R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Toen ik 2 was verliet mijn moeder ons gezin. Ze ging naar het buitenland mijn vader was een alcohollist en ik ging samen met mijn broer naar een Pleeggezin bij mijn vader in de straat
Toen ik 6 was stond mijn moeder weer voor de deur. Ik kreeg een mooie fiets met dichte wielen als ik bij haar kwam wonen. Rond mijn zevende jaar woonde ik dus bij mijn moeder.
Mijn ouders(moeder en stiefvader) begonnen in die tijd een Bloemenwinkel in Duitsland.
Op een gegeven moment kwam mijn moeder haar bed niet meer uit voor mij. Ze maakte lange dagen en waren s'avonds laat pas thuis. Dat wil dus zeggen dat ik vanaf mijn achtste bijna altijd alleen thuis was. Toen het wat minder met de winkel werd mijn moeder gefrustreerd. En ze begon te slaan maar op zo'n manier dat mijn stiefvader het niet wist. Toen op een vrijdag zou ik
Naar me vader gaan en ik had me tas ingepakt, ik kwam uitschool tussen de middag en me moeder was er omdat ze weg moest brengen. Master hing een spanning in de lucht dat merkte ik meteen toen ik binnen kwam. Het is net alsof je dat ruikt. Ik liep dus op me tenen want door de klappen en onvoorspelbaarheid was ik bang geworden. Ze kwam op me afgestormd en sloeg me met de tas. Toen gooide ze die tas leeg en begon op me in te beuken. Toen pakte ze een mes en begon er mee te wijzen naar me. En ze riep dat ze me nog een keer ging vermoorden. Toen liep ze even weg en rende ik de deur uit en sprong op me fiets naar school. We woonden daar best afgelegen en ik moest een bos door om op school te komen. Op een gegeven moment kwam ze naast me rijden en zei dat ik nooit iets mocht zeggen. Toen ik weer uit school
Kwam was me stiefvader er ook en zei dat het niet zo goed ging met me moeder. Sindsdien was ik altijd doodsbang voor me moeder. Want als me stiefvader er was was er niks aan de hand maar zodra hij wegging. Voelde je de spanning toenemen.
Niet veel later ging ik bij mijn vader wonen maar hij zat praktisch iedere dag in de kroeg. Er was nooit iets fatsoenlijks te eten en ik ging regelmatig zonder eten of drinken naar school. Dus ook bij mijn vader was ik helemaal op mezelf aangewezen. Maar mijn vader was een lieve alcoholist er zat niet veel kwaad in hem maar hij was wel iedere dag lam maar hij sloeg gelukkig niet.
Ik ben een keer of 20 verhuisd met me ouders of alleen met me vader of ik ging van me vader naar me moeder of andersom. Ik heb dus nergens vroeger echte vrienden kunnen maken. Daarbij was ik ook nog dik. Maar ik ben gelukkig nooit gepest.
Van mijn tiende tot twaalfde woonde ik weer bij mijn moeder. Alles werd gedaan zodat ik zo min mogelijk thuis was. mijn ouders zaten toen in de verzekeringen en hadden kantoor aan huis. En ze waren bijna altijd thuis.
Maar toch moest ik overblijven op school na school ging ik naar een bodeartcentrum een soort naschoolse opvang tot half acht s'avonds. Daar zaten ook kinderen met gedragproblemen. In de zomervakantie werd ik ff 6 weken naar 1 kamp gestuurd gewoon omdat me ouders er geen zin in mij hadden.
S'avonds ging mijn stiefvader naar afspraken toe en dan werd me moeder weer gemeen. Op een dag werd ik uit de klas gehaald door iemand van jeugdzorg die vertelde dat het thuis niet meer ging. Dat snapte ik niet omdat ik maar een uur per dag thuis was. En ik ging kijken op een internaat
In hoenderloo. Nou mij beviel het wel en een half jaar later woonde ik daar.
