Keep_Walking | donderdag 31 maart 2011 @ 13:25 |
Stel je voor je komt erachter dat je zoon (of dochter een psychopaat is). Dus bijvoorbeeld op 18de moet hij verplicht naar een psycholoog of psychiater en daar krijgt hij de diagnose psychopathie. Opeens kan je allerlei gebeurtenissen van vroeger snappen. Het feit dat toen hij jong was kinderen zo erg treiterde en mishandelde. Het feit dat hij een ziekelijk leugenaar is. Alle kwade handelingen die heeft gedaan zoals dingen in brand steken, dingen stelen, geen rekening houden met andere mensen, enz. Hoe hij vroeger jou en niemand anders leek te waarderen. Wat zou jij dan doen? Zou jij contact verbreken met je zoon (of dochter)? | |
Mishu | donderdag 31 maart 2011 @ 13:27 |
Nee, maar ik zou wel emotioneel afstand houden. | |
ramakandra | donderdag 31 maart 2011 @ 13:30 |
jij hebt hem gemaakt, dus wees er ook voor hem! ouders die alleen model kindertjes willen en verwachten.... ![]() | |
Keep_Walking | donderdag 31 maart 2011 @ 13:32 |
Ja... maar een psychopaat, weet je wel wat dat inhoud? | |
schommelstoel | donderdag 31 maart 2011 @ 13:34 |
| |
Daniel1976 | donderdag 31 maart 2011 @ 13:36 |
Ach je kind heeft dan ieder geval een redelijke kans goed terecht komen. Psychopaten doen het goed in upper management van grote (internationale) bedrijven. Maar serieus. Mijn kind blijft mijn kind wat mijn kind ook doet. Als ze iemand vermoord zou ik haar ook opzoeken in de gevangenis. | |
deelnemer | donderdag 31 maart 2011 @ 13:37 |
Autonomie betekent dat je jezelf de wet stelt. Als je dat doet dan zijn anderen bereidt je vrij te laten je eigen keuzes te maken, omdat men erop vertrouwd dat je daar geen rare dingen mee doet. Als je geestelijk daartoe niet in staat bent, wordt je onder curatele gesteld (ongelijkwaardig). Als een ander zich niet kan inleven in andermans belangen en gevoeligheden, dan is de relatie onvolwaardig. Als de ander je ook beschadigd met zijn gedrag dan is de relatie nog verder belast. Ik zou de relatie met een kind niet verbreken, maar wel zorgen dat het in banen wordt geleid. De aard van de relatie is niet bevredigend, maar een bron van zorg en misschien zelfs een grote belasting. [ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 31-03-2011 14:12:14 ] | |
Pakspul | donderdag 31 maart 2011 @ 13:37 |
Ik zou hem eindelijk gaan erkennen als zoon. Duidelijk dat hij dat niet van zijn moeder heeft. | |
hexta | donderdag 31 maart 2011 @ 13:38 |
![]() | |
Hans_van_Baalen | donderdag 31 maart 2011 @ 13:41 |
Dit | |
missbehavin | donderdag 31 maart 2011 @ 14:07 |
Precies. | |
Taartjeh | donderdag 31 maart 2011 @ 14:07 |
Ligt er maar net aan hoe stevig ik zelf in mijn schoenen sta.... Het lijkt me een hele klus om zo'n kind in gareel te houden. Dus dat moet je emotioneel ook maar net aankunnen. | |
Taartjeh | donderdag 31 maart 2011 @ 14:09 |
Dat klinkt wel heftig. ![]() | |
missbehavin | donderdag 31 maart 2011 @ 14:10 |
Dus als jij het niet aan kunt, laat je je kind vallen? En in hoeverre denk jij een volwassene in het gareel te kunnen houden, TS stelt dat ie al 18 is... | |
missbehavin | donderdag 31 maart 2011 @ 14:10 |
In theorie kan iedereen iemand vermoorden, omstandigheden enzo... | |
Taartjeh | donderdag 31 maart 2011 @ 14:13 |
Ik weet eigelijk niet wat ik zou doen ![]() Ik verwacht dan ook niet zo'n kind eigelijk. | |
ramakandra | donderdag 31 maart 2011 @ 14:19 |
