Ja hoor, tis weer zover. Bijna een jaartje relatie en ik (28) ben het alweer zat

Hij leek zo leuk en lief en betrouwbaar in het begin en na een half jaartje trok hij bij mij in. Leuk en lief is hij nog steeds. Maar ondertussen is hij veranderd van iemand die af en toe een sigaretje opsteekt, naar een regelrechte luie stoner. En dat betekent dat ik nu ook voortdurend zijn stoner vrienden over de vloer heb en mijn huis (waarvoor ik de rekeningen betaal) continue naar wiet stinkt. Party bij mij thuis? Leuk! En op zich heb ik helemaal geen probleem met drugs; doe wat je leuk vindt

Maar ik hoef er geen relatie mee en een party waar iedereen compleet stoned elkaar zonder een woord zit aan te staren zijn gewoon loeisaai
Nog een paar voorbeelden...
Hij maakt continu valse beloftes, vooral m.b.t. geld. Zo heb ik meer dan twee maanden lang letterlijk niets extra uit kunnen geven omdat een zware energierekening op de deurmat viel. Meneer zou helpen, maar ondertussen blijft hij wel elke week CD's en kleding kopen, inclusief een dure boxset van 50 euro en uiteraard bleef hij zo'n 20-40 euro per week aan wiet besteden. Ter vergelijking: ikzelf heb 5 maanden lang geen nieuwe kleding gekocht en heb zelfs een maandje onverzekerd rondgereden omdat ik het simpelweg niet kon betalen. Ik heb hem hier uiteraard regelmatig aan herinnerd maar hij weet zich er altijd uit te lullen..
Ik werk fulltime. Meneer werkte in het begin ook fulltime, maar is nu zijn baan aan het verpesten door regelmatig een dag thuis te blijven als hij daar zin in heeft.

En dat terwijl hij gedurende de winter al 3 maanden thuis heeft gezeten omdat het werk stil lag. Een tijdelijke baan zoeken? waarom zou je als je vriendin de rekeningen toch wel betaald. En als ik dan thuiskom ligt hij op de bank/in bed te slapen terwijl de keuken volstaat met vieze vaat met zijn kruimels/etensresten in alle hoeken en gaten. Lekker, dat mag ik dan weer gaan opruimen want meneer ziet niet wat er schoongemaakt moet worden (maar dit is geloof ik een standaard mannenkwaal

)
Verder praat hij al sinds onze ontmoeting over het halen van zijn rijbewijs, wat erg nodig is voor zijn werk, maar gaf onlangs toe dat hij daar nog steeds niet aan begonnen is omdat hij bang is voor het verkeer (hij is 27....)
Kortom, loser! Hij is gewoon niet meer de persoon op wie ik verliefd werd en ik ben het zat om de enige verantwoordelijke te zijn. Ik begin ook ernstige overeenkomsten te zien tussen mij en zijn moeder
Het probleem? Ik kan de knoop maar niet doorhakken want ondanks dat ik weet dat ik zo niet verder kan leven, geniet ik wel van zijn gezelschap en kan ik met hem lachen (zolang hij niet stoned is, want dan komt er geen woord uit). Maar ik zie ook dat hij nooit zal veranderen en dat ik daar doodongelukkig van ga worden als ik hiermee verder ga.
Iemand die mij ff op zijn Fok!s kan vertellen dat ik mijn vinger uit mijn neus moet halen en hem het huis uit moet schoppen?

Andere meningen zijn ook welkom
Life is a waste of time, time is a waste of life. Get wasted all the time and you'll have the time of your life!