Goedemorgen allemaal

Ik heb hier een verhaal waar ik graag jullie mening over zou willen hebben.
Een tijdje geleden is het dus uitgegaan tussen mij en mijn ex waar ik wel eens wat vaker over geschreven heb... maar het was wel onder nogal vreemde omstandigheden.
Laten we voorop stellen dat ik zelf een grote deel van de blaam draag. Dit is dus niet mijn geweten zuiveren of bevestiging zoeken.
Een tijd lang heb ik last gehad van een aantal psychologische aandoeningen. Met name het posttraumatische stress-stoornis. Dit gaat eigenlijk terug naar het vroeg overlijden van mijn vader wat ik destijds en daarna maar moeilijk heb kunnen verwerken.
Nu wist mijn toenmalige vriendin dat ik voor wat zaken in het verleden bij de psycholoog liep, maar vroeg daar verder niets over. Ik vertelde ook niets. En dat is opmerkelijk, haast alsof ik het voor haar wilde verbergen... want voor de rest praatten we over alles; echt ALLES... en veel ook altijd

Het balletje ging 2 maanden geleden rollen toen ik tijdens een van mijn avonden bij haar thuis gevraagd werd door haar vader hoe wij thuis omgingen met het vroege overlijden van mijn vader, gewone uit interesse. Waarop ik hem dus vertelde dat ze liever deden alsof het nooit gebeurt was, dat ik het daar moeilijk mee gehad en nu soms nog steeds. Maar dat ik daar wel hulp voor gezocht had.
Dat had ik dus beter niet kunnen doen. Per direct veranderde het gedrag van haar ouders ten opzichte voor mij. Nog geen week later wilden ze met mij een gesprek waarin ze zeiden dat ze het beter vonden als de relatie verbroken werd.
Voor de duidelijkheid, ik ben 22, zij is 20. Ik studeer, heb een baan, veel vrienden en word als leuk gezelschap gezien. En aan respect voor hen dochter zal het ook niet liggen, want mevrouw werd dagelijks in de watten gelegd door deze meneer.
...ok. Je kunt je voorstellen hoe verbijsterd ik was nadat te horen gekregen te hebben. Begon dan ook erg offensief te reageren, richting "Waarom in godsnaam?" en "Waar bemoeien jullie je eigenlijk mee?!" En in het hele jaar dat we een relatie gehad hebben heb ik nog nooit woorden gehad met IEMAND, laat staan haar ouders!
Sorry voor het lange verhaal trouwens, word weer langer dan dat de bedoeling was

Anyway, ik denk dus. Nou i.i.g. zal mijn vriendin zich hier niet door laten beïnvloeden en haar ouders trekken nog wel bij. Krijg ik per SMS ( !!! ) een bericht van haar dat het beter is als we het uit zouden maken omdat support van haar ouders te belangrijk is. Ook wilde ze me niet meer spreken en mocht ook niet meer langskomen.
Ik was echt kapot, en heb de eerst maand nadat het uit was ook echt als een zombie op mijn werk gezeten... ( school heb ik ook een maandje laten versloffen, eigen schuld ).
Nu was ik toen al bijna van al mijn klachten af en heb mij tijdens de relatie steeds beter gevoeld. De psycholoog heeft ook aangegeven dat mijn klachten inderdaad weg zijn en dat ik geen gesprekken meer hoef te voeren. Dat vertel je aan vrienden, want je bent blij! Vrienden reageren goed en blij.
Dit nieuws kwam dus via-via bij mijn ex die opeens weer even iets met mij wilde gaan drinken vorige week.
Nu komt het dilemma. Ik hou van haar, maar ik wil het niet meer... omdat ik haar niet meer vertrouw en eigenlijk ook haar ouders liever niet meer onder ogen wil komen.
Heb reeds ook nog niet terug gestuurd over of ik het wel of niet wil.
Mensen, wat zijn de opties?
- PlaceboEffect