Black Swan (2010) #2

quote:

Waarom is Winona uberhaupt zo verbittered? Omdat ze als prima ballerina aan het einde van haar carriere is gekomen? Is dat op zichzelf reden voor verbittering? Zijn ballerina's ook niet gewoon mensen die begrijpen dat hun verblijf aan de top tijdelijk is? En wat is precies de achtergrond van de reden dat ze in het ziekenhuis ligt? Of is dat ook weer een voorbeeld van een gemakzuchtig script?

Ik denk dat je hier over kunt blijven discussieren maar er is gewoon een groot verschil in de verwachtingen denk ik. Jij wil blijkbaar meer informatie, en de meeste die vinden het wel leuk dat ze bepaalde dingen niet weten, of zelf in moeten vullen. Ik ook. Ik denk bijvoorbeeld dat Beth inderdaad verbitterd is omdat ze vervangen wordt door een jongere versie van haarzelf. En natuurlijk is dat reden voor verbittering, deze mensen leggen hun hele leven in hun spel, alles draait om het ballet, en om dan afgeserveerd te worden zal best wel pijn doen he? En Thomas legde al uit dat Beth een soort bipolar persoon was, of ze is magnifiek, of ze is destructief. Dus het lijkt me niet raar dat ze het nóg slechter opneemt dan een ''normaal'' persoon.

Ik heb 16 jaar aan klassiek ballet gedaan en heb mijn diploma's gehaald van de engelse royal academy of dancing, dus ik kijk er niet helemaal objectief tegenaan. Juist daarom vond ik de film geweldig, kon er heel veel in herkennen. Het perfectionisme in de balletwereld is tegelijkertijd inspirerend en frustrerend - het inspireert je om keihard te werken, maar het is ook moeilijk dat het nooit goed genoeg is. Zelfs op mijn lage niveau al.

Ik heb ooit een examen gedanst een dag nadat mijn rechterarm uit het gips kwam. De examinatrice wist dat, maar ik kreeg een stuk lagere cijfers omdat ze mijn rechteerarm minder sterk en stijver vond dan de rest zeg maar. Klein voorbeeld van het feit dat je persoonlijke leven niet telt, alleen de esthetiek van de dans. Dat zagik terug in de film. Ik was dus een van de mensen die wel moest janken.

Verder vond ik bepaalde cinematografische effecten (de spiegel, de tekeningen, de make up etc.) erg boeiend, naast de interressante geluidseffecten en de practige muziek van het zwanenmeer natuurlijk.

Daarnaast zaten

quote:

Op maandag 14 februari 2011 00:13 schreef Bellatrix het volgende:

[..]

Ik denk dat je hier over kunt blijven discussieren maar er is gewoon een groot verschil in de verwachtingen denk ik. Jij wil blijkbaar meer informatie, en de meeste die vinden het wel leuk dat ze bepaalde dingen niet weten, of zelf in moeten vullen. Ik ook. Ik denk bijvoorbeeld dat Beth inderdaad verbitterd is omdat ze vervangen wordt door een jongere versie van haarzelf. En natuurlijk is dat reden voor verbittering, deze mensen leggen hun hele leven in hun spel, alles draait om het ballet, en om dan afgeserveerd te worden zal best wel pijn doen he? En Thomas legde al uit dat Beth een soort bipolar persoon was, of ze is magnifiek, of ze is destructief. Dus het lijkt me niet raar dat ze het nóg slechter opneemt dan een ''normaal'' persoon.

Het is niet zozeer dat ik meer informatie wil, maar door helemaal geen informatie te geven wordt het verhaal gepresenteerd in de toon van "het is zo, omdat het nou eenmaal zo is". Een film die vragen oproept, hoeft die vragen nog niet te beantwoorden, maar het publiek wel de middelen aanreiken om zelf tot antwoorden te komen.

En al leggen ze hun hele leven in hun spel, dat hoeft er nog niet aan in de weg te staan dat je gewoon snapt dat op een gegeven moment je tijd is gekomen. Om het simpele feit dat dat voor iedereen geldt en dus voor primaballerina's ook. De scriptschrijver denkt daar kennelijk anders over, want het is heel normaal dat Beth dat mentaal niet aan kan en dat het (dus) voor Nina ook een angstaanjagend toekomstbeeld is. Waarom? Zullen we nooit weten omdat het script te gemakzuchtig is om hier dieper op in te gaan. Wederom: de personages zijn zoals ze zijn omdat ze nou eenmaal zo zijn en omdat dat noodzakelijk is voor het verhaal. Ik denk oprecht het het personage van Nina oneindig veel interessanter zou zijn als we inderdaad als publiek beter met haar kennis konden maken. Dat we een beetje zicht hadden op haar drijfveren en de vorming van haar karakter en persoonlijkheid.

quote:

Op zondag 13 februari 2011 23:50 schreef Argento het volgende:

[..]

Tja, als we de regisseur moeten geloven ligt het inderdaad zo simpel. Alleen al hoe het karakter van Lily geintroduceerd wordt: doodgemoedereerd te laat komen, de warming up lekker overslaan (daar waar Nina op bijna religieus niveau met haar vak bezig is). Het ligt er zo irritant dik bovenop allemaal.

Dus omdat ze te laat komt is ze slecht? Ik vind nog steeds dat je dan teveel laat leiden door de eerste oppervlakkige indruk die je krijgt. In eerste instantie lijkt het inderdaad dat dat het zo simpel is als dat zwart=slecht is en dat Lily daar het grootste voorbeeld van is. Maar uiteindelijk kan je moeilijk stellen dat Lily slecht is. Of dat Nina in het begin goed is. In Nina's beleving is dat natuurlijk wel zo. Maar als we als derde persoon dat beschouwen blijft van die visie weinig over. Daarom is het zo simpel, maar tegelijkertijd ook weer niet zo simpel.

quote:

[..]

Als dat al zo is, waaróm ziet Nina die karakters dan zo ééndimensionaal? Waarom heeft Nina buiten het ballet geen (sociaal) leven. Als we het verhaal moeten geloven dan heeft ze buiten het ballet en haar moeder geen enkel sociaal contact. Sterker nog, buiten het ballet speelt haar leven zich ogenschijnlijk volledig af binnen de muren van het appartement dat ze met haar moeder bewoont. Waarom woont ze uberhaupt nog bij haar moeder? Het verhaal biedt daarvoor geen enkel aanknopingspunt. We moeten het maar gewoon aannemen.

