POL Politiek
Discussies en diepgaande gesprekken over de politiek in de breedste zin van het woord kun je hier voeren.
Misschien is het voor een klein landje niet mogelijk om én goed onderwijs voor allen, én een sociaal stelsel én een niet al te lange werkweek te kunnen veroorloven.
Misschien hebben we jaren boven onze stand geleefd doordat we de de luxe van een gasbel hadden. En zijn we eraan gewend geraakt.
Nu we moeten afkicken is het denk ik voor veel mensen onverteerbaar om de sociale zekerheid af te breken (krijg je bedelende omaatjes op straat, net als in Barcelona). En dan wordt er teruggeschroefd op andere zaken.
Misschien hebben we jaren boven onze stand geleefd doordat we de de luxe van een gasbel hadden. En zijn we eraan gewend geraakt.
Nu we moeten afkicken is het denk ik voor veel mensen onverteerbaar om de sociale zekerheid af te breken (krijg je bedelende omaatjes op straat, net als in Barcelona). En dan wordt er teruggeschroefd op andere zaken.
Persmededeling
Reactie BON op de voorstellen hoger onderwijs staatssecretaris Zijlstra
BON realiseert zich dat de decennialange verlaging van instroom- en uitstroomnormen desastreus hebben uitgepakt voor de nationale ambities van Nederland als kennisland en voor de persoonlijke ambities van individuele leerlingen en studenten, of zij nu studeren aan basisschool, mbo of universiteit. De doelstelling van vijftig procent hoger opgeleiden impliceert noodzakelijkerwijs dat hoger niets anders betekent dan meer dan gemiddeld. Deze stapsgewijze verlaging van alle onderwijsniveaus is juist de belangrijkste reden van bestaan van BON. Wij staan dan ook volledig achter de doelstelling van de staatssecretaris om deze desastreuse trend om te buigen.
Toch kunnen we niet instemmen met de door hem gekozen methoden. Een selectie aan de poort van het hoger onderwijs betekent een uitholling van de havo- en vwo-diploma’s. Te sterke verschillen tussen verschillende universitaire en hbo-opleidingen betekent uitholling van de master- en bachelordiploma’s. Waar je gestudeerd hebt, wordt belangrijker dan wat en op welk niveau je gestudeerd hebt. Wij denken dat het bevorderen van die verschillen niet verward moet worden met de wens om de overall kwaliteit van de opleidingen te verhogen. BON kiest uitdrukkelijk voor het hoger leggen van de lat, niet voor het vergroten van de verschillen tussen opleidingen en instellingen. Als vwo en havo niet selectief genoeg zijn, dan moet daar de lat hoger worden gelegd, dat heeft dan meteen het positieve neveneffect dat bij mbo en vmbo meer leerlingen met een groter potentieel zullen binnenstromen, wat een kwaliteitsimpuls voor die scholen in kan houden.
Terwijl het havo- en vwo-niveau stapsgewijs wordt opgekrikt, kunnen de instellingen van hoger onderwijs intakegesprekken met een adviserend karakter voeren. Daarbij moet de intentie zijn dat instelling en student er belang bij hebben de juiste keuze te maken maar daarvoor is een andere financiering van het hoger onderwijs noodzakelijk. Wij ondersteunen de staatssecretaris dan ook in zijn intentie om de hoger onderwijsinstellingen te financieren op basis van kwaliteit en niet op basis van kwantiteit. De implementatie van een dergelijke verandering zal niet eenvoudig zijn. Criteria als aantallen contacturen en opleidingsniveau van docenten, lijken veelbelovend en zijn prikkels voor investeren in het primaire proces. Oormerken van geld op basis van deze criteria lijkt dan een werkbare manier van financieren. Deze criteria moeten echter niet alleen gelden voor excellente opleidingen, maar voor alle opleidingen.
Aan de wildgroei van bachelors- en mastersopleidingen dient een eind gemaakt te worden. Het maakt de keuze voor aankomend studenten volslagen ondoorzichtig en het zorgt ervoor dat een student gemakkelijk meent dat er een andere vergelijkbare opleiding is die hem wellicht beter past: omzwaaien als schijnbaar gemakkelijke weg, waar doorzetten krachtiger en effectiever zou zijn. Kleine universitaire opleidingen, die dus weinig studenten trekken, moet wel bestaansrecht worden verleend; de criteria hierbij zijn kwaliteit en wetenschappelijkheid.
De staatssecretaris wil op korte termijn bezuinigen op het hoger onderwijs. BON meent dat dit rampzalig is als niet tegelijkertijd hard kan worden gegarandeerd dat deze bezuinigingen enkel op de secundaire uitgaven worden betrokken.
BON meent dat er wezenlijke verschillen zijn tussen hbo- en universitaire opleidingen en tussen hbo- en universitaire studenten. Die verschillen zijn er, ook met het dalend niveau van het gehele hoger onderwijs de laatste decennia. Het is waardevol en eerlijk die verschillen ook in de titulatuur tot uitdrukking te laten komen. Dat hbo-afgestudeerden in het buitenland belang zouden hebben bij een hogere titulatuur is een oneigenlijk argument en zorgt voor ongewenste diploma-inflatie.
