Hoe neem je zo'n beslissing?

quote:

Op donderdag 24 februari 2011 12:35 schreef doubts het volgende:

[..]

Ik mekker absoluut niet over wat er mis met hem is! Er is namelijk niks mis met hem! Ik zal m aan elke vrouw aanraden Maar ik wil dit leven niet! Hij wil ook niet alleen op de bank hangen, maar samen met mij, dus daar zit het probleem niet.

Het probleem zit bij mij. Ik wil meer!

En wat iemand al zei, als hij nu happy is en ik ga hem veranderen, hoe kan hij dan nog gelukkig zijn?

Ja, want hij was zo happy dat hij informatie over scheiden in huis heeft gehaald. Zie je zelf niet dat je heel duaal en volgens mij niet realistisch denkt over je man?

Ga in relatie terapie.

Zoals jij het verteld ben jij eigenlijk best gelukkig en je man ook. Jullie behoeften worden alleen niet vervult. Hij wil samen op de bank hangen, jij wil samen weg.
En wat doen jullie Hij hangt alleen op de bank en jij bent alleen weg. Dat werkt natuurlijk.
Probeer eens gewoon het ene weekend samen op de bank te hangen en het volgende weekend samen weg te gaan.

Natuurlijk is hij moet hij werkt 5 dagen(aannamen) 's-avonds de kinderen en dan in het weekend alleen de kinderen omdat jij weg bent.

Als ik het goed begrijp zit je al 10 jaar te flikflooien met die ander?

quote:

Op donderdag 24 februari 2011 10:34 schreef doubts het volgende:
Relatietherapie zie ik niet zitten, we leven al te lang langs elkaar heen.

Met alle respect, dat lijkt me in een relatie die pas vijf jaar duurt (=60 maanden!) eigenlijk niet mogelijk. Jullie leven uberhaupt niet lang samen met elkaar! En het lijkt weer meer samen te hangen met:

quote:

Ik ben nog nooit vreemdgegaan, maar nu heb ik wel iemand in mijn leven die ik al 10 jaar ken, altijd elkaar leuk gevonden, maar zaten beide steeds in een relatie. Hij is nu vrijgezel en kent het verhaal over mijn huwelijk, hij vraagt nu of ik wil scheiden, en kijken of wij samen iets op kunnen bouwen.

Het gras lijkt altijd groener aan de overkant, maar ik denk dat dat zeker in dit geval weleens zwaar tegen zou kunnen vallen. Het klinkt niet alsof je ooit écht serieus aan je huwelijk hebt gewerkt. Ik zou daar eens beginnen, als ik jou was.

Ik snap niet waarom jou man niet hierover zou praten. Het is jullie probleem, niet die van jou alleen. Misschien een goed moment om eens ruzie met hem te maken om het te laten luisteren en praten met je

Als je niet met hem praat is het sowieso een verloren zaak.

Misschien moet OP maar eens wat minder dingen "voelen" en maar eens wat meer doen.

quote:

Op donderdag 24 februari 2011 10:56 schreef doubts het volgende:
Aan de ene kant is het me duidelijk dat ik zo niet verder wil.

Maar ik ben dus bang dat ik over een paar jaar met een andere man op hetzelfde punt uitkom.

Als je dat denkt. Is het dan niet zo dat het probleem bij jou ligt ipv je 'saaie' man?

Mss zou eens zoveel tijd als dat je aan het piekeren besteedt in je relatie kunnen steken. Mss dat je dan na een jaar weer eens wat in jou gestoken krijgt.

Ik weet wat Doubts meemaakt. Ikzelf ben 20 jaar getrouwd en we kennen alkaar al 24 jaar. Ook wij leven als broer en zus. Ze is nooit thuis, kusje bij gaan en thuiskomen, we slapen apart dus ook geen sex. Ik overweeg ook om een echtscheiding aan te vragen, heb me al ingeschreven voor een huurhuis.

Ik pieker de hele dag hoe het verder moet het is best wel een moeilijke beslissing.