Omdat ze totaal leeft voor het ballet en haar streven naar perfectie daarin. Daarom heeft ze geen sociaal leven en woont ze nog bij haar moeder.

quote:

Niet dat ik wil dat de antwoorden op dit soort vragen via het verhaal op een presenteerblaadje worden aangebroken, maar geef me op zn minst een kleine handreiking om er een theorie op te baseren. In plaats daarvan krijgen we te maken met een karakter dat, uitgaande van het verhaal, nou eenmaal is zoals ze is omdat ze zo is. Dat is (vind ik nog steeds) een voorbeeld van een zeer matig script.

Dat is inderdaad een uitgangspunt. Waarbij ik van mening ben dat je dat niet als film allemaal hoeft te gaan uitleggen. Omdat het niet heel relevant is en de film overbodig lang maakt. Die kleine handreiking is er in mijn ziens wel. Het karakter is al zoals ze is, omdat ze al een ontwikkeling heeft doorgemaakt ooit. Het is geen onbeschreven blad. Als ik jou ontmoet ben je toch ook al wie je bent, omdat je zo bent. Verder zitten in de film ook wel degelijk hints naar eerder psychologische problemen in Nina's verleden, zoals het zichzelf al eerder gekrapt te hebben. Wat redenen zouden kunnen zijn voor het nog bij mamma wonen.

quote:

[..]

Ik vind Winona en Natalie bepaald niet op elkaar lijken. Ik had ook niet de indruk dat dat in de film de bedoeling was.

Bij dat eerste ben je waarschijnlijk één van de weinige. Aronosky heeft zelf aangegeven dat hij gecast heeft op datzelfde soort uiterlijk.

quote:

Natuurlijk is het duidelijk dat Nina in Winona haar voorland ziet en dat haar dat beangstigt, maar ook hier werd het als gegeven aangereikt en moeten wij (het publiek) het maar voor zoete koek aannemen. Waarom is Winona uberhaupt zo verbittered? Omdat ze als prima ballerina aan het einde van haar carriere is gekomen?

Ja

quote:

Is dat op zichzelf reden voor verbittering?

Ja

quote:

Zijn ballerina's ook niet gewoon mensen die begrijpen dat hun verblijf aan de top tijdelijk is?

Ryders karakters heeft daar kennelijk moeite mee. Volgens mij kwam haar einde eerder dan ze zelf dacht. Dat er einde aan zou komen wist ze wel, maar niet nu al. Volgens mij wordt dat ook min of meer gezegd in de film.

quote:

En wat is precies de achtergrond van de reden dat ze in het ziekenhuis ligt?

Lijkt me duidelijk dat ze redelijke psychologische problemen heeft. Zoals Bellatrix ook al zei wordt in de film gezegd dat ze bipolar is. Iemand die destructief is en zulk slecht nieuws krijgt lijkt mij een logische combinatie voor een opname.

quote:

Of is dat ook weer een voorbeeld van een gemakzuchtig script?

Als je met gemakzuchtig bedoelt een script dat niet alles uitlegt, maar uitgaat van de intelligentie van de kijker omdat zelf te achterhalen, dan ja. Maar ik vind dat niet gemakzuchtig. Je kan namelijk niet alles constant uitleggen in een film. Bovendien hoeven we de ontwikkelingen van Ryder niet te zien en te weten, omdat de film wordt gezien vanuit Nina en het voor Nina ook niet echt interessant of relevant is waarom Ryder in het ziekenhuis ligt en waarom ze breekt. Voor Nina is alleen dat voorland beeld dat Ryder vertegenwoordig interessant.

quote:

[..]

Dat lijkt me een redelijk aanname en, je moet het met me eens zijn, qua thematiek niet zo bijzonder.

Qua thematiek is het niet bijzonder. Qua uitwerking wel.

quote:

[..]

Als je een film wilt zien waarin de hoofdpersoon aan waanbeelden ten onder gaat, probeer dan ns Jacobs Ladder. Twintig jaar oud, maar op dit vlak oneindig veel beter dan dit wanprodukt. Nou ja, wanprodukt, als waargebeurde woensdagavondfilm is ie best te doen.

Jacob's Ladder gezien, die vond ik dan weer weinig verheffend.

quote:

Op maandag 14 februari 2011 00:22 schreef Ripley het volgende:
Verder vond ik bepaalde cinematografische effecten (de spiegel, de tekeningen, de make up etc.) erg boeiend

Waarom? In bijna iedere scene zit een spiegel of een anderszins reflecterend object. Daar zal ongetwijfeld een zekere symboliek achter schuilgaan in de trant van wat is echt en wat is niet echt (omdat vervolgens lekker plat te stampen door het clichebeeld van een spiegelbeeld dat wat anders doet dan jijzelf).

Hoe zat het eigenlijk met die tekeningen? Gewoon om te laten zien dat haar moeder niet kan schilderen?

quote:

Daarnaast zaten

maak je post ns af!

Ik zit te kutten op een ipad

Ik vond ze boeiend omdat ze me niet aan andere films doen denken en een symbool lijken te zijn van het steeds verder loskomen van jezelf. Hetgeen uiteindelijk ook in het verhaal van het zwanenmeer een grote rol speelt, de paralellen tussen het ballet en de film spreken me ook aan - wat is werkelijkheid en is die andere kant van jezelf ook jezelf, zoals bij odette en odile.

Maar goed, ik ben dus zeker bevooroordeeld.

quote:

Op maandag 14 februari 2011 00:29 schreef Lonewolf2003 het volgende:
Dus omdat ze te laat komt is ze slecht? Ik vind nog steeds dat je dan teveel laat leiden door de eerste oppervlakkige indruk die je krijgt. In eerste instantie lijkt het inderdaad dat dat het zo simpel is als dat zwart=slecht is en dat Lily daar het grootste voorbeeld van is. Maar uiteindelijk kan je moeilijk stellen dat Lily slecht is. Of dat Nina in het begin goed is. In Nina's beleving is dat natuurlijk wel zo. Maar als we als derde persoon dat beschouwen blijft van die visie weinig over. Daarom is het zo simpel, maar tegelijkertijd ook weer niet zo simpel.

Ik zeg niet dat ze daarom slecht is, ik zeg dat ze daarom Nina's tegenpool is. Ik vind sletterig gedrag niet slecht hoor.

Daarnaast denk ik dat Nina wel de laatste is die denkt dat ze goed is. Met al die onzekerheid weet ze niet wat ze van haarzelf moet vinden.

Snap ik allemaal best, een getalenteerde ballerina die ondanks alle complimenten maar moeilijk om kan gaan met haar onzekerheden en de druk van het presteren waardoor die onzekerheden alleen maar groter worden.

quote:

Omdat ze totaal leeft voor het ballet en haar streven naar perfectie daarin. Daarom heeft ze geen sociaal leven en woont ze nog bij haar moeder.

