Aggresief geweest en steeds weer terug naar het begin

Hallo, ik ben Katoni (niet mijn echte naam)
Ik ben 14 jaar, en ik heb een paar grote problemen.

Toen ik op de bassischool zat was ik in groep 8, ik werd niet echt gepest meer een klein beetje uitgelachen en als idioot gezien.
Ik zat op speciaal onderwijs en meestal waren daar een beetje agressieve kinderen, dat vond ik niet leuk want meestal werd ik boos. Doordat zij me voor mongool homo etc uitscholden.

Meestal ging ik vechten met ze, (Niet stoeien echt vechten) en dat was zo een 1 keer in de maand.
Vrienden op die school waren ze niet echt, het was meer een groepje en daar kon je bij staan. Dat was het.

Voetballen tegen een klas met z'n allen en dat soort dingen, meestal werd dat luidt uitgeroepen met "We gaan ze afmaken!" en toen begon het. Op het speciaal onderwijs was het een soort van:
"vechten of je krijgt geen respect" dus ik moest wel vechten als kinderen me uitscholden, ik wou niet gepest worden.

Na de middelmatige tijd op het speciaal onderwijs, ging ik naar het middelbare. Ik zat op een zwarte school, ze waren daar nog agressiever dan op de bassischool, ik werd gek in m'n hoofd. "Letterlijk Gek" ik haatte die kinderen, elke keer als ik bezig was kwamen ze naar je toe en gingen ze gestoorde dingen tegen je zeggen.

Geen geld geven in de pauze? Jammer! je wordt na school tijd lekker in elkaar "gebosst" zoals ze dat zeiden. Ik moest elke keer rennen naar de bushalte. Anders konden ze me in elkaar slaan.
Elke keer als ik in die bus zat was het weer een slechte dag, en weer één en weer... en weer.. en weer.. Nooit was het het een leuke dag, de leraren waren bange schijterds. Een vriend werd een keer een lowkick gegeven. Hij had niks gedaan. Helemaal niks.

De juffrouw staarde naar haar computer alsof er niets gebeurde, maar ondertussen wist ze wel dat de zwarte jongen met sterke spieren die jongen eens een lesje zou leren. Bam! en toen viel hij op de grond. Juf keek nog steeds naar het beeldscherm, net te doen alsof er niets aan de hand was.

Ondertussen schold de zwarte jongen die vriend van mij uit, "vieze papzak" en dat soort dingen.
Toen stond hij op en ging half sleepend met zijn andere been op z'n stoel zitten, ik kon niets doen de zwarte jongen was gewoon te sterk, en hij zat op kickboxen. Ik had medelijden met hem.

Later bleek dat hij zijn been gekneusd had. Waarvoor? hij had niks gedaan...
Elke keer als ik op school kwam zat ik met die aggresieve mensen, ik krijg rot opmerkingen naar mijn hoofd. Weet ik het.

Ik deed niks, ik kon niet, ze waren te sterk en ik kon ze niet aan. Ik werd gek thuis, en schold mijn vader bijna elke dag uit. Voor "klootzak" etc. Dat kwam door die school. Die leerlingen. Ik werd gek van ze. Over hun asociale opmerkingen.
Na school als ik thuis was had ik één vriend, hij kwam bijna elke dag en was best aardig. Ook in de tijd dat ik "heel erg" agressief was was hij bij me gebleven. Dat noem ik dus een echte vriend.

Als ik uit school ging ging ik met de bus. En omdat er soms vervelende mensen in zaten die niet-leuke dingen over mij zaten te fluisteren, kreeg ik thuis woede-uitbarstingen. Ik gooide dingen kapot, en sloopte het. Alleen zo kon ik mijn frustratie kwijt raken van de school.

Mijn ouders wisten dat ik gestoord aan het worden was door die school. Ik werd eraf gehaald, en op een andere gezet. Deze is beter en ze zijn daar aardiger en niet zo agressief, alleen als mensen sommigen dingen zeggen. Komt dat een beetje "gevoelig" dat komt door mijn vorige school, waar het vaak uit de hand is gelopen.

Ik zit nu op een witte school. Alleen door de vorige school heb ik bij hele kleine dingetjes die leerlingen zeggen het gevoel dat ze vervelend gaan doen.

Ik ben zeg maar bang geworden, bang dat ik weer word uitgescholden. Maar dat is niet zo, het is daar eigenlijk heel normaal. Rustig enzo. Ik heb daar "gelukkig" al wat vrienden gemaakt, maar het gevoel dat ik me niet veilig voel blijft altijd.

Soms als ze gewoon een paar kleine gemene dingetjes zeggen, ben ik weer terug bij af en krijg ik weer woede-uitbarstingen thuis. Mijn vader scheld ik niet meer uit. Nooit meer. Dat is gelukkig inmiddels al goed gemaakt en nu gaat alles goed thuis.

Ik wil hiermee dus zeggen, dat ik zeg maar een beetje angstig ben geworden. Bang dat ik uitgescholden word enz.

En denk alsjeblieft niet dat ik zo een agressieve koter ben, want dat ben ik helemaal niet.
Dat verzeker ik je.

quote:

Op zondag 10 april 2011 17:36 schreef LostInSpace het volgende:
Die angst zul je altijd met je mee dragen. Alleen op een dag zul je er beter mee om kunnen gaan.

Het slijt vanzelf.

Mooi iig dat je nu op een neuwe school zit en dat het daar beter gaat.

Sterkte.

Ja dat merk ik wel ja, het wordt elke dag wat minder. Maarja nu zit ik op normale school en vindt ik het toch jammer.

Bedankt.

Ik wil hierbij ook vermelden dat ik veel zelfmoord overwegende, het was een keer zo erg dat ik het mes op m'n keel had gezet bij m'n vader. toen moest hij bijna huilen Daarna zei hij tijdens het rijden je bent nog te jong om te sterven. en dingen als nu moet je genieten van het leven je bent nog jong enz.

Hier heb ik natuurlijk heel erge spijt van.

Ik weet niet waarom ik dit hier neerzet.

Gewoon om het van me af te schrijven geloof ik.

quote:

Op zondag 10 april 2011 23:41 schreef V-for-Vendetta het volgende:
Ben je van Nederlandse afkomst? Voel je je wel thuis in Nederland?

Ja gewoon nederlands. En voel me best thuis hier.

quote:

Op zondag 10 april 2011 23:50 schreef Mishu het volgende:
Is praten met de vertrouwenspersoon op school niet wat voor je? Die kan je dan eventueel doorverwijzen naar een psycholoog. Zeg dat je dus met traumatische ervaringen zit en dat je het graag wilt verwerken.

P.s. niet zeggen dat je agressieve neigingen hebt want dan halen ze je van school, en dit is nou net een goede stap in de richting voor je.

Als je dingen verwerkt zal je agressie afnemen. Mensen zijn lief

Ja ik denk dat ik het maar gewoon moet vergeten, ik wil liever niet met iemand op school praten. Ik doe het morgen wel en zeg alles tegen m'n ouders.