Misschien begin ik wel een topic voor mezelf.

Sterkte en succes Doubts

Moet ik zeggen dat ik het nog wel een verschil vind: 24 jaar of 5 jaar samen (zoals TS)....

Sterkte in ieder geval!

Sorry hoor, maar de kinderen zijn hier het belangrijkste. Jij hebt ervoor gekozen om kinderen te nemen, dus nu moet je ook je verantwoordelijkheid nemen. Als jij nu een scheiding aanvraagt, zullen met name de kinderen daar onder lijden.

Ik vind het ronduit asociaal om eerst kinderen te nemen en daarna hen een kutleven te geven terwijl je het niet eens zo slecht hebt. Nee mama wil meer. Mama wil gaan voor haar eigen geluk terwijl haar kinderen haar nog steeds nodig hebben.

Je wacht maar tot je kinderen oud genoeg zijn en op hun eigen benen staan, zowel financieel als geestelijk. Dan pas mag je gaan scheiden, anders ben je gewoon een egoist die niet haar verantwoodelijkheid durft te nemen. Je hebt kinderen genomen en daarbij hoort een grote verantwoordelijkheid en die zul je moeten nemen anders faal je als ouder en als mens.

Denk je dat kinderen veel beter af zijn als er ruzie komt steeds elke dag?

Denk je dat de kinderen beter af zijn als ze zien dat mama en pappa humeurig zijn en niet meer liefdevol met elkaar om gaan?

Kinderen zijn echt niet zo dom als het achtereind van een varken, ik merkte ook dat het kut ging tussen mijn ouders. Elke dag ruzie vanaf mijn tiende. Op mijn zestiende zijn ze eindelijk gescheiden, nou ik wou dat ze dat op mijn tiende al deden! Dan was ik van een hoop gezeik (trauma"s, nare ervaringen, psycholoog) af.

Je hebt kinderen.
Je hebt een lieve man.
Je wil méér.

Doe modern! Stort je kinderen en degene aan wie je beloofd hebt bij hem te blijven in goede en slechte tijden in het ongeluk en jaag je dromen na. Je zal je fántástisch voelen. Eindelijk doen waar het om gaat.

Oh, en over hoe je die beslissing zou moeten nemen: bedenk maar waar je op je vijftigste liever spijt van hebt:
• bij je man gebleven: je had misschien meer passie kunnen voelen met andere mannen
• bij je man weggegaan: je hebt je kinderen een slechtere jeugd bezorgd

Géén spijt is niet mogelijk, want je hebt die kinderen al..

quote:

Op vrijdag 25 februari 2011 09:42 schreef sigme het volgende:
• bij je man weggegaan: je hebt je kinderen een slechtere jeugd bezorgd

. Per definitie natuurlijk. Uiteraard. Het kán niet zo zijn dat een kind uit een gebroken gezin een gelukkige jeugd heeft.

quote:

Op vrijdag 25 februari 2011 08:39 schreef RianaLuna het volgende:
Denk je dat kinderen veel beter af zijn als er ruzie komt steeds elke dag?

Ze ruzien niet.

quote:

Op vrijdag 25 februari 2011 08:39 schreef RianaLuna het volgende:
Denk je dat de kinderen beter af zijn als ze zien dat mama en pappa humeurig zijn en niet meer liefdevol met elkaar om gaan?

Daar heb je een punt, maar een scheiding heeft hetzelfde resultaat.

quote:

Op vrijdag 25 februari 2011 08:39 schreef RianaLuna het volgende:
Kinderen zijn echt niet zo dom als het achtereind van een varken, ik merkte ook dat het kut ging tussen mijn ouders. Elke dag ruzie vanaf mijn tiende. Op mijn zestiende zijn ze eindelijk gescheiden, nou ik wou dat ze dat op mijn tiende al deden! Dan was ik van een hoop gezeik (trauma"s, nare ervaringen, psycholoog) af.

Reflecteer je eigen ervaring niet op topic. Dit is een andere situatie.

