De deelnemers: Sharon Hooijkaas (20)

http://nl.tisei.org/web/s(...)60-898C-15E89D8D7120
[quote]Ik was aan het snorkelen op een mooi stukje in zee, simone had mij verteld dat je daar mooie vissen en koraal kon zien en daar had ze inderdaad gelijk in. Iedergeval ik was dus aan het snorkelen ik merkte wel dat het water ondieper werd maar daar zocht ik toch niks achter ik dacht dat het eb en vloed was.

Op een gegeven moment was er gewoon geen water meer. Binnen 2 minuten was het water wel zon 200 meter terug getrokken heel veel mensen stonden aan de kust te kijken wat er aan de hand was. Ik maakte me niet zo druk om het water ik was bezig om vissen te redden die hulpeloos op het droge lagen te spartellen. 2 andere mensen waren dat ook aan het doen en ze gaven me een vis die ik heel voorzichtig moest aanpakken en moest neerleggen in de soort kommetjes met nog wat water ik legde hem er voorzichtig in. Toen hoorde ik mijn vader in het engels schreeuwen sharon kom terug!! Ik schreeuwde eerst nog terug "ben vissen aan het reden!" Mijn vader begon nu boos te worden en schreeuwde " komen sharon ren, water !!" Toen hoorde ik een raar en eng geluid ik keek achter me ( ik stond met me rug naar de zee) en ik zag het water terug komen, maar niet geleidelijk zoals het was weggegaan maar sneller en de kleur was niet meer zo mooi helder als het eerst was het was inplaats van dat mooie heldere blauwe water was het pik zwart geworden het leek wel een monster.

Ik begon nu te rennen en toen ik op de kust stond ( waar het water normaal niet kwam) bleef ik staan ik dacht nog steeds dat het eb en vloed was, maar het stopte niet het ging alleen maar sneller toen het me voeten raakte rende ik nog meer naar achter langs de bungalows ( die daar aan het strand stonden waren hotels) ik nam het eerste gang pad naar rechts mijn ouders waren daar namelijk en ik wilde in deze gaos niet in me eentje zijn. Een oudere menneer rende naast mij dezelfde kant op tussen de bungalows (de paden) kwam water wat al tot mijn knieën reikte. Een grote ijzeren vat knalde met een enorme kracht tegen mijn been op, ik verloor bijna mijn evenwicht maar de man ving me op en zei " kom op meid je kan het " omdat de man zo kalm was dacht ik bij mezelf kom op Sharon je gaat toch niet nu al opgeven en lopen janken? De man trok me mee en ik rende (zover je het rennen noemt) veder daar stonden mijn ouders en mijn broertje achter een boom stronk de man liet me los en zei " take care" en weg was hij. Mijn moeder had de schoenen en tas van Ricardo in haar hand mijn vader schreeuwde " Angela laat dat vallen" eerst luisterde mijn moeder niet maar liet ze uit eindelijk toch maar vallen. Op dat moment raakte een golf ons en ik was mijn moeder toen al snel uit het oog verloren mijn vader had mijn broertje stevig vast en hij liet hem ook niet los. Mijn vader en broertje werden door de stroming dicht langs de berg kant gevoerd, mijn vader commandeerde een Thaise jongen ricardo vast te houden de Thaise jongen greep ricardo bij ze polsen en tilden hem op de bergkant en zij dat hij om hoog moest klimmen. Mijn vader hield een rots vast. Ik dreef nu langs een palm boom die ik vast probeerde te houden maar het water was te sterk. Ik dreef nu naar een bungalowtje toe. Toen ik daar aankwam lag ik op een golfplaatje die schuin tegen het huisje aan stond, in ene schoof het onder het huisje door ik pakte een balk en liet dat niet los. Je hoort mensen toch wel eens zeggen dat als je dood gaat je hele leven voorbij flitst nou bij mij was dat niet zo, ik keek in het zwarte water wat onder het huisje verdween en dacht alleen maar " ik ga nu en hier niet dood " mijn vader stak zijn hand uit maar als ik los zou laten zou ik onder het huisje verdwijnen, en ten 2de ik kon niet bij zijn hand ik had zon 30cm te kort. Ik deed mijn ogen dicht ik ruikte en proefde het ranzige water toen deed ik me ogen weer open.

