Vanmorgen haalden genisten het weer op. Na aankomst in Vught hebben landmachtmilitairen het herdenkingsteken samen met de aannemer teruggezet. Dat gebeurde met behulp van een zware geniekraan en onder toeziend oog van inwoners, media en de wethouder Wilbert Seuren uit Vught.
Wens koninging Wilhelmina
Het monument vormt een belangrijk onderdeel tijdens de jaarlijkse dodenherdenking. Nu staat het er weer keurig bij, precies zoals koningin Wilhelmina ooit wilde. Zij bezocht na de oorlog de herdenkingsplaats en zei te wensen dat het kruis er altijd zou blijven staan. Het monument is na de oorlog door 2 inwoners van Vught van houten stammen gemaakt. Dit om de mensen te gedenken die in het nabijgelegen concentratiekamp werden gefusilleerd.
Bron: http://www.defensie.nl/ac(...)ngskruis_Vught_terug
1 februari 2012, 14.53 uur
Het houten herdenkingskruis op de fusilladeplaats in Vught staat na renovatie sinds vandaag weer op zijn vertrouwde plek. Het monument, kort na de bevrijding van kamp Vught geplaatst op initiatief van buurtbewoners, was in de loop der jaren gaan rotten.
Een aannemer in Nieuwkuijk had het kruis sinds december voor een opknapbeurt in handen. Vanmorgen haalden genisten het weer op. Na aankomst in Vught hebben landmachtmilitairen het herdenkingsteken samen met de aannemer teruggezet. Dat gebeurde met behulp van een zware geniekraan en onder toeziend oog van inwoners, media en de wethouder Wilbert Seuren uit Vught.
Wens koninging Wilhelmina
Het monument vormt een belangrijk onderdeel tijdens de jaarlijkse dodenherdenking. Nu staat het er weer keurig bij, precies zoals koningin Wilhelmina ooit wilde. Zij bezocht na de oorlog de herdenkingsplaats en zei te wensen dat het kruis er altijd zou blijven staan. Het monument is na de oorlog door 2 inwoners van Vught van houten stammen gemaakt. Dit om de mensen te gedenken die in het nabijgelegen concentratiekamp werden gefusilleerd.
Bron: http://www.defensie.nl/ac(...)ngskruis_Vught_terug
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
02-02-2012
'Het fenomeen Napoleon blijft boeien'
Na drie romans publiceert Paul Dentz een non-fictie boek. Napoleon Bonaparte in Egypte. "Napoleon is een fenomeen dat generatie op generatie blijft boeien", aldus de schrijver in een gesprek met NU.nl
.
Er schijnen al honderdduizend boeken over Napoleon te bestaan. Waarom nog een?
"Zijn regeerperiode is natuurlijk erg interessant, precies tussen Franse Revolutie en het Congres van Wenen in. Napoleon is een fenomeen dat generatie op generatie blijft boeien. Zijn politieke carrière is op z’n minst opmerkelijk te noemen. Hij heeft veel maatschappelijke hervormingen in gang gezet.
Daarnaast was hij een briljant strateeg, op en buiten het slagveld. Zijn opkomst en zijn ondergang, en dan met name zijn twee verbanningen, hebben bijgedragen aan de mythevorming.
En laten we vooral zijn bruisende liefdesleven niet vergeten. Het zijn stuk voor stuk onderwerpen die door hun dramatiek bijna als vanzelf tot reflecties van auteurs leiden, voor- en tegenstanders."
Waarom heeft u specifiek de veldtocht van 1798 - 1801 in Egypte gekozen?
"De veldtocht is voor de Fransen niet bepaald glorieus verlopen, maar heeft politiek en cultureel gezien heel veel teweeg gebracht. Die tegenstelling boeit me zeer. Je kunt daarom ook niet alleen maar van een fiasco spreken.
Het laat een jonge Napoleon zien die zich liet meeslepen door te hoog gegrepen doelen. Hij is daar gedeserteerd, maar heeft toch ook zijn werklust, veerkracht en zijn gevoel voor propaganda getoond."
In Frankrijk werd hij als overwinnaar beschouwd?
"Door de Britse blokkade deden brieven er maanden over. En Napoleon zorgde er wel voor dat negatieve berichten het thuisfront niet bereikten. Ze wisten daar alleen van de overwinning in de Slag bij de Piramiden en de zeeslag op de Nijl in de baai van Aboukir. Los van het echec van Napoleon heeft hij met deze veldtocht de stoot gegeven voor ingrijpende politieke veranderingen op Malta en in Egypte, beide tot dat moment feodaal geregeerd."
Waren er ook wetenschappers en schilders aan boord?
"Napoleon nam een uitgebreide wetenschappelijke staf mee, die alles op cultureel gebied vastlegde. Je zou kunnen zeggen dat deze veldtocht de Egyptomanie heeft veroorzaakt die een paar jaar later Europa in bezit nam. In 1799 werd vlak voor de slag bij Aboukir de Steen van Rosette gevonden, waarmee later de hiërogliefen konden worden ontcijferd.
Na het verlies van Napoleon bij Waterloo in 1815 moesten alle Egyptische kunstschatten weer worden teruggegeven aan de ‘rechtmatige eigenaren’, maar hoe vind je die? Veel is daardoor in Londen terechtgekomen."
Hoe werd deze veldtocht gefinancierd?
"Napoleon heeft zelf voor het ‘startkapitaal’ gezorgd door de schatkisten van de Nederlanden, Duitsland en Italië te plunderen. Tijdens de veldtocht werden de belastingen regelmatig verhoogd.
In Egypte zelf werden er zelfs voorschotten genomen op toekomstige oogsten. De soldij liet vaak lang op zich wachten. Maar er werd toch niet al teveel gemord omdat Napoleon veel belang hechtte aan goede voedselrantsoenen voor zijn soldaten."
Wat was er gebeurd als Napoleon in de laatste paar veldslagen succesvol was geweest?
"Als hij Akko had ingenomen, dan lag via Damascus de route naar India open. De verovering van het verre oosten was zijn eigenlijke ambitie. Maar dat zou grote logistieke problemen met zich mee hebben gebracht. De aanvoerlijnen zouden te lang zijn en zijn leger was waarschijnlijk te uitgeput om lange marsen door de woestijnen te kunnen maken."
Nog interessante randfiguren ontdekt tijdens de research voor dit boek?
"Van een sjeik kreeg Napoleon een schandknaap cadeau: Roustam Raza. Deze indrukwekkende Mameluk, compleet met tulband en kromzwaard, werd Napoleons persoonlijke bediende. En natuurlijk ook Pauline Fourès, de Cleopatra van Napoleon. Over deze personen zou je zo weer een boek kunnen schrijven."
© NU.nl/Guus Bauer
(nu.nl)
'Het fenomeen Napoleon blijft boeien'
Na drie romans publiceert Paul Dentz een non-fictie boek. Napoleon Bonaparte in Egypte. "Napoleon is een fenomeen dat generatie op generatie blijft boeien", aldus de schrijver in een gesprek met NU.nl
.
Er schijnen al honderdduizend boeken over Napoleon te bestaan. Waarom nog een?
"Zijn regeerperiode is natuurlijk erg interessant, precies tussen Franse Revolutie en het Congres van Wenen in. Napoleon is een fenomeen dat generatie op generatie blijft boeien. Zijn politieke carrière is op z’n minst opmerkelijk te noemen. Hij heeft veel maatschappelijke hervormingen in gang gezet.
Daarnaast was hij een briljant strateeg, op en buiten het slagveld. Zijn opkomst en zijn ondergang, en dan met name zijn twee verbanningen, hebben bijgedragen aan de mythevorming.
En laten we vooral zijn bruisende liefdesleven niet vergeten. Het zijn stuk voor stuk onderwerpen die door hun dramatiek bijna als vanzelf tot reflecties van auteurs leiden, voor- en tegenstanders."
Waarom heeft u specifiek de veldtocht van 1798 - 1801 in Egypte gekozen?
"De veldtocht is voor de Fransen niet bepaald glorieus verlopen, maar heeft politiek en cultureel gezien heel veel teweeg gebracht. Die tegenstelling boeit me zeer. Je kunt daarom ook niet alleen maar van een fiasco spreken.
Het laat een jonge Napoleon zien die zich liet meeslepen door te hoog gegrepen doelen. Hij is daar gedeserteerd, maar heeft toch ook zijn werklust, veerkracht en zijn gevoel voor propaganda getoond."
In Frankrijk werd hij als overwinnaar beschouwd?
"Door de Britse blokkade deden brieven er maanden over. En Napoleon zorgde er wel voor dat negatieve berichten het thuisfront niet bereikten. Ze wisten daar alleen van de overwinning in de Slag bij de Piramiden en de zeeslag op de Nijl in de baai van Aboukir. Los van het echec van Napoleon heeft hij met deze veldtocht de stoot gegeven voor ingrijpende politieke veranderingen op Malta en in Egypte, beide tot dat moment feodaal geregeerd."
Waren er ook wetenschappers en schilders aan boord?
"Napoleon nam een uitgebreide wetenschappelijke staf mee, die alles op cultureel gebied vastlegde. Je zou kunnen zeggen dat deze veldtocht de Egyptomanie heeft veroorzaakt die een paar jaar later Europa in bezit nam. In 1799 werd vlak voor de slag bij Aboukir de Steen van Rosette gevonden, waarmee later de hiërogliefen konden worden ontcijferd.
Na het verlies van Napoleon bij Waterloo in 1815 moesten alle Egyptische kunstschatten weer worden teruggegeven aan de ‘rechtmatige eigenaren’, maar hoe vind je die? Veel is daardoor in Londen terechtgekomen."
Hoe werd deze veldtocht gefinancierd?
"Napoleon heeft zelf voor het ‘startkapitaal’ gezorgd door de schatkisten van de Nederlanden, Duitsland en Italië te plunderen. Tijdens de veldtocht werden de belastingen regelmatig verhoogd.
In Egypte zelf werden er zelfs voorschotten genomen op toekomstige oogsten. De soldij liet vaak lang op zich wachten. Maar er werd toch niet al teveel gemord omdat Napoleon veel belang hechtte aan goede voedselrantsoenen voor zijn soldaten."
Wat was er gebeurd als Napoleon in de laatste paar veldslagen succesvol was geweest?
