Hoe voel je je nu #674

quote:

Op maandag 28 maart 2011 01:10 schreef Dimens het volgende:
Eindelijk weer terug van mijn ban, voelt wel goed dus. Nu kan ik eindelijk mijn verhaal kwijt

Laatste tijd continue ruzie met mijn ouders om helemaal niets. Ik krijg overal de schuld van terwijl ik er vaak niet eens iets mee te maken heb en dan moet ik maar een oplossing verzinnen of het goed maken.
Ze zeuren ook continue over dat ik niet sociaal ben en nooit eens gezellig ga bijkletsen met de familie. Ik vind het logisch als er continue slecht over mij wordt gepraat waar ik bij ben, dan zit ik zelf ook niet lekker in mijn vel. Gezellig doen waar mijn ouders bij zijn is dus echt een no go, dat kunnen ze wel vergeten.

Ze laten mij ook klusjes doen door te chanteren en daar kan ik vrij weinig aan doen. Ik wil hun eigenlijk ook chanteren maar ik heb geen idee hoe ik dit moet doen. Zo oneerlijk als er niets aan te doen valt, voelt zo machteloos.

Ook was ik zo stom om een relatie met mijn beste vriendin te beginnen, dat heeft maar een maand geduurd. Na die maand had ze ineens geen tijd meer voor mij en kwam ik erachter dat ze met een andere jongen aan het flirten was, toen was ik boos op haar geworden en het deed haar helemaal niets.
Een dag later is de met die jongen vreemd gegaan en moest ze dat ook nog eens doodleuk tegen mij vertellen. Ze had er ook geen spijt van en was gewoon door gegaan, een week later was ze samen met die jongen.

Toen was ik dus mijn vriendin kwijt, dat was vervelend maar nog niet het ergste. Wat ik wel erg vond/vind is dat ik mijn beste vriendin kwijt ben geraakt en daarnaast ook nog een grote vrienden groep.
De vrienden die ik via haar heb leren kennen hebben mij allemaal afgestoten en dat voelt ook vrij leeg.

Het vertrouwen in mensen ben ik nu dan ook helemaal kwijt. Het vertrouwen was al minimaal sinds die "vriendin" vreemd was gegaan en haar niet eens wat deed, maar het vertrouwen is helemaal weg sinds ik ben bedreigd door een collega/vriend. Omdat ik een vriend van hem had beschuldigd van diefstal van jas/sleuels/oordopjes van ¤150,- had hij mij met de dood bedreigd. En ik wilde alleen vragen of hij bij hem thuis kon kijken of mijn jas daar niet lag.

Voel mij dus vrij verrot en heb even iemand nodig die mij komt opvrolijken

quote:

Op maandag 28 maart 2011 01:10 schreef Dimens het volgende:
Eindelijk weer terug van mijn ban, voelt wel goed dus. Nu kan ik eindelijk mijn verhaal kwijt

Laatste tijd continue ruzie met mijn ouders om helemaal niets. Ik krijg overal de schuld van terwijl ik er vaak niet eens iets mee te maken heb en dan moet ik maar een oplossing verzinnen of het goed maken.
Ze zeuren ook continue over dat ik niet sociaal ben en nooit eens gezellig ga bijkletsen met de familie. Ik vind het logisch als er continue slecht over mij wordt gepraat waar ik bij ben, dan zit ik zelf ook niet lekker in mijn vel. Gezellig doen waar mijn ouders bij zijn is dus echt een no go, dat kunnen ze wel vergeten.

Ze laten mij ook klusjes doen door te chanteren en daar kan ik vrij weinig aan doen. Ik wil hun eigenlijk ook chanteren maar ik heb geen idee hoe ik dit moet doen. Zo oneerlijk als er niets aan te doen valt, voelt zo machteloos.

Ook was ik zo stom om een relatie met mijn beste vriendin te beginnen, dat heeft maar een maand geduurd. Na die maand had ze ineens geen tijd meer voor mij en kwam ik erachter dat ze met een andere jongen aan het flirten was, toen was ik boos op haar geworden en het deed haar helemaal niets.
Een dag later is de met die jongen vreemd gegaan en moest ze dat ook nog eens doodleuk tegen mij vertellen. Ze had er ook geen spijt van en was gewoon door gegaan, een week later was ze samen met die jongen.