Ik lag tussen de verdronken mensen, palmbomen, kokesnoten, ijkasten, en noem maar op. Nu begon ik te gillen

" Angela, Frank, Ricardo" ik roepte me ouders bij hun voornaam want ik dacht elk kind gilt om hun ouders dan kan je echt niet herkenen als ouder of het jou kind is. Ik kreeg geen antwoord terug, toen zag ik een hele groep Japanners en Chinese mensen op de kant staan ze hadden allemaal een reddingsvest aan en in hun handen.

Ik gilde " help me please help me " ze keken me geen eens aan ze draaide me zo de rug toe en klommen met ze alle omhoog. Ik was woedend hoe konden ze dat nou doen, ik ga verdomme nog vissen redden en zij hoeven alleen even hun hand uit te steken en ze konden me er uit redden. Ik was zo boos dat ik begon te schelden.

" oké fuck you i hate you " schold ik, ze liepen nog steeds door.

Toen merkte ik dar het water anders ging stromen het water ging in plaats van naar voren met de zelfde vaart naar achtere toe de golf platen raasde langs me, ik had geen eens in de gaten dat ik er allemaal schaafwonden van opliep. Ik dacht alleen maar aan het boven water blijven en naar de kant komen.

Ik sprak mezelf moed toe " oké sharon je kan zwemmen je hebt die mensen helemaal niet nodig kop op zwemmen met die hap" gelukkig luisterde ik naar mezelf en ik begon te zwemmen ik heb nog nooit zo hard gezwommen ik kon me aan een paar rotsen en struiken vast grijpen. Ik trok mezelf op en terwijl ik dat deed zakte het water in een ongeloofelijk tempo net zo snel als het was op gekomen was het ook weer weg

Ik realiseerde me nu pas dat ik ongeveer 4 meter boven de grond bungelde moet je na gaan hoe hoog het water was gekomen. Ik klom ongeveer 20 meter omhoog. Toen ik daar zat keek ik naar alle schade die het water had aangebracht. Het was te erg voor woorden alles was kapot er stonden nog 2 huisjes de rest was gewoon weg gevaagd overal lag er wel iets, waren het geen verdronken mensen dan waren het wel kleding stukken.

Ik hoorde iemand gillen, het kwam van 1 van de ingestorte huisjes vandaan. Ik stond op en ik klom een stukje voor stukje naar beneden, een man die beneden stond, zei me weer naar boven te gaan en zo hoog mogelijk te klimmen. Ik luisterde en klom weer omhoog, een paar andere dappere mannen waren beneden bezig een vrouw uit het ingestorte huisje te redden. Weer andere waren bezig een overleden man te bedekken met doeken.

Ik klom zoals de man me had gezegd om hoog, ik dacht nog bij me zelf " wat kan ik in ene makkelijk om hoog klimmen, maar natuurlijk dat is gewoon adrenaline" ik zou die steile berg in me bikini zonder beveiliging nooit kunnen beklimming maar na dit alles wilde me lijf wel klimmen hoor neem dat maar van mij aan.

Ik zat daar ik weet niet hoe hoog even bij te komen van de schrik. In ene hoorde ik iemand mijn naam gillen.

" Sharon!!!! Sharon??? " ik gilde terug " hier ik ben hier !!!" het was mijn moeder die me vertelde dat mijn broertje en mijn vader veilig op de berg zaten. Ik zei ze ook dat ik veilig op de berg zat. Mijn moeder vertelde me om nog hoger te klimmen dat deed ik, nu was ik op gelijke hoogte als hun maar hun zaten veel meer naar links dus ging ik maar opzij op een gegeven moment kon ik niet verder door een grote uitstekende rots, daar kon ik niet langs ik ging zitten en zat daar eigenlijk een beetje bij te puffen van de klim. In ene komt er een Thaise jongen naast me zitten hij heeft een heel vat met schoon drinkwater ongeveer 60 meter omhoog gesleurd. " You want something" ik knikte hij goot de dop vol en hield dat voor mijn mond ik dronk het gretig op en knikte " thanks, you are the best" de jongen glimlachte en gaf me nog een dop vol die ik weer op dronk. Toen schreeuwde hij iets in het thais hij kreeg meteen antwoord terug en nog geen 3 seconden later kwam er een andere Thaise jongen naar beneden " come " zei hij ik volgde de 2 jongens de ene jongen sprong zo een rots op die nog groter was dan ik zelf hij pakte me hand en sleurde me zo de rots op hij bevol me te gaan zitten wat ik maar braaf deed.

