Rick Engelkes in relatietherapie

quote:

di 08 feb 2011, 06:00
Rick Engelkes over verzoening met echtgenote Door Wilma Nanninga
AMSTERDAM - Rick Engelkes (51) is stapje voor stapje bezig met het terugwinnen van het vertrouwen van zijn vrouw. Rick beging vorig jaar een misstap in zijn huwelijk, maar weet sindsdien dat hij Annemarie absoluut niet kwijt wil. „Ik heb een grote fout gemaakt en daarvoor moet ik boeten. Ik hoop dat het uiteindelijk goed komt.”

Rick woont tijdelijk apart van zijn gezin in een appartement in Haarlem. „Al ben ik ook steeds vaker weer gewoon thuis in Aerdenhout. Het gaat beter. Maar wat ik als man moet leren, is dat vrouwen meer tijd nodig hebben om over iets heen te stappen. Ook al wil ik nog zo graag dat het sneller gaat.”

Hij gebaart: „We praten nu keer op keer over wat ik heb misdaan. Het verwerken moet leiden tot vergeven. Ik kan alleen maar hopen dat deze fase vlug voorbij is. Ik heb haar en mijn gezin veel verdriet gedaan, er een rommeltje van gemaakt.”

Rick openhartig: „Ik wilde na mijn overspel meteen doorgaan, maar dat kan niet bij een vrouw. Ook al heb ik echt spijt betuigd. Annemarie en ik zitten nu in relatietherapie. Ik wil het beter leren doen. Er is niets zo mooi als de liefde, maar ook niets zo moeilijk. Als ik nu achteraf naar mijn carrière kijk, zie ik dat ik steeds allemaal toneelstukken koos die gaan over relaties. Omdat dat me fascineert. Ik probeer ook zelf te doorvoelen hoe verschillende karakters met levensvragen omgaan. Om mezelf te snappen. En om te leren Annemarie de ruimte te geven. En niet ongeduldig te worden. Ik ben soms nog hardleers.”

Onbevangen

De jongensachtige acteur ziet er in een zwart ensemble met blauw jasje uit als om door een ringetje te halen. Hij praat onbevangen, met ook collega Angela Schijf (31) erbij. Zij staan samen in het nieuwe toneelstuk Blind vertrouwen dat morgen in première gaat. Tegen Angela en mij: „Jullie zijn alle twee vrouw. Dan begrijpen jullie beter dan ik wat er nodig is. Ik heb vertrouwen beschadigd en vind het niet fijn om over te praten. Maar dat moet dus wel. En ik wil geen hork zijn, dus ik hoop zelfs dat ik het ook netjes heb afgesloten voor die ander. Het voelt echt heel ingewikkeld. Ik wil het goed doen.”

„Dan moet je dus praten”, stelt Angela schuchter. „Net zoals we op de bühne doen. De figuur die Rick speelt, draagt een groot, griezelig geheim mee over de dood van ons kind. Ik trek informatie uit hem, blijf doorvragen. Hij wil het liefst over de materie heenstappen en gezellig gewoon naar het buitenland en opnieuw aan een baby beginnen. Maar de situatie is gecompliceerder. Er gebeuren zaken waardoor we niet meer om de waarheid heen kunnen.”

Boterhammetjes

Het acteren over het verlies van een kind is heftig. Rick noch Angela, die beiden twee dochters hebben, stellen zich voor dat het werkelijk om hun eigen kroost zou gaan. Rick: „Annemarie en ik hebben twee schatten van dochters: Teddie van 13 en Lee van 6 jaar. De oudste is meer bedachtzaam, tekent heel mooi en schrijft. De jongste is heel extravert, zoekt haar grenzen op en houdt van de spotlights. Kinderen krijgen is een ongelooflijk geschenk. Ik ben nu ook wat vaker thuis om met hen op te trekken. Annemarie doet een nieuwe opleiding, dus sta ik om half acht de boterhammetjes te smeren. Dat zijn heel waardevolle momenten. Ik ontdek opnieuw wat een lieve dochters we hebben. Daar heb ik een tijd lang minder oog voor gehad. Weet je, je noemt mij een leuke vader, maar ik besef meer en meer wat een fantastische moeder ze hebben.”

Hoe heeft het dan zo ver kunnen komen?

„Daar ben ik diep over aan het nadenken. We zoeken samen antwoorden. Ik wil het echt beter gaan doen.”

Angela, bemoedigend: „Jullie komen er echt wel uit hoor.” Naar mij: „Rick is geweldig in de omgang. Een hoffelijke man met goede intenties. Ik vind het heerlijk om met hem te acteren, vooral in dit stuk omdat de gevoelens kloppen.”

En dan was er nog dat akkefietje met de buurvrouw in Aerdenhout die zes ton beleggingsgeld van Rick kwijt maakte. „We zitten nog steeds in een bodemprocedure daarover. In het begin was ik heel zuur. Maar intussen ben ik er achtergekomen dat geld niet is waar het leven om draait. Ik ben ook niet rancuneus, kan me voorstellen dat we gewoon weer koffie drinken als we eruit komen. Geld is een middel om dromen waar te maken in het leven. Maar bij mijn droom om weer een normaal gezinsleven te krijgen, helpt het niet. Het gaat gewoon om geduld.”