En vind je dat dan een geloofwaardig personage? Ik ken niet heel veel ballerina's maar ergens denk ik dat ze ook gewoon mensen zijn met sociale interactie. Neem Lily bijvoorbeeld.

quote:

Lijkt me duidelijk dat ze redelijke psychologische problemen heeft. Zoals Bellatrix ook al zei wordt in de film gezegd dat ze bipolar is. Iemand die destructief is en zulk slecht nieuws krijgt lijkt mij een logische combinatie voor een opname.

Volgens mij lag ze in het ziekenhuis vanwege twee gebroken benen, maar ik kan me vergissen.

quote:

Als je met gemakzuchtig bedoelt een script dat niet alles uitlegt, maar uitgaat van de intelligentie van de kijker omdat zelf te achterhalen, dan ja. Maar ik vind dat niet gemakzuchtig.

Als dat toch ns waar was, dan hadden we misschien een film gehad die op zijn minst voor een voldoende in aanmerking kwam. Maar dat is het grote probleem. Het schetsen van de karakters is op zon kinderachtige, ongenuanceerde manier gebeurd, dat er juist helemaal niks meer overblijft. Wat resteert zijn bepaalde gegevens die ons, het publiek, worden opgedrongen en waarmee we het maar moeten doen. Geen enkele nuance, geen enkele schakering, gewoon platte ééndimensionale karakters. Zelfs in haar 'downfall' toont het karakter van Nina geen enkele diepgang. Dat komt overigens niet door Natalie Portman (die overigens wel voor deze film zich welgeteld één gezichtsuitdrukking heeft aangemeten, maar vooruit) maar (wederom) door het script dat in de illustratie van die 'downfall' niet verder komt dan platgetreden horrorcliche's. We hobbelen zon beetje van 'schrikmoment' naar 'schrikmoment' en dat kabbelt dan zo voort naar een climax die we al mijlenver zagen aankomen en zelfs dan nog enigszins een anticlimax is.

Ik had dat eerlijk gezegd ook met Requiem for a Dream. De karakters kwamen voor mij niet verder dan drugsverslaafden die tegen beter weten in hun eigen ondergang in werking zetten. Het was al zo vroeg duidelijk dat je naar iets onafwendbaars zat te kijken, dat de karakters me al snel niet meer interesseerden dus hun lot ook niet. Zelfde als met Nina. Ja, ik (iedereen) weet wat er gaat gebeuren en omdat het zo plat in beeld is gebracht, kon het me al snel ook niet meer boeien hoe dat ging gebeuren.

quote:

Qua thematiek is het niet bijzonder. Qua uitwerking wel.

Ja en dat is dus het grote discussiepunt. Wat dat aangaat is Aronofsky zwaar overschat. Pi was een goede film, maar de rest is een gemakzuchtig script opgehangen aan een inmiddels overbekend thema en onder matige regie uitgewerkt.

quote:

Op maandag 14 februari 2011 00:35 schreef Ripley het volgende:
Ik zit te kutten op een ipad

Ik vond ze boeiend omdat ze me niet aan andere films doen denken en een symbool lijken te zijn van het steeds verder loskomen van jezelf. Hetgeen uiteindelijk ook in het verhaal van het zwanenmeer een grote rol speelt, de paralellen tussen het ballet en de film spreken me ook aan - wat is werkelijkheid en is die andere kant van jezelf ook jezelf, zoals bij odette en odile.

Ja, maar als dat in de film nou ns goed uit de verf gekomen zou zijn, was het een goede film geweest.

quote:

Maar goed, ik ben dus zeker bevooroordeeld.

Valt mee. Ik heb recencies gelezen van andere balletdansers en die waren bepaald niet positief.

quote:

Op maandag 14 februari 2011 00:42 schreef Argento het volgende:

[..]

Ik zeg niet dat ze daarom slecht is, ik zeg dat ze daarom Nina's tegenpool is. Ik vind sletterig gedrag niet slecht hoor.

Daarnaast denk ik dat Nina wel de laatste is die denkt dat ze goed is. Met al die onzekerheid weet ze niet wat ze van haarzelf moet vinden.

Snap ik allemaal best, een getalenteerde ballerina die ondanks alle complimenten maar moeilijk om kan gaan met haar onzekerheden en de druk van het presteren waardoor die onzekerheden alleen maar groter worden.

[..]

En vind je dat dan een geloofwaardig personage? Ik ken niet heel veel ballerina's maar ergens denk ik dat ze ook gewoon mensen zijn met sociale interactie. Neem Lily bijvoorbeeld.

Ik vond het een geloofwaardig personage ja. Natuurlijk zullen er ook genoeg ballerina's als Lily zijn, het merendeel vast. Maar het zou mij niet verbazen als er ook ballerina's als Nina zijn.

quote:

[..]

Volgens mij lag ze in het ziekenhuis vanwege twee gebroken benen, maar ik kan me vergissen.

[..]

Als dat toch ns waar was, dan hadden we misschien een film gehad die op zijn minst voor een voldoende in aanmerking kwam. Maar dat is het grote probleem. Het schetsen van de karakters is op zon kinderachtige, ongenuanceerde manier gebeurd, dat er juist helemaal niks meer overblijft. Wat resteert zijn bepaalde gegevens die ons, het publiek, worden opgedrongen en waarmee we het maar moeten doen. Geen enkele nuance, geen enkele schakering, gewoon platte ééndimensionale karakters. Zelfs in haar 'downfall' toont het karakter van Nina geen enkele diepgang. Dat komt overigens niet door Natalie Portman (die overigens wel voor deze film zich welgeteld één gezichtsuitdrukking heeft aangemeten, maar vooruit) maar (wederom) door het script dat in de illustratie van die 'downfall' niet verder komt dan platgetreden horrorcliche's. We hobbelen zon beetje van 'schrikmoment' naar 'schrikmoment' en dat kabbelt dan zo voort naar een climax die we al mijlenver zagen aankomen en zelfs dan nog enigszins een anticlimax is.

Ik had dat eerlijk gezegd ook met Requiem for a Dream. De karakters kwamen voor mij niet verder dan drugsverslaafden die tegen beter weten in hun eigen ondergang in werking zetten. Het was al zo vroeg duidelijk dat je naar iets onafwendbaars zat te kijken, dat de karakters me al snel niet meer interesseerden dus hun lot ook niet. Zelfde als met Nina. Ja, ik (iedereen) weet wat er gaat gebeuren en omdat het zo plat in beeld is gebracht, kon het me al snel ook niet meer boeien hoe dat ging gebeuren.