Toen was ik dus mijn vriendin kwijt, dat was vervelend maar nog niet het ergste. Wat ik wel erg vond/vind is dat ik mijn beste vriendin kwijt ben geraakt en daarnaast ook nog een grote vrienden groep.
De vrienden die ik via haar heb leren kennen hebben mij allemaal afgestoten en dat voelt ook vrij leeg.

Het vertrouwen in mensen ben ik nu dan ook helemaal kwijt. Het vertrouwen was al minimaal sinds die "vriendin" vreemd was gegaan en haar niet eens wat deed, maar het vertrouwen is helemaal weg sinds ik ben bedreigd door een collega/vriend. Omdat ik een vriend van hem had beschuldigd van diefstal van jas/sleuels/oordopjes van ¤150,- had hij mij met de dood bedreigd. En ik wilde alleen vragen of hij bij hem thuis kon kijken of mijn jas daar niet lag.

Voel mij dus vrij verrot en heb even iemand nodig die mij komt opvrolijken

quote:

Op maandag 28 maart 2011 01:35 schreef Mishu het volgende:
Ik heb er gewoon geen zin meer in. De dingen die ik meemaak met deze stoornis (borderline). En er is geen einde aan. Don't worry (zelfmoord zal ik nooit doen) Maar hiermee leven is afschuwelijk, zeker als je wel intelligent bent. Morgen zal ik weer moeten dealen met wat er nu komt.

quote:

Op maandag 28 maart 2011 02:11 schreef iwannabehigh het volgende:
Het valt me op dat de meeste mensen hier altijd maar klagen. Wees eens positief, het leven is uiteindelijk toch echt wat je er zelf van maakt. Zeuren en alles maar op de buitenwereld afgeven heeft echt geen zin.

quote:

Op maandag 28 maart 2011 01:10 schreef Dimens het volgende:
Eindelijk weer terug van mijn ban, voelt wel goed dus. Nu kan ik eindelijk mijn verhaal kwijt

Laatste tijd continue ruzie met mijn ouders om helemaal niets. Ik krijg overal de schuld van terwijl ik er vaak niet eens iets mee te maken heb en dan moet ik maar een oplossing verzinnen of het goed maken.
Ze zeuren ook continue over dat ik niet sociaal ben en nooit eens gezellig ga bijkletsen met de familie. Ik vind het logisch als er continue slecht over mij wordt gepraat waar ik bij ben, dan zit ik zelf ook niet lekker in mijn vel. Gezellig doen waar mijn ouders bij zijn is dus echt een no go, dat kunnen ze wel vergeten.

Ze laten mij ook klusjes doen door te chanteren en daar kan ik vrij weinig aan doen. Ik wil hun eigenlijk ook chanteren maar ik heb geen idee hoe ik dit moet doen. Zo oneerlijk als er niets aan te doen valt, voelt zo machteloos.

Ook was ik zo stom om een relatie met mijn beste vriendin te beginnen, dat heeft maar een maand geduurd. Na die maand had ze ineens geen tijd meer voor mij en kwam ik erachter dat ze met een andere jongen aan het flirten was, toen was ik boos op haar geworden en het deed haar helemaal niets.
Een dag later is de met die jongen vreemd gegaan en moest ze dat ook nog eens doodleuk tegen mij vertellen. Ze had er ook geen spijt van en was gewoon door gegaan, een week later was ze samen met die jongen.

Toen was ik dus mijn vriendin kwijt, dat was vervelend maar nog niet het ergste. Wat ik wel erg vond/vind is dat ik mijn beste vriendin kwijt ben geraakt en daarnaast ook nog een grote vrienden groep.
De vrienden die ik via haar heb leren kennen hebben mij allemaal afgestoten en dat voelt ook vrij leeg.

Het vertrouwen in mensen ben ik nu dan ook helemaal kwijt. Het vertrouwen was al minimaal sinds die "vriendin" vreemd was gegaan en haar niet eens wat deed, maar het vertrouwen is helemaal weg sinds ik ben bedreigd door een collega/vriend. Omdat ik een vriend van hem had beschuldigd van diefstal van jas/sleuels/oordopjes van ¤150,- had hij mij met de dood bedreigd. En ik wilde alleen vragen of hij bij hem thuis kon kijken of mijn jas daar niet lag.

Voel mij dus vrij verrot en heb even iemand nodig die mij komt opvrolijken