R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hi allemaal,
De plannen om op mezelf te gaan zijn al een tijdje aanwezig en ik verwacht in de zomer ook daadwerkelijk mijn eigen plekje te hebben gevonden. Maar...
Ik heb dubbele gevoelens. Ik heb een groot verantwoordelijkheidsgevoel tegenover mijn veel jongere (stief)broertje. Hij is nog jong en ik ben erg belangrijk in zijn leven. Andersom hij ook voor mij. Dat betekent dat ik geen "oogje meer in het zeil kan houden". Natuurlijk doen mijn ouders dat ook, maar ik kan hem erg moeilijk loslaten.
Ik ga hooguit een plaatsje verderop wonen, maar dat betekent wel dat ik hem veel, veel minder zal zien en dat ook hij daar last van gaat krijgen (net zoals ik). Hij is namelijk erg gevoelig en ik weet dat ik een stabiele basis voor hem ben.
Ik weet dat op mezelf gaan wonen me goed zou doen, maar het is dubbel en dit houdt me tegen. Hoe zou ik hiermee om kunnen gaan, maak ik de juiste keuze?
De plannen om op mezelf te gaan zijn al een tijdje aanwezig en ik verwacht in de zomer ook daadwerkelijk mijn eigen plekje te hebben gevonden. Maar...
Ik heb dubbele gevoelens. Ik heb een groot verantwoordelijkheidsgevoel tegenover mijn veel jongere (stief)broertje. Hij is nog jong en ik ben erg belangrijk in zijn leven. Andersom hij ook voor mij. Dat betekent dat ik geen "oogje meer in het zeil kan houden". Natuurlijk doen mijn ouders dat ook, maar ik kan hem erg moeilijk loslaten.
Ik ga hooguit een plaatsje verderop wonen, maar dat betekent wel dat ik hem veel, veel minder zal zien en dat ook hij daar last van gaat krijgen (net zoals ik). Hij is namelijk erg gevoelig en ik weet dat ik een stabiele basis voor hem ben.
Ik weet dat op mezelf gaan wonen me goed zou doen, maar het is dubbel en dit houdt me tegen. Hoe zou ik hiermee om kunnen gaan, maak ik de juiste keuze?
Eens zal je op jezelf moeten gaan wonen en zal jij jouw broertje moeten loslaten en andersom ook. Je kan niet altijd voor hem blijven zorgen, want je zal ook je eigen leven moeten gaan volgen! Moeilijk verandering, maar zo is het nu eenmaal.
Nu weet ik niet hoe oud hij is, en hoe aanhankelijk hij is naar jou, maar misschien kan je de volgende tips gebruiken:
Misschien kan je hem bij het verhuizen te betrekken? (Helpen inpakken, helpen uitpakken?)
Praat er goed en duidelijk met hem over.
Laat hem zien waar je gaat wonen en dat je niet zo ver weg woont.
Misschien kan hij meehelpen met klussen?
Neem hem een keer mee als je voor spullen gaat winkelen.
Maak bijvoorbeeld in het begin afspraken dat je hem op een vast tijdstip per week alsnog gaat zien.(Bv dat je 1 of meer avonden in de week nog thuis komt eten of in het begin in de weekenden nog thuis zal zijn.)
Probeer hem geleidelijk aan te laten wennen aan het feit dat jij dan op jezelf gaat wonen en er niet altijd meer bent.
En bereid je erop voor dat hij het inderdaad erg gaat vinden, misschien zal die huilen (als zijn leeftijd daar naar is) daar kan je niets aan veranderen.
Maar misschien is het ook wel goed voor hem om met dat gevoel om te leren gaan en wellicht ook te leren om iets minder afhankelijk te zijn van jou.
Nu weet ik niet hoe oud hij is, en hoe aanhankelijk hij is naar jou, maar misschien kan je de volgende tips gebruiken:
Misschien kan je hem bij het verhuizen te betrekken? (Helpen inpakken, helpen uitpakken?)
Praat er goed en duidelijk met hem over.
Laat hem zien waar je gaat wonen en dat je niet zo ver weg woont.
Misschien kan hij meehelpen met klussen?
Neem hem een keer mee als je voor spullen gaat winkelen.
Maak bijvoorbeeld in het begin afspraken dat je hem op een vast tijdstip per week alsnog gaat zien.(Bv dat je 1 of meer avonden in de week nog thuis komt eten of in het begin in de weekenden nog thuis zal zijn.)