"Als hij Akko had ingenomen, dan lag via Damascus de route naar India open. De verovering van het verre oosten was zijn eigenlijke ambitie. Maar dat zou grote logistieke problemen met zich mee hebben gebracht. De aanvoerlijnen zouden te lang zijn en zijn leger was waarschijnlijk te uitgeput om lange marsen door de woestijnen te kunnen maken."
Nog interessante randfiguren ontdekt tijdens de research voor dit boek?
"Van een sjeik kreeg Napoleon een schandknaap cadeau: Roustam Raza. Deze indrukwekkende Mameluk, compleet met tulband en kromzwaard, werd Napoleons persoonlijke bediende. En natuurlijk ook Pauline Fourès, de Cleopatra van Napoleon. Over deze personen zou je zo weer een boek kunnen schrijven."
© NU.nl/Guus Bauer
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
'Berlijn immuun voor claims misdaden Hitler'
DEN HAAG - De Duitse staat kan niet voor een buitenlandse rechter worden gedaagd voor compensatie voor misdaden van het Hitlerbewind. Dit heeft het Internationaal Gerechtshof (ICJ) vrijdag gezegd in zijn uitspraak over een klacht die Duitsland in 2008 indiende tegen Italië.
De Italiaanse Hoge Raad had in 2004 gezegd dat Italiaanse rechters bevoegd zijn inzake schadeclaims van Italianen die tijdens de Tweede Wereldoorlog als dwangarbeiders naar Duitsland werden gedeporteerd. Berlijn zag daarin een schending van het eeuwenoude beginsel van de immuniteit van soevereine staten. De hoogste VN-rechters in Den Haag sloten zich daar vrijdag bij aan.
Volgens het ICJ heeft de immuniteit van staten een „belangrijke plaats in het internationaal recht en in de internationale betrekkingen”. Het gaat om een van de „fundamentele beginselen van de internationale rechtsorde”. Eventuele schadeclaims worden na een oorlog afgehandeld in onderhandelingen tussen regeringen. Er is geen basis in het volkenrecht voor individuele schadeclaims.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)innenland,buitenland
DEN HAAG - De Duitse staat kan niet voor een buitenlandse rechter worden gedaagd voor compensatie voor misdaden van het Hitlerbewind. Dit heeft het Internationaal Gerechtshof (ICJ) vrijdag gezegd in zijn uitspraak over een klacht die Duitsland in 2008 indiende tegen Italië.
De Italiaanse Hoge Raad had in 2004 gezegd dat Italiaanse rechters bevoegd zijn inzake schadeclaims van Italianen die tijdens de Tweede Wereldoorlog als dwangarbeiders naar Duitsland werden gedeporteerd. Berlijn zag daarin een schending van het eeuwenoude beginsel van de immuniteit van soevereine staten. De hoogste VN-rechters in Den Haag sloten zich daar vrijdag bij aan.
Volgens het ICJ heeft de immuniteit van staten een „belangrijke plaats in het internationaal recht en in de internationale betrekkingen”. Het gaat om een van de „fundamentele beginselen van de internationale rechtsorde”. Eventuele schadeclaims worden na een oorlog afgehandeld in onderhandelingen tussen regeringen. Er is geen basis in het volkenrecht voor individuele schadeclaims.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)innenland,buitenland
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Beken in Oosterbeek boordevol oorlogsresten
OOSTERBEEK - Tientallen granaten, antitankmunitie, uitrustingsstukken als de helm van een Duitse Wehrmachtsoldaat en een deel van de rupsketting van een Brencarrier zijn boven water gekomen bij bodemonderzoek in de vijf Oosterbeekse beken en vijvers. De onderzoekers troffen ook moderne kluizen en geldkistjes in de beekvijvers aan.
Waterschap Vallei en Eem moet de bodems van de beken en vijvers uitbaggeren. Omdat Oosterbeek in september 1944 het hart van de Slag om Arnhem was, verwachtten archeologen al dat er veel oorlogsresten in het water zouden liggen. Alle munitie is tot ontploffing gebracht door de Explosieven Opruimingsdienst Defensie (EOD).
In Oosterbeek trokken de geallieerden zich in 1944 terug toen zij de Slag om Arnhem aan het verliezen waren. In april 1945 is in het gebied nogmaals hevig gevochten. In de beken zijn tal van geweren van geallieerde en Duitse makelij gevonden. Ook etensblikjes, een kaartentas, gasmaskers en een parachutistenhelm kwamen boven water. Archeologen van de Universiteit van Amsterdam onderzoeken alle vondsten samen met het Oosterbeekse Airbornemuseum om de geschiedschrijving aan te vullen.
De onderzoekers vonden ook veel moderne, vermoedelijk van diefstal afkomstige spullen. In één van de opgetakelde kluizen zaten filmrollen, die nog ontwikkeld konden worden. De eigenaar wordt gezocht. Het waterschap rondt de baggerwerkzaamheden in de beken eind deze maand af.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)_.html?sn=binnenland
OOSTERBEEK - Tientallen granaten, antitankmunitie, uitrustingsstukken als de helm van een Duitse Wehrmachtsoldaat en een deel van de rupsketting van een Brencarrier zijn boven water gekomen bij bodemonderzoek in de vijf Oosterbeekse beken en vijvers. De onderzoekers troffen ook moderne kluizen en geldkistjes in de beekvijvers aan.
Waterschap Vallei en Eem moet de bodems van de beken en vijvers uitbaggeren. Omdat Oosterbeek in september 1944 het hart van de Slag om Arnhem was, verwachtten archeologen al dat er veel oorlogsresten in het water zouden liggen. Alle munitie is tot ontploffing gebracht door de Explosieven Opruimingsdienst Defensie (EOD).
In Oosterbeek trokken de geallieerden zich in 1944 terug toen zij de Slag om Arnhem aan het verliezen waren. In april 1945 is in het gebied nogmaals hevig gevochten. In de beken zijn tal van geweren van geallieerde en Duitse makelij gevonden. Ook etensblikjes, een kaartentas, gasmaskers en een parachutistenhelm kwamen boven water. Archeologen van de Universiteit van Amsterdam onderzoeken alle vondsten samen met het Oosterbeekse Airbornemuseum om de geschiedschrijving aan te vullen.
De onderzoekers vonden ook veel moderne, vermoedelijk van diefstal afkomstige spullen. In één van de opgetakelde kluizen zaten filmrollen, die nog ontwikkeld konden worden. De eigenaar wordt gezocht. Het waterschap rondt de baggerwerkzaamheden in de beken eind deze maand af.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)_.html?sn=binnenland
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Archief Franse spoorwegen naar holocaustmusea
PARIJS - Drie Holocaustmusea hebben alsnog de beschikking gekregen over de archieven van de Franse spoorwegen die de Tweede Wereldoorlog beslaan. In de periode 1939-1945 werden tienduizenden Joden per trein vanuit Frankrijk gedeporteerd naar vernietigingskampen van Nazi-Duitsland.
De gedigitaliseerde documenten zijn in de afgelopen twee maanden overgebracht naar het Shoah Memorial in Parijs, het Yad Vashem in Jeruzalem en het Holocaust Museum in Washington. De Franse spoorwegen verzetten zich decennialang tegen openheid over de collaboratie met de nazi's, maar in die houding kwam in het afgelopen jaar verandering.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)_.html?sn=buitenland
PARIJS - Drie Holocaustmusea hebben alsnog de beschikking gekregen over de archieven van de Franse spoorwegen die de Tweede Wereldoorlog beslaan. In de periode 1939-1945 werden tienduizenden Joden per trein vanuit Frankrijk gedeporteerd naar vernietigingskampen van Nazi-Duitsland.
De gedigitaliseerde documenten zijn in de afgelopen twee maanden overgebracht naar het Shoah Memorial in Parijs, het Yad Vashem in Jeruzalem en het Holocaust Museum in Washington. De Franse spoorwegen verzetten zich decennialang tegen openheid over de collaboratie met de nazi's, maar in die houding kwam in het afgelopen jaar verandering.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)_.html?sn=buitenland
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Kinderen krijgen eigen plek in Verzetsmuseum
AMSTERDAM - Kinderen krijgen vanaf volgend jaar hun eigen plek in het Verzetsmuseum in Amsterdam. De culturele instelling heeft een aangrenzend pand gekocht, waar in april 2013 het eerste Nederlandse kindermuseum over de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog komt. Dat maakte directeur Liesbeth van der Horst woensdag bekend bij het begin van de bouw.
Het museum wil groeien van de huidige ruim 60.000 naar 72.000 bezoekers per jaar. Door de uitbreiding kunnen er meer schoolgroepen terecht. Het aantal leerlingen dat het museum bezoekt, neemt naar verwachting toe van 16.000 naar 22.000.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)innenland,buitenland
AMSTERDAM - Kinderen krijgen vanaf volgend jaar hun eigen plek in het Verzetsmuseum in Amsterdam. De culturele instelling heeft een aangrenzend pand gekocht, waar in april 2013 het eerste Nederlandse kindermuseum over de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog komt. Dat maakte directeur Liesbeth van der Horst woensdag bekend bij het begin van de bouw.
Het museum wil groeien van de huidige ruim 60.000 naar 72.000 bezoekers per jaar. Door de uitbreiding kunnen er meer schoolgroepen terecht. Het aantal leerlingen dat het museum bezoekt, neemt naar verwachting toe van 16.000 naar 22.000.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)innenland,buitenland
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
08-02-2012
Laatste veteraan van Eerste Wereldoorlog overleden
© ap
De laatste veteraan van de Eerste Wereldoorlog is overleden. Het gaat om de Britse Florence Green. Green overleed zaterdag op 110-jarige leeftijd in haar woning in Engeland. Dat melden Britse media.
Florence Green vervoegde in 1918 de Royal Air Force (RAF). Ze was 17 jaar toen ze in dienst trad als serveuse in de mess van een militaire basis in Norfolk, twee maanden voor de wapenstilstand. Hoewel ze nooit naar het front is gestuurd, erkennen de autoriteiten wel dat ze gediend heeft tijdens de oorlog.
De vrouw overleed in haar slaap in een rusthuis in het oosten van Engeland. "Ze heeft een bijzonder leven geleid", verklaart haar dochter June Evetts aan de Eastern Daily Press. "Ze heeft heel wat veranderingen meegemaakt in haar tijd en ze ging er niet prat op de laatste veteraan te zijn. Toch was ze erg trots over wat ze heeft gedaan en wij zijn ook allemaal trots op haar", klinkt het.