een psychopaat is iemand die (in de regel) de werkelijkheid niet meer ziet en daardoor (extreem) gevaarlijk kan zijn/worden. maar dat mag niet uitmaken, als ouder kies je er voor om kinderen te maken en daarmee neem je ook de verantwoordelijkheid over dat kind voor de rest van zijn/haar en je eigen leven (afhankelijk van wie het eerst gaat). dat kind heeft er tenslotte ook niet voor gekozen om psychoot te zijn/worden. en laten we ff eerlijk zijn, als het er op aan komt wie heb je dan op deze wereld? alleen je ouders! | |
Staal | donderdag 31 maart 2011 @ 15:17 |
Welnee. Dit hoeft niet. De meeste psychopaten functioneren nl. prima. Dat ze er niets bij voelen zegt helemaal niets over hun intelligentie om goed te presteren. (Wat Daniel1976 ook al aangaf.) | |
ramakandra | donderdag 31 maart 2011 @ 15:45 |
naja dat is ook wat ik zelf wilde zeggen ![]() | |
Keep_Walking | donderdag 31 maart 2011 @ 15:48 |
Wat? Nee, dat is geen psychopaat. Dat is iemand die schizofreen of psychotisch wordt. Kenmerken psychopaat:
| |
Daniel1976 | donderdag 31 maart 2011 @ 15:48 |
Ach welnee, dat is onvoorwaardelijke liefde, dat is niet zo heftig dat is normaal. Wat je kind ook doet, het blijft altijd je kind toch? | |
Keep_Walking | donderdag 31 maart 2011 @ 15:49 |
Ik zou geen kind erkennen die expres en zonder spijt pijn en verdriet en mensen toebrengt. Kind heeft geen ziel, in mijn ogen, dus van mij part mag hij dood. | |
Staal | donderdag 31 maart 2011 @ 15:52 |
Misschien ben ik wel psychopathisch door te zeggen dat ik dit niet helemaal zeker weet eigenlijk. Zoals de situatie in de OP beschreven wordt is er ook sprake van sadisme. Denk dat als die diagnose eindelijk gesteld wordt dat het niets nieuws is dan je al dacht. Als mijn kind heel erg wreed is en tot gruwelijkheden overgaat dan weet ik niet of ik nog van hem/haar kan houden. Zou wel hopen dat ik het in goede banen kan leiden van jongs af aan. Maar bij sadisme weet ik het niet. | |
ramakandra | donderdag 31 maart 2011 @ 16:05 |
mn standpunt lijkt me hoe dan ook duidelijk of niet? iemand die zijn/haar eigen kind zielloos kan noemen lijkt me hoe dan ook behoorlijk psychopatisch ![]() ![]() | |
Northside | donderdag 31 maart 2011 @ 16:11 |
Dus Hitlers ouders hielden ook onvoorwaardelijk van hun knulletje? Of hadden dat in ieder geval moeten doen? | |
trekeennummertje | donderdag 31 maart 2011 @ 16:27 |
Het ontstaan van een mens z'n karakter komt deels aangeboren en deels aangeleerd (nature/nurture). Dat aangeleerde kan ook komen van vrienden. Ouders hoef je niet altijd (merendeels) de schuld te geven. Voorbeeld: mijn broer denkt dat hij een Marrokaan is. ![]() | |
missbehavin | donderdag 31 maart 2011 @ 16:29 |
![]() | |
ramakandra | donderdag 31 maart 2011 @ 16:36 |
ze hadden het niet goed hoeven keuren (dat zeg ik ook helemaal niet), wat ik wil zeggen is dat iemand met een aandoening (bijvoorbeeld psychopatie, psychose, adhd, etc.) hulp nodig heeft. dit kun je bij instellingen krijgen, maar deze hulp is nooit gegarandeerd, onzeker en vaak bijzonder negatief. ik vind het ook wel een extreme verglijking, hoeveel gestoorde dictators lopen hier nou rond? ik kan er maar een handjevol bedenken... en wederom, als ouders kies je ervoor een kind (of kinderen) te maken en dus ben je daar ook de rest van je leven verantwoordelijk voor of je het nou wil of niet. ik vind het bijzonder triest wanneer je alleen van kinderen kan genieten als ze doen en kunnen wat jij wil, maar ze afscheept zodra ze niet aan je verwachtingen voldoen. | |
