@Tru3n0
quote:
ik zou dus idd eerst een keer met haar daten ofzo? en niet meteen zeggen dat je haar leuk vind. op de 2e of 3e date kun je haar wel een zoen geven en dan weet je snel genoeg of ze je leuk vind. Mislukt alles dan is niets verloren want de hele wereld zit vol met leuke meiden.
Het eerst daten voor dat ik het zeg werd mij dus ook al door iemand aangeraden, maar zij kent me al goed en op het moment dat ik haar zou vragen om iets leuks te doen met z'n tweeën, dan is het ook meteen duidelijk voor haar dat ik haar leuk vindt. Zo een simpel persoon ben ik nou eenmaal. Dan kan ik alsnog er bij zeggen, gewoon als vrienden maar of zoiets kan/werkt? Geen idee.
@Mishu
Ik zat er inderdaad aan te denken om het op zo een manier over te brengen, maar naast school zien we elkaar eigenlijk niet.
Dus hoe zou je zo iets aanpakken? Dit vind ik nogal persoonlijk en niet echt woorden die ik over de telefoon, sms of msn wil zeggen, ook al is dat 10x zo gemakkelijk :p.
@Dientje12
Misschien een beetje eigendunk, maar ik beschouw mezelf als een trouw persoon ongeacht maar dat 'probleem' met het nakijken en/of staren naar meiden over straat heb ik mijn hele leven al.
@Premium_Quality
Flirten is niet echt een mogelijkheid. Ik ben daar voor een veelte eerlijk persoon en liegen kan ik niet, ben daar niet toe in staat daarnaast heb ik er ook geen ervaring mee en zou bij god niet weten hoe. Om het op te sommen; ik ben meer een echte nerd in opzicht van uiting en doen en laten. De Leonerd-type met een sprankeltje Sheldon karakter eigenschappen. Dus ja zo communicatief en assertief ben ik niet, hoewel ik het ontzettend hard probeer, maar meestal tevergeefs.
Dat mensen mij aanraken vind ik niet erg, maar zelf heb ik er ook geen ervaring mee. Ik hou het liefst mijn handen bij me. Af en toe merk ik wel zo'n moment op van 'geef haar een schouder klopje' maar dan wilt me hand/arm niet meer bewegen :p en dan is ook vaak het moment voorbij.
Of het wederzijds is weet ik natuurlijk niet 100%, maar communicatief gezien hoe het vaak bij andere mensen aan toe gaat, zoals msn, smsjes, op bellen, etc. Eigenlijk komt het alleen maar van mij kant. Ze reageert 'gewoon' zoals ze altijd doet. Op school praten we dan wel hier en daar, de gesprekken zijn op zich wel leuk en kan altijd wel lachen maar het gaat zo moeizaam en als ik het dan vergelijk met andere mensen dan kunnen ze stuk-aan-stuk door praten over alles en nog wat, zoiets kan ik gewoon niet, weet zelf ook niet waarom. Vaak weet ik ook niet wat ik moet zeggen/vragen of interesse naar iets tonen om zo een gesprek aan te gaan. Daarnaast op school heb ik toch het idee dat ze me aan het ontwijken is. Zoals gisteren bijvoorbeeld, 2 legen plekken naast me, de rest was bezet, maar dan gaat ze toch liever aan de andere kant van het lokaal zitten. Ik bedoel, ja ik stink niet of bijt niet zeg maar.
Dan zeg ik wel dat ze ook naast me kan zitten maar dan is het van 'neeh hier is ook plek'... dan zit ik ook van "ja, oke, dan niet..."
heb je iemand die je kan vertrouwen waar je je gevoelens mee kan delen? Ik heb het dan tegen een ander klas genoot gezegd, waarom weet ik niet, maar ik kon het blijkbaar niet meer inhouden en daarna heb ik het tegen me ma gezegd door dezelfde redenen. Maar omdat in het verleden al meerdere malen het vertrouwen tot in de millimeter kapot is gemaakt door verschillende mensen heb ik mezelf maar aangeleerd om niet al te veel te verwachten van andere en daarbij dus vaak over dit soort onderwerpen mijn mond liever houdt.
----
Bedankt in ieder geval voor het lezen en de reacties.