Claude Choules, de laatst gekende nog levende soldaat van de Grote Oorlog, stierf in mei 2011 in Australië. Ook hij werd 110 jaar. (afp/adv)
(HLN)
Laatste veteraan van Eerste Wereldoorlog overleden
© ap
De laatste veteraan van de Eerste Wereldoorlog is overleden. Het gaat om de Britse Florence Green. Green overleed zaterdag op 110-jarige leeftijd in haar woning in Engeland. Dat melden Britse media.
Florence Green vervoegde in 1918 de Royal Air Force (RAF). Ze was 17 jaar toen ze in dienst trad als serveuse in de mess van een militaire basis in Norfolk, twee maanden voor de wapenstilstand. Hoewel ze nooit naar het front is gestuurd, erkennen de autoriteiten wel dat ze gediend heeft tijdens de oorlog.
De vrouw overleed in haar slaap in een rusthuis in het oosten van Engeland. "Ze heeft een bijzonder leven geleid", verklaart haar dochter June Evetts aan de Eastern Daily Press. "Ze heeft heel wat veranderingen meegemaakt in haar tijd en ze ging er niet prat op de laatste veteraan te zijn. Toch was ze erg trots over wat ze heeft gedaan en wij zijn ook allemaal trots op haar", klinkt het.
Claude Choules, de laatst gekende nog levende soldaat van de Grote Oorlog, stierf in mei 2011 in Australië. Ook hij werd 110 jaar. (afp/adv)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
The 'Pompeii' of the Western Front: Archaeologists find the bodies of 21 tragic World War One German soldiers in perfectly preserved trenches where they were buried alive by an Allied shell
The bodies of 21 German soldiers entombed in a perfectly preserved World War One shelter have been discovered 94 years after they were killed.
The men were part of a larger group of 34 who were buried alive when a huge Allied shell exploded above the tunnel in 1918, causing it to cave in.
Thirteen bodies were recovered from the underground shelter, but the remaining men had to be left under a mountain of mud as it was too dangerous to retrieve them.
Nearly a century later, French archaeologists stumbled upon the mass grave on the former Western Front in eastern France during excavation work for a road building project.
Artikel met veel foto's van de opgraving: http://www.dailymail.co.u(...)r.html#ixzz1m09MTpNo
The bodies of 21 German soldiers entombed in a perfectly preserved World War One shelter have been discovered 94 years after they were killed.
The men were part of a larger group of 34 who were buried alive when a huge Allied shell exploded above the tunnel in 1918, causing it to cave in.
Thirteen bodies were recovered from the underground shelter, but the remaining men had to be left under a mountain of mud as it was too dangerous to retrieve them.
Nearly a century later, French archaeologists stumbled upon the mass grave on the former Western Front in eastern France during excavation work for a road building project.
Artikel met veel foto's van de opgraving: http://www.dailymail.co.u(...)r.html#ixzz1m09MTpNo
Zie ook: http://forumeerstewereldo(...)2&highlight=carspachquote:Op vrijdag 10 februari 2012 18:34 schreef Nibb-it het volgende:
The 'Pompeii' of the Western Front: Archaeologists find the bodies of 21 tragic World War One German soldiers in perfectly preserved trenches where they were buried alive by an Allied shell
The bodies of 21 German soldiers entombed in a perfectly preserved World War One shelter have been discovered 94 years after they were killed.
The men were part of a larger group of 34 who were buried alive when a huge Allied shell exploded above the tunnel in 1918, causing it to cave in.
Thirteen bodies were recovered from the underground shelter, but the remaining men had to be left under a mountain of mud as it was too dangerous to retrieve them.
Nearly a century later, French archaeologists stumbled upon the mass grave on the former Western Front in eastern France during excavation work for a road building project.
Artikel met veel foto's van de opgraving: http://www.dailymail.co.u(...)r.html#ixzz1m09MTpNo
10-02-2012
Gentse wiskundige ontdekt rekenfout Leonardo Da Vinci
De Gentse wiskundige Dirk Huylebrouck heeft een rekenfout ontdekt in een manuscript uit 1490 van Leonardo Da Vinci. De fout wordt onthuld in Eos Weekblad op iPad.
Leonardo Da Vinci zou aan dyslexie geleden hebben.
De schilder, beeldhouwer, architect, ingenieur en natuurkundige maakte een verdubbelingsfout in het manuscript Codex Madrid I, een verzameling vellen uit 1490. In een tabel met verdubbelingen van 2 gaat Da Vinci in de fout bij het getal 4.096: hij verdubbelt tot 8.092 in plaats van 8.192. Daarna verdubbelt hij (correct) verder met dat verkeerde getal.
"Het gaat om een ondubbelzinnig rekenfoutje, dat overigens niet in de schoenen van slordige kopiisten geschoven kan worden, want de misser staat in het (gespiegelde) handschrift van Da Vinci zelf", aldus Huylebrouck.
De wiskundige ontdekte de fout bij het lezen van een publicatie van Hongaarse auteurs. Die ontdekten hoe het genie op dezelfde pagina in de mist ging bij het achtereenvolgend vermenigvuldigen met drie.
Eerder kwamen al andere euvels van de grootmeester aan de oppervlakte. In Eos beschreef de Nederlandse wiskundige Rinus Roelofs een fout in een afbeelding van een 'romboëdrische kuboctaëder', een veelvlak waarbij een gelijkzijdige driehoek steeds door vierkanten wordt omringd. Er kwam ook al kritiek op Da Vinci's 'helikopter' en sommige machineontwerpen.
In 1998 beweerden 'psychohistorici' dat Leonardo Da Vinci aan dyslexie leed. Dat deden ze op basis van kleine rekenfoutjes, waarbij de nieuwe ontdekking het lijstje verder aanvult. (belga/sps)
(HLN)
Gentse wiskundige ontdekt rekenfout Leonardo Da Vinci
De Gentse wiskundige Dirk Huylebrouck heeft een rekenfout ontdekt in een manuscript uit 1490 van Leonardo Da Vinci. De fout wordt onthuld in Eos Weekblad op iPad.
Leonardo Da Vinci zou aan dyslexie geleden hebben.
De schilder, beeldhouwer, architect, ingenieur en natuurkundige maakte een verdubbelingsfout in het manuscript Codex Madrid I, een verzameling vellen uit 1490. In een tabel met verdubbelingen van 2 gaat Da Vinci in de fout bij het getal 4.096: hij verdubbelt tot 8.092 in plaats van 8.192. Daarna verdubbelt hij (correct) verder met dat verkeerde getal.
"Het gaat om een ondubbelzinnig rekenfoutje, dat overigens niet in de schoenen van slordige kopiisten geschoven kan worden, want de misser staat in het (gespiegelde) handschrift van Da Vinci zelf", aldus Huylebrouck.
De wiskundige ontdekte de fout bij het lezen van een publicatie van Hongaarse auteurs. Die ontdekten hoe het genie op dezelfde pagina in de mist ging bij het achtereenvolgend vermenigvuldigen met drie.
Eerder kwamen al andere euvels van de grootmeester aan de oppervlakte. In Eos beschreef de Nederlandse wiskundige Rinus Roelofs een fout in een afbeelding van een 'romboëdrische kuboctaëder', een veelvlak waarbij een gelijkzijdige driehoek steeds door vierkanten wordt omringd. Er kwam ook al kritiek op Da Vinci's 'helikopter' en sommige machineontwerpen.
In 1998 beweerden 'psychohistorici' dat Leonardo Da Vinci aan dyslexie leed. Dat deden ze op basis van kleine rekenfoutjes, waarbij de nieuwe ontdekking het lijstje verder aanvult. (belga/sps)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
10-02-2012
Zware storm legt antieke stad bloot in Bulgarije
Een zware storm aan de Bulgaarse kust heeft een Romeinse nederzetting blootgelegd. De golven hadden het zand op het strand weggeslagen. Voorbijgangers vonden zo de resten van antieke zuilen en muren. Dat heeft de krant Trud gemeld.
De nederzetting beschikte zelfs over kanalen. Op de locatie vonden archeologen ook aardewerk, dierlijke botten en een kist.
Het stadje is laat-Romeins, concludeerde het historisch museum van Sofia. Wetenschappers hadden tot dusver geen idee over een voormalige nederzetting in deze buurt. (adha)
(HLN)
Zware storm legt antieke stad bloot in Bulgarije
Een zware storm aan de Bulgaarse kust heeft een Romeinse nederzetting blootgelegd. De golven hadden het zand op het strand weggeslagen. Voorbijgangers vonden zo de resten van antieke zuilen en muren. Dat heeft de krant Trud gemeld.
De nederzetting beschikte zelfs over kanalen. Op de locatie vonden archeologen ook aardewerk, dierlijke botten en een kist.
Het stadje is laat-Romeins, concludeerde het historisch museum van Sofia. Wetenschappers hadden tot dusver geen idee over een voormalige nederzetting in deze buurt. (adha)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.deredactie.be/(...)120203_AG_China_Puyiquote:China een eeuw zonder "Zoon des Hemels"
zo 12/02/2012 - 09:37
Honderd jaar geleden gaf de laatste Chinese keizer "Xuantong" Puyi de drakentroon op. Er kwam een eind aan de Q'ing-dynastie die sinds 1644 geregeerd had en aan duizenden jaren van keizerrijk. Of is er toch niet zo heel veel nieuws onder de zon?
14-02-2012
Azteekse gedenkstenen ontdekt in Mexico-Stad
Archeologen hebben in Mexico-Stad 23 gedenkstenen gevonden die ongeveer 550 jaar oud zijn.
Foto: Thinkstock
Archeoloog Raúl Barrera zei maandag dat de stenen van grote wetenschappelijke waarde zijn, omdat ze meer inzicht kunnen geven in de cultuur van de Azteken, die tot de komst van de Spanjaarden over grote delen van Mexico heersten.
Volgens Barrera is het de eerste keer dat archeologische gedenkstenen zijn gevonden op het complex van de Templo Mayor (1440-1469). Dat was de belangrijkste tempel van de Azteekse hoofdstad Tenochtitlán, waarop het huidige Mexico-Stad is gebouwd.