Na 6 weken kwam ik weer thuis. Was mijn kamer omgebouwd tot Callcenter
Het contact werd steeds
Minder en als ik niet belde zou ik helemaal niks meer vanzelf horen.
Toen was ik ongeveer 14 en toen ging ik me beseffen dat mijn moeder me gewoon niet wilde. Toen werd het
Contact van mijn kant minder. Toen ik uit het internaat kwam ging ik heel even bij mijn moeder wonen. Dat heeft 2 weken geduurd en toen werd ik om iets onbenulligs uit huis getrapt. Toen ging ik naar mijn vader en dat duurde ook een paar weken dat verhaal
Heb ik al eens geplaatst.
Maar in een notendop, mijn vader verhuisde naar zijn vriendin en ik mocht niet mee en me moeder was al verhuisd zoder het te zeggen.
Maar sinds begin dit jaar voel ik me zo eenzaam en alleen aankomende vrijdag ben ik weer jarig en word ik 25
Ik ben al sinds me 17 altijd alleen. Ik vraag me af hoe me leven zou zijn als
Ik gewoon leuke gezellige ouders had gehad. Ik heb vmbo gedaan terwijl uit me Cito vwo kwam destijds. Het voelt alsof ik geen eerlijke kans heb gehad. En dan kan iedereen wel zeggen je bent nu oud genoeg om je eigen boontjes te doppen. Maar ik heb echt niemand en dat maakt het lastig daarbij ben ik doodsbang om weer dakloos te worden. Ik heb geen vangnet en daardoor voel ik me gevangen in me eigen leven
Weet niet waarom ik het hier neerzet.
Misschien wel om de aandacht, of een goeie tip.
Toen ik 6 was stond mijn moeder weer voor de deur. Ik kreeg een mooie fiets met dichte wielen als ik bij haar kwam wonen. Rond mijn zevende jaar woonde ik dus bij mijn moeder.
Mijn ouders(moeder en stiefvader) begonnen in die tijd een Bloemenwinkel in Duitsland.
Op een gegeven moment kwam mijn moeder haar bed niet meer uit voor mij. Ze maakte lange dagen en waren s'avonds laat pas thuis. Dat wil dus zeggen dat ik vanaf mijn achtste bijna altijd alleen thuis was. Toen het wat minder met de winkel werd mijn moeder gefrustreerd. En ze begon te slaan maar op zo'n manier dat mijn stiefvader het niet wist. Toen op een vrijdag zou ik
Naar me vader gaan en ik had me tas ingepakt, ik kwam uitschool tussen de middag en me moeder was er omdat ze weg moest brengen. Master hing een spanning in de lucht dat merkte ik meteen toen ik binnen kwam. Het is net alsof je dat ruikt. Ik liep dus op me tenen want door de klappen en onvoorspelbaarheid was ik bang geworden. Ze kwam op me afgestormd en sloeg me met de tas. Toen gooide ze die tas leeg en begon op me in te beuken. Toen pakte ze een mes en begon er mee te wijzen naar me. En ze riep dat ze me nog een keer ging vermoorden. Toen liep ze even weg en rende ik de deur uit en sprong op me fiets naar school. We woonden daar best afgelegen en ik moest een bos door om op school te komen. Op een gegeven moment kwam ze naast me rijden en zei dat ik nooit iets mocht zeggen. Toen ik weer uit school
Kwam was me stiefvader er ook en zei dat het niet zo goed ging met me moeder. Sindsdien was ik altijd doodsbang voor me moeder. Want als me stiefvader er was was er niks aan de hand maar zodra hij wegging. Voelde je de spanning toenemen.
Niet veel later ging ik bij mijn vader wonen maar hij zat praktisch iedere dag in de kroeg. Er was nooit iets fatsoenlijks te eten en ik ging regelmatig zonder eten of drinken naar school. Dus ook bij mijn vader was ik helemaal op mezelf aangewezen. Maar mijn vader was een lieve alcoholist er zat niet veel kwaad in hem maar hij was wel iedere dag lam maar hij sloeg gelukkig niet.
