Ik had even een vraagje, ik wil al sinds een jaar of zes psychologie gaan studeren maar nu vroeg ik me dus ineens af, kun je eigenlijk wel aangenomen worden voor zo'n studie als je de diagnose borderline hebt? Aangezien borderline geloof ik een stoornis is die je hele leven bij je blijft en terugvallen kan veroorzaken? (Ik ben er niet goed over ingelicht, weet alleen dat ik dat stempeltje gehad heb, samen met ADD, depressie en nog meer van die dingen).
Weet iemand hier alsjeblieft antwoord op? Ik ben ineens heel erg in paniek, wil na dit jaar psychologie gaan studeren maar straks zou dit ineens niet kunnen door zo'n stomme diagnose
Of je later een geweldig psycholoog gaat worden is een tweede.
Het kan gewoon hoor
Precies. Het zou juist zeldzaam zijn als er een student psychologie studeert zónder borderline of een andere 'stoornis' te hebben.quote:Op dinsdag 1 februari 2011 19:04 schreef ehqo. het volgende:
Psychologie studenten zijn allemaal een tikje vaag.
.
dat is misschien wel handig 
Verder: Go for it!
Dit dus.quote:
Psychologie studenten zijn allemaal een tikje vaag.
Ik was ineens bang dat je het niet zou kunnen gaan studeren omdat je zelf niet echt stabiel bent, maar dit is dus waarschijnlijk persoonsgebonden En aangezien ik het zo graag wil, zal het me vast wel lukken.Nee, niet doen en al helemaal niet "met mensen"gaan werken of iets in die sector gaan doen.
Je zult uiteraard de uitzondering op de regel zijn, maar ik zou het niet doen.
No offence en het slaat niet op jou, maar in de groep lui die psychologie gaan studeren zitten al genoeg lui met een "afwijking" en daar ben je als hulpzoekende client wél aan overgeleverd.
Volgens mij is TS wel van plan een universitaire studie te doen. En dan nog: iemand die