En het is wel heel makkelijk om trauma's, nare ervaringen en psycholoog af te schuiven op ruziende ouders.

quote:

Op vrijdag 25 februari 2011 09:42 schreef sigme het volgende:
Oh, en over hoe je die beslissing zou moeten nemen: bedenk maar waar je op je vijftigste liever spijt van hebt:
• bij je man gebleven: je had misschien meer passie kunnen voelen met andere mannen

Want dat is ook ZO belangrijk. Flikker toch eens op. Het leven is niet alleen gevuld met geluk. Probeer aan de situatie te werken, de basis ligt eral. Weet je hoeveel mensen elkaar na 1 jaar samenwonen al gek van elkaar worden?

TS hou op met zeuren en praat er met je man over. GEEN LULKOEKSMOESJES. Ja je man wilt hier ook over praten en anders forceer je het maar.

quote:

Op vrijdag 25 februari 2011 09:42 schreef sigme het volgende:• bij je man weggegaan: je hebt je kinderen een slechtere jeugd bezorgd

Géén spijt is niet mogelijk, want je hebt die kinderen al..

Deels waar, scheiding is slechter voor de kinderen dan de huidige situatie die ze hebben. Maar zodra ze zwaar gaan ruzien, dan moet over een scheiding wel worden nagedacht.

quote:

Op vrijdag 25 februari 2011 06:49 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Sorry hoor, maar de kinderen zijn hier het belangrijkste. Jij hebt ervoor gekozen om kinderen te nemen, dus nu moet je ook je verantwoordelijkheid nemen. Als jij nu een scheiding aanvraagt, zullen met name de kinderen daar onder lijden.

Ik vind het ronduit asociaal om eerst kinderen te nemen en daarna hen een kutleven te geven terwijl je het niet eens zo slecht hebt. Nee mama wil meer. Mama wil gaan voor haar eigen geluk terwijl haar kinderen haar nog steeds nodig hebben.

Je wacht maar tot je kinderen oud genoeg zijn en op hun eigen benen staan, zowel financieel als geestelijk. Dan pas mag je gaan scheiden, anders ben je gewoon een egoist die niet haar verantwoodelijkheid durft te nemen. Je hebt kinderen genomen en daarbij hoort een grote verantwoordelijkheid en die zul je moeten nemen anders faal je als ouder en als mens.

Je hebt wat betreft je verantwoordelijkheden naar je kinderen toe zeker gelijk maar ik vind het wel heel kort door de bocht om gelijk te zeggen dat de kinderen hierdoor een kut leven krijgen. Je praat TS hier misschien wel een heel groot schuldgevoel aan terwijl het niet terecht hoeft te zijn. Toen mijn ouders gingen scheiden was ik een jaar of 6 en mijn zusje 2 jaar jonger, wij hebben hier beiden geen kut leven aan over gehouden, sterker nog we hebben er niet eens onder geleden. En ga nou niet zeggen dat dat aan ons ligt, want als het bij ons zo kan gaan dan kan het ook bij andere kinderen gaan.
TS kan ook wel haar verantwoordelijkheden nemen als ze gescheiden is.

quote:

Op vrijdag 25 februari 2011 09:51 schreef Kreator het volgende:

[..]

. Per definitie natuurlijk. Uiteraard. Het kán niet zo zijn dat een kind uit een gebroken gezin een gelukkige jeugd heeft.

Nee, statistisch. Zoals TS al aangeeft gaan zowel zij als haar man er financieel flink op achteruit, en dus de kinderen ook. Voor kinderen is scheiden in z'n algemeenheid een ramp, en de armoede ten opzichte van het alternatief is gewoonlijk ook ongunstig.

Daar hoeven kinderen niet ongelukkig van te worden, maar ze zijn gelukkiger (stabieler, rijker, minder gestressd) als hun ouders de jeuk weten te bedwingen en gewoon hun tijd uitzitten.