Ik ben een keer of 20 verhuisd met me ouders of alleen met me vader of ik ging van me vader naar me moeder of andersom. Ik heb dus nergens vroeger echte vrienden kunnen maken. Daarbij was ik ook nog dik. Maar ik ben gelukkig nooit gepest.
Van mijn tiende tot twaalfde woonde ik weer bij mijn moeder. Alles werd gedaan zodat ik zo min mogelijk thuis was. mijn ouders zaten toen in de verzekeringen en hadden kantoor aan huis. En ze waren bijna altijd thuis.
Maar toch moest ik overblijven op school na school ging ik naar een bodeartcentrum een soort naschoolse opvang tot half acht s'avonds. Daar zaten ook kinderen met gedragproblemen. In de zomervakantie werd ik ff 6 weken naar 1 kamp gestuurd gewoon omdat me ouders er geen zin in mij hadden.
S'avonds ging mijn stiefvader naar afspraken toe en dan werd me moeder weer gemeen. Op een dag werd ik uit de klas gehaald door iemand van jeugdzorg die vertelde dat het thuis niet meer ging. Dat snapte ik niet omdat ik maar een uur per dag thuis was. En ik ging kijken op een internaat
In hoenderloo. Nou mij beviel het wel en een half jaar later woonde ik daar.
Na 6 weken kwam ik weer thuis. Was mijn kamer omgebouwd tot Callcenter
Het contact werd steeds
Minder en als ik niet belde zou ik helemaal niks meer vanzelf horen.
Toen was ik ongeveer 14 en toen ging ik me beseffen dat mijn moeder me gewoon niet wilde. Toen werd het
Contact van mijn kant minder. Toen ik uit het internaat kwam ging ik heel even bij mijn moeder wonen. Dat heeft 2 weken geduurd en toen werd ik om iets onbenulligs uit huis getrapt. Toen ging ik naar mijn vader en dat duurde ook een paar weken dat verhaal
Heb ik al eens geplaatst.
Maar in een notendop, mijn vader verhuisde naar zijn vriendin en ik mocht niet mee en me moeder was al verhuisd zoder het te zeggen.
Maar sinds begin dit jaar voel ik me zo eenzaam en alleen aankomende vrijdag ben ik weer jarig en word ik 25
Ik ben al sinds me 17 altijd alleen. Ik vraag me af hoe me leven zou zijn als
Ik gewoon leuke gezellige ouders had gehad. Ik heb vmbo gedaan terwijl uit me Cito vwo kwam destijds. Het voelt alsof ik geen eerlijke kans heb gehad. En dan kan iedereen wel zeggen je bent nu oud genoeg om je eigen boontjes te doppen. Maar ik heb echt niemand en dat maakt het lastig daarbij ben ik doodsbang om weer dakloos te worden. Ik heb geen vangnet en daardoor voel ik me gevangen in me eigen leven
Weet niet waarom ik het hier neerzet.
Misschien wel om de aandacht, of een goeie tip.
hard leven tot nu toe man, ik heb geen tips, maar ik hoop voor je dat je er nog wat leuks van kan maken.
je zei dat je geen vrienden hebt door het over en weer verhuizen etc., je hebt dus ook geen contacten met vrouwen neem ik aan?
ik ken iemand die in een soortgelijke situatie zat bedenk ik net. die heeft een vriendin gevonden en hele lieve schoonouders en sindsdien is hij helemaal opgefleurd.
maar je moet de hosselskills natuurlijk wel hebben en je moet het maar net treffen.
je zei dat je geen vrienden hebt door het over en weer verhuizen etc., je hebt dus ook geen contacten met vrouwen neem ik aan?
ik ken iemand die in een soortgelijke situatie zat bedenk ik net. die heeft een vriendin gevonden en hele lieve schoonouders en sindsdien is hij helemaal opgefleurd.
maar je moet de hosselskills natuurlijk wel hebben en je moet het maar net treffen.