Bij mij kon in beide films de weg ernaar toe wel interesseren.

quote:

[..]

Ja en dat is dus het grote discussiepunt. Wat dat aangaat is Aronofsky zwaar overschat. Pi was een goede film, maar de rest is een gemakzuchtig script opgehangen aan een inmiddels overbekend thema en onder matige regie uitgewerkt.

Voor de rest verschillen we kennelijk zo van mening over de geloofwaardigheid van het karakter van Nina, de uitgangspunten die je moet accepteren voor de film, dat we totaal verschillen in hoe we de film beleven en waarderen. Ik kan snappen dat als je Nina niet geloofwaardig vind als karakter en moeite hebt om alle uitgangspunten van de film te accepteren, dat het dan een matige film is. Ik heb die moeite niet en vond het daarom wel een heel mooie film. Verdere discussie is dan wel interessant maar eigenlijk onzinnig.

quote:

Op maandag 14 februari 2011 00:42 schreef Argento het volgende:
Ja en dat is dus het grote discussiepunt. Wat dat aangaat is Aronofsky zwaar overschat. Pi was een goede film, maar de rest is een gemakzuchtig script opgehangen aan een inmiddels overbekend thema en onder matige regie uitgewerkt.

Ik vind dit moeilijk vol te houden, het kan je mening zijn natuurlijk, en daar valt niet over te twisten (zo vind ik zelf de Coen bros heel zwaar overschat wat het regie aangaat), maar als de thema's cliche zijn en de scripts gemakzuchtig, hoe rijm je dan de matige regie met het feit dat ze allemaal zo goed scoren?

Er zijn heel wat topfilms die je desalniettemin van matige regie kunt betichten (ik heb dat zelf enigszins met Christopher Nolan). Maar ik vind Aronofsky qua regie en cinematografie vrijwel altijd indrukwekkend. Als je naar Black Swan kijkt, die gehele film speelt zich in kleine ruimtes af, de claustrofobie die het veroorzaakt is intentioneel omdat het psychische nood in de kijker opwekt die gelijk staat aan die van Nina. De momenten die zich buiten afspelen, omdat je een verschil tussen thuis en de balletschool moet hebben, en Nina de posters moet zien hangen, zijn in supercloseup van Nina's achterhoofd, om hetzelfde 'in je eigen wereld' gevoel te behouden. Als je op zo'n manier met de film regisseren bezig bent, dan vind ik dat knap.

Er zitten veel meer van zulke trucjes in, Aronofsky heeft sowieso een erg herkenbare stijl. Je kunt het ook luiheid noemen natuurlijk, ofschoon The Wrestler (die ik overigens dan weer wat minder vond omdat ik geen verbondenheid voelde met Rourke) dan weer heel veel buitenshuis afspeelt.

Over simpele scripts gesproken, wat vond je dan van The Fountain?

Overigens kan ik je sowieso niet echt serieus nemen als je Requiem for a Dream van matige regie beticht. Die film zit tjokvol regisseerinnovaties.

Kijk alleen maar de trailer en zie al splitscreens, juxtapositionering, fisheye lens, miliseconde editing, headcam, vertraging in fastforward shot, en nog een aantal dingen.

quote:

Op dinsdag 8 februari 2011 14:54 schreef Mike het volgende:

[..]

Ik vind het ook leuk om te filosoferen over films zoals Inception, maar juist bij Black Swan denk ik dat er niet meer is dan dat je ziet op het scherm. Nina kan de druk niet aan, al dan niet aangewakkerd door d'r moeder en dat is het dan.

Dit
De regisseur maakt heel duidelijk wat echt en nep is. Verder is de moeder en haar emotionele misbruik de drijvende kracht achter het verhaal, dus het zou nogal raar zijn als ze fictief was.

Ik heb hem van het weekend eindlijk kunnen zien, ik vond hem geweldig. De climax was

quote:

Op maandag 14 februari 2011 13:55 schreef Robby87 het volgende:

[..]

Hoe dan?

Het wordt iedere keer achteraf duidelijk gemaakt dat iets een hallucinatie of wat dan ook was. Iedere keer. Dat nodigt niet bepaald uit tot dergelijk theorieën.

quote:

Op maandag 14 februari 2011 12:43 schreef speknek het volgende:
Ik vind dit moeilijk vol te houden, het kan je mening zijn natuurlijk, en daar valt niet over te twisten (zo vind ik zelf de Coen bros heel zwaar overschat wat het regie aangaat), maar als de thema's cliche zijn en de scripts gemakzuchtig, hoe rijm je dan de matige regie met het feit dat ze allemaal zo goed scoren?

Ik heb daar serieus geen antwoord op. Ik niet waarom mensen denken dat Black Swan een goeie film is. Dat het goed scoort is overigens nog geen reden om aan te nemen dat het een goeie film is. Goeie marketing is immers wat anders.

quote:

Er zijn heel wat topfilms die je desalniettemin van matige regie kunt betichten (ik heb dat zelf enigszins met Christopher Nolan). Maar ik vind Aronofsky qua regie en cinematografie vrijwel altijd indrukwekkend. Als je naar Black Swan kijkt, die gehele film speelt zich in kleine ruimtes af, de claustrofobie die het veroorzaakt is intentioneel omdat het psychische nood in de kijker opwekt die gelijk staat aan die van Nina. De momenten die zich buiten afspelen, omdat je een verschil tussen thuis en de balletschool moet hebben, en Nina de posters moet zien hangen, zijn in supercloseup van Nina's achterhoofd, om hetzelfde 'in je eigen wereld' gevoel te behouden. Als je op zo'n manier met de film regisseren bezig bent, dan vind ik dat knap.

Er zitten veel meer van zulke trucjes in, Aronofsky heeft sowieso een erg herkenbare stijl. Je kunt het ook luiheid noemen natuurlijk, ofschoon The Wrestler (die ik overigens dan weer wat minder vond omdat ik geen verbondenheid voelde met Rourke) dan weer heel veel buitenshuis afspeelt.