ramakandra | donderdag 31 maart 2011 @ 16:37 |
het gaat mij hier ook niet om schuld maar verantwoordelijkheid. ik vind niet dat je een kind bij de maatschapij kan dumpen omdat hij/zij niet aan je verwachtingen voldoet ![]() | |
Northside | donderdag 31 maart 2011 @ 16:51 |
Instellingen zijn er om professionele hulp te bieden. Dat is hun doel, ze zijn erop berekend en ze zijn er (hopelijk) goed in. Ouders zijn onvoorbereid, amateurs en ontberen de nodige kennis. Ik weet wel waar ik als maatschappij de psychopaat liever zou zien. | |
missbehavin | donderdag 31 maart 2011 @ 16:52 |
Maar de vraag was toch meer of je jouw kind de rug zou toekeren? | |
Northside | donderdag 31 maart 2011 @ 16:57 |
Is je kind in een instelling wegstoppen niet in zekere zin hetzelfde als je kind de rug toekeren? | |
missbehavin | donderdag 31 maart 2011 @ 17:01 |
Nee natuurlijk niet! Soms is het juist liefde om in te zien dat je kind hulp nodig heeft die jij niet geven kunt. Waarmee ik dus niet zeg dat iedereen zijn kind maar zomaar moet dumpen he. | |
EviL_AleX | donderdag 31 maart 2011 @ 17:08 |
Ik geloof al niet in onvoorwaardelijke wat-dan-ook, dus die vlieger gaat voor mij niet op. Dat elk leven waardevol is en het recht heeft te bestaan is ook iets waar ik niet achter kan staan, dus dat hij/zij ten koste van alles in leven zou moeten blijven gaat ook niet op, naar mijn mening. Dus ik denk dat of ik contact zou onderhouden, etcetera, af zal hangen van de mate van psychopathie en de mogelijkheden dit te beperken tot een acceptabel niveau. Waarbij er vanaf een bepaald niveau zeker overwogen kan worden of het wel zin heeft een verder bestaan toe te staan. | |
missbehavin | donderdag 31 maart 2011 @ 17:14 |
Ik vraag me wel af of de mensen die zo stellig beweren hun kind te laten vallen, zelf kinderen hebben... | |
Staal | donderdag 31 maart 2011 @ 17:24 |
Niemand heeft stellig gezegd kinderen te laten vallen. Het is ook een "stel je voor" topic. Trouwens, stellig beweren dat je van je kind zult blijven houden is net zo hypothetisch als stellig beweren je kind te laten vallen. Ik ken een moeder die er veel verdriet van heeft dat ze niet van haar kind kan houden omdat het kind psychopatisch gedrag heeft. Ik kan me daar intussen iets bij voorstellen. Ze heeft nog een zoontje en durft haar ene kind niet eens alleen bij hun andere kind te laten omdat er dingen zijn voorgevallen. | |
missbehavin | donderdag 31 maart 2011 @ 21:35 |
Ja maar dan houdt ze ineens niet meer van dat ene kind? Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit niet meer van mijn zoon zou houden. Dingen aan hem niet leuk vinden, het geen leuk persoon vinden oke.. maar het echte houden van.. dat gaat toch niet over? | |
BlakeGriffin | donderdag 31 maart 2011 @ 21:39 |
Wat als het slachtoffer van de moord je andere kind was? En trouwens, onvoorwaardelijke liefde is heel heftig imo. ![]() | |
Staal | donderdag 31 maart 2011 @ 21:40 |
Nee, het echte houden van houdt niet op uiteraard. Ze hebben onwijs veel zorgen. Ze neemt het zichzelf kwalijk dat ze niet houdt van haar kind maar natuurlijk doet ze dit wel. Ze maken er het allerbeste van. Maar daarom ben ik neutraal qua mening. Ik weet werkelijk niet hoe ik het zelf zou beleven en iemand die afhaakt na veel ellende zou ik het niet kwalijk nemen. Beetje lastig deel van topics als "wat als". Sta er maar eens voor en dan niet van de 1 op andere dag maar geleidelijk de ontdekking dat er iets flink loos is met je kind. Uiterlijk niet zichtbaar. | |