Waar woon je nu dan TS?
Wij vormen tezamen gezellig een schaar.
Sportief zijn wij allen en voor elkaar.
Ons doel en ons streven is vriendschap en vree
Aan ons de victorie aan RKC!
Sportief zijn wij allen en voor elkaar.
Ons doel en ons streven is vriendschap en vree
Aan ons de victorie aan RKC!
Ik kan erg weinig met je verhaal omdat ik me er totaal niet mee kan identificeren, wel ben ik heel dankbaar dat mijn ouders me ondanks alle ellende die ze hebben meegemaakt toch goed hebben behandeld 
.
.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Ik bedoel eigenlijk meer van heb je een eigen huis, woon je bij iemand? Ik had mijn vraag beter anders kunnen stellen zie ik.quote:
Wij vormen tezamen gezellig een schaar.
Sportief zijn wij allen en voor elkaar.
Ons doel en ons streven is vriendschap en vree
Aan ons de victorie aan RKC!
Sportief zijn wij allen en voor elkaar.
Ons doel en ons streven is vriendschap en vree
Aan ons de victorie aan RKC!
Ja ik heb een kleine studioquote:Op dinsdag 8 maart 2011 10:50 schreef Patje1987 het volgende:
[..]
Ik bedoel eigenlijk meer van heb je een eigen huis, woon je bij iemand? Ik had mijn vraag beter anders kunnen stellen zie ik.
Wat een ellende, zeg. Maar dat wil je vast niet eens horen, aangezien je dat zelf waarschijnlijk ook wel in de gaten hebt. Iedereen verdient een veilige basis, en een vangnet of in elk geval de illusie daarvan zodat de fouten die je maakt niet zo cruciaal hoeven te zijn. Dan is er altijd iets om naar terug te keren. Ik kan me niet voorstellen hoe het is om dat niet te hebben.
Maar het gebrek daaraan maakt je wel sterker en zelfstandiger. Probeer je te focussen op wat je hebt, en niet op wat je mist. Ik weet dat dat soms lastig is, en kan me ook volledig vinden in wat je daar zei over nooit een kans gehad te hebben.
Ik kan je alleen maar zeggen dat je me een heel sterk persoon lijkt, en je veel geluk wensen met alles wat je nog in je leven gaat doen.
.
Maar het gebrek daaraan maakt je wel sterker en zelfstandiger. Probeer je te focussen op wat je hebt, en niet op wat je mist. Ik weet dat dat soms lastig is, en kan me ook volledig vinden in wat je daar zei over nooit een kans gehad te hebben.
Ik kan je alleen maar zeggen dat je me een heel sterk persoon lijkt, en je veel geluk wensen met alles wat je nog in je leven gaat doen.
.
[i]Isolation pushes past self-hatred, guilt, and shame
To a place where suffering is just a game
But everybody's scared of this place, they're staying away
Your little house on Memory Lane.[/i]
To a place where suffering is just a game
But everybody's scared of this place, they're staying away
Your little house on Memory Lane.[/i]
Ik leef met je mee, TS.
Kijk, je moet het maar zo zien: Er zijn dingen die je niet in de hand hebt, en daarbij kun je boffen of pech hebben (zoals jij).
Er zijn echter nog tal van dingen waar jij wél controle over hebt.
Je lijkt mij wel een aardige jongeman, leuk om te kennen en dat is er al één, want je had ook een akelig en verbitterd mannetje kunnen worden, maar dat ben je (volgens mij
) niet.
Richt je maar gewoon op de toekomst, houd een visie voor ogen en werk daarnaartoe
Krijg je overigens psychologische hulp? Daar is het namelijk nooit te laat voor. Ik loop nu ook bij een psycholoog voor iets waar ik eigenlijk 10 jaar geleden al hulp voor had moeten hebben, maar het gaat prima!