Probeer hem geleidelijk aan te laten wennen aan het feit dat jij dan op jezelf gaat wonen en er niet altijd meer bent.
En bereid je erop voor dat hij het inderdaad erg gaat vinden, misschien zal die huilen (als zijn leeftijd daar naar is) daar kan je niets aan veranderen.
Maar misschien is het ook wel goed voor hem om met dat gevoel om te leren gaan en wellicht ook te leren om iets minder afhankelijk te zijn van jou.
Daar heb ik zeker wat aan. Hij is 11 (we verschillen 10 jaar) en ik weet dat we elkaar gewoon verschrikkelijk gaan missen. Nu ik weet dat het eraan zit te komen heb ik heel veel zin, maar besef ik ook wat ik allemaal ga missen: een leeg huis als je thuis komt, niet 's avonds lekker tv kijken met de familie, geen kopjes koffie om 8 uur, niet lekker slap ouwehoeren. Oke, dat klinkt wel heel dramatisch 
Maar ik hecht hier veel waarde aan en dan zal dat opeens weg zijn of sterk verminderen. Daarnaast zit mijn moeder het helemaal niet zitten en daar voel ik me dan ook verantwoordelijk/schuldig over. He, lastig, de oudste zijn! Maar je tips zijn wel erg van toepassing op de situatie en zullen zeker helpen 
Bedankt daarvoor!
Maar ik hecht hier veel waarde aan en dan zal dat opeens weg zijn of sterk verminderen. Daarnaast zit mijn moeder het helemaal niet zitten en daar voel ik me dan ook verantwoordelijk/schuldig over. He, lastig, de oudste zijn! Maar je tips zijn wel erg van toepassing op de situatie en zullen zeker helpen Bedankt daarvoor!
Ps. Het zou voor ons allebei goed zijn, maar 't is stiekem ook lastig om te aanvaarden dat we het 'zonder' elkaar zouden kunnen redden. 't Wordt niet leuk, maar we kunnen er denk ik veel van leren.
Het is namelijk zo dat ik een halfjaar in het buitenland zou studeren, maar ik miste hem zo erg dat ik binnen twee weken alweer op de stoep stond (hij was niet de enige reden, maar wel een grote reden!). Misschien kan ik nog wel minder zonder hem dan andersom haha. 't Is alleen dat ik hem zo thuis alleen laat (mijn andere broertje gaat tegelijk uit huis), dus moet 'ie het maar doen met m'n ouders. En dat voelt lullig.
Oké, wat een verhaal. Lucht wel op dat ik het even van me af kan typen hier!
Het is namelijk zo dat ik een halfjaar in het buitenland zou studeren, maar ik miste hem zo erg dat ik binnen twee weken alweer op de stoep stond (hij was niet de enige reden, maar wel een grote reden!). Misschien kan ik nog wel minder zonder hem dan andersom haha. 't Is alleen dat ik hem zo thuis alleen laat (mijn andere broertje gaat tegelijk uit huis), dus moet 'ie het maar doen met m'n ouders. En dat voelt lullig.
Oké, wat een verhaal. Lucht wel op dat ik het even van me af kan typen hier!
Mjah, het is lastig als je zo onafscheidelijk bent van elkaar. Eens moet het er toch van komen. Maar ik denk dat het best positief voor jullie beiden kan uitpakken. Jullie kunnen je dan beiden verder ontwikkelen als individu.
En het is logisch dat je al die dingen gaat missen. Na jaren thuis gewoond te hebben, mag je het nu allemaal zelf gaan doen. Zelf heb ik er het geld niet voor, anders had ik allang uit huis geweest. Maar ook ik zal mijn schoongewassen, gestreken kleding, avondeten altijd op tafel en mijn ouders om mij heen missen als ik zover ben om weg te gaan. Al wil ik nog zo graag weg!
In ieder geval ga je niet aan de andere kant van Nederland wonen, dus echt hem in de steek laten doe je niet. (Al kan het voor een kind van 11 wellicht wel zo aanvoelen.) Zolang je hem maar voorbereid op je vertrek en hem erbij betrekt en niet spontaan weg bent.
En het schoot me ineens te binnen, als het mogelijk is (ook wat betreft ouders) kan je hem zelfs 1x in de twee maanden ofsow laten logeren bij jou thuis in het weekend?