Ja, dat omschrijf je goed. Die stillcam over haar schouder werkte overigens ronduit irritant. Hoe dan ook, je gebruikt terecht de term trucjes. Meer zijn het ook niet. Het is overduidelijk dat de regisseur de bedoeling heeft om een beklemmende sfeer te creeren. Ik weet niet of hij daarin geslaagd is of niet. Omdat ik als toeschouwer geen connectie kon maken met de karakters, juist omdat het aan diepgang ontbrak (serieus, als Aronofsky een film als Cast Away had gemaakt, zou de film zijn begonnen op het moment dat Chuck op het eiland aanspoelt, waarna het ons weinig interesseert wat er verder met Chuck gebeurt, omdat we hem nu eenmaal alleen kennen als die vent op dat eiland) kon ik niet met hen (of in ieder geval met Nina) meevoelen. Ik zág dat ze er mentaal aan onderdoor ging en dat ze gebukt ging onder waanvoorstellingen, maar meebeleven? Nee. Maar dat mag een regisseur die niet verder komt dan strooien met de meest onbeschaamde horrorclichés ook niet van mij verwachten.

quote:

Op maandag 14 februari 2011 12:51 schreef speknek het volgende:
Overigens kan ik je sowieso niet echt serieus nemen als je Requiem for a Dream van matige regie beticht. Die film zit tjokvol regisseerinnovaties.

Kijk alleen maar de trailer en zie al splitscreens, juxtapositionering, fisheye lens, miliseconde editing, headcam, vertraging in fastforward shot, en nog een aantal dingen.

Requiem for a Dream Trailer

Dat is natuurlijk onzin. The Matrix is ook geen goeie film omdat de Wackowski broers er de (inmiddels veelgekopieerde) "bullit time" manier van filmen in hebben geintroduceerd.

Als een regisseur het van de techniek moet hebben, dan moet hij maar director of photography worden. Zéker als hij geen verhaal kan vertellen.

Heeft het ook niet een beetje met verwachtingen te maken? Ik vind die discussie over diepgang best aardig hoor, maar ik zag Black Swan gewoon als een toffe rit. Alles werkte voor mij. Noem het maar wat je wilt: clichés, trucjes. Ik vond geweldig. Sfeer sprak me aan. Acteerwerk was in orde. Ik denk dat de film in eerste instantie is gemaakt ter vermaak (net als de meeste andere films). En daarin is 'ie bij mij geslaagd. En dat heeft weinig met marketing te maken.

Tsja, ik kan het met alles met je eens zijn, of in ieder geval je argument zien, behalve dat het matig is geregisseerd. Ik kan niet ontkennen dat de stillcam irritant is, wel dat de film sterker zou zijn als er een wide angle shot voor in de plaats stond; want m.i. zou dat de film schaden.

Bij RfoaD: Het klopt dat dat meer de rol is van de cinematograaf, ofschoon dat bij al Aronofsky's film dezelfde is en ze nauw samen moeten werken, ook de editing, daar heeft de regisseur natuurlijk het laatste woord in.

quote:

Op maandag 14 februari 2011 15:17 schreef Toad het volgende:
Heeft het ook niet een beetje met verwachtingen te maken? Ik vind die discussie over diepgang best aardig hoor, maar ik zag Black Swan gewoon als een toffe rit. Alles werkte voor mij. Noem het maar wat je wilt: clichés, trucjes. Ik vond geweldig. Sfeer sprak me aan. Acteerwerk was in orde. Ik denk dat de film in eerste instantie is gemaakt ter vermaak (net als de meeste andere films). En daarin is 'ie bij mij geslaagd. En dat heeft weinig met marketing te maken.

Natuurlijk. Mijn gezelschap is het eens met mijn kritiek maar vindt het onderaan de streep een vermakelijke film. Dat kan. Ik vind de film echt helemaal niks. Op een schaal van 1 tot 10 misschien een 3. De film scoort voor mij op werkelijk geen enkel onderdeel. Alleen de muziek was goed en dat was dan nog het gedeelte dat ooit door ene Tchaikovsky is neergepend. Ach ja.

quote:

Op maandag 14 februari 2011 15:18 schreef Robby87 het volgende:

[..]

Oei!

Een verhaal weten te vertellen is een van de belangrijkste dingen als DP...

nee, dat lijkt me nou meer een taak voor de regisseur. Ik zal niet ontkennen dat de taken nauw met elkaar samenhangen een DoP zal, naar ik aanneem, weinig te schaften hebben met het plot en de karakters.

quote:

Op maandag 14 februari 2011 15:21 schreef speknek het volgende:
Tsja, ik kan het met alles met je eens zijn, of in ieder geval je argument zien, behalve dat het matig is geregisseerd. Ik kan niet ontkennen dat de stillcam irritant is, wel dat de film sterker zou zijn als er een wide angle shot voor in de plaats stond; want m.i. zou dat de film schaden.

Bij RfoaD: Het klopt dat dat meer de rol is van de cinematograaf, ofschoon dat bij al Aronofsky's film dezelfde is en ze nauw samen moeten werken, ook de editing, daar heeft de regisseur natuurlijk het laatste woord in.

Zo technisch kijk ik niet naar films, gewoon omdat ik daar geen verstand van heb. Waar ik wel verstand van heb is wat voor mij wel of niet werkt. Ik ben niet vies van visuele hoogstandjes hoor. Wat dat aangaat kon ik Kill Bill part 1 goed waarderen. Black Swan gaf gezien het decor ook ruimte voor groots visueel spektakel (de filmposter gaf een veelbelovend voorschotje) maar daarin schoot het eerlijk gezegd ook tekort. Tot mijn verbazing bleef de grand finale beperkt tot wat getrippel over het podium, hier en daar werd Natalie nog ns opgetild, en na wat gefladder met haar armen en een droevige blik, was het over.

Ik las vanochtend ook op teletekst dat Mila Kunis gezegd heeft dat ze na vier maanden loeizware danstraining nooit meer wil dansen. Ik moest daar wel om lachen, want laten we eerlijk zijn, hoe vaak hebben we Mila dansend in beeld gezien? Ik kan me wat gehuppel herinneren, maar veel meer is het niet geworden toch? Of er ligt gewoon erg veel materiaal op de cuttingroom vloer. Ze zal zich wel behoorlijk bekocht voelen.

quote:

Op maandag 14 februari 2011 15:27 schreef Robby87 het volgende:
Je kan een regisseur een verhaal laten vertellen op één manier en hierbij twee verschillende cameravoeringen hanteren. Beide zullen een ander verhaal vertellen zonder dat regisseur daarbij betrokken is.

In het 'echt' hebben beide natuurlijk een nauwe band zoals je zegt, en zullen ze samen één verhaal vertellen. Maar een DP vertelt in feite ook het verhaal met z'n cameravoering.

Als dat al zo is, dan vertelt hij nog steeds het verhaal dat de regisseur wil dat hij vertelt. Ik neem tenminste aan dat die het laatste woord heeft. Maar dat iemand de techniek van het bedienen van een camera goed onder de knie heeft, wil nog niet zeggen dat hij over de visie en de fantasie beschikt die nodig is om een verhaal goed in beeld te brengen. Het een is techniek, het andere is creativiteit. Ik geloof dat het daar bij Nina ook misging. Hm....misschien was het personage van Nina een verbeelding van de regisseur zelf

Dit moet even.

quote:

Op maandag 14 februari 2011 15:13 schreef Argento het volgende:

[..]