Op de stenen zijn onder meer krijgers, slangen en gevangenen te zien. De beelden verwijzen mogelijk naar mythen rond Huitzilopochtli, de oorlogsgod van de Azteken.
De Templo Mayor is tijdens de verovering van Mexico door de Spanjaard Hernán Cortés in het begin van de 16e eeuw grotendeels verwoest. De ruïnes zijn echter nog steeds te bezichtigen.
© ANP
(nu.nl)
Azteekse gedenkstenen ontdekt in Mexico-Stad
Archeologen hebben in Mexico-Stad 23 gedenkstenen gevonden die ongeveer 550 jaar oud zijn.
Foto: Thinkstock
Archeoloog Raúl Barrera zei maandag dat de stenen van grote wetenschappelijke waarde zijn, omdat ze meer inzicht kunnen geven in de cultuur van de Azteken, die tot de komst van de Spanjaarden over grote delen van Mexico heersten.
Volgens Barrera is het de eerste keer dat archeologische gedenkstenen zijn gevonden op het complex van de Templo Mayor (1440-1469). Dat was de belangrijkste tempel van de Azteekse hoofdstad Tenochtitlán, waarop het huidige Mexico-Stad is gebouwd.
Op de stenen zijn onder meer krijgers, slangen en gevangenen te zien. De beelden verwijzen mogelijk naar mythen rond Huitzilopochtli, de oorlogsgod van de Azteken.
De Templo Mayor is tijdens de verovering van Mexico door de Spanjaard Hernán Cortés in het begin van de 16e eeuw grotendeels verwoest. De ruïnes zijn echter nog steeds te bezichtigen.
© ANP
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Afdeling 19 van "HistoClips". De Holocaust: http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1240081
Verder ook afleveringen over o.a. de crisis in de jaren '30 en de slavernij.
Verder ook afleveringen over o.a. de crisis in de jaren '30 en de slavernij.
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
How Germany lost the WWI arms race
By Saul David
Presenter, Bullets, Boots and Bandages
A new, mostly female workforce populated the factories of UK and France to solve a shell crisis that had threatened to defeat the Allies in World War I.
History tells us that a general can move and feed an army as efficiently as he likes but the real litmus test is the battlefield.
All the energy he expends getting his men to the front line fit and healthy counts for nothing if they don't have the right equipment.
What they need, above all, is sufficient ammunition - yet there were moments during the war when a shortage of artillery shells meant the guns almost fell silent.
Given the unprecedented scale of the conflict, it was bound to take time for each side's peacetime armaments industry to adjust.
Each of the major combatants, moreover, had its own limits to production.
Germany lacked the necessary raw materials to make cordite (the vital propellant for bullets and shells) and explosives.
Austria-Hungary was hampered by a lack of rail transport and rail infrastructure.
Britain had a manpower shortage and a paucity of acetone, the key component for making cordite.
And France, in the early years, had to make up for the loss of much of her industrial heartland to the advancing Germans.
None of these factors was particularly pressing while the war was still one of movement. But as soon as it settled down in late 1914 to stalemate, with the trench line stretching 475 miles (765jm) from Nieuport in Belgium to the Swiss border, artillery shells were needed in ever greater quantities to force a breakthrough.
n March 1915, at the Battle of Neuve Chapelle, the British fired more shells in a single 35-minute bombardment than they had during the whole Boer War. Britain had enough guns but it was fast running out of anything to fire, and those shells that were available often failed to explode or burst prematurely in the gun barrel.
By May 1915, so serious was the "shell crisis" that most British guns had been reduced to firing just four shells a day and it seemed as if the war was going to be lost, not in the trenches of Flanders but the factories of Britain.
The scandal saw the downfall of Asquith's Liberal government and its replacement with a coalition, although Asquith stayed on as prime minister.
Lloyd George became the head of a new Ministry of Munitions, tasked with increasing the supply of artillery shells to the British Expeditionary Force.
The new ministry set about building munitions factories across the country, and transforming the civilian economy to one completely geared towards war.
It also, crucially, tasked the Manchester-based chemist Chaim Weizmann with producing large quantities of acetone from readily available raw materials. It had previously been made chiefly from the dry distillation of wood; hence most of Britain's acetone was imported from timber-growing countries like the United States.
n May 1915, after Weizmann had demonstrated to the Admiralty that he could use an anaerobic fermentation process to convert 100 tons of grain to 12 tons of acetone, the government commandeered brewing and distillery equipment, and built factories to utilise the new process at Holton Heath in Dorset and King's Lynn in Norfolk.
Together, they produced more than 90,000 gallons of acetone a year, enough to feed the war's seemingly insatiable demand for cordite. As a result, shell production rose from 500,000 in the first five months of the war to 16.4 million in 1915.
By 1917, thanks to the new munitions factories and the women that worked in them, the British Empire was supplying more than 50 million shells a year. By the end of the war, the British Army alone had fired 170 million shells.
France's transformation of its armaments production was even more successful. By importing coal from Britain and steel from the United States, releasing 350,000 soldiers to the war industries, and bolstering them with more than 470,000 women, it was able to increase its daily output of 75mm shells from 4,000 in October 1914 to 151,000 in June 1916, and that of 155mm shells from 235 to 17,000. In 1917 it produced more shells and artillery pieces per day than Britain.
Germany had started with an industrial advantage over both Britain and France - chiefly because it led the way in steel production, and in many branches of chemicals and engineering - and its output of shells in 1914 was 1.36 million shells.
But shortages of vital raw materials - particularly cotton, camphor, pyrites and saltpetre - meant it could not expand its production at the same rate, and only 8.9 million shells were made in 1915.
The following year saw a huge improvement, thanks to efforts of the KRA, the wartime raw materials department, which commandeered stockpiles, allocated distribution and, most importantly, oversaw the chemical industry's production of synthetic substitutes.
In 1916, as a result, the production of German shells increased almost fourfold to 36 million. But in the long term, the Central Powers - Germany, Austria-Hungary and Turkey - could not hope to compete with the Allies' financial and industrial muscle.
The former's total war expenditure of $61.5bn was less than half the latter's $147bn.
n the summer of 1916, Germany instituted the poorly thought-out and ineptly administered Hindenburg Programme - named after the army commander Field-Marshal Paul von Hindenburg - in an attempt to boost its production of weapons.
Instead it drained the army of a million men, brought on a major transport crisis and intensified the shortage of coal.
In early 1917, Germany tried to protect its depleted and under-equipped forces on the Western Front by withdrawing to the fortified Hindenburg Line, and by launching unrestricted submarine warfare.
The latter caused the US to enter the war, thus tipping the munitions balance even further in the Allies' favour. It was, ultimately, a war of attrition that the under-resourced Central Powers could not hope to win.
Ever since World War I, superior force is no longer measured in terms of men or horses, but in the means to wreak destruction.
n World War II, the Allies dropped 3.4 million tons of bombs across Europe and Asia. In Vietnam, an incredible seven million tons were dropped on Indo-China.
The cost has also increased. In the second Gulf War, the US launched its wave of shock and awe against Iraq by firing 800 Tomahawk Cruise missiles over a period of just 48 hours.
Each one cost $0.5m. Today, a single Eurofighter Typhoon costs around £50m and the proposed Joint Strike Fighter is likely to come in at more than £100m each.
For entire campaigns, the scale of spending is staggering.
It is estimated that the war in Afghanistan has already cost the British taxpayer £18bn. And yet for all the sophistication of its military equipment, Nato's victory over an opponent armed with little more than Kalashnikovs and homemade bombs is far from certain.
Having the best weapons is usually decisive, but not always.
Saul David is Professor of War Studies at the University of Buckingham
His series Bullets, Boots and Bandages: How to Really Win at War is broadcast on BBC Four at 21:00 GMT on Thursdays 2, 9 and 16 February 2012.
Bron: http://www.bbc.co.uk/news/magazine-17011607
By Saul David
Presenter, Bullets, Boots and Bandages
A new, mostly female workforce populated the factories of UK and France to solve a shell crisis that had threatened to defeat the Allies in World War I.
History tells us that a general can move and feed an army as efficiently as he likes but the real litmus test is the battlefield.
All the energy he expends getting his men to the front line fit and healthy counts for nothing if they don't have the right equipment.
What they need, above all, is sufficient ammunition - yet there were moments during the war when a shortage of artillery shells meant the guns almost fell silent.
Given the unprecedented scale of the conflict, it was bound to take time for each side's peacetime armaments industry to adjust.
Each of the major combatants, moreover, had its own limits to production.
Germany lacked the necessary raw materials to make cordite (the vital propellant for bullets and shells) and explosives.
Austria-Hungary was hampered by a lack of rail transport and rail infrastructure.
Britain had a manpower shortage and a paucity of acetone, the key component for making cordite.
And France, in the early years, had to make up for the loss of much of her industrial heartland to the advancing Germans.
None of these factors was particularly pressing while the war was still one of movement. But as soon as it settled down in late 1914 to stalemate, with the trench line stretching 475 miles (765jm) from Nieuport in Belgium to the Swiss border, artillery shells were needed in ever greater quantities to force a breakthrough.
n March 1915, at the Battle of Neuve Chapelle, the British fired more shells in a single 35-minute bombardment than they had during the whole Boer War. Britain had enough guns but it was fast running out of anything to fire, and those shells that were available often failed to explode or burst prematurely in the gun barrel.
By May 1915, so serious was the "shell crisis" that most British guns had been reduced to firing just four shells a day and it seemed as if the war was going to be lost, not in the trenches of Flanders but the factories of Britain.
The scandal saw the downfall of Asquith's Liberal government and its replacement with a coalition, although Asquith stayed on as prime minister.
Lloyd George became the head of a new Ministry of Munitions, tasked with increasing the supply of artillery shells to the British Expeditionary Force.
The new ministry set about building munitions factories across the country, and transforming the civilian economy to one completely geared towards war.
It also, crucially, tasked the Manchester-based chemist Chaim Weizmann with producing large quantities of acetone from readily available raw materials. It had previously been made chiefly from the dry distillation of wood; hence most of Britain's acetone was imported from timber-growing countries like the United States.
n May 1915, after Weizmann had demonstrated to the Admiralty that he could use an anaerobic fermentation process to convert 100 tons of grain to 12 tons of acetone, the government commandeered brewing and distillery equipment, and built factories to utilise the new process at Holton Heath in Dorset and King's Lynn in Norfolk.
