Zijn hier nog meer mensen die op jonge leeftijd het huis uit zijn gegaan? Welke voor- en nadelen heb je hier achteraf aan ondervonden?
En je hebt nooit jeugdzorg op je dak gekregen?11 jaar terug he.quote:Op vrijdag 18 maart 2011 22:03 schreef fratsman het volgende:
Op je 15e al op jezelf?
Problemen thuis. Niet heel ernstig, maar ik kon niet langer met mijn vader onder 1 dak wonen aangezien onze karakters teveel op elkaar lijken. Onze ruzies liepen enorm uit de hand, niet alleen van mijn vaders kant maar ook van mijn kant. Ik heb toen aan mijn ouders voorgesteld om uit huis te gaan en daarin stemden ze toe. Ik ben nog steeds van mening dat het de beste oplossing is geweest.quote:
Zoals de poster na je al zegt, het is een tijd geleden. Ik heb nooit iets te maken gehad met jeugdzorg, ik betrok gewoon een kamer en nam een baantje. Nadeel is wel dat ik mijn middelbare school toen niet heb kunnen afmaken maar dat heb ik later goedgemaakt (ben via een colloquium doctum de universiteit binnengekomen en zit nu in mijn 2e jaar).quote:
Op je 15e al op jezelf?
Excuses zijn niet nodig hoor.quote:
Ah oke, dat had ik niet begrepen excuus. Wel goed dat je je opleiding hebt afgerond!
Maar ik heb nog geen opleiding afgerond he 
Ik heb nog steeds geen middelbaar schooldiploma maar ik studeer wel aan de universiteit. Als ik dat succesvol afrond dan heb ik pas een afgeronde opleiding. Ja, ik kan me voorstellen dat het tegenwoordig een stuk lastiger is om als minderjarige een woning te vinden.quote:Op vrijdag 18 maart 2011 22:10 schreef kdrietjeh het volgende:
Ik wil eigenlijk ook zo snel mogelijk het huis uit. Maar gezien het feit dat ik minderjarig ben is onderdak voor mij heel moeilijk te vinden.
Hier hetzelfde.quote:
Ik wil eigenlijk ook zo snel mogelijk het huis uit. Maar gezien het feit dat ik minderjarig ben is onderdak voor mij heel moeilijk te vinden.
En TS je hebt wel (misschien zelfs iets te) chille ouders dat ze dat toestaan op 15 jarige leeftijd.
Nou ja, er was niet echt een andere oplossing.quote:
[..]
Hier hetzelfde.
En TS je hebt wel chille ouders dat ze dat toestaan op 15 jarige leeftijd.
De situatie thuis was echt onhoudbaar op een gegeven moment. Het hele gezin leed eronder, niet alleen ik en mijn vader maar ook voor mijn broertje en moeder leverde het een hoop stress op. Maar ik moet inderdaad toegeven dat mijn ouders behoorlijk dapper zijn geweest met het akkoord gaan dat ik uit huis ging. Ik weet dat vooral mijn moeder kritiek van familie en vrienden heeft gehad op hun beslissing. Ze hebben het er niet makkelijk mee gehad.
Overigens was ik op mn 14e al twee weken alleen thuis terwijl mijn ouders en broer op vakantie gingen. Dat kwam ook doordat we enorm veel ruzie hadden tijdens de vakanties daarvoor. We gaan altijd met de boot op vakantie, en die ruimte was voor mij te klein waardoor ik echt duivels werd.
Maar de zelfstandigheid was er dus in principe al wel vroeg.
Jeugdzorgquote:
Op je 15e al op jezelf?
Die incompetenten kunnen nauwelijks goeie ouders regelen laat maar weggelopen kinderen opsporen.
Beste beslissing ooit, denk niet dat de band met mijn ouders anders ooit nog goed was gekomen.
Ja, je groeit er wel snel van op. Ik miste mijn moeder in het begin, vooral wanneer ik het moeilijk had met iets.quote:
Ik ben twee jaar geleden op mn 17e op kamers gegaan (kan dus prima als je minderjarig bent). Wel nog de weekenden bij mn ouders, maar toch doordeweeks op mezelf. Toch niet helemaal te vergelijken met TS dus. Merkte wel dat dat voor mij mss toch een beetje te vroeg was. Het was wel een enorme klap, dat je daar dan alleen op je kamertje zit. Aan de andere kant ben ik er enorm volwassen van geworden. Ik schiet niet meer van de kleinste dingen in de stress en wat beurt dat beurt.