Dat is natuurlijk onzin. The Matrix is ook geen goeie film omdat de Wackowski broers er de (inmiddels veelgekopieerde) "bullit time" manier van filmen in hebben geintroduceerd.

Als een regisseur het van de techniek moet hebben, dan moet hij maar director of photography worden. Zéker als hij geen verhaal kan vertellen.

Het gevaar van trucjes is dat het al snel dominant wordt over het verhaal zelf. Ik heb niks tegen trucjes in een film, zolang het maar ondersteunend is voor het verhaal. Bij kunst zie je dat ook, omdat bepaalde trucjes emoties opleveren.

Over de film Black Swan zelf, ik vind het een mooie film, omdat het personage Nina me gewoon aansprak. Als het een andere hoofdpersoon had, was de kans groot dat de film me minder zou aanspreken.

Net gezien. Qua cinematografie zat het donders goed in elkaar. Ik heb er echt van genoten.
Lekker recht toe recht aan qua verhaal waardoor je op het einde er echt in mee wordt gezogen. Het is gelukkig geen 'ik was een zwak meisje maar nu ben ik er sterker dan ooit uitgekomen' film.
Ze wilde een gecontroleerde dans, liet die los en kon het beest niet meer temmen.

quote:

Op maandag 14 februari 2011 15:10 schreef Argento het volgende:
Ik heb daar serieus geen antwoord op. Ik niet waarom mensen denken dat Black Swan een goeie film is. Dat het goed scoort is overigens nog geen reden om aan te nemen dat het een goeie film is. Goeie marketing is immers wat anders.

Fascinerend... Voor iemand die deze film volkomen ruk vindt, blijf je wel erg lang op deze thread hangen...

Serieus Argento, een goede film hoeft niet perse achtergrond informatie over karakters te geven dat we ergens dieper op de zaak in moeten gaan. Soms is de rit alleen al leuk genoeg.

quote:

Op donderdag 17 februari 2011 22:36 schreef thedeedster het volgende:

[..]

Fascinerend... Voor iemand die deze film volkomen ruk vindt, blijf je wel erg lang op deze thread hangen...

Ik zie niet zo goed wat het een met het ander heeft te maken.

quote:

Op donderdag 17 februari 2011 23:08 schreef Deckard het volgende:
Serieus Argento, een goede film hoeft niet perse achtergrond informatie over karakters te geven dat we ergens dieper op de zaak in moeten gaan. Soms is de rit alleen al leuk genoeg.

Jawel, karakters moeten enige diepgang hebben. Anders kijk ik wel naar Ovide en zn Vriendjes. Als de karakters geen karakter hebben, interesseren ze me niet en als ze me niet interesseren, interesseert het me ook niet wat er met ze gebeurt. In dit geval sowieso niet, omdat er nou eenmaal niet heel veel gebeurt en wat er gebeurt wordt uitsluitend middels saaie horrorcliche's in beeld gebracht.

Diepgang zonder achtergrond kan nog steeds. Diepgang heeft niet alleen met feitjes te maken, ook met gevoel.

quote:

Op vrijdag 18 februari 2011 00:39 schreef Argento het volgende:

[..]

Als de karakters geen karakter hebben, interesseren ze me niet en als ze me niet interesseren, interesseert het me ook niet wat er met ze gebeurt. In dit geval sowieso niet, omdat er nou eenmaal niet heel veel gebeurt

Niet veel gebeurt? De film heeft de perfecte balans tussen net genoeg informatie geven over de karakters, en de kijkers de mogelijkheid bieden om een idee over de karakters te vormen. Je wilt toch niet dat alles voorgekauwd wordt, daarvoor zijn al genoeg alternatieven.

quote:

Op vrijdag 18 februari 2011 00:39 schreef Argento het volgende:

[..]

Jawel, karakters moeten enige diepgang hebben. Anders kijk ik wel naar Ovide en zn Vriendjes. Als de karakters geen karakter hebben, interesseren ze me niet en als ze me niet interesseren, interesseert het me ook niet wat er met ze gebeurt. In dit geval sowieso niet, omdat er nou eenmaal niet heel veel gebeurt en wat er gebeurt wordt uitsluitend middels saaie horrorcliche's in beeld gebracht.

The good, the bad and the ugly hebben ook totaal geen diepgang in karakters, toch is het een van de beste films ooit.
Soms is een film plot-driven, soms characterdriven en soms is style over story veel beter. Of een mix. Dat karakters diepgang moeten hebben is echt niet het succes van een goede film.

quote:

Op vrijdag 18 februari 2011 08:48 schreef CoJackso het volgende:

[..]

Niet veel gebeurt? De film heeft de perfecte balans tussen net genoeg informatie geven over de karakters, en de kijkers de mogelijkheid bieden om een idee over de karakters te vormen. Je wilt toch niet dat alles voorgekauwd wordt, daarvoor zijn al genoeg alternatieven.

Wat heeft het voor zin om jezelf een idee over de karakters te vormen, als je dat idee nergens op kunt baseren aangezien je geen enkel aanknopingspunt wordt aangereikt? De karakters zijn vleesgeworden cliches. De moeder is alleen dat: de moeder. De choreograaf is alleen dat: de choreograaf. Dat meer karakterdiepgang en - ontwikkeling gewenst wordt heeft niets te maken met de wens dat de zaken worden voorgekauwd. Als ik dat zou willen, dan zou ik met Black Swan juist uitstekend bediend worden. Aronofsky laat er vanaf het allereerste begin geen enkele twijfel over bestaan wat er staat te gebeuren: Briljante maar uiterst onzekere balletdanseres komt onder hoge druk te staan, kan die druk niet aan en glijdt langzaam maar zeker verder af in een staat van waanzinnigheid. Het enige verrassende aan de film is dat Aronofsky wat betreft de visualisatie daarvan niet verder komt dan horrorcliches.

quote:

Op vrijdag 18 februari 2011 09:07 schreef Deckard het volgende:

[..]

The good, the bad and the ugly hebben ook totaal geen diepgang in karakters, toch is het een van de beste films ooit.
Soms is een film plot-driven, soms characterdriven en soms is style over story veel beter. Of een mix. Dat karakters diepgang moeten hebben is echt niet het succes van een goede film.