Together, they produced more than 90,000 gallons of acetone a year, enough to feed the war's seemingly insatiable demand for cordite. As a result, shell production rose from 500,000 in the first five months of the war to 16.4 million in 1915.
By 1917, thanks to the new munitions factories and the women that worked in them, the British Empire was supplying more than 50 million shells a year. By the end of the war, the British Army alone had fired 170 million shells.
France's transformation of its armaments production was even more successful. By importing coal from Britain and steel from the United States, releasing 350,000 soldiers to the war industries, and bolstering them with more than 470,000 women, it was able to increase its daily output of 75mm shells from 4,000 in October 1914 to 151,000 in June 1916, and that of 155mm shells from 235 to 17,000. In 1917 it produced more shells and artillery pieces per day than Britain.
Germany had started with an industrial advantage over both Britain and France - chiefly because it led the way in steel production, and in many branches of chemicals and engineering - and its output of shells in 1914 was 1.36 million shells.
But shortages of vital raw materials - particularly cotton, camphor, pyrites and saltpetre - meant it could not expand its production at the same rate, and only 8.9 million shells were made in 1915.
The following year saw a huge improvement, thanks to efforts of the KRA, the wartime raw materials department, which commandeered stockpiles, allocated distribution and, most importantly, oversaw the chemical industry's production of synthetic substitutes.
In 1916, as a result, the production of German shells increased almost fourfold to 36 million. But in the long term, the Central Powers - Germany, Austria-Hungary and Turkey - could not hope to compete with the Allies' financial and industrial muscle.
The former's total war expenditure of $61.5bn was less than half the latter's $147bn.
n the summer of 1916, Germany instituted the poorly thought-out and ineptly administered Hindenburg Programme - named after the army commander Field-Marshal Paul von Hindenburg - in an attempt to boost its production of weapons.
Instead it drained the army of a million men, brought on a major transport crisis and intensified the shortage of coal.
In early 1917, Germany tried to protect its depleted and under-equipped forces on the Western Front by withdrawing to the fortified Hindenburg Line, and by launching unrestricted submarine warfare.
The latter caused the US to enter the war, thus tipping the munitions balance even further in the Allies' favour. It was, ultimately, a war of attrition that the under-resourced Central Powers could not hope to win.
Ever since World War I, superior force is no longer measured in terms of men or horses, but in the means to wreak destruction.
n World War II, the Allies dropped 3.4 million tons of bombs across Europe and Asia. In Vietnam, an incredible seven million tons were dropped on Indo-China.
The cost has also increased. In the second Gulf War, the US launched its wave of shock and awe against Iraq by firing 800 Tomahawk Cruise missiles over a period of just 48 hours.
Each one cost $0.5m. Today, a single Eurofighter Typhoon costs around £50m and the proposed Joint Strike Fighter is likely to come in at more than £100m each.
For entire campaigns, the scale of spending is staggering.
It is estimated that the war in Afghanistan has already cost the British taxpayer £18bn. And yet for all the sophistication of its military equipment, Nato's victory over an opponent armed with little more than Kalashnikovs and homemade bombs is far from certain.
Having the best weapons is usually decisive, but not always.
Saul David is Professor of War Studies at the University of Buckingham
His series Bullets, Boots and Bandages: How to Really Win at War is broadcast on BBC Four at 21:00 GMT on Thursdays 2, 9 and 16 February 2012.
Bron: http://www.bbc.co.uk/news/magazine-17011607
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
How did we forget about mutually assured destruction?
By Tom de Castella
BBC News Magazine
Fifty years ago this week the idea of mutually assured nuclear destruction was outlined in a major speech. But how did this frightening concept of the Cold War fade from people's psyches?
Today the notion of all-out nuclear war is rarely discussed. There are concerns about Iran and North Korea's nuclear programmes and fears that terrorists might get hold of a nuclear bomb.
But the fear of a war in which the aim is to wipe out the entire population of an enemy has startlingly diminished.
In 1962, the concept of mutually assured destruction started to play a major part in the defence policy of the US. President Kennedy's Secretary of Defense, Robert McNamara, set out in a speech to the American Bar Foundation a theory of flexible nuclear response.
In essence it meant stockpiling a huge nuclear arsenal. In the event of a Soviet attack the US would have enough nuclear firepower to survive a first wave of nuclear strikes and strike back. The response would be so massive that the enemy would suffer "assured destruction".
Thus the true philosophy of nuclear deterrence was established. If the other side knew that initiating a nuclear strike would also inevitably lead to their own destruction, they would be irrational to press the button.
Arms race between Soviet Union/Russia and the US since 1962
*The US line only includes warheads in the Department of Defense stockpile, which was declassified in May 2010. Several thousand additional retired but intact warheads are awaiting dismantling, probably 3,500-4,500 as of August 2010.
n the past, wars had been fought by defeating your opponent on the battlefield by superior use of force. But MAD was a radical departure that trumped the conventional view of war.
The age of MAD heralded a new fear, with citizens knowing that they could be annihilated within a matter of minutes at the touch of a button several thousands of miles away.
"The central thing was the public had no control," says Dr Christopher Laucht, a lecturer in British history at Leeds University. "You were at the mercy of political decision makers. Apart from the fear that one side would do something stupid, there was also the fear of technology and the question of 'what if an accident happened'."
Eight months after McNamara's speech the notion of MAD was almost put to the test by the Cuban Missile Crisis. In the end both superpowers gave ground and the problem was averted but mankind had never come so close to doomsday.
Following a period of Cold War detente in the 1970s, tension rose again in the 1980s. By this point the Soviet Union had many more warheads, and it was commonly said that there were enough nuclear arms on Earth to wipe the planet out several times.
The fear of impending attack became a part of everyday conversation. Children speculated in the playground about the first signs of a nuclear attack - hair and fingernails falling out - and whether one could survive a nuclear winter.
In 1983 there were a number of Russian false alarms. The Soviet Union's early warning system mistakenly picked up a US missile coming into USSR airspace. In the same year, Nato's military planning operation Able Archer led some Russian commanders to conclude that a Nato nuclear launch was imminent.
A string of films and TV series in the 1980s - from WarGames, Threads, and When the Wind Blows - reflected these fears.
Sometimes the black humour emanated from unlikely places. In 1984 President Ronald Reagan famously said in a radio soundcheck: "My fellow Americans, I'm pleased to tell you today that I've signed legislation that will outlaw Russia forever. We begin bombing in five minutes."
The authorities tried to offer reassurance. In the UK a famous public information campaign Protect and Survive gave people advice on how to build a nuclear shelter. It was later satirised by When the Wind Blows, which portrayed an elderly couple building their shelter and perishing in the nuclear aftermath.
Two decades after the Cold War ended, there are still more than 17,000 nuclear warheads around the world, the majority still pointing back and forth between the US and Russia. But MAD as a public fear has disappeared.
"In the Cold War there was a small risk of utter nuclear catastrophe," says Paul Rogers, professor of peace studies at Bradford University.
Today the risk is not so much armageddon but a "slippery slope" of proliferation, he says. North Korea is thought to have around 10 warheads, Rogers notes, while Iran is thought to be close to a nuclear bomb.
Some have speculated Saudi Arabia could follow if Iran succeeds and it's been suggested that Israel already has more than 100 warheads.
The most serious stand-off today is not the US and Russia but the prospect of a nuclear exchange between India and Pakistan in which "tens of millions would die", Rogers suggests. And the danger in any of these regional disputes is that the US and Russia get sucked in and what began as a war between two neighbours goes global.
"The fear of nuclear war has diminished partly because the risk has receded significantly with the end of the Cold War," says Nick Bostrum, director of Oxford University's Future of Humanity Institute. "But another factor might be simple changes in risk fashion - it becoming more popular recently to worry about global warming, for example."
More immediate worries are terrorist attack, pandemic disease, and economic meltdown.
Robert Harris in his recent novel The Fear Index examined the modern anxiety that fuses the threat of powerful technology with unbridled financial markets.
The main character, who runs a hedge fund, remarks: "Fear is driving the world as never before... The rise in market volatility, in our opinion, is a function of digitalisation, which is exaggerating human mood swings by the unprecedented dissemination of information via the internet."
These are modern fears that John F Kennedy and Nikita Khrushchev, leading the superpowers at the height of the Cuban Missile Crisis, would struggle to comprehend.
But the end of the Cold War hasn't removed the nuclear warheads. Relations between Russia and the West have deteriorated in recent years. China, whose nuclear programme is little understood in the West, is doubling its military spending. India and Pakistan remains a potential flashpoint. So why don't people fear nuclear war as they used to?
For many analysts the world is now a less stable place than it was during the Cold War. And all the major geopolitical confrontations still revolve around nuclear weapons, says Dr Nick Ritchie, lecturer in international security at the University of York.
"At least several hundred American and Russian nuclear missiles remain on 'hard alert' capable of being launched within minutes. Even if that isn't necessarily the policy or intent, the systems and practices remain in place."
The ghost of MAD remains even if people would rather not think about it.
Bron: http://www.bbc.co.uk/news/magazine-17026538
By Tom de Castella
BBC News Magazine
Fifty years ago this week the idea of mutually assured nuclear destruction was outlined in a major speech. But how did this frightening concept of the Cold War fade from people's psyches?
Today the notion of all-out nuclear war is rarely discussed. There are concerns about Iran and North Korea's nuclear programmes and fears that terrorists might get hold of a nuclear bomb.
But the fear of a war in which the aim is to wipe out the entire population of an enemy has startlingly diminished.
In 1962, the concept of mutually assured destruction started to play a major part in the defence policy of the US. President Kennedy's Secretary of Defense, Robert McNamara, set out in a speech to the American Bar Foundation a theory of flexible nuclear response.
In essence it meant stockpiling a huge nuclear arsenal. In the event of a Soviet attack the US would have enough nuclear firepower to survive a first wave of nuclear strikes and strike back. The response would be so massive that the enemy would suffer "assured destruction".
Thus the true philosophy of nuclear deterrence was established. If the other side knew that initiating a nuclear strike would also inevitably lead to their own destruction, they would be irrational to press the button.
Arms race between Soviet Union/Russia and the US since 1962
*The US line only includes warheads in the Department of Defense stockpile, which was declassified in May 2010. Several thousand additional retired but intact warheads are awaiting dismantling, probably 3,500-4,500 as of August 2010.
n the past, wars had been fought by defeating your opponent on the battlefield by superior use of force. But MAD was a radical departure that trumped the conventional view of war.
