Postkantoren + bejaarden

Nouja ik moest nog een pakketje op de post doen dus ik sleep mezelf een richting het postkantoor hier in het winkelcentrum. Nu het hele postkantoor een transformatie heeft ondergaan van een uitgebreide zaak naar een simpele balie in de Primera is de snelheid van de ene medewerker die er staat ook niet meer te pruimen.

Maarhey het moet gebeuren he, terwijl ik naar binnen slenter wordt mijn vermoeden bevestigd, 15 bejaarden hebben zich strategisch in een rij opgesteld om hun maandelijkse toelage in een envelopje op te halen. (Als je dan toch 500 euro op komt halen, dan kan je dat net zo goed pinnen om de hoek he maar okee)

Zielig kijk ik naar de rij maar dat is zo het probleem niet aangezien ik er toch op gerekend had. Ik slalom tussen de bejaarden door naar voren naar de nummertjes automaat (waarom ze die vooraan bij de balie zetten en niet bij de ingang is óók voor mij een raadsel).

NUMMER 85 prijkt er op mijn bonnetje, terwijl ik in m'n ooghoek zie dat net nummer 71 aan de beurt is besluit ik ondertussen maar lekker boodschappen te doen. Na alles gehaald te hebben werp ik een blik de Primera in en zie dat nummer 80 net aan de beurt is en dat de rij ondanks dat alleen maar langer is geworden.

Aangezien ik net gesport hebt lijkt het me tijd voor een broodje kroket om uit te rusten. Kipkroket uiteraard want de zaak die hier zit verkoopt louter kip producten (het marketing genie die de naam "Kippie" voor deze tent heeft verzonnen blijft me ook verbazen)

Ik werp weer een blik in de Primera terwijl ik m'n laatste stukje brood naar binnen werk
-Nummer 83

Nouja prima dan wacht ik mooi even. Tergend langzaam telde de gammele graftak voor me 3x na of ze wel écht ¤500,- had gekregen eveneens als haar voorgangster.

PLOINK
Nummer 85
Met een mooie slalom werk ik me naar voren en leg m'n pakketje op de toonbank en reken af....

Althans, zo zag ik het in m'n hoofd gebeuren. Alsof ik me midden in de 3 dolle dwaze dagen van de Bijenkorf bevind vliegen er van alle kant dingen op me af

-HEY JE STOND ACHTERIN DE RIJ
-ACHTERAAN SLUITEN JIJ
-PARDON
-HEY HALLO JE BENT NIET DE ENIGSTE (het is enige mevrouw, soms kan ik charmant uit m'n ogen kijken wat ook wel gezien kan worden als enig maarhey daar doel je nu weer niet op)
-WIJ MOETEN OOK WACHTEN HOOR

Een beetje met stomheid geslagen zeg ik "oh dus u heeft nummer 85 ? "
*stilte
-JAMAAR ER IS GEWOON EEN RIJ
-JA ER IS EEN RIJ
-JA IEDEREEN MOET WACHTEN

"Ja iedereen moet wachten inderdaad klopt helemaal, dat jullie nou hier blijven staan is toch niet mijn probleem?"

Nouja om een lang verhaal kort te houden (het is nu toch al lang eigenlijk...) Mooi m'n pakketje afgerekend en toen bedacht ik me dat ik nog wat cash nodig had.

Hypocriet als ik me voelde nadat ik eerst in m'n gedachte die bejaarden had zitten afkraken vraag ik of ik er nog ¤80,- bij kan pinnen.
"Hoe wilt u dat hebben meneer"
Dus ik wou geen flauwe opmerking maken en iets zeggen in de trant van
"doe maar in dukaten"
Dus ik zeg netjes
"Doe maar 2 briefjes van 40"

Krijg ik een bloedserieus antwoord van een balietrut die opdreunt uit welke briefjes onze valuta allemaal bestaat.

Great.

En nu heb ik geen zin meer om te typen, eigenlijk een klacht van niks dus.

quote:

Op maandag 28 februari 2011 17:42 schreef dogtagz het volgende:
Ik vind het een terechte klacht, beetje jammer dat ze inderdaad gaan zeuren dat er een rij is als er zo'n bonnetjessysteem is.

Goed zo TS! Jij maakt mij weer blij met leesvoer .

Ter uwer entertainment