Mijn ouders zaten iets onder mij maar ik kon ze wel zien. Me vader vertelde me dat hij dacht dat ik dood was hij zei ook dat ik mezelf los had gelaten en dat ik onder het huisje was verdwenen die vervolgens in was gestort.

Ik herinner m

quote:

Op dinsdag 29 maart 2011 08:25 schreef charmed_angel het volgende:
AUB SHARON EXIT

Dus dat!

Ik geloof je gelijk.
Veel leeswerk..lijkt wel een boek.

Go for it Sharon

Scooby YOU RIGHT Go for it
STAY IN THE HOUSE !!!! SHARON
Joaaaaaaa can go , als men het spel eerlijk laat verlopen in ieder geval(red SECREST STORY)

vond het een mooie cap

Zojuist de aflevering gezien via internet,
Gewoon een Topwijf,eerlijk en weer die Jo die er geen zak van begrijpt waar het om draait in het leven,

Sharon verdient het om de finale te halen(Stem op SHARON & AAFKE)

Sharon was gisteren toch hard bezig om Mo een depressie aan te praten, zodat ze zou gaan.

I.p.v. zoals Aafke Mo op te monteren, aan te raden om eerst eens af te wachten, was ze alleen maar olie op het vuur aan 't gooien door te zeggen dat Monique bang is dat er nog meer komt of wat ze verwachten kan en het daarom begrijpelijk is als zij weg wil.

Ja, Sharon, dat komt jou wel goed uit, hè? Hoe meer mensen vertrekken, hoe meer kans voor jou.

Ik hoop echt dat Sharon er uit gaat. Irriteer me al als ik die stem alleen maar hoor.

Ik heeft.......Iemand heb.......mens, leer Nederlands.

SHARON STAY !!!!

Zij verdient het niet om eruit gehaald te worden,zijn wel een paar andere personen eerst die eruit moeten,met hun gedraai en gejank.

Wat een toffe meid, die Sharon. Om op je 20ste zo sterk in je schoenen te staan en eerlijk te zijn vind ik knap!

Pure respect voor haar!

Mooi die gesprekken tussen Sharon en Gerard,puur eerlijk,deze twee hoeven niet bang te zijn voor deze week van de waarheid.
Ook met Karim was het leuk om te zien hoe dat ging en gaat tussen die twee.
RESPECT !!!!voor deze meid

Snel tussen de SL door. Sharon met de beestjes

Heb ff gegooglet...
Ik heb vlakbij Sharon gewoont, scheelt maar een blokje.

Nee joh... Sharon is tof en de laatste tijd is ze bij mij alleen maar gestegen .

Als je n bepaalde actie veroordeelt, veroordeel je niet de hele persoon. Anyhow, t blijft n lekker wijf. Dus Sharon, mocht je ooit voor de vrouwen gaan: kom maar langs

Jammer dat ze in de val van Jo loopt... tof wijf met een eigen mening laat dat niet veranderen!

quote:

Op dinsdag 5 april 2011 18:00 schreef Enyma het volgende:
Als je n bepaalde actie veroordeelt, veroordeel je niet de hele persoon. Anyhow, t blijft n lekker wijf. Dus Sharon, mocht je ooit voor de vrouwen gaan: kom maar langs

Kom je dan eerst bij mij langs??
Hou niet van 2e keus te zijn.

quote:

Op dinsdag 5 april 2011 20:51 schreef scooby-doo het volgende:

[..]

Kom je dan eerst bij mij langs??
Hou niet van 2e keus te zijn.

Haha nee nee ik was eerst k wacht r gewoon op op schiphol

Ik snap niet hoe iemand die zoveel van de wereld heeft gezien en zichzelf inzet voor landen die het nodig hebben zich kan vinden met een partij als de PVV, die het helemaal bij eigen land wil houden en ontwikkelingshulp wil korten....dat vind ik echt heel raar.

Verder gooit ze er soms lompe dingen uit en erger ik me aan haar manier van communiceren, maar dat was het ook wel.

Ja pas 20 en dan zo sociaal zijn om contact met het thuisfront aan die jankerd te gunnen.

Echt RESPECT voor deze dame,hoop echt dat zij mag blijven tot het bittere end!!!!

Verdient zij zeer zeker,kan ze ook haar wens vervullen misschien op Koh Phi Phi.

quote:

Op vrijdag 8 april 2011 12:44 schreef Fastener het volgende:
Ja pas 20 en dan zo sociaal zijn om contact met het thuisfront aan die jankerd te gunnen.

Ze is dan ook volwassener dan Mo en Jo samen.