Maar wat is Black Swan als het niet characterdriven is? Het is in ieder geval niet plotdriven, want juist dat plot is zo dun als vloeipapier. En inderdaad, dat zou geen enkel probleem zijn als de plot werd uitgebeeld door boeiende karakters die de cliches overstijgen.

Ik vind dit 1 van de minst interessante discussies ooit
Verder vind ik zeggen dat een film slecht is om deze reden net zoiets als zeggen dat een film slecht is omdat hij niet in de toekomst speelt. Een kwestie van smaak die je omzet naar 'feiten'.

quote:

Op vrijdag 18 februari 2011 09:56 schreef kingmob het volgende:
Ik vind dit 1 van de minst interessante discussies ooit
Verder vind ik zeggen dat een film slecht is om deze reden net zoiets als zeggen dat een film slecht is omdat hij niet in de toekomst speelt. Een kwestie van smaak die je omzet naar 'feiten'.

Eens.

quote:

Op vrijdag 18 februari 2011 09:14 schreef Argento het volgende:

[..]

Maar wat is Black Swan als het niet characterdriven is? Het is in ieder geval niet plotdriven, want juist dat plot is zo dun als vloeipapier. En inderdaad, dat zou geen enkel probleem zijn als de plot werd uitgebeeld door boeiende karakters die de cliches overstijgen.

Jij doet alsof een goede film bestaat uit een recept met een secuur manier van hoeveelheid van elk van die ingredienten toevoegen. Soms is een film meer dan de soms der delen. Ik heb wel genoten van de 'cliches'. In dit geval vond ik de belichting en het camerawerk leuk. Style over story in dit geval.

quote:

Op vrijdag 18 februari 2011 09:56 schreef kingmob het volgende:
Ik vind dit 1 van de minst interessante discussies ooit

Zoals ik dit één van de minst interessante bijdragen vind. Wat boeit mij het nou wat jij van welke discussie dan ook vindt?

quote:

Op vrijdag 18 februari 2011 10:09 schreef Deckard het volgende:

[..]

Jij doet alsof een goede film bestaat uit een recept met een secuur manier van hoeveelheid van elk van die ingredienten toevoegen. Soms is een film meer dan de soms der delen. Ik heb wel genoten van de 'cliches'. In dit geval vond ik de belichting en het camerawerk leuk. Style over story in dit geval.

Dat de film style over story is, ben ik zeker met je eens. En of je die style wel of niet waardeert, moet iedereen maar voor zich uitmaken. Ik kon er niet zo heel veel mee in ieder geval. Maar goed, dat heeft ook veel te maken met mijn mening over de film. Ik zal niet snel zeggen: Het verhaal was ruk, de personages waren ruk, maar de stijl was fantastisch. Ik heb er moeite mee het één van het ander los te zien. Wat dat aangaat was de stijl van de film Se7en ook nadrukkelijk aanwezig. Zelfs zo nadrukkelijk dat het bijna een personage op zichzelf werd. Fincher heeft dat, in ieder geval in die film, oneindig veel beter voor elkaar gekregen dan Aronofsky ooit is gelukt.

quote:

Op vrijdag 18 februari 2011 10:42 schreef Argento het volgende:

[..]

Zoals ik dit één van de minst interessante bijdragen vind. Wat boeit mij het nou wat jij van welke discussie dan ook vindt?

Het is nogal een nutteloos argument, that's all. Verder boeit het mij natuurlijk niets of jou het boeit, het is een forum, ik zet m'n mening neer. Beetje een rare reactie, zeker omdat je in de laatste reactie mij al min of meer gelijk geeft.

Ik vond hem goed. de sfeer, de muziek alles gewoon

quote:

Op maandag 14 februari 2011 00:42 schreef Argento het volgende:
Wat dat aangaat is Aronofsky zwaar overschat. Pi was een goede film, maar de rest is een gemakzuchtig script opgehangen aan een inmiddels overbekend thema en onder matige regie uitgewerkt.

ik moest heel hard lachen

quote:

Op vrijdag 18 februari 2011 10:49 schreef Argento het volgende:
Dat de film style over story is, ben ik zeker met je eens. En of je die style wel of niet waardeert, moet iedereen maar voor zich uitmaken. Ik kon er niet zo heel veel mee in ieder geval. Maar goed, dat heeft ook veel te maken met mijn mening over de film. Ik zal niet snel zeggen: Het verhaal was ruk, de personages waren ruk, maar de stijl was fantastisch. Ik heb er moeite mee het één van het ander los te zien. Wat dat aangaat was de stijl van de film Se7en ook nadrukkelijk aanwezig. Zelfs zo nadrukkelijk dat het bijna een personage op zichzelf werd. Fincher heeft dat, in ieder geval in die film, oneindig veel beter voor elkaar gekregen dan Aronofsky ooit is gelukt.

Ik vond se7en een leuke vermakelijke film maar verder ook niet. Qua stijl zie ik weinig overeenkomsten. Kan je aangeven waar er dan van gebruikt wordt gemaakt?
Qua personages vind ik het goed genoeg. Het wordt zwaar aangelegd. Maar dat is eerder omdat het verhaal het niet zwaar aanlegt maar omdat Nina het zelf zwaar aanlegt. Je moet niet vergeten dat Nina constant hallucineert en overal symbolen aan meegeeft. Ik heb daar wel van genoten.

quote:

Op vrijdag 18 februari 2011 11:05 schreef kingmob het volgende:

[..]

Het is nogal een nutteloos argument, that's all. Verder boeit het mij natuurlijk niets of jou het boeit, het is een forum, ik zet m'n mening neer. Beetje een rare reactie, zeker omdat je in de laatste reactie mij al min of meer gelijk geeft.

Waarin geef ik je gelijk dan? Ik kan het niemand verbieden Black Swan een goeie film te vinden Dat doe ik dus ook niet. Ik kan wel aangeven waarom ik het één van de slechtste films van de laatste jaren vind. Overigens niet eens zozeer in objectieve zin (zoals gezegd, als waargebeurde woensdagavond film op RTL zal ie best te pruimen zijn) maar meer in relatie tot de pretenties waarmee ie gemaakt is.

quote:

Op vrijdag 18 februari 2011 13:03 schreef Deckard het volgende:

[..]

Ik vond se7en een leuke vermakelijke film maar verder ook niet. Qua stijl zie ik weinig overeenkomsten. Kan je aangeven waar er dan van gebruikt wordt gemaakt?

Se7en is juist van het eerste shot tot het eindshot stijl. Qua kleuren, qua belichting (met name in de eindscenes op de verlaten vlakte buiten de stad). Alles is sfeerbepalend en wel zodanig dat de gecreerde sfeer naadloos aansluit op het verloop van het verhaal.