Misschien een beetje een onbeleefde vraag, maar ik vroeg 't me af: hoe zit het met eventueel drugs- en/of alcoholgebruik? Als ik je verhaal zo lees zou ik het me namelijk heel goed kunnen voorstellen dat je weleens aan de realiteit zou willen ontsnappen, namelijk, en daarom vraag ik me dit af.
Kijk, je moet het maar zo zien: Er zijn dingen die je niet in de hand hebt, en daarbij kun je boffen of pech hebben (zoals jij).
Er zijn echter nog tal van dingen waar jij wél controle over hebt.
Je lijkt mij wel een aardige jongeman, leuk om te kennen en dat is er al één, want je had ook een akelig en verbitterd mannetje kunnen worden, maar dat ben je (volgens mij
) niet.Richt je maar gewoon op de toekomst, houd een visie voor ogen en werk daarnaartoe
Krijg je overigens psychologische hulp? Daar is het namelijk nooit te laat voor. Ik loop nu ook bij een psycholoog voor iets waar ik eigenlijk 10 jaar geleden al hulp voor had moeten hebben, maar het gaat prima!
Misschien een beetje een onbeleefde vraag, maar ik vroeg 't me af: hoe zit het met eventueel drugs- en/of alcoholgebruik? Als ik je verhaal zo lees zou ik het me namelijk heel goed kunnen voorstellen dat je weleens aan de realiteit zou willen ontsnappen, namelijk, en daarom vraag ik me dit af.
Heftig verhaal. Hoe is je leven nu? werken/suderen? Heb je een goede vriend/vriendengroep?
uit een aspergernest
quote:[b]Op dinsdag 8 maart 2011 10:57 schreef HappyGirl91 het volgende:[/
Krijg je overigens psychologische hulp? Daar is het namelijk nooit te laat voor. Ik loop nu ook bij een psycholoog voor iets waar ik eigenlijk 10 jaar geleden al hulp voor had moeten hebben, maar het gaat prima!
Misschien een beetje een onbeleefde vraag, maar ik vroeg 't me af: hoe zit het met eventueel drugs- en/of alcoholgebruik?
Als ik je verhaal zo lees zou ik het me namelijk heel goed
kunnen voorstellen dat je weleens aan de realiteit zou willen
ontsnappen, namelijk, en daarom vraag ik me dit af.
Ja ik blow wel, maar ik probeer al heel lang te stoppen maar dat lukt me niet. Ik rook er alleen nog 1 voor het slapen, maar als ik niet lekker in me vel zit veel meer. Drinken doe ik niet. En ik heb ook geen therapie.
Ja ik heb 1 vriend die ik heel soms zie,quote:Op dinsdag 8 maart 2011 11:01 schreef wendytje het volgende:
Heftig verhaal. Hoe is je leven nu? werken/suderen? Heb je een goede vriend/vriendengroep?
Ik heb ook een leuke baan als torenkraanmachinist. en het heeft me eigenlijk nooit dwarsgezeten wat er is gebeurd, dat is nieuw en weet niet goed wat ik moet doen.
-edit- flikker op
[ Bericht 49% gewijzigd door Re op 08-03-2011 11:46:22 ]
[ Bericht 49% gewijzigd door Re op 08-03-2011 11:46:22 ]
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
Wat je moet doen, tsjah met iemand erover praten? Leren het te accepteren, hoe moeilijk dat ook is?quote:Op dinsdag 8 maart 2011 11:10 schreef lipper het volgende:
[..]
Ja ik heb 1 vriend die ik heel soms zie,
Ik heb ook een leuke baan als torenkraanmachinist. en het heeft me eigenlijk nooit dwarsgezeten wat er is gebeurd, dat is nieuw en weet niet goed wat ik moet doen.
Is het niet een idee om gezien je capaciteiten om toch eens te kijken naar een opleiding?