BON is blij dat de staatssecretaris afziet van de boete voor instellingen op langstudeerders, maar ziet weinig heil in de verhoging van de collegegelden voor de langstudeerders zelf. Langstudeerders betalen de studie grotendeels zelf en doen geen extra beroep op studiefinanciering. Of een student het aantal contacturen over vier of over zes jaar gebruikt, levert geen wezenlijk verschil op in de kosten die de hoger onderwijsinstelling hiervoor moet maken. De voorgestelde maatregel levert dus nauwelijks winst terwijl het, ook voor excellente studenten, uiterst vervelende gevolgen kan hebben.
Bron
Reactie BON op de voorstellen hoger onderwijs staatssecretaris Zijlstra
BON realiseert zich dat de decennialange verlaging van instroom- en uitstroomnormen desastreus hebben uitgepakt voor de nationale ambities van Nederland als kennisland en voor de persoonlijke ambities van individuele leerlingen en studenten, of zij nu studeren aan basisschool, mbo of universiteit. De doelstelling van vijftig procent hoger opgeleiden impliceert noodzakelijkerwijs dat hoger niets anders betekent dan meer dan gemiddeld. Deze stapsgewijze verlaging van alle onderwijsniveaus is juist de belangrijkste reden van bestaan van BON. Wij staan dan ook volledig achter de doelstelling van de staatssecretaris om deze desastreuse trend om te buigen.
Toch kunnen we niet instemmen met de door hem gekozen methoden. Een selectie aan de poort van het hoger onderwijs betekent een uitholling van de havo- en vwo-diploma’s. Te sterke verschillen tussen verschillende universitaire en hbo-opleidingen betekent uitholling van de master- en bachelordiploma’s. Waar je gestudeerd hebt, wordt belangrijker dan wat en op welk niveau je gestudeerd hebt. Wij denken dat het bevorderen van die verschillen niet verward moet worden met de wens om de overall kwaliteit van de opleidingen te verhogen. BON kiest uitdrukkelijk voor het hoger leggen van de lat, niet voor het vergroten van de verschillen tussen opleidingen en instellingen. Als vwo en havo niet selectief genoeg zijn, dan moet daar de lat hoger worden gelegd, dat heeft dan meteen het positieve neveneffect dat bij mbo en vmbo meer leerlingen met een groter potentieel zullen binnenstromen, wat een kwaliteitsimpuls voor die scholen in kan houden.
Terwijl het havo- en vwo-niveau stapsgewijs wordt opgekrikt, kunnen de instellingen van hoger onderwijs intakegesprekken met een adviserend karakter voeren. Daarbij moet de intentie zijn dat instelling en student er belang bij hebben de juiste keuze te maken maar daarvoor is een andere financiering van het hoger onderwijs noodzakelijk. Wij ondersteunen de staatssecretaris dan ook in zijn intentie om de hoger onderwijsinstellingen te financieren op basis van kwaliteit en niet op basis van kwantiteit. De implementatie van een dergelijke verandering zal niet eenvoudig zijn. Criteria als aantallen contacturen en opleidingsniveau van docenten, lijken veelbelovend en zijn prikkels voor investeren in het primaire proces. Oormerken van geld op basis van deze criteria lijkt dan een werkbare manier van financieren. Deze criteria moeten echter niet alleen gelden voor excellente opleidingen, maar voor alle opleidingen.
Aan de wildgroei van bachelors- en mastersopleidingen dient een eind gemaakt te worden. Het maakt de keuze voor aankomend studenten volslagen ondoorzichtig en het zorgt ervoor dat een student gemakkelijk meent dat er een andere vergelijkbare opleiding is die hem wellicht beter past: omzwaaien als schijnbaar gemakkelijke weg, waar doorzetten krachtiger en effectiever zou zijn. Kleine universitaire opleidingen, die dus weinig studenten trekken, moet wel bestaansrecht worden verleend; de criteria hierbij zijn kwaliteit en wetenschappelijkheid.
De staatssecretaris wil op korte termijn bezuinigen op het hoger onderwijs. BON meent dat dit rampzalig is als niet tegelijkertijd hard kan worden gegarandeerd dat deze bezuinigingen enkel op de secundaire uitgaven worden betrokken.
BON meent dat er wezenlijke verschillen zijn tussen hbo- en universitaire opleidingen en tussen hbo- en universitaire studenten. Die verschillen zijn er, ook met het dalend niveau van het gehele hoger onderwijs de laatste decennia. Het is waardevol en eerlijk die verschillen ook in de titulatuur tot uitdrukking te laten komen. Dat hbo-afgestudeerden in het buitenland belang zouden hebben bij een hogere titulatuur is een oneigenlijk argument en zorgt voor ongewenste diploma-inflatie.
BON is blij dat de staatssecretaris afziet van de boete voor instellingen op langstudeerders, maar ziet weinig heil in de verhoging van de collegegelden voor de langstudeerders zelf. Langstudeerders betalen de studie grotendeels zelf en doen geen extra beroep op studiefinanciering. Of een student het aantal contacturen over vier of over zes jaar gebruikt, levert geen wezenlijk verschil op in de kosten die de hoger onderwijsinstelling hiervoor moet maken. De voorgestelde maatregel levert dus nauwelijks winst terwijl het, ook voor excellente studenten, uiterst vervelende gevolgen kan hebben.
Bron
|
|