Overigens was ik op mn 14e al twee weken alleen thuis terwijl mijn ouders en broer op vakantie gingen. Dat kwam ook doordat we enorm veel ruzie hadden tijdens de vakanties daarvoor. We gaan altijd met de boot op vakantie, en die ruimte was voor mij te klein waardoor ik echt duivels werd.
Maar de zelfstandigheid was er dus in principe al wel vroeg.
Er was trouwens bij mij geen reden om jeugdzorg in te schakelen: ik was immers geen weggelopen kind. Qua rondkomen: het was in die tijd inderdaad een stuk goedkoper, ik geloof dat mijn kamer iets van 200 gulden kostte. Ik kwam rond van baantjes (MacDonalds, schoonmaakwerk etc.) en daarnaast gaven mijn ouders me een toelage. Geen vetpot maar genoeg om van rond te komen.
@saaw: ik denk er hetzelfde over, nu heb ik een goede band met mijn ouders maar ik denk dat wanneer ik thuis was blijven wonen de zaken heel anders zouden zijn geweest.
@Viking84: das wel herkenbaar. Bij mij duurde het iets langer dan een jaar, maar echt een braaf meisje was ik niet in die tijd.
Ik vond de vrijheid die ik toen opeens had heel fijn, maar mijn ouders en zusjes en broertje miste ik wel. Nu (=4 jaar later) nog steeds, hoewel ik ze nu vaker kan zien dan toen. Ik merk wel dat ik een minder hechte relatie heb met mijn zusjes en broertje dan toen ik daar nog woonde. Mijn broertje was ook 12 toen ik het huis uit ging, en ik heb ook het idee dat ik toen veel heb gemist.
Met mijn ouders heb ik sindsdien juist een veel betere band
over een jaar dus
Bij mij thuis was het alleen maar stress en gedonder. Mede daardoor was het dat ik een opleiding aan de andere kant van het land uitkoos om daar zo ver mogelijk vandaan te komen. Mijn zusje was 15 en broertje was 11. Heb ik inderdaad een hoop van gemist, maar door de afstand kregen we gelukkig wat meer lucht en heb ik juist door die afstand er toch een goede band mee kunnen opbouwen, terwijl we elkaar daarvoor van pure stress de hersens bijkans insloegen. Het heeft wat dat betreft dus prima uitgepakt.Ik weet nog wel dat ik me een paar weken ontzettend klote heb gevoeld, zo ineens op dat ene kamertje. Je raakt aan het constante gevit, gehijg in je nek en de onrust gewend, dus je moet daar ook weer van afkicken als het ware.
Mijn zusje en broertje zijn trouwens een jaar en twee jaar daarna respectievelijk uit huis gegaan (als in: gezet). Mijn broertje is daarna nog terug gekomen maar woont inmiddels weer op zichzelf. En we zijn alledrie ontzettend op onze rust gesteld
.Ik zelf ben dus op mn 17e op kamers gegaan. Mijn neef van 34 woont sinds 2 jaar opzichelfquote:
wel vroeg hier allemaal? Ik dacht dat men vroeger altijd tussen 22-25 uit huis ging.. nu iedereen rond 18?
TT is ook 'op jonge leeftijd uit huis gaan' he, dus dit is echt niet gemiddeld.
Maar dat gaat echt niet, ik ben voor mijn gevoel al veel te oud.quote:
Als je verder geen echte reden hebt behalve 'lijkt me wel vet' en 'kan ik zuipen en blowen' lijkt het me beter om nog een paar jaar bij je ouders te blijven eigenlijk.
Zeg dat je intrekt bij je vriendin van 40quote:
[..]
Maar dat gaat echt niet, ik ben voor mijn gevoel al veel te oud.
Cool story, je broertje is op zijn 13e op zich zelf gaan wonenquote:
Ik was net 18 en compleet onvolwassen
Ik weet nog wel dat ik me een paar weken ontzettend klote heb gevoeld, zo ineens op dat ene kamertje. Je raakt aan het constante gevit, gehijg in je nek en de onrust gewend, dus je moet daar ook weer van afkicken als het ware.