Juist niet, ik heb niets te vertellen in dit opzicht.quote:Op dinsdag 8 maart 2011 10:56 schreef lipper het volgende:
Het moet ook altijd over jou gaan hè maanvis
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Omdat ik al een jaar of 3 dakloos ben geweest. Als ik ontslagen word kan ik niks meer en sta ik weer op straat. Ik hoef me geen zorgen te maken, het spookt gewoon door me hoofdquote:Op dinsdag 8 maart 2011 11:01 schreef MalaCocinera het volgende:
Waarom ben je bang dat je weer dakloos gaat worden? Ben je werkloos?
Dat die angs nooit helemaal weg zal gaan, snap ik. Is het dan niet de moeite waard om dan ervoor te zorgen dat je ''employable'' (quote:Op dinsdag 8 maart 2011 13:49 schreef lipper het volgende:
[..]
Omdat ik al een jaar of 3 dakloos ben geweest. Als ik ontslagen word kan ik niks meer en sta ik weer op straat. Ik hoef me geen zorgen te maken, het spookt gewoon door me hoofd
) blijft dmv cursussen en opleidingen? Ik denk als je in jezelf blijft investeren dat je op een gegeven moment ook meer van jezelf gaat houden. Bovendien schat ik je kansen met alleen een vmbo diploma en deze baan behoorlijk laag in, mocht je eens op straat te komen staan.Weet je als je in Amerika kanker overwint ben je een winnaar
Jij hebt dakloosheid al eens overwonnen op zo een jonge leeftijd, dat zegt veel over je karakter 
Wat een verhaal. Wel knap van je dat je jezelf toch zo sterk hebt gehouden al die tijd. Ik denk niet dat veel mensen dat kunnen en helemaal doordraaien.
Misschien geeft het wel een extra boost om je te bewijzen. Laten zien dat jij wel wat van je leven kan maken ondanks je ouders jaren het verkeerde voorbeeld gaven. Als je een tijdje werkt bouw je vanzelf een financieel vangnet op en ik zou in de buurt zoeken naar leuke sociale activiteiten in sport of uitgaan om nieuwe mensen te ontmoeten.
Misschien geeft het wel een extra boost om je te bewijzen. Laten zien dat jij wel wat van je leven kan maken ondanks je ouders jaren het verkeerde voorbeeld gaven. Als je een tijdje werkt bouw je vanzelf een financieel vangnet op en ik zou in de buurt zoeken naar leuke sociale activiteiten in sport of uitgaan om nieuwe mensen te ontmoeten.
Okay, ik zou als ik jou was zeker psychologische hulp zoeken. Je kan het volgens mij echt gebruiken, ondanks het feit dat je je al erg sterk hebt gehouden zonder.quote:
Dit is nog zo'n verhaal waardoor ik blijf pleiten voor een kinderbewijs. 
TS sterkte
TS sterkte
Rik: Hey guys, wouldn't it be AMAZING if all this money was real?
Vyvyan: Rik, that is the single most predictable and BORING thing anyone could ever say whilst playing Monopoly.
Vyvyan: Rik, that is the single most predictable and BORING thing anyone could ever say whilst playing Monopoly.
Ik heb ook geen fijne jeugd gehad en sinds mijn 17de sta ik er ook helemaal alleen voor. Ik ben nu 24. En dat je geen veilige thuishaven hebt, ouders die onvoorwaardelijk van je houden en waar je altijd bij terecht kan wanneer het mis gaat, dat zal nooit wennen. En je zal er altijd mee geconfronteerd worden, trouwen, kinderen, verjaardag, het halen van een diploma, je rijbewijs.. Allemaal momenten waar ouders bij horen te zijn. Zorg dat je financieel goed zit en ook een goed gevulde spaarrekening hebt. Omring je verder met mensen die echt van je houden en jij ook van hen. Het zal nooit de leegte van geen familie hebben opvullen, maar het maakt het wel wat dragelijker.
Disclaimer: Posts van deze user met een korrel zout nemen.
|
|