The age of MAD heralded a new fear, with citizens knowing that they could be annihilated within a matter of minutes at the touch of a button several thousands of miles away.
"The central thing was the public had no control," says Dr Christopher Laucht, a lecturer in British history at Leeds University. "You were at the mercy of political decision makers. Apart from the fear that one side would do something stupid, there was also the fear of technology and the question of 'what if an accident happened'."
Eight months after McNamara's speech the notion of MAD was almost put to the test by the Cuban Missile Crisis. In the end both superpowers gave ground and the problem was averted but mankind had never come so close to doomsday.
Following a period of Cold War detente in the 1970s, tension rose again in the 1980s. By this point the Soviet Union had many more warheads, and it was commonly said that there were enough nuclear arms on Earth to wipe the planet out several times.
The fear of impending attack became a part of everyday conversation. Children speculated in the playground about the first signs of a nuclear attack - hair and fingernails falling out - and whether one could survive a nuclear winter.
In 1983 there were a number of Russian false alarms. The Soviet Union's early warning system mistakenly picked up a US missile coming into USSR airspace. In the same year, Nato's military planning operation Able Archer led some Russian commanders to conclude that a Nato nuclear launch was imminent.
A string of films and TV series in the 1980s - from WarGames, Threads, and When the Wind Blows - reflected these fears.
Sometimes the black humour emanated from unlikely places. In 1984 President Ronald Reagan famously said in a radio soundcheck: "My fellow Americans, I'm pleased to tell you today that I've signed legislation that will outlaw Russia forever. We begin bombing in five minutes."
The authorities tried to offer reassurance. In the UK a famous public information campaign Protect and Survive gave people advice on how to build a nuclear shelter. It was later satirised by When the Wind Blows, which portrayed an elderly couple building their shelter and perishing in the nuclear aftermath.
Two decades after the Cold War ended, there are still more than 17,000 nuclear warheads around the world, the majority still pointing back and forth between the US and Russia. But MAD as a public fear has disappeared.
"In the Cold War there was a small risk of utter nuclear catastrophe," says Paul Rogers, professor of peace studies at Bradford University.
Today the risk is not so much armageddon but a "slippery slope" of proliferation, he says. North Korea is thought to have around 10 warheads, Rogers notes, while Iran is thought to be close to a nuclear bomb.
Some have speculated Saudi Arabia could follow if Iran succeeds and it's been suggested that Israel already has more than 100 warheads.
The most serious stand-off today is not the US and Russia but the prospect of a nuclear exchange between India and Pakistan in which "tens of millions would die", Rogers suggests. And the danger in any of these regional disputes is that the US and Russia get sucked in and what began as a war between two neighbours goes global.
"The fear of nuclear war has diminished partly because the risk has receded significantly with the end of the Cold War," says Nick Bostrum, director of Oxford University's Future of Humanity Institute. "But another factor might be simple changes in risk fashion - it becoming more popular recently to worry about global warming, for example."
More immediate worries are terrorist attack, pandemic disease, and economic meltdown.
Robert Harris in his recent novel The Fear Index examined the modern anxiety that fuses the threat of powerful technology with unbridled financial markets.
The main character, who runs a hedge fund, remarks: "Fear is driving the world as never before... The rise in market volatility, in our opinion, is a function of digitalisation, which is exaggerating human mood swings by the unprecedented dissemination of information via the internet."
These are modern fears that John F Kennedy and Nikita Khrushchev, leading the superpowers at the height of the Cuban Missile Crisis, would struggle to comprehend.
But the end of the Cold War hasn't removed the nuclear warheads. Relations between Russia and the West have deteriorated in recent years. China, whose nuclear programme is little understood in the West, is doubling its military spending. India and Pakistan remains a potential flashpoint. So why don't people fear nuclear war as they used to?
For many analysts the world is now a less stable place than it was during the Cold War. And all the major geopolitical confrontations still revolve around nuclear weapons, says Dr Nick Ritchie, lecturer in international security at the University of York.
"At least several hundred American and Russian nuclear missiles remain on 'hard alert' capable of being launched within minutes. Even if that isn't necessarily the policy or intent, the systems and practices remain in place."
The ghost of MAD remains even if people would rather not think about it.
Bron: http://www.bbc.co.uk/news/magazine-17026538
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Hitler had een Franse zoon, de zoon leeft nog en heeft een boek geschreven.
http://www.telegraph.co.u(...)ith-French-teen.html
http://www.telegraph.co.u(...)ith-French-teen.html
http://www.deredactie.be/(...)7_AG_Griekenland_LMUquote:Griekse schatkist zonder bodemplaat
vr 17/02/2012 - 13:08
Er wordt steeds openlijker gesproken over een mogelijk bankroet en vertrek van Griekenland uit de eurozone. Niets nieuws onder de zon voor wie de woelige financiële geschiedenis van Hellas tegen het licht houdt.
Archeologische vondsten Noord-Zuidlijn gepresenteerd
Tijdens de aanleg van de Noord-Zuidlijn zijn in Amsterdam door archeologen al duizenden historische objecten gevonden. Een deel van die objecten wordt de komende maanden geëxposeerd in het Allard Pierson Museum.
Alleen op het stuk tussen de Dam en het Rokin zijn al 700.000 archeologische objecten gevonden. Het Allard Pierson Museum presenteert een aantal van die objecten. Daarnaast is er een fototentoonstelling samengesteld. De vondsten vertellen volgens het museum "het verhaal van de stad door de eeuwen heen".
De foto's geven de bezoekers een kijkje achter de schermen van het dagelijks werk van de stadsarcheologen.
Naast de tentoonstelling ontwikkelt het UvA ErfgoedLab een zogenaamde vrijdenkersruimte waar verschillende experts zich gezamenlijk zullen buigen over de vraag hoe de archeologische vondsten in de toekomst het best bewaard en gepresenteerd kunnen worden.
Het Allard Pierson Museum:
"Zou het niet geweldig zijn als deze vondsten teruggeplaatst zouden worden en ergens in de publieke ruimte een plek kunnen krijgen? Normaal verdwijnen dergelijke vondsten merendeels in een groot depot buiten het zicht van het publiek. Met een publieke presentatie van de objecten op locatie kunnen de talloze verhalen uit de Amsterdamse alledaagse geschiedenis op onalledaagse wijze ontsloten worden."
Tentoonstelling en UvA ErfgoedLab lopen tot en met 1 april 2012.
Bron: http://historiek.net/actu(...)n-gepresenteerd-5865
Tijdens de aanleg van de Noord-Zuidlijn zijn in Amsterdam door archeologen al duizenden historische objecten gevonden. Een deel van die objecten wordt de komende maanden geëxposeerd in het Allard Pierson Museum.
Alleen op het stuk tussen de Dam en het Rokin zijn al 700.000 archeologische objecten gevonden. Het Allard Pierson Museum presenteert een aantal van die objecten. Daarnaast is er een fototentoonstelling samengesteld. De vondsten vertellen volgens het museum "het verhaal van de stad door de eeuwen heen".
De foto's geven de bezoekers een kijkje achter de schermen van het dagelijks werk van de stadsarcheologen.
Naast de tentoonstelling ontwikkelt het UvA ErfgoedLab een zogenaamde vrijdenkersruimte waar verschillende experts zich gezamenlijk zullen buigen over de vraag hoe de archeologische vondsten in de toekomst het best bewaard en gepresenteerd kunnen worden.
Het Allard Pierson Museum:
"Zou het niet geweldig zijn als deze vondsten teruggeplaatst zouden worden en ergens in de publieke ruimte een plek kunnen krijgen? Normaal verdwijnen dergelijke vondsten merendeels in een groot depot buiten het zicht van het publiek. Met een publieke presentatie van de objecten op locatie kunnen de talloze verhalen uit de Amsterdamse alledaagse geschiedenis op onalledaagse wijze ontsloten worden."
Tentoonstelling en UvA ErfgoedLab lopen tot en met 1 april 2012.
Bron: http://historiek.net/actu(...)n-gepresenteerd-5865
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
20-02-2012
'100 jaar Groote Oorlog' voorgesteld aan Vlaamse regering
Vlaams minister van Toerisme Geert Bourgeois (N-VA) heeft het herdenkingsproject "100 jaar Groote Oorlog" aan de Vlaamse regering voorgesteld. Het plan bevat 109 actiepunten en moet Vlaanderen helpen op de kaart te zetten als "internationale topbestemming voor vredestoeristen", aldus Bourgeois.
Het plan biedt een overzicht van wat er allemaal in de pijplijn zit voor de grootschalige herdenking van WO I in Vlaanderen. Bedoeling is dat het plan in de aanloop naar de herdenking verder wordt aangevuld en geactualiseerd. Bourgeois zal ook halfjaarlijks over het plan rapporteren aan de Vlaamse regering.
Enkele voorbeelden van actiepunten uit het plan: De digitalisering van collecties van de oorlogskranten uit WO I, het voorzien van een uniforme bewegwijzering en signalisatie voor toeristen die WO I-sites willen bezoeken, het uitwerken van educatieve pakketten voor het onderwijs. (belga/mvdb)
(HLN)
'100 jaar Groote Oorlog' voorgesteld aan Vlaamse regering
Vlaams minister van Toerisme Geert Bourgeois (N-VA) heeft het herdenkingsproject "100 jaar Groote Oorlog" aan de Vlaamse regering voorgesteld. Het plan bevat 109 actiepunten en moet Vlaanderen helpen op de kaart te zetten als "internationale topbestemming voor vredestoeristen", aldus Bourgeois.
Het plan biedt een overzicht van wat er allemaal in de pijplijn zit voor de grootschalige herdenking van WO I in Vlaanderen. Bedoeling is dat het plan in de aanloop naar de herdenking verder wordt aangevuld en geactualiseerd. Bourgeois zal ook halfjaarlijks over het plan rapporteren aan de Vlaamse regering.
