Beste allemaal,
Ik schrijf niet vaak op forums maar de reden dat ik hier nu op post is omdat ik erg verdrietig wordt van alle meningen die mensen hebben over mensen met een uitkering.
Ik zal beginnen bij het begin, Hallo, mijn naam is Dominique. Ik krijg een wayong uitkering omdat ik 75% of meer ben afgekeurd.
Ik wil hier graag iets vertellen over mezelf en wat ik vind hoe sommige mensen redeneren.
Er zijn natuurlijk mensen die in de wayong zitten maar daar misbruik van maken, maar er zijn ook een hele hoop mensen die dit niet doen en hierin zitten omdat ze geen keus hebben. Ik begrijp dat dit een vertroebeld beeld geeft omdat dit niks zegt over alle wayongers......slechts een gedeelte
Oke ik wil eerst beginnen met wat dingen die er worden gezegd:
mensen die zeggen "jah is van mijn belasting centen".....Deze claim klopt gewoon simpelweg niet, om de simpele reden dat iedereen belasting betalen moet. En als dit betaald is......dan is het niet meer van jou. De regering beslist vervolgens wat er met dit geld gebeurd en als je het er niet mee eens bent waar dit geld heen gaat moet je de regering aan kijken of op een andere partij stemmen......maar niet de mensen die een uitkering hebben beoordelen.
Netzoals dat er wordt geroepen dat mensen die een uitkering hebben geen recht zouden hebben op vakantiegeld.....Dit is geld wat zoiezo altijd wordt ingehouden als zijnde, geld voor een vakantie. Maar zodra dit op mijn rekening heb staan mag ik zelf weten wat ik met dit geld ga doen. Ik ben al in geen jaren meer op vakantie geweest om de simpele reden dat ik dit geld beter kan gebruiken om een wasmaschine te kopen als deze kapot gaat, of iets dergelijks....
Er heerst ook vaak hier een denkbeeld van mensen, dat ze het oneerlijk vinden dat zij moeten werken en dat wij lui niks doen. Ik vind dat mensen zich niet bezig moeten houden met hoe iemand anders in het leven staat. Dat jij dat saaie baantje hebt waar je iedere dag voor moet zwoegen kan ik niks aan doen. Begrijp me niet verkeerd, ik heb daar veel respect voor. Maar het verschil is, dat ik in mijn situatie zit en jij in de jouwe......en ik ben absoluut niet lui...ik vind het spijtig dat je niet met plezier naar je werk gaat, maar beoordeel mij daarom niet.
Mensen die in de wayong terecht komen zijn mensen die anders inelkaar zitten, mensen die heel erg veel moeite hebben met de dingen die voor jullie zo gewoon lijken, hierdoor ontstaat er vaak een hele grote kloof van onbegrip omdat mensen zich gewoon niet goed kunnen verplaatsen in iemand die geestelijk niet goed inelkaar zit. Ik zit in de wayong niet omdat ik daar voor gekozen heb maar omdat ik mentaal helemaal kapot ben, werken zit er voor mij niet in. Om te illustreren hoe ik mij voel, Alsof ik elke minuut van de dag door mijn geest aan het dwalen ben om te proberen een oplossing te vinden voor 1 van de vele problemen en elke keer als ik denk een probleem te hebben gevonden, probeer ik het op te lossen maar komen er 10 problemen bij. Ik voel me machteloos terwijl ik iemand ben die juist uit die diepe put probeert te kruipen en mijn steentje bij te kunnen dragen. Ik weet bijna wel zeker dat veel mensen die meningen hebben over andere mensen helemaal niet weten, in de verste verte niet in wat voor situatie ik me begeef. Ik kan met zekerheid zeggen dat je niet met mij zo willen ruilen.....Ik hoop dat jullie nu een beetje meer kunnen inzien dat het ook voor ons niet makkelijk is en dat we niet alleen maar luie mensen zijn die niks willen doen
Het enige wat ik heb is in iedergeval een kleine financiele steun want veel is het niet....Zonder dat zou ik niet kunnen leven, maar nu heb ik in iedergeval een steun om er weer boven op te komen
Ik ben blij dat dit mogelijk is in nederland.
Het is zoiezo heel erg makkelijk om mensen in hokjes te plaatsen, maar iedereen is ook verschillend en dat vergeten veel mensen. Dit is mijn verhaal, mijn leven en geloof mij, mijn leven is niet makkelijk. Alles aan mijn leven is complex, een complexiteit waar ik moe van wordt maar niet stoppen kan. Het is vaak voor een buitenstaander moeilijk te begrijpen omdat datgene waartegen ik vecht, subjectief is en niet te meten. Veel mensen hebben deze zekerheid nodig want datgene wat ze kunnen meten...dat is duidelijk.......Maar wat niet te meten is, is moeilijk voor te stellen of een zekerheid aan te hangen.
De enige manier om het duidelijk te maken voor jullie is voor mij om mijn verhaal te doen en ik hoop dat jullie de volgende keer als er weer iets gezegd wordt over mensen die een uitkering hebben, humaner met deze mensen om gaan, want ik wordt heel erg verdrietig van mensen die harteloos hun mening geven over iets waar ze helemaal niet over kunnen oordelen...
Dit is mijn verhaal, ik hoop dat jullie hier naar willen luisteren.
Dankjewel voor het lezen.