En dat is niet leuk voor een 26-jarige met de kriebels. Jammer dan.

quote:

Op vrijdag 25 februari 2011 09:57 schreef sigme het volgende:

[..]

Nee, statistisch. Zoals TS al aangeeft gaan zowel zij als haar man er financieel flink op achteruit, en dus de kinderen ook. Voor kinderen is scheiden in z'n algemeenheid een ramp, en de armoede ten opzichte van het alternatief is gewoonlijk ook ongunstig.

Daar hoeven kinderen niet ongelukkig van te worden, maar ze zijn gelukkiger (stabieler, rijker, minder gestressd) als hun ouders de jeuk weten te bedwingen en gewoon hun tijd uitzitten.

En dat is niet leuk voor een 26-jarige met de kriebels. Jammer dan.

Eensch.

quote:

Op vrijdag 25 februari 2011 09:51 schreef Kreator het volgende:

[..]

. Per definitie natuurlijk. Uiteraard. Het kán niet zo zijn dat een kind uit een gebroken gezin een gelukkige jeugd heeft.

Overigens, even een ander antwoord, natuurlijk is het mogelijk dat een scheiding gewéldig uitpakt, iedereen leeft nog lang en gelukkig. Maar dat weet je vooraf niet. Dus TS zal nu moeten gokken, waarbij een aantal zaken gegeven zijn.

Gegeven: ze heeft het nu niet slecht, wel een beetje saai. Als ze dit voortzet is een redelijk waarschijnlijke voorspelling dat ze het niet slecht gaat hebben, wel saai. En dus op haar vijftigste terugblik op een niet slecht, tikje saai leven, met man (inmiddels >25 jaar getrouwd) en kinderen (inmiddels het huis uit).

Gegeven: nu scheiden is financiële achteruitgang & stress voor kinderen. Als ze dit doorzet is het een redelijk waarschijnlijke voorspelling dat de kinderen daarvan zeker op korte termijn hinder van gaan ondervinden, en met een beetje pech op langere termijn ook (studiekosten etc). Mogelijk vindt TS wel een zeer geweldige passievolle nieuwe man. Of meerdere. En kijkt ze op haa vijftigste terug op kinderen die helaas geen dure studie konden betalen, maar dat zij wel lekker genaaid is.

Natuurlijk zijn er ook hele andere uitkomsten mogelijk. Maar ze moet haar keuze nu maken, niet achteraf. Achteraf had alles anders kunnen zijn.

Ik vind dat toch altijd zo'n zever "de kinderen zijn het belangrijkste".
Onzin, je bent zelf het belangrijkste. Als jij doodongelukkig bent, dan zijn je kinderen het ook.
Zeker als je geen ruzie met je man hebt, dan kun je volgens mij best een stabiele omgeving aan je kinderen bieden.

Maar, ik krijg de indruk dat je niet zo ongelukkig bent.
Blijkbaar zijn de vlinders voor die andere man niet erg genoeg om je man te verlaten, anders had je het allang gedaan.

Overigens, Linda de Mol zei ooit eens "je moet maar zin maken" toen ze het over sex had. En eigenlijk heeft ze daar wel gelijk in. Iemand schreef het al eerder, van sex krijg je ook zin in sex.
Als je dat niet onderhoudt, dan gaat het rap bergafwaarts.

Ik heb zelf 6 jaar in zo'n ingedutte relatie gezeten en ik kan zeggen dat het niet per sé hoeft dat je dan in de volgende relatie ook indut

Volgens mij moet je eens kijken of het aan jullie compatibiliteit ligt, of aan jullie handelen.
Aan het tweede is namelijk best wat te doen. Afspraken maken en je leven omgooien.
Als het het eerste is, en je hebt allebei geen zin in een scheiding, dan zou ik gewoon buiten de deur gaan neuken. Allebei.

quote:

Op vrijdag 25 februari 2011 10:15 schreef lezzer het volgende:
Ik vind dat toch altijd zo'n zever "de kinderen zijn het belangrijkste".
Onzin, je bent zelf het belangrijkste. Als jij doodongelukkig bent, dan zijn je kinderen het ook.
Zeker als je geen ruzie met je man hebt, dan kun je volgens mij best een stabiele omgeving aan je kinderen bieden.

