Van Gogh maakt 'politiek incorrecte' jeugdserie

Theo van Gogh maakt voor de Avro de jongerenserie 'Najib en Julia', over de liefde tussen een Haags hockeymeisje en een Marokkaanse pizzakoerier. ,,Politiek correct wordt het niet'', aldus de regisseur.

Of de twee culturen in de allerlaatste scène van de dertiendelige tv-serie Najib en Julia toch nog een gebaar van goede wil zullen maken, moeten Theo van Gogh en de AVRO nog met elkaar uitvechten. In elk geval worden er twee verschillende slotscènes gefilmd, en daarna wordt er gekozen. Maar dat zijn serie niet tot veel optimisme over de multiculturele samenleving zal stemmen, staat voor Van Gogh nu al vast. ,,Je krijgt twee van die gangs tegenover elkaar, net als in West Side Story, en tegelijk heb je dan de twee families in Verona, die zich afvragen: waarom krijgen wij oorlog?''

Najib en Julia, over de liefde tussen een Haags hockeymeisje en een Marokkaanse pizzakoerier uit een fundamentalistisch gezin, is naar een idee van Theo van Gogh geschreven door Justus van Oel. De opnamen worden dezer dagen gemaakt in en om Den Haag. Het resultaat is vanaf half november te zien op Nederland 2, in de zendtijd die vooral is ingeruimd voor de jongerenseries van BNN.

Het idee had hij al een jaar of vijf geleden, zegt Van Gogh tijdens een korte pauze in de haven van Scheveningen. ,,Ik vroeg me af waarom je op de televisie nooit eens de werkelijkheid zag van de multiculturele samenleving. Wat mij interessant leek, was de tegenstelling tussen die twee culturen te laten zien. Met een tamelijk vrijgevochten Marokkaanse jongen, die af en toe toch weer terugvalt in het systeem waarin hij is opgegroeid, en tegenover hem een Haags kakjuffie met een pruillip. Je zult mij niet horen zeggen dat de multiculturele samenleving verwerpelijk is; we zullen wel niet anders kunnen. Maar politiek correct wordt de serie niet. Als er iets is dat ik heb leren vrezen, is het vormingstoneel. Je krijgt net zo goed de Marokkaanse vader die zegt dat de joden het weer op de kinderen hebben gemunt, als het racisme van de autochtone Nederlanders. Het wordt bikkelhard van beide kanten. En zoals in elke goede Romeo en Julia overwint de liefde alle cultuurkloven, maar loopt het fataal af.''

De AVRO heeft hem in ideologisch opzicht geen strobreed in de weg gelegd, zegt hij. AVRO's dramachef Justine Paauw noemt de serie ,,superromantisch en heel erg spannend'' en spreekt van ,,een mooie balans waarin beide milieus in hun waarde worden gelaten en de essentie van de twee culturen op een subtiele manier naar voren komt.''

Julia wordt gespeeld door Tara Elders, die haar eerste grote tv-rol speelde als minnares van de baas in de VPRO-serie TV7, en Najib door de van een mime-opleiding afkomstige Hanin Msellek. Verheugd stelt Van Gogh vast dat er dezer dagen geen gebrek aan goede allochtone acteurs meer is: ,,Als ik vijf jaar geleden een screentest hield, kwamen er niet meer dan drie - en dat waren steeds dezelfde. Nu is er volop keus. En ze acteren nu ook anders. Niet meer dat brede spel, die grote uitdrukking, maar veel meer ingetogen. Onder de invloed van de televisie, denk ik.''

De serie - dertien keer een half uur - wordt in acht weken tijd opgenomen met drie piepkleine, vederlichte dv-camera's, die elk gelijktijdig een ander beeld van dezelfde scène maken. Zodoende behoeft niet meer voor elk nieuw shot een nieuwe camera- en licht-opstelling te worden gemaakt. Zo lang de cameralieden er maar op letten dat ze niet in elkaars beeld lopen. Het gevolg is dan ook een aanzienlijke kostenbesparing. Najib en Julia wordt gemaakt voor zo'n 130.000 gulden per aflevering van een half uur, terwijl een gemiddelde serie al gauw vier keer zo veel per aflevering kost.

Van Gogh leerde met deze reportage-achtige techniek werken voor de politieke thriller De nacht van Aalbers, die zondag door de VARA werd uitgezonden. Een plotselinge halvering van het budget, veroorzaakt door de extra kosten van de VPRO-reeks Quidam Quidam, betekende een nieuwe ronde langs de subsidieloketten of nog maar zeven dagen opnemen. Hij koos voor het laatste, met de dv-camera's die de acteurs dicht op de huid zaten.

,,Ik zou bijna niet anders meer willen,'' zegt hij. ,,Het geeft iedereen een veel grotere vrijheid, er is veel meer ruimte voor improvisatie. Je kunt vrijwel alles maken met bestaand licht. Vroeger, toen er nog geld was, maakte je twee minuten per dag. De rest bestond uit wachten. Wat ik in die tijd aan implosies heb moeten doorstaan - ik ben niet voor niks zo dik geworden. Nu halen we zeker vijftien minuten per dag, soms zelfs twintig. Ik spreek met de cameramensen af wat ik van ze wil, en kan daarna naar de acteurs gaan kijken. En als ik ooit een reden heb gehad om te gaan filmen, was het om naar mensen te kunnen kijken.''

NRC 6 juni 2002 door Door Henk van Gelder
===========================

Weer eens wat anders dan de zoete broodjes die (vaak bij de Vara) worden gebakken als er een allochtoon wordt opgevoerd in een serie.

quote:

---

Op maandag 10 juni 2002 19:05 schreef BenKetting het volgende:
Als ik het zo lees zal het best wel eens wat stof kunnen doen opwaaien. En dat bij de Avro! De rollen zijn de afgelopen 10 jaar toch wel omgedraaid in het hilversumse.

---

Kan me onlangs nog herinneren dat ze in die komische serie met die twee opa's, die in dat huis wonen met die familie, één opa op Fortuyn wilde laten stemmen en dat toen de rest van de familie ging uitleggen waarom dat niet goed was........ Of vorig jaar kreeg één zo'n oude opa ineens een Surinaamse vriendin.