missbehavin | donderdag 31 maart 2011 @ 21:42 |
Oh maar dat zal zeker ontzettend moeilijk zijn voor haar, dat kan ik me voorstellen. En idd, het zijn ingewikkelde dingen om je af te vragen. Maar vooralsnog zit dat joch zo diep bij me dat ik me niet in kan denken dat ik ooit niet van hem zou kunnen houden. | |
Staal | donderdag 31 maart 2011 @ 21:51 |
Ik ben ook ouder. Die oerliefde ken ik wel. Maar niet volgens het boekje want dan zou je zogenaamd al liefde voelen voor de ongeboren baby. Jah, echt niet. Ik ben tijdens de bevalling zo kwaad geweest dat ik gewoon stomverbaasd was dat er een baby uitkwam. ![]() En zo zijn er ook ouders die zeggen te willen sterven voor hun kinderen maar wel die kinderen hun jeugd compleet weten te vernaggelen. Dus ik weet niet hoe ik zou reageren als mijn kind een kwaadaardige sadist zonder gevoel zou zijn. Geen idee. Ik vrees dat na jaren tegen de bierkaaien opgewerkt te hebben dat het wel een keer klaar zou zijn. Gelukkig is het bij mij niet aan de orde maar ik durf het niet te zeggen als het wel zo zou zijn. | |
pietkanarie | donderdag 31 maart 2011 @ 22:28 |
Er bestaan geen mensen zonder ziel (denk ik). Wel met een verknipte ziel... Een psychopaat als kind lijkt me enorm heftig, zou denk ik bijna bang worden voor mijn eigen kind (ik weet het, dit klinkt heel slap). Aangezien psychopaten totaal ontoerekeningsvatbaar zijn. Verder lijkt het mij dat je met een kind met psychopatische trekken, al van begin af aan heel moeilijk een band kan opbouwen. Dat je niet tot je kind door kan dringen en hem ziet worstelen/afglijden. ![]() | |
Northside | donderdag 31 maart 2011 @ 22:29 |
Denken jullie dat er ook nog een verschil is tussen vaders en moeder wat dit betreft? Qua onvoorwaardelijk houden van je kind dus? | |
pietkanarie | donderdag 31 maart 2011 @ 22:31 |
@ northside... ik denk dat mannen eerder de rationele keuze maken dat het het beste is om afstand te nemen van het kind. En ook beter in staat zijn om dat werkelijk te doen. Denk dat vrouwen wel meer/langer in moedergevoelens blijven hangen, tot het ze helemaal opbreekt. | |
Staal | donderdag 31 maart 2011 @ 22:32 |
Ik denk dat er geen verschil is. Die band is er in mijn belevenis sowieso niet automatisch maar groeit. | |
Northside | donderdag 31 maart 2011 @ 22:44 |
Ik persoonlijk denk wel dat er een verschil is. Een moeder draagt haar kind 9 maanden in zich, voelt het groeien, etc. Een man heeft dat allemaal niet, en daarom is de band (volgens mij) per definitie anders. En ik denk dus ook dat vaders hun kinderen makkelijker zouden kunnen loslaten als die doorslaan. Maar ik ben dus vooral benieuwd naar jullie mening hierover. ![]() | |
VonHinten | donderdag 31 maart 2011 @ 22:49 |
Touw met steen om de nek en de plomp in. Ik heb geen tijd voor rare kinderen. Serieus: ik denk dat ik voor mezelf gelijk een grens zou stellen: "tot zover ga ik helpen, en meer niet". Het lijkt me toch dweilen met de kraan open. | |
Staal | donderdag 31 maart 2011 @ 22:54 |
Als jij een ei gaat zitten uitbroeden hou je dan meer van dat kuiken dan iemand die er veel bij zit en jou regelmatig brood geeft om op krachten te blijven? | |