Er zit een verschil tussen doodongelukkig en saai.

En ik ben juist het gezever zat dat je maar van relatie naar relatie moet hoppen zodra het saai wordt.

quote:

Op vrijdag 25 februari 2011 10:15 schreef lezzer het volgende:
Maar, ik krijg de indruk dat je niet zo ongelukkig bent.
Blijkbaar zijn de vlinders voor die andere man niet erg genoeg om je man te verlaten, anders had je het allang gedaan.

Al waren die vlinders helemaal op en top, dan is dat nog een slechte reden om je man te verlaten. Korte termijn visie Ga eerst op onderzoek WAAROM het saai is. Misschien ligt het wel aan de TS zelf?

quote:

Op vrijdag 25 februari 2011 10:15 schreef lezzer het volgende:
Overigens, Linda de Mol zei ooit eens "je moet maar zin maken" toen ze het over sex had. En eigenlijk heeft ze daar wel gelijk in. Iemand schreef het al eerder, van sex krijg je ook zin in sex.
Als je dat niet onderhoudt, dan gaat het rap bergafwaarts.

Hoewel ik Linda de Mol nou niet direct als een referentiepunt zou nemen, geef ik je hier wel gelijk. Je moet blijven sexen, soort routine, anders verdwijnt de spanning snel.(Natuurlijk hoeft de sex zelf geen routine te zijn )

quote:

Op vrijdag 25 februari 2011 10:15 schreef lezzer het volgende:
Ik heb zelf 6 jaar in zo'n ingedutte relatie gezeten en ik kan zeggen dat het niet per sé hoeft dat je dan in de volgende relatie ook indut

Komt uiteindelijk wel. Bij de ene wat later dan de ander. En gelukkig beseffen mensen op latere leeftijd, dat het gras aan de kant groener lijkt, maar niet is!

quote:

Op vrijdag 25 februari 2011 10:15 schreef lezzer het volgende:
Volgens mij moet je eens kijken of het aan jullie compatibiliteit ligt, of aan jullie handelen.
Aan het tweede is namelijk best wat te doen. Afspraken maken en je leven omgooien.
Als het het eerste is, en je hebt allebei geen zin in een scheiding, dan zou ik gewoon buiten de deur gaan neuken. Allebei.

Buiten de deur neuken . Dat gaat dus NOOIT goed. Zeker niet als je getrouwd bent, want dan is er 1 die daadwerkelijk naast de pot piest en de ander niet. En ook mooi voorbeeld voor je kinderen.(Zoals eerder gezegd, kinderen zijn niet achterlijk)

Aan TS gewoon zorgen dat de kids een weekendje bij opa en oma zijn en gewoon vanuit haar eigen initiatief een spannend avondje organiseren met haar man.(Als verrassing) Er zal er 1 moeten zijn die het moet aanslingeren.

Er wordt vaak gezegd dat dit soort situaties het best opgelost kunnen worden door elke dag seks te hebben; als je daar geen zin in hebt dan moet je jezelf maar dwingen om zin te maken.

Kom op zeg, een jaar geen seks is niet gezond. Als je elkaar dagelijks ziet, is een week geen seks al een teken dat de zaken niet zo goed lopen.

Ik ben het verder wel met je eens hoor Sigme. Zulke 'kriebels' moet je maar negeren als je allang de keus hebt gemaakt om een man en kinderen te nemen. Verantwoordelijkheid enzo.

zo'n beslissing neem je in ieder geval niet omdat er een potentieel neukertje in het vooruitzicht is

quote:

Op vrijdag 25 februari 2011 10:38 schreef Re het volgende:
zo'n beslissing neem je in ieder geval niet omdat er een potentieel neukertje in het vooruitzicht is

Lijkt me ook niet.