En het is logisch dat je al die dingen gaat missen. Na jaren thuis gewoond te hebben, mag je het nu allemaal zelf gaan doen. Zelf heb ik er het geld niet voor, anders had ik allang uit huis geweest. Maar ook ik zal mijn schoongewassen, gestreken kleding, avondeten altijd op tafel en mijn ouders om mij heen missen als ik zover ben om weg te gaan. Al wil ik nog zo graag weg!
In ieder geval ga je niet aan de andere kant van Nederland wonen, dus echt hem in de steek laten doe je niet. (Al kan het voor een kind van 11 wellicht wel zo aanvoelen.) Zolang je hem maar voorbereid op je vertrek en hem erbij betrekt en niet spontaan weg bent.
En het schoot me ineens te binnen, als het mogelijk is (ook wat betreft ouders) kan je hem zelfs 1x in de twee maanden ofsow laten logeren bij jou thuis in het weekend?
Ja, dat is ook een goed idee! Dat zou zeker kunnen en ik denk ook dat we nog genoeg leuke dingen samen gaan doen 't Is alleen jammer dat je het dan moet 'plannen', terwijl het nu vanzelf gaat: lekker samen knuffelen, 's ochtends kletsen bij het ontbijt. Daarnaast hóef ik helemaal niet op kamers. Heb nou niet bepaald bakken met geld en ik studeer 15 minuten met de trein verderop, maar iets in me wil het heel graag Snap je? Het scheelt in ieder geval dat ik de stad goed ken en zo'n beetje al m'n vriendinnen die kant op gaan vroeg of laat.
Denk dat ik eerst even een lijstje maak met pro's en contra's en eens moet praten met m'n broertje dat het vroeg of laat er wel aan zit te komen.
Bedankt voor je wijze raad!
't Is alleen jammer dat je het dan moet 'plannen', terwijl het nu vanzelf gaat: lekker samen knuffelen, 's ochtends kletsen bij het ontbijt. Daarnaast hóef ik helemaal niet op kamers. Heb nou niet bepaald bakken met geld en ik studeer 15 minuten met de trein verderop, maar iets in me wil het heel graag Snap je? Het scheelt in ieder geval dat ik de stad goed ken en zo'n beetje al m'n vriendinnen die kant op gaan vroeg of laat.Denk dat ik eerst even een lijstje maak met pro's en contra's en eens moet praten met m'n broertje dat het vroeg of laat er wel aan zit te komen.
Bedankt voor je wijze raad!
Lijkt wel of je verliefd bent op je stiefbroertje :S...
Een goed contact met familie is belangrijk maar jij overdrijft het wel heel erg. (terug van stage komen omdat je hem mist)
Een goed contact met familie is belangrijk maar jij overdrijft het wel heel erg. (terug van stage komen omdat je hem mist)
Dit herken ik. Geniet er extra van op de momenten dat je thuis bent! Ik woon inmiddels 2 jaar samen met mijn vriendin, en we hebben het samen super naar onze zin. Maar dit zijn van die momentjes"van vroeger" als je begrijpt wat ik bedoel, die ik stiekem af en toe toch wel mis.quote:Op dinsdag 12 april 2011 18:51 schreef Stormstorm het volgende:
wat ik allemaal ga missen: een leeg huis als je thuis komt, niet 's avonds lekker tv kijken met de familie, geen kopjes koffie om 8 uur, niet lekker slap ouwehoeren. Oke, dat klinkt wel heel dramatisch
Tics van je petten.
Bedankt, Natterman! Beetje idyllische inslag heb ik wel ja haha, dus begrijp precies wat je bedoelt met momentjes van 'vroeger'. Heb er gister ook even met vrienden over gepraat en heb er al weer een veel beter gevoel over
@Sassiepassie, ik snap dat het wat raar overkomt als je het zo leest. Maar terugkomen van stage voor hem was niet de enige reden, wees gerust Daarnaast is er genoeg hier gebeurt waardoor de band tussen ons best sterk is. Denk niet dat je daar zomaar over kunt oordelen, dus bij deze hoop ik dat dat is recht gezet.
@Sassiepassie, ik snap dat het wat raar overkomt als je het zo leest. Maar terugkomen van stage voor hem was niet de enige reden, wees gerust
Daarnaast is er genoeg hier gebeurt waardoor de band tussen ons best sterk is. Denk niet dat je daar zomaar over kunt oordelen, dus bij deze hoop ik dat dat is recht gezet.