Northside | donderdag 31 maart 2011 @ 23:27 |
Ik denk van wel. Diegene die op het ei zit heeft heel veel tijd en moeite in het kuiken gestopt. Diegene die brood geeft heeft heel veel tijd en moeite in de ei-zitter gestopt. Indirect ook in het kuiken natuurlijk, maar er zit een groot verschil tussen direct en indirect. | |
Staal | donderdag 31 maart 2011 @ 23:37 |
Het is allebei indirecte zorg. Je weet immers niet wat er uit komt. Maar helaas zijn dit soort sentimenten nog altijd de reden dat in de praktijk vaders minder rechten hebben of kinderen sneller aan hun moeder toegewezen worden. Terwijl aan de andere kant vrouwen zomaar even kunnen besluiten per ongeluk zwanger te worden zonder medeweten van een man die er vervolgens wel financieel voor op mag draaien. Wat mij betreft kun je dat meerrecht hooguit lenen aan het feit dat de vrouw de bevalling moet doen maar dan nog zegt het helemaal niets over de band met de baby. Iemand kan plotsklaps vanavond een wieg voor mijn deur zetten met een baby. Ga er voor zorgen en dan ontstaat er een band of je nu man of vrouw bent. | |
Keep_Walking | donderdag 31 maart 2011 @ 23:39 |
Inderdaad. Ik denk ook dat er iets is als een natuurlijke moeder liefde en dat vader liefde daarna meteen ontstaat. Natuurlijk kan een vader meteen van zijn kind houden, ik bedoel het logisch dat de man meteen gaat denken "dit is mijn kind, ik zal altijd van hem houden". Maar ik denk niet dat het gewoon uit nature is, zoals bij de meeste vrouwen. Maar ik zou serieus contact breken met een psychopathische zoon of dochter (denk ik dan). Ook al houd ik van hem of haar, een psychopaat zit gewoon op een ander niveau. Sommige hier vergelijken psychopathie met ADHD, borderline, autisme, psychose, schizofrenie, manisch depressief, enz. Maar het is totaal niet vergelijkbaar met andere mentale stoornissen. Een psychopaat met sadistische trekken... is gewoon geen mens, in mijn ogen. | |
Staal | donderdag 31 maart 2011 @ 23:41 |
Bullshit. | |
Staal | donderdag 31 maart 2011 @ 23:42 |
Wie waren dat dan? Want ik ben alleen maar een typo tegengekomen en niet wat jij hier allemaal opsomt. | |
Keep_Walking | donderdag 31 maart 2011 @ 23:48 |
Niet alles wat ik opnoemde. Maar sommige mensen hier dachten dat psychopaat psychotisch betekende, andere mensen zeiden ADHD. Autisten enzo werd niet genoemd, maar ik noemde die erbij. Mijn punt is, dat psychopathie met sadistische trekken in een totaal andere categorie zit dan andere mentale stoornissen. | |
Staal | donderdag 31 maart 2011 @ 23:53 |
Ja, die typo inderdaad en niks van die hele reutel die jij opsomde. Ja. Wat wil je eigenlijk met dit topic? Wat wel opmerkelijk is, is dat men bij een psychopaat meteen denkt aan een potentiele seriemoordenaar. Die link leg jij middels sadisme etc en nog iemand in dit topic deed dit ook. Maar vergeet niet dat de meeste psychopaten een normaal leven weten op te bouwen. | |
Keep_Walking | donderdag 31 maart 2011 @ 23:59 |
Met dit topic? Kijken hoe mensen erover denken en een discussie beginnen. Ik wil weten of mensen echt geloven in onvoorwaardelijke liefde en ik wil weten of dat wel wijs is. Ik ben van mening dat het beter is om gewoon contact te verbreken, maar ik wil wel luisteren naar de meningen van andere mensen. En ik heb het hier voornamelijk over psychopaten met sadistische trekken. Ik zou me eigenlijk ook heel ongemakkelijk voelen bij een "succesvolle" psychopaat. Maar laten we ervan uitgaan dat die denkbeeldige zoon of dochter een veel grotere kans heeft om de gevangenis of TBS-kliniek in te komen dan directeur worden van ABN-AMRO. | |