Se7en afdoen als een vermakelijke film en Black Swan een meesterwerk vinden, slaat naar mijn mening, he-le-maal nergens op. In objectieve zin kan er in ieder geval al op gewezen worden dat Se7en trendsettend is gebleken. Dat zal Black Swan nooit zijn, al was het maar omdat de film zelf al zn ontzettend platgetreden pad op is gegaan.

quote:

Qua personages vind ik het goed genoeg. Het wordt zwaar aangelegd. Maar dat is eerder omdat het verhaal het niet zwaar aanlegt maar omdat Nina het zelf zwaar aanlegt. Je moet niet vergeten dat Nina constant hallucineert en overal symbolen aan meegeeft. Ik heb daar wel van genoten.

Tja, prima. Als je de cliches van de prinses en de boze koningin goed genoeg vindt, (want over dat niveau hebben we het hier als het gaat om diepgang en karakterbeschrijving) wie ben ik dan om daar wat anders van te vinden.

Dat Nina hallucineert was mij duidelijk ja. De regisseur laat daar ook weinig twijfel over bestaan. Sterker nog, hij vindt het zo belangrijk dat het voor het publiek duidelijk is dat we soms deelgenoot zijn van de realiteit en soms getuige zijn van haar waanbeelden, dat hij dat zonder enige nuance in beeld brengt. Het is volstrekt duidelijk wat waar en wat waan is. Daar hoeft het publiek zich niet druk over te maken. Dat de waan wordt gecommuniceerd via de cliches uit de horrorwereld, is just adding insult to injury.

quote:

Op vrijdag 18 februari 2011 13:13 schreef Argento het volgende:
Dat de waan wordt gecommuniceerd via de cliches uit de horrorwereld, is just adding insult to injury.

dat vond ik ook een beetje jammer, maar dat zijn maar iets van 2 shots.

quote:

Op vrijdag 18 februari 2011 13:15 schreef jimjim1983 het volgende:

[..]

dat vond ik ook een beetje jammer, maar dat zijn maar iets van 2 shots.

één scene was wellicht memorabel en dat was dat ze een hele reep huid van haar vinger trok. Daar liet de regisseur kennelijk even alle pretenties varen en koos voor subtiele gore. Chapeau. Maar als dat afgewisseld wordt met zon badscene waarin ze zichzelf met haar ogen dicht onderdompeld en dan wakker wordt door bloed etc, etc. tja, dat is dan gewoon weer jammer.

quote:

Op vrijdag 18 februari 2011 13:18 schreef Argento het volgende:

[..]

één scene was wellicht memorabel en dat was dat ze een hele reep huid van haar vinger trok. Daar liet de regisseur kennelijk even alle pretenties varen en koos voor subtiele gore. Chapeau. Maar als dat afgewisseld wordt met zon badscene waarin ze zichzelf met haar ogen dicht onderdompeld en dan wakker wordt door bloed etc, etc. tja, dat is dan gewoon weer jammer.

dat vond ik ook niet storend, wel dat haar spiegelbeeld zich nog ff omdraait

quote:

Op vrijdag 18 februari 2011 13:06 schreef Argento het volgende:Overigens niet eens zozeer in objectieve zin (zoals gezegd, als waargebeurde woensdagavond film op RTL zal ie best te pruimen zijn) maar meer in relatie tot de pretenties waarmee ie gemaakt is.

Welke pretenties?

quote:

Op vrijdag 18 februari 2011 13:06 schreef Argento het volgende:

[..]

Waarin geef ik je gelijk dan? Ik kan het niemand verbieden Black Swan een goeie film te vinden Dat doe ik dus ook niet. Ik kan wel aangeven waarom ik het één van de slechtste films van de laatste jaren vind. Overigens niet eens zozeer in objectieve zin (zoals gezegd, als waargebeurde woensdagavond film op RTL zal ie best te pruimen zijn) maar meer in relatie tot de pretenties waarmee ie gemaakt is.

Je verdrinkt je posts constant in superlatieven. Wie probeer je nu te overtuigen.

quote:

Op vrijdag 18 februari 2011 13:49 schreef SaintOfKillers het volgende:

[..]

Welke pretenties?

De pretenties dat deze film het popcornvermaak overstijgt.

quote:

Op vrijdag 18 februari 2011 14:04 schreef ssebass het volgende:
Wie probeer je nu te overtuigen.

De rest van de wereld natuurlijk.

Hoe lang kun je blijven discussiëren over je mening over een film. Je vindt hem goed of je vindt hem slecht, je onderbouwt dat met een paar regels en klaar toch?

Ik vond het overigens wel een goede film. So shoot me!

Ik vind het op zich wel leuk dat er hier wat dieper op de film wordt ingegaan. Op fok blijven discussies toch altijd een beetje oppervlakkig: ik vind het leuk, ik niet, iedereen zijn eigen mening, topic dood.

Argento heeft wel punten die ik begrijp, maar hij overdrijft ook wel een beetje. Ik denk niet dat het RTL 4 publiek op woensdagavond deze film leuk gaan vinden.

quote:

Op vrijdag 18 februari 2011 14:20 schreef Toad het volgende:

Argento heeft wel punten die ik begrijp, maar hij overdrijft ook wel een beetje. Ik denk niet dat het RTL 4 publiek op woensdagavond deze film leuk gaan vinden.

Als iemand zoiets zegt, dan weet je dat-ie breed lachend achter z'n keyboard zit te trollen.

quote:

Op vrijdag 18 februari 2011 13:06 schreef Argento het volgende:

[..]

Waarin geef ik je gelijk dan? Ik kan het niemand verbieden Black Swan een goeie film te vinden Dat doe ik dus ook niet. Ik kan wel aangeven waarom ik het één van de slechtste films van de laatste jaren vind. Overigens niet eens zozeer in objectieve zin (zoals gezegd, als waargebeurde woensdagavond film op RTL zal ie best te pruimen zijn) maar meer in relatie tot de pretenties waarmee ie gemaakt is.

Een film waarderen op basis van 'pretenties' is zo mogelijk nog raarder.

quote:

Op vrijdag 18 februari 2011 15:15 schreef kingmob het volgende:

[..]

Een film waarderen op basis van 'pretenties' is zo mogelijk nog raarder.

Voor mij zijn de pretenties juist een wezenlijk onderdeel van de waardering. Een pretentieuze film die zijn pretenties niet waarmaakt, is slechter dan een film die op zichzelf niet zoveel voorstelt maar dat ook niet pretendeert. Het beste is een pretentieuze film die die pretenties ook waarmaakt, maar daar heb ik even geen voorbeeld van.