Mijn zusje en broertje zijn trouwens een jaar en twee jaar daarna respectievelijk uit huis gegaan (als in: gezet). Mijn broertje is daarna nog terug gekomen maar woont inmiddels weer op zichzelf. En we zijn alledrie ontzettend op onze rust gesteld
?Moet ik er eerst 1tje zien te vinden, en die voorstellen aan mijn oudersquote:Op zaterdag 19 maart 2011 18:10 schreef 08gnoT. het volgende:
[..]
Zeg dat je intrekt bij je vriendin van 40
Haha, jij bent echt tof man. Was ik maar zoals jou.quote:
Ik ben 15. Maar mij lijkt het wel vet om alleen te wonen, kan ik thuis zuipen en blowen. Want ik mag niet blowen thuis van mijn ouders! Kan je mij misschien een paar tips geven om mijn ouders te vertellen dat ik uit huis wil gaan. Ik denk dat ze zullen schrikken, want ik heb totaal geen problemen thuis. En ik verdien zelf meer dan genoeg per maand, maar hoe zoek je een huis op je 15e BV??
14 en het was een inrichting.quote:
[..]
Cool story, je broertje is op zijn 13e op zich zelf gaan wonen
Natuurlijk. Maar probleemkinderen ontstaan niet uit zichzelf. Het kind is vaak onderdeel van het 'probleem' maar de situatie is over het algemeen heel wat breder en gecompliceerder dan dat.quote:Op zaterdag 19 maart 2011 17:37 schreef dWc_RuffRyder het volgende:
Mensen die zeer vroeg het ouderlijk huis verlaten zijn bijna altijd probleemkinderen
Lees het nog eens zou ik zeggen. Nergens staat dat hij op zichzelf is gaan wonen, ik kan me zo voorstellen dat hij bij iemand anders is gaan wonen.quote:
[..]
Cool story, je broertje is op zijn 13e op zich zelf gaan wonen
Zeg: ik wil uit huis gaan. Niet moeilijk toch? Maar kan me wel al indenken wat het antwoord zal zijn.quote:
Ik ben 15. Maar mij lijkt het wel vet om alleen te wonen, kan ik thuis zuipen en blowen. Want ik mag niet blowen thuis van mijn ouders! Kan je mij misschien een paar tips geven om mijn ouders te vertellen dat ik uit huis wil gaan. Ik denk dat ze zullen schrikken, want ik heb totaal geen problemen thuis. En ik verdien zelf meer dan genoeg per maand, maar hoe zoek je een huis op je 15e BV??
Heb je trouwens nog (goed) contact met je ouders? Het klinkt alsof je thuissituatie behoorlijk ernstig was.quote:
Gast, mijn leven is echt geen avontuur.quote:
[..]
Haha, jij bent echt tof man. Was ik maar zoals jou.
Ja en nee. Ik kan nog door één deur met mijn vader (moeder is overleden) maar dat is voornamelijk doordat ik mijn verwachtingen bijgesteld heb. Wat dat betreft was er al teveel gebeurd wat gewoon echt niet kon. Ik heb er maar wat van gemaakt kortom.quote:
[..]
Heb je trouwens nog (goed) contact met je ouders? Het klinkt alsof je thuissituatie behoorlijk ernstig was.
Het belangrijkste voor mij is dat ik de band met mijn zusje en broertje nog heb, dat had ik echt nooit gedacht.
Precies. Als je als minderjarige op jezelf gaat wonen heb je bijna wel toestemming van je ouders nodig. Kan me voorstellen dat als de problemen zo groot zijn en allebei de kanten ervoor instemmen dat je als minderjarige op jezelf gaat wonen, je er dan juist een iets betere band door krijgt.quote:
Aan de zeikerds: is het nu zo moeilijk voor te stellen dat bij sommige kinderen de situatie zodanig is dat uit huis gaan de beste optie is? Het is echt niet zo dat zoiets uit de lucht komt vallen ofzo, er gaan vaak jaren van problemen aan vooraf en vele discussies. Ik heb in bepaalde zin respect voor mijn ouders dat ze de moed hebben gehad om me te laten gaan.
Respect, dat moet toch een behoorlijke gedachten omschakeling zijn geweest. Het clichéquote:
[..]