deelnemer | vrijdag 1 april 2011 @ 00:11 |
Onvoorwaardelijke liefde is te idealistisch. Het liefdesgevoel kent de nodige voorwaarden voor zijn ontstaan en instandhouding. Het 'gevoel van onvoorwaardelijke liefde' verdwijnt als aan deze voorwaarden niet meer is voldaan. Maar het is geen calculatie van belangen. [ Bericht 43% gewijzigd door deelnemer op 01-04-2011 00:17:08 ] | |
Staal | vrijdag 1 april 2011 @ 00:11 |
Ja, okay. Dan begrijp ik beter wat je verhaal is. Kon je bedoeling eerder niet plaatsen. Eigenlijk zou je dan onderzoek moeten doen naar ouders van psychopathische moordenaars. Denk dat de onvoorwaardelijke liefde dan wel zwaar onder vuur komt te staan. Maar ja, een mens kan ook maar zoveel aan + druk van buitenaf. Je zoon is een monster, hoe kun je van hem houden? Dan wordt het overleven. Liefde is mooi maar het moet je niet verwoesten. | |
Staal | vrijdag 1 april 2011 @ 00:17 |
Ik denk trouwens dat je je eerst moet afvragen wat liefde eigenlijk is. Stel, je kind is een kwaadaardige psychopaat die je uit je leven schrapt. Daar komt zoveel verdriet bij kijken. Dat verdriet is ook liefde anders zou je er niet om malen. | |
Aardwetenschapper | vrijdag 1 april 2011 @ 08:48 |
Het is je kind, daar blijf je je hele leven verantwoordelijk voor. Wil je die verantwoordelijkheid niet meer dragen, dan moet je hem een corrigerend nekschot geven. Uit je leven schrappen is een ander opzadelen met een door jou gecreëerd probleem. | |
pietkanarie | vrijdag 1 april 2011 @ 11:29 |
Trouwens... het verschil tussen vaders en moeders. Wat ik op het kinderdagverblijf vaak zie, waar ik werk, is dat vaders veel minder moeite hebben om afscheid te nemen van hun kind (ook als het kind huilt). Vaders weten: komt zo weer goed. Moeders weten dat ook, maar vinden het veel moeilijker om weg te gaan (Oke, nog een knuffel dan. Echt de laatste he!!?) Dus naar mijn idee laten moeders hun kind moeilijker los, zelfs als ze weten dat hun kind in veilige handen is. Dat wordt denk ik wel veroorzaakt door het moedergevoel en het hebben gedragen/gebaard van het kind. Maar deels ook wel karakter. In het algemeen zijn mannen wat rationeler en vrouwen wat meer op het gevoel gericht. Even zwart/wit gezegd... | |
Northside | vrijdag 1 april 2011 @ 12:39 |
Niet mee eens. Ik blijf bij direct en indirect. Dat zegt zo op zich niets. Je zou moeten kijken of er een verschil is tussen de band met een eigen kind en met een geadopteerd kind. En dat voor zowel vaders als moeders. | |
The Bitch | vrijdag 1 april 2011 @ 12:58 |
Het is en blijft mijn kind, ook al draait ie nog zo door, ik zou hoe dan ook achter hem blijven staan. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat iemand zijn eigen kind zo kan kwetsen. | |
Northside | vrijdag 1 april 2011 @ 13:02 |
Jouw kind kwetst dan andermans kinderen. Je kan je wel voorstellen dat die moeders hun kinderen willen beschermen tegen jouw kind? | |
consequence | vrijdag 1 april 2011 @ 13:21 |
Hoi, Consequence, aangenaam. | |
consequence | vrijdag 1 april 2011 @ 13:23 |
Tenzij kindlief zich ook tegen jou als ouder keert wat redelijk in de lijn der verwachting ligt voor een psychopaat.. | |
Neurodrive | vrijdag 1 april 2011 @ 17:40 |
