Heel vroeger toen wij mensen als jagers-verzamelaars leefden of in een vroege agrarische samenleving, toen was er echte schaarste. Ook al was het land waarop we leefden rijk, wij hadden al onze onze kracht nodig om onszelf en onze familie te voorzien in onze eerste levensbehoeften. Wij als mensen produceerden ongeveer 0,4 pk per persoon. Duizenden jarenlang is dit hetzelfde gebleven. Het grootste deel van onze productie kwam voort uit menselijke arbeid. Een klein deel kwam voort uit het gebruik van bijv. paarden en windmolens. Dit veranderde allemaal in de 19e eeuw toen de stoommachine werd uitgevonden. Plotseling konden wij met behulp van nieuwe technieken veel meer produceren dan voorheen uit niet menselijke arbeid. De volgende grafiek geeft dit weer:
![2.jpg]()
Doordat we voor 1800 nog niet zoveel konden produceren, was het leven voorspelbaar en de maatschappij stabiel omdat al onze energie ging zitten in het voorzien in onze eerste levensbehoeften. Door dus de uitvinding van de stoommachine en alle uitvindingen daarna, konden we plotseling veel meer produceren en hoefden wij als mensen minder tijd te steken in het arbeidsproces.
Als we kijken naar Amerika dan is het aantal geproduceerde kilojoules met 4000% toegenomen in een periode van nog geen 200 jaar. De automatisering van veel aspecten van ons leven heeft er voor gezorgd dat banen voor mensen vervangen werden door machines. In de volgende grafiek is te zien wat voor effect dit heeft:
![1.jpg?t=1303159763]()
We hoefden steeds minder van onze eigen energie te steken in het productie proces en de machines zorgden er voor dat de productie enorm toenam. Aan de witte lijn is te zien dat het totaal aantal gewerkte manuren weer afneemt nadat de twee lijnen elkaar kruisen. Dus we produceren nu veel meer dan vroeger, maar het werk dat wij als mensen in het productieproces stoppen is na 1920 weer heel erg gedaald.
Nu is het zo dat kapitalistische systeem uitgaat van groei, maar als het totaal aantal gewerkte manuren omlaag gaat en de productie moet blijven groeien en groeien, komt er dan op een gegeven moment niet een disbalans in het systeem? Er is nl. een verband tussen gewerkte manuren en besteedbaar inkomen van de bevolking. En wat zou er moeten gebeuren als er inderdaad een disbalans in het systeem ontstaat? Wat moeten we doen om het systeem te laten groeien, wanneer ons besteedbaar inkomen lijkt af te vlakken? Op zo'n moment moeten we gaan
lenen om de productie op gang te houden.
De volgende grafiek laat zien waar er een disbalans ontstaat:
![3.jpg]()
De volgende grafiek laat het schuld-verloop van de Amerikaanse overheid zien:
![4.jpg]()
Zou het kunnen zijn dat er een verband bestaat tussen de twee? Ik ken weinig mensen die op deze simpele maar heldere manier over de ontwikkelingen van economieen hebben gesproken. Het zich in de schulden steken, lijkt altijd te worden afgedaan als onverantwoordelijk gedrag van onze politici. Maar gaat er niet een heel ander proces achter schuil? Namelijk dat wij als mensen leven in een systeem dat uitgaat van oneindige groei, maar waarbij onze eigen middelen (geld) niet op een evenredige manier meegroeien. Dit omdat wij onszelf langzaam aan het vervangen zijn door onze eigen creaties, de machines. En om deze discrepantie recht te trekken, moeten we geld lenen. En hierover moet weer rente worden betaald, waardoor we in situatie terecht komen die snel uit de hand kan gaan lopen.
Het kapitalisme is 1 van de beste systemen geweest dat wij als mensen ooit hebben ontwikkeld, omdat het voorspoed heeft gebracht aan een groot deel van de wereld en het heeft een technologische revolutie gevoed die de potentie in zich meedraagt om de wereld compleet te veranderen in deze eeuw.
Door onze technologie produceren wij nu zoveel arbeid dat er bijna geen sprake meer kan zijn van schaarste. Een mens produceert 2000 kg-cal per dag en in 1992 werd er in de VS 89.000 kg-cal per dag p.p. geproduceerd. Waar is dan die schaarste vraag ik me dan af?
Het lijkt er dus op dat de beide hoekstenen van het kapitalisme, groei en schaarste, niet meer van toepassing zijn op ons. Wij, homo futurus, zullen in deze eeuw naar een nieuw systeem overstappen of we het nou willen of niet. De weg die we nu bewandelen zal in ieder geval niet gaan leiden tot meer rijkdom en stabiliteit in de wereld.
Wil je dit verhaal nogmaals zien in een fimpje? Kijk dan hier:
Ik wil er nog even bij zeggen dat ik deze discussie niet start om The Zeitgeist Movement te promoten. Ik zou graag zien dat er zo weinig mogelijk gerefereerd wordt naar Zeitgeist. Ik zou graag willen weten, wat de economie-experts te zeggen hebben over het verhaal in dit topic en hoe zij de toekomst van het kapitalisme zien in combinatie met de toenemende technische mogelijkheden.
Nu ken ik de theorie dat door technologische ontwikkelingen er telkens weer nieuwe velden van arbeid geopend worden. Maar als je het mij vraagt, was dat een tijdelijk effect van de uitvinding van de computer. De computer lijkt
de stap te zijn geweest in onze evolutie naar Homo Futurus, de technologische mens die letterlijk de meester zal worden van de fysieke wereld. Vroegere beschavingen zouden ons nu al als tovenaars zien en in de komende eeuw gaan wij van tovenaars naar halfgoden.
Maar om even terug te komen op de creatie van banen: de agrarische sector is tegenwoordig voor een groot deel geautomatiseerd en ook de industriele sector steeds meer en meer. De volgende sector zal de dienstverlenende sector zijn en ook deze sector zal langzaamaan steeds meer geautomatiseerd worden. De ontwikkelingen op het gebied van robots en hun intelligentie (hardware en software) zullen er voor zorgen dat in de komende twee decennia, wij het zullen gaan verliezen van de automatisering in de dienstverlenende sector.
Dus: is het kapitalisme ten dode opgeschreven en hoe ziet onze toekomst eruit?
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."