True,, samen knuffelenquote:
Lijkt wel of je verliefd bent op je stiefbroertje :S...
Een goed contact met familie is belangrijk maar jij overdrijft het wel heel erg. (terug van stage komen omdat je hem mist)
Always live your life with full happiness and laughter ;)
Volgens mij verwen jij je broertje veels te veel en is hij veels te afhankelijk van jou. Wat dat betreft is het juist beter dat je verhuist, dan leert hij voor zichzelf op te komen.
En je kan met hem skypen/webcammen/msnen iets in die trend?
Kan je hem alsnog heel vaak zien en met hem praten.
En je kan met hem skypen/webcammen/msnen iets in die trend?
Kan je hem alsnog heel vaak zien en met hem praten.
Eerlijk gezegd vind ik het niet klinken alsof je er klaar voor bent om op jezelf te wonen. Alle dingen die je noemt..
Veel tips zijn al gegeven, misschien nog een tip: neem een niet te dure kamer. Dan kun je half op jezelf/half thuis wonen. Als je niet al te veel betaald is het minder zonde dat je er minder vaak bent
Veel tips zijn al gegeven, misschien nog een tip: neem een niet te dure kamer. Dan kun je half op jezelf/half thuis wonen. Als je niet al te veel betaald is het minder zonde dat je er minder vaak bent
Dude, hij gaat niet aan de andere kant van de wereld wonen. Hij gaat een dorp verder wonen. Ik neem aan dat zijn broertje een fiets heeft? Ze kunnen elkaar meerdere dagen per week zien.quote:
Volgens mij verwen jij je broertje veels te veel en is hij veels te afhankelijk van jou. Wat dat betreft is het juist beter dat je verhuist, dan leert hij voor zichzelf op te komen.
En je kan met hem skypen/webcammen/msnen iets in die trend?
Kan je hem alsnog heel vaak zien en met hem praten.
Dan nog blijf ik er bij dat dit een erg ongezonde relatie is...
Is TS wel een hij, eigenlijk? Met name dat knuffelen doet me toch meer aan een meisje denken.
The love you take is equal to the love you make.
Goed geraden, ik ben inderdaad een meisje En dan lijkt het me niet zo gek als ik zo af en toe een knuffel ontvang van een broertje van 11. Maar goed, ik ga mezelf hier niet lopen verdedigen. Heb wat aan de tips gehad en ander commentaar is jammer. Je bent op een forum om anderen te helpen, niet af te zeiken.
In ieder geval bedankt voor serieuze antwoorden! Besloten om toch nog wat beter over het 'op mezelf wonen' na te denken. Geef mezelf in ieder geval tot na de zomer bedenktijd en dan zien we wel weer verder.
En dan lijkt het me niet zo gek als ik zo af en toe een knuffel ontvang van een broertje van 11. Maar goed, ik ga mezelf hier niet lopen verdedigen. Heb wat aan de tips gehad en ander commentaar is jammer. Je bent op een forum om anderen te helpen, niet af te zeiken. In ieder geval bedankt voor serieuze antwoorden! Besloten om toch nog wat beter over het 'op mezelf wonen' na te denken. Geef mezelf in ieder geval tot na de zomer bedenktijd en dan zien we wel weer verder.
ik denk dat het beter is de wat mindere reacties te zien als opbouwende krtiekquote:
Goed geraden, ik ben inderdaad een meisje
In ieder geval bedankt voor serieuze antwoorden! Besloten om toch nog wat beter over het 'op mezelf wonen' na te denken. Geef mezelf in ieder geval tot na de zomer bedenktijd en dan zien we wel weer verder.
Maar goed, ik weet niet hoe oud je nu bent maar als je een jaar of 20 bent. Zijn nog genoeg mensen die ouder zijn dan 20 en nog bij ouders wonen. Ik deel de mening dat je uiteindelijk wel wat meer zeker bent om uit huis te gaan
no rush
Heb je een punt Smilez Heat of the moment zullen we maar zeggen haha. Ik geef het gewoon nog even tijd en dan vallen vanzelf de puzzelstukjes op z'n plek!
Heat of the moment zullen we maar zeggen haha. Ik geef het gewoon nog even tijd en dan vallen vanzelf de puzzelstukjes op z'n plek!
uiteraardquote:
Heb je een punt Smilez
"that's the way the cookie crumbles" 
|
|