Ik denk dat een WTF hier wel gepast is. Dat kind kan er niks aan doen dat hij die neigingen heeft en er geen spijt van krijgt. Zo zitten zijn hersenen nou eenmaal in elkaar. Het idee van vrije wil is simpelweg niet te rijmen met wat er op dit moment over de werking van het brein bekend is. Maar goed, in hoeverre mensen 'schuldig' bevonden kunnen worden van hun acties is natuurlijk weer een heel andere discussie. Ik denk alleen dat je de band die je met je kind zou hebben nogal onderschat. Ik kan me niet eens voorstellen dat ik mijn kind dood zou wensen als deze een hersenafwijking bleek te hebben. Ik vind het hele idee belachelijk. | |
Northside | vrijdag 1 april 2011 @ 18:12 |
In mijn ogen niet relevant. Het belang van de samenleving staat voorop. Collectief > Individu. | |
deelnemer | vrijdag 1 april 2011 @ 18:18 |
Dat is niet relevant voor dit topic. Het gaat om de vraag of je als ouder contact houd met je kind. Het gaat niet om de vraag of dat kind in de samenleving zijn gang kan gaan. | |
Alouette | vrijdag 1 april 2011 @ 18:35 |
Ik denk niet dat ik zomaar contact zou kunnen verbreken met mijn kind, alhoewel ik wel afstand zou proberen te houden. | |
Staal | zaterdag 2 april 2011 @ 00:41 |
Deze post rijmt niet. ![]() Kortom onderzoek doen is het beste. Iedere klapmongool zonder kinderen kan wel een mening ventileren. Ook ouders doen dit maar er zijn verschillende situtaties en gradaties. Je hebt met mensen te maken en dus kun je hierover eigenlijk niet oordelen, laat staan veroordelen terwijl tot dusver niemand hier met het bijltje heeft hoeven hakken. En stupide opmerkingen als nekschot etc. Daar ga ik niet op in. | |
Northside | zaterdag 2 april 2011 @ 16:53 |
Ik ben het niet met je eens qua direct/indirect. Vervolgens geef ik aan dat je voorbeeld in mijn ogen niet correct is, niet dat ik het er dan alsnog mee eens ben. Dan kunnen we heel Fok wel opdoeken. ![]() | |
Northside | zaterdag 2 april 2011 @ 16:57 |
Dus alle niet-ouders kunnen per direct stoppen met reageren? | |
Jeem | zaterdag 2 april 2011 @ 17:41 |
Een psychopaat wordt niet geboren.. een psychopaat wordt gemaakt.. daarentegen kan iemand wel aanleg hebben om psychopathisch gedrag te ontwikkelen, maar een goede opvoeding/omgeving is alles dus die ouders die hun kind zouden verstoten, kijk eerst eens naar jezelf | |
Jeem | zaterdag 2 april 2011 @ 17:44 |
als ik dit lees en dan kijk ik naar je avatar en je signature.. dan vrees ik het ergste vriend | |
Morrigan | zaterdag 2 april 2011 @ 20:27 |
Psychopathie kan wel een geboren afwijking zijn of ontstaan door een hersenbeschadiging, dus theoretisch gezien kan de persoon in kwestie er vrij weinig aan doen. Je moet het niet gaan verwarren met de antisociale persoonlijkheidsstoornis. Een stoornis wat ontstaat tijdens de ontwikkeling van het kind (waarvan ouders vaak wel de oorzaak zijn). Overigens kiezen mensen ook niet om een persoonlijkheidsstoornis te krijgen. Nu wil ik niet zeggen dat die mensen een vrijbrief hebben om chaos te creëren, ze hebben alleen wel het verstand nodig om te beseffen dat bepaalde acties niet kunnen. Genoeg mensen met een psychopathische stoornis of een antisociale persoonlijkheidsstoornis die wel een redelijk normaal leven leiden. Om op de vraag terug te komen, ik heb zelf geen kinderen, dus ik zou echt niet weten hoe ik erop zou reageren als ik erachter kom dat mijn kind een psychopaat is. |