Op woensdag 2 maart 2011 05:23 schreef watvoornaammoetikkiezen het volgende:[..]
Ik zoek nog steeds die normale, lieve, knappe, zorgzame, begripvolle man. Dat was diegene in het verhaal niet. Het is geen verhaal, want het is mij echt overkomen. Niemand wist het bijna, ja, alleen op het politiebureau, maar die konden er niets mee. Ja, ik moest het hele proces opschrijven, hoe lang het aan de gang was, tijdstippen (ik woon vrij druk, dus overdag gebeurde het niet), wat er gebeurde etc etc.. Ik heb dat niet gedaan. Haalt toch niets uit, want iemand die stalkt zal toch echt op heterdaad betrapt moeten worden en wat is daarin dan precies stalken?
Zijn stalken was niet agressief, nee, het was precies het tegenovergestelde. Maar wel heel erg irritant. Ik zit niet te wachten op iemand die me midden in de nacht zijn liefde gaat bewijzen door 1,5 uur lang aan te bellen, letterlijk staat te janken voor mijn deur en zeggen dat hij zoveel van me houdt. Ik heb hem ook een keer verteld dat als hij zoveel van mij houdt dat houden van LOSLATEN betekent. Dat loslaten heb ik er niet bijgezegd, want dat had dan weer averechts voor mij uitgepakt.
Ik weet niet of je toevallig de aflevering van Pauw en Witteman hebt gezien, waarin een journaliste, Joanie de Rijke, vertelde over haar verkrachtingen in Afganisthan. Ze werd 6 dagen ontvoerd en werd keer op keer verkracht door een Talibanleider. Ze werkte gewoon mee, dus bood geen verweer. Dat heeft daar natuurlijk sowieso al weinig zin in de omstandigheden waarin ze zat, maar had ze het denk ik niet overleefd bij de Taliban als ze het niet zo had gespeeld.
Kijk, ik ben het slachtoffer geworden van stalken en niet zo n klein beetje ook. I.p.v. kwaad te worden, waarmee het nog tig keer erger werd, heb ik het precies over de andere boeg gegooid en begon juist aardiger tegen hem te doen. Hij trapte erin dat het leek of ik nog iets om hem gaf d.m.v. hem te zoenen. Ach, laten we het erop houden dat het een soort toneelspel was en ik voelde er niks bij. 3 weken was ik dan zo n beetje van hem verlost.
Met zieke lieden moet je je verplaatsen in de rol van de dader. Ik adviseer dat eigenlijk iedereen die in aanraking komt met aanranders, verkrachters, stalkers of zonodig erger. Je doet het alleen maar om je eigen vege lijf te redden.
Als ik soms op internet weleens zie schrijven "help, ik word gestalkt" en daarom heel hard moet lachen, dan begrijp ik dat ze niet weten waarover ze het hebben.
Ik heb het hier als het ware van me afgeschreven. Daarna kreeg ik wat met iemand, nou ja, je kan het niet eens iets noemen, maar daar dreigde het precies dezelfde kant mee op te gaan. Ik wilde daar ook geen relatie mee, dat hem ik hem velen malen verteld, maar die kwam ook op van die tijdstippen dat iemand op door-de-weekse dagen zeker geen visite meer over de vloer heeft. Enkele keer wel vroeg in de avond, maar die onverwachte bezoeken, dus die onaangekondigde, waren altijd laat. Die heeft dat ook ruim 8 maanden volgehouden. Zonder dat ik de deur nog opendeed. Ik zei tegen hem "als jij wilt komen, dan kom je maar overdag". Gelukkig ben ik door tussenkomst van iemand anders daar vanaf gekomen.
Waarom ik dit vertel? Omdat dit soort problemen door de buitenwacht zwaar onderschat worden. Ik vertel het ook niet omdat ik de aandacht op mezelf gevestigd wil hebben, maar ik doe het ook voor anderen die met dit probleem te maken hebben of gaan krijgen.
Ik heb heel veel haar op mijn tanden, maar tegen dat stalken.. toen wist ik het niet meer.
Maar wat ik wil zeggen is dat ik weleens een normaal iemand wil tegenkomen. Ik weet dat ik erg veeleisend ben en het is niet gauw goed, daarentegen ben ik ook vrij dominant in een relatie, heb ik het niet over seks, maar met sociale types, dus die vrij makkelijk zich in iemand kunnen verplaatsen, gaat het beter. Iemand die over mij wil domineren, dat botst al binnen een paar minuten.
Toch is het raar maar waar, maar vriendjes vinden mij, hoe ze ook zijn, wel altijd heel lief. Dominantie en lief zijn heeft weinig met elkaar te maken.
Pas schreef een vriendje mij nog, waar ik dus weer ff mot mee had, hij vond me heel erg leuk (zijn zijn woorden, niet de mijne), interessant, lief (?), toen kreeg ik echt het gevoel "hij heeft zeker wel erge jeuk".