Enkele voorbeelden van actiepunten uit het plan: De digitalisering van collecties van de oorlogskranten uit WO I, het voorzien van een uniforme bewegwijzering en signalisatie voor toeristen die WO I-sites willen bezoeken, het uitwerken van educatieve pakketten voor het onderwijs. (belga/mvdb)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
20-02-2012
De rekenfouten van Leonardo da Vinci
Vorig jaar ontdekte de wiskundige en kunstenaar Rinus Roelofs dat Leonardo da Vinci, het genie uit de renaissance, meetkundige foutjes maakte. De Belgische wiskundige Dirk Huylebrouck brengt nu ook twee rekenkundige fouten aan het licht. Niet in moeilijke formules, maar juist in eenvoudige sommetjes.
Bladzijde 75R uit Codex Madrid I, een verzameling teksten van Leonardo da Vinci. Er staan twee rekenfoutjes, in spiegelschrift natuurlijk.
Hiernaast zie je een bladzijde uit Da Vinci’s Codex Madrid I. Deze verzameling vellen dateert uit de jaren 1490, maar werd pas ontdekt in 1966; samen trouwens met de zogenoemde Codex Madrid II. Er staan voornamelijk uitgewerkte tekeningen in van allerlei mechanismen, met een korte bespreking.
Sommigen denken dat het Leonardo’s bedoeling was deze bladzijden te verwerken in een afzonderlijk boek over het ontwerpen van machines. Anderen menen dat de codex paste in zijn plan om een grootse encyclopedie te maken op basis van tekeningen. Hij koesterde dit idee zijn hele leven, en misschien passen ook andere geschriften van hem hierin: er zijn ongeveer 7000 bladzijden van zijn hand bekend. Een beroemdere codex is die van Leicester, waarvoor Bill Gates in 1994 30,8 miljoen dollar neertelde.
Van de betreffende pagina uit de Codex Madrid I nemen we de tabel aan de linkerkant van het blad onder de loep, in het midden onder de cirkel of bol. Gespiegeld zie je dat de getallen achtereenvolgende verdubbelingen van 2 betreffen. Maar Leonardo gaat in de fout bij het getal 4096: hij verdubbelt het tot 8092 (in plaats van 8192). Daarna zijn de verdubbelingen opnieuw correct, als rekening wordt gehouden met de eerder gemaakte fout.
Bij het achtereenvolgens verdubbelen van 2 gaat Leonardo in de fout na het getal 4096.
Het gaat hier om een ondubbelzinnig rekenfoutje, dat overigens niet in de schoenen van slordige kopiisten geschoven kan worden. Want het foutje staat in het (gespiegelde) handschrift van Da Vinci zelf. Dat het nu pas – vijfhonderd jaar na Da Vinci’s dood – werd ontdekt, is wellicht een gevolg van de late ontdekking van het manuscript, nauwelijks vijftig jaar geleden.
Krachten en knooppunten
Ik merkte de verdubbelingsfout op bij het lezen van een publicatie van de Hongaarse ingenieurs Tibor Tarnai (tevens een wiskundige) en András Lengyel van de Universiteit voor Technologie en Economie in Boedapest. Zij hadden dit rekenfoutje zelf niet opgemerkt, maar wel een andere fout bij de tekening op dezelfde pagina, die de krachten voorstelt die op een stelsel van stangen inwerken.
Het onderzoek van Tarnai en Lengyel is vrij technisch, maar de essentie van de fout kan eenvoudig worden ingezien. Stel dat een kracht van 1 eenheid (wat de eenheden zijn, doet er hier niet toe) onderaan op het voorgestelde stelsel van stangen of kabels met lengte 6 wordt uitgeoefend zodat het midden over een afstand 1 doorbuigt. Het stelsel heeft 9 scharnierende knooppunten, die Tarnai en Lengyel in een schema nummerden.
Leonardo’s stangenstelsel met het schema van Tarnai en Lengyel.
Kijk nu eens naar het eerste knooppunt. Omdat de naar onderen trekkende kracht links en rechts door de naar links en rechts wijzende stangen erboven moet worden opgevangen, moet links en rechts een kracht van een halve eenheid worden gecompenseerd in de stangen. Omdat nu een rechthoekige driehoek kan worden opgesteld met zijde 1 (de doorbuiging naar beneden) en schuine zijde 6, zal de kracht van 1/2 ook met een factor 6 worden vermenigvuldigd en dus 3 bedragen. In het doorbuigende knooppunt 1 oefenen zich dus twee zijdelingse krachten van 3 uit naar elke kant.
Op die manier verspreidt de kracht zich doorheen het stelsel met een factor 3, en daar was het Leonardo om te doen: een kleine kracht kan enorme gevolgen teweegbrengen. Volgens Tarnai en Lengyel vergiste hij zich echter in het cijferwerk, want het uiteindelijke resultaat moet niet 19.530 zijn, maar 19.683, dat is 39. Zonder het na te rekenen kun je trouwens al zien dat de vierde macht fout is: er staat 80 terwijl het 81 (= 9 × 9 = 34) moet zijn.
Tarnai en Lengyel besluiten de vergelijking van hun berekeningen met de getallen voorgesteld door Leonardo met de woorden: “de reden voor deze verschillen is onbekend”. Ze hebben het moeilijk om de fout te aanvaarden, misschien ook omdat ze de andere rekenfout met de verdubbelingen niet hebben opgemerkt.
“Deze kleine onnauwkeurigheden dwingen ons ertoe het evenwicht in Leonardo’s structuur in detail te analyseren”, stellen ze in hun publicatie. In een nauwkeurigere berekening beschouwden ze alle knooppunten en standen in hun exacte posities. Als je je nog wat herinnert van driehoeksmeetkunde, zou je het schema kunnen narekenen (de getallen werden afgerond tot de eenheid), al deden de auteurs zelf een beroep op een computerprogramma.
Een nauwgezettere narekening van Leonardo’s schema door Tarnai en Lengyel.
Maar nog steeds komen niet alle getallen overeen met die van Leonardo. De factor waarmee de kracht zich exponentieel doorheen het stelsel verplaatst bleek nu 3,042555… (dat is, 1/sin(2φ) wanneer sin(φ) = 1/6) in plaats van 3, de waarde die Leonardo vooropstelde. Misschien betroffen het wel experimentele opmetingen, maar met welke instrumenten had Leonardo die dan verricht? De ingenieurs rekenden ook deze mogelijkheid na, door een (theoretisch) model in staal te beschouwen en daarna door zelfs de invloed van warmte na te gaan.
Kleine fout
De rekenfout met de machten van 3 is op zich een ‘kleine fout’, stellen Tarnai en Lengyel. Zoals veel vraagstukken van Leonardo biedt het krachtenstelsel van de openingsfiguur vooral een mooie wetenschappelijke uitdaging, zelfs vandaag, vijfhonderd jaar na datum, want een kleine kracht laat zich door een vernuftig systeem exponentieel vergroten.
Bovendien staan er in de 192 bladzijden van de Codex Madrid I nog twee ingewikkelde rekenkundige bewerkingen: 3 × 62 = 108, …, 3 × 65 = 23.328, en 242 = 576, …, 248 = 110.075.314.176 en ze zijn beide correct. Ook een berekening van machten van 4 voerde Leonardo wel correct uit. Op bladzijde 280R van de zogenoemde Codex Arundel (circa 1480-1518) staat inderdaad 42 = 16, …, 46 = 4.096, 47 = 16.384, …, 411 = 4.194.304. Hier maakt Leonardo dus wel de juiste overgang van 4.096 naar 16.384. Maar de Nederlandse wiskundige kunstenaar Rinus Roelofs merkte op bladzijde 32R van dezelfde codex helaas ook een deling op van 36 door 4 die 7,5 geeft (in plaats van 9).
Leonardo’s helikopter.
Dyslexie
En er waren voorheen ook al andere euvels aan de oppervlakte gekomen. Zo wees architect Patrick Labarque erop dat Leonardo’s ‘helikopter’ nooit zou kunnen vliegen wegens gebrek aan een tegenschroef of rotor, terwijl websites wijzen op andere onnauwkeurigheden in zijn machineontwerpen, zoals in de bekende ‘tank’. Ook zijn anatomische tekeningen blijken foutjes te bevatten, zoals die van een menselijk hart met slechts twee kamers.
En al in 1988 concludeerden ‘psychohistorici’ dat Leonardo da Vinci aan dyslexie leed, gebaseerd op veel minder hard bewijsmateriaal. In de literatuur over Leonardo waren toen al enkele simpelere rekenfoutjes bekend uit Leonardo’s dagboeken. Zo staat ergens dat 25 + 2 + 16 + 6 + 1 = 4, alsook een tafel van vermenigvuldiging van 6 die fout loopt bij 6 × 34 = 104, waarna deze fout wordt doorgevoerd tot en met 6 × 50 = 200.
Nu worden dus nog twee ingewikkelde foutjes aan het lijstje toegevoegd. Als die het vermoeden van dyslexie zouden bijtreden, laat het dan een aanmoediging zijn voor jongeren die daarmee worstelen. Misschien schuilt er ook een Leonardo da Vinci in hen…
(Kennislink)
De rekenfouten van Leonardo da Vinci
Vorig jaar ontdekte de wiskundige en kunstenaar Rinus Roelofs dat Leonardo da Vinci, het genie uit de renaissance, meetkundige foutjes maakte. De Belgische wiskundige Dirk Huylebrouck brengt nu ook twee rekenkundige fouten aan het licht. Niet in moeilijke formules, maar juist in eenvoudige sommetjes.
Bladzijde 75R uit Codex Madrid I, een verzameling teksten van Leonardo da Vinci. Er staan twee rekenfoutjes, in spiegelschrift natuurlijk.
Hiernaast zie je een bladzijde uit Da Vinci’s Codex Madrid I. Deze verzameling vellen dateert uit de jaren 1490, maar werd pas ontdekt in 1966; samen trouwens met de zogenoemde Codex Madrid II. Er staan voornamelijk uitgewerkte tekeningen in van allerlei mechanismen, met een korte bespreking.
Sommigen denken dat het Leonardo’s bedoeling was deze bladzijden te verwerken in een afzonderlijk boek over het ontwerpen van machines. Anderen menen dat de codex paste in zijn plan om een grootse encyclopedie te maken op basis van tekeningen. Hij koesterde dit idee zijn hele leven, en misschien passen ook andere geschriften van hem hierin: er zijn ongeveer 7000 bladzijden van zijn hand bekend. Een beroemdere codex is die van Leicester, waarvoor Bill Gates in 1994 30,8 miljoen dollar neertelde.