Ja en nee. Ik kan nog door één deur met mijn vader (moeder is overleden) maar dat is voornamelijk doordat ik mijn verwachtingen bijgesteld heb. Wat dat betreft was er al teveel gebeurd wat gewoon echt niet kon. Ik heb er maar wat van gemaakt kortom.
Het belangrijkste voor mij is dat ik de band met mijn zusje en broertje nog heb, dat had ik echt nooit gedacht.
gaat hier wel op kan ik me zo indenken.quote:het blijven toch je ouders hé
Ik ben het helemaal met je eens.quote:
[..]
Precies. Als je als minderjarige op jezelf gaat wonen heb je bijna wel toestemming van je ouders nodig. Kan me voorstellen dat als de problemen zo groot zijn en allebei de kanten ervoor instemmen dat je als minderjarige op jezelf gaat wonen, je er dan juist een iets betere band door krijgt.
Opnieuw: ja en nee. Ik hoe van mijn vader niet te verwachten dat hij ooit echt een vader zal zijn. Qua praktische invulling heb ik nooit iets te klagen gehad: hij heeft mij onderhouden en als ik hem nu opbel of ie even een muur wil komen schilderen dan staat ie hier binnen een kwartier.quote:
[..]
Respect, dat moet toch een behoorlijke gedachten omschakeling zijn geweest. Het cliché
[..]
gaat hier wel op kan ik me zo indenken.
[..]
Maar ik herinner me hem vooral als de man die geen thuis gaf terwijl mijn (autistische) moeder het niet meer trok en dat projecteerde op ons. Ik heb nooit een jeugd gehad omdat hij (Asperger) alles volgens de regeltjes moest doen en dus op tijd op het werk moest zijn terwijl wij als kinderen niet eens onze kamer uit durfden uit angst voor onze moeder.
Ik weet niet eens waar te beginnen om te beschrijven wat een invloed dat heeft gehad op ons leven, maar ik weet wel dat mijn beslissing om uit huis te gaan de beste ooit is geweest.
Ook ik was een zeer lastige tiener. Eigenlijk mijn hele leven lang terwijl ik thuis elke dag ruzie gehad vanaf.. nou ja, zal wel een jaar of 7, 8 geweest zijn. Met zowel mijn ouders als broer en zussen, het was vrijwel altijd de rest tegen mij. De zomer dat ik 17 werd kwam dat alles tot een hevige climax door iets ergs dat mij overkwam. Was voor mij een enorme kut tijd, maar ik denk dat mijn familie het nog erger vond dan ikzelf. Hoe dan ook, al die tijd is het een wisselwerking geweest tussen mij en mijn familie.
Ik heb mijn studententijd gemist (en ingehaald!), nu aan het werk, stabiel leven op mijn liefdesleven na. Maar het viel wel te verwachten dat ik er ergens nog wel een paar barsten aan over zou houden. Komt nog wel goed, ik weet wel wat het probleem is en stapje voor stapje wordt dat beter. Ik functioneer uitstekend en ik ben een gelukkig mens. De band met mijn ouders en de rest van het gezin is warm, maar niet zo enorm hecht. En daar zijn we allemaal wel gelukkig mee, want als zij teveel geconfronteerd worden met wat zij eigenlijk niet begrijpen aan mij, dan vervallen we weer in die oude gedragspatronen, denk ik.
Heb me wel vaak alleen gevoeld daar op mn kamertje in het begin, nieuwe stad, weinig vrienden int begin.. Maar uiteindelijk ist helemaal goed gekomen en wil ik voor geen goud meer wat anders
ik was net geen 20, jaar daarvoor werkte ik in ploegendienst.. zat al met al misschien 2x per week bij het avondeten toen.
jongens gaan idd later uit het ouderlijk huis dan meiden. was vroeger al eens onderzoek naar gedaan.quote:
Opvallend weinig mannen dus.
ik was net geen 20, jaar daarvoor werkte ik in ploegendienst.. zat al met al misschien 2x per week bij het avondeten toen.
Het liefst zou ik echt een eigen plekje hebben maar dat is nu financieel niet mogelijk. Ben recent een opleiding gestart waardoor ik over een jaar een diploma heb waarmee ik aan de slag kan. Ik heb het goed bij mijn schoonouders, dus vanuit daar geen druk om overhaaste beslissingen te nemen. Eerst even zorgen voor een goede basis