Van de betreffende pagina uit de Codex Madrid I nemen we de tabel aan de linkerkant van het blad onder de loep, in het midden onder de cirkel of bol. Gespiegeld zie je dat de getallen achtereenvolgende verdubbelingen van 2 betreffen. Maar Leonardo gaat in de fout bij het getal 4096: hij verdubbelt het tot 8092 (in plaats van 8192). Daarna zijn de verdubbelingen opnieuw correct, als rekening wordt gehouden met de eerder gemaakte fout.
Bij het achtereenvolgens verdubbelen van 2 gaat Leonardo in de fout na het getal 4096.
Het gaat hier om een ondubbelzinnig rekenfoutje, dat overigens niet in de schoenen van slordige kopiisten geschoven kan worden. Want het foutje staat in het (gespiegelde) handschrift van Da Vinci zelf. Dat het nu pas – vijfhonderd jaar na Da Vinci’s dood – werd ontdekt, is wellicht een gevolg van de late ontdekking van het manuscript, nauwelijks vijftig jaar geleden.
Krachten en knooppunten
Ik merkte de verdubbelingsfout op bij het lezen van een publicatie van de Hongaarse ingenieurs Tibor Tarnai (tevens een wiskundige) en András Lengyel van de Universiteit voor Technologie en Economie in Boedapest. Zij hadden dit rekenfoutje zelf niet opgemerkt, maar wel een andere fout bij de tekening op dezelfde pagina, die de krachten voorstelt die op een stelsel van stangen inwerken.
Het onderzoek van Tarnai en Lengyel is vrij technisch, maar de essentie van de fout kan eenvoudig worden ingezien. Stel dat een kracht van 1 eenheid (wat de eenheden zijn, doet er hier niet toe) onderaan op het voorgestelde stelsel van stangen of kabels met lengte 6 wordt uitgeoefend zodat het midden over een afstand 1 doorbuigt. Het stelsel heeft 9 scharnierende knooppunten, die Tarnai en Lengyel in een schema nummerden.
Leonardo’s stangenstelsel met het schema van Tarnai en Lengyel.
Kijk nu eens naar het eerste knooppunt. Omdat de naar onderen trekkende kracht links en rechts door de naar links en rechts wijzende stangen erboven moet worden opgevangen, moet links en rechts een kracht van een halve eenheid worden gecompenseerd in de stangen. Omdat nu een rechthoekige driehoek kan worden opgesteld met zijde 1 (de doorbuiging naar beneden) en schuine zijde 6, zal de kracht van 1/2 ook met een factor 6 worden vermenigvuldigd en dus 3 bedragen. In het doorbuigende knooppunt 1 oefenen zich dus twee zijdelingse krachten van 3 uit naar elke kant.
Op die manier verspreidt de kracht zich doorheen het stelsel met een factor 3, en daar was het Leonardo om te doen: een kleine kracht kan enorme gevolgen teweegbrengen. Volgens Tarnai en Lengyel vergiste hij zich echter in het cijferwerk, want het uiteindelijke resultaat moet niet 19.530 zijn, maar 19.683, dat is 39. Zonder het na te rekenen kun je trouwens al zien dat de vierde macht fout is: er staat 80 terwijl het 81 (= 9 × 9 = 34) moet zijn.
Tarnai en Lengyel besluiten de vergelijking van hun berekeningen met de getallen voorgesteld door Leonardo met de woorden: “de reden voor deze verschillen is onbekend”. Ze hebben het moeilijk om de fout te aanvaarden, misschien ook omdat ze de andere rekenfout met de verdubbelingen niet hebben opgemerkt.
“Deze kleine onnauwkeurigheden dwingen ons ertoe het evenwicht in Leonardo’s structuur in detail te analyseren”, stellen ze in hun publicatie. In een nauwkeurigere berekening beschouwden ze alle knooppunten en standen in hun exacte posities. Als je je nog wat herinnert van driehoeksmeetkunde, zou je het schema kunnen narekenen (de getallen werden afgerond tot de eenheid), al deden de auteurs zelf een beroep op een computerprogramma.
Een nauwgezettere narekening van Leonardo’s schema door Tarnai en Lengyel.
Maar nog steeds komen niet alle getallen overeen met die van Leonardo. De factor waarmee de kracht zich exponentieel doorheen het stelsel verplaatst bleek nu 3,042555… (dat is, 1/sin(2φ) wanneer sin(φ) = 1/6) in plaats van 3, de waarde die Leonardo vooropstelde. Misschien betroffen het wel experimentele opmetingen, maar met welke instrumenten had Leonardo die dan verricht? De ingenieurs rekenden ook deze mogelijkheid na, door een (theoretisch) model in staal te beschouwen en daarna door zelfs de invloed van warmte na te gaan.
Kleine fout
De rekenfout met de machten van 3 is op zich een ‘kleine fout’, stellen Tarnai en Lengyel. Zoals veel vraagstukken van Leonardo biedt het krachtenstelsel van de openingsfiguur vooral een mooie wetenschappelijke uitdaging, zelfs vandaag, vijfhonderd jaar na datum, want een kleine kracht laat zich door een vernuftig systeem exponentieel vergroten.
Bovendien staan er in de 192 bladzijden van de Codex Madrid I nog twee ingewikkelde rekenkundige bewerkingen: 3 × 62 = 108, …, 3 × 65 = 23.328, en 242 = 576, …, 248 = 110.075.314.176 en ze zijn beide correct. Ook een berekening van machten van 4 voerde Leonardo wel correct uit. Op bladzijde 280R van de zogenoemde Codex Arundel (circa 1480-1518) staat inderdaad 42 = 16, …, 46 = 4.096, 47 = 16.384, …, 411 = 4.194.304. Hier maakt Leonardo dus wel de juiste overgang van 4.096 naar 16.384. Maar de Nederlandse wiskundige kunstenaar Rinus Roelofs merkte op bladzijde 32R van dezelfde codex helaas ook een deling op van 36 door 4 die 7,5 geeft (in plaats van 9).
Leonardo’s helikopter.
Dyslexie
En er waren voorheen ook al andere euvels aan de oppervlakte gekomen. Zo wees architect Patrick Labarque erop dat Leonardo’s ‘helikopter’ nooit zou kunnen vliegen wegens gebrek aan een tegenschroef of rotor, terwijl websites wijzen op andere onnauwkeurigheden in zijn machineontwerpen, zoals in de bekende ‘tank’. Ook zijn anatomische tekeningen blijken foutjes te bevatten, zoals die van een menselijk hart met slechts twee kamers.
En al in 1988 concludeerden ‘psychohistorici’ dat Leonardo da Vinci aan dyslexie leed, gebaseerd op veel minder hard bewijsmateriaal. In de literatuur over Leonardo waren toen al enkele simpelere rekenfoutjes bekend uit Leonardo’s dagboeken. Zo staat ergens dat 25 + 2 + 16 + 6 + 1 = 4, alsook een tafel van vermenigvuldiging van 6 die fout loopt bij 6 × 34 = 104, waarna deze fout wordt doorgevoerd tot en met 6 × 50 = 200.
Nu worden dus nog twee ingewikkelde foutjes aan het lijstje toegevoegd. Als die het vermoeden van dyslexie zouden bijtreden, laat het dan een aanmoediging zijn voor jongeren die daarmee worstelen. Misschien schuilt er ook een Leonardo da Vinci in hen…
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Bloem komt uit na 32.000 jaar
AMSTERDAM - Vruchten en zaden die verborgen zaten in een fossiel eekhoornhol in het ijs in Siberië, zijn door Russische wetenschappers ontdooid en opgewekt. Enkele zaden zijn uitgegroeid tot een bloem.
Het wordt gezien als een baanbrekend experiment. De Sylene stenophylla is uitgegroeid tot de oudste plant ooit. De witte bloem heeft zelfs levensvatbare zaden. De plant lijkt op een moderne versie, die nog steeds groeit in het noordoosten van Siberië.
Hiermee groeit de hoop voor wetenschappers om ooit de wolharige mammoet uit de ijstijd tot leven te brengen. Het bevroren dier werd in 1999 gevonden.
De gevonden dierenholen uit de ijstijd werden stevig in elkaar gemetseld en werden vaak volledig gevuld met ijs; infiltratie van water was daardoor onmogelijk. Hierdoor werd een soort van kamer gecreërd die volledig was geïsoleerd van het oppervlak.
De holen, ter grootte van een voetbal, lagen 38 meter dieper dan eerder gevonden botten van grote zoogdieren als de mammoet, wollige neushoorns en bizons. De eekhoorns vulden de holen met hooi en vacht van dieren. "Als we geluk hebben, kunnen we zelfs bevroren eekhoornweefsel vinden", zegt een van de wetenschappers die al jaren onderzoek doet naar de holen. "Dit kan ons verder brengen met ons mammoetonderzoek".
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)_.html?sn=buitenland
AMSTERDAM - Vruchten en zaden die verborgen zaten in een fossiel eekhoornhol in het ijs in Siberië, zijn door Russische wetenschappers ontdooid en opgewekt. Enkele zaden zijn uitgegroeid tot een bloem.
Het wordt gezien als een baanbrekend experiment. De Sylene stenophylla is uitgegroeid tot de oudste plant ooit. De witte bloem heeft zelfs levensvatbare zaden. De plant lijkt op een moderne versie, die nog steeds groeit in het noordoosten van Siberië.
Hiermee groeit de hoop voor wetenschappers om ooit de wolharige mammoet uit de ijstijd tot leven te brengen. Het bevroren dier werd in 1999 gevonden.
De gevonden dierenholen uit de ijstijd werden stevig in elkaar gemetseld en werden vaak volledig gevuld met ijs; infiltratie van water was daardoor onmogelijk. Hierdoor werd een soort van kamer gecreërd die volledig was geïsoleerd van het oppervlak.
De holen, ter grootte van een voetbal, lagen 38 meter dieper dan eerder gevonden botten van grote zoogdieren als de mammoet, wollige neushoorns en bizons. De eekhoorns vulden de holen met hooi en vacht van dieren. "Als we geluk hebben, kunnen we zelfs bevroren eekhoornweefsel vinden", zegt een van de wetenschappers die al jaren onderzoek doet naar de holen. "Dit kan ons verder brengen met ons mammoetonderzoek".
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)_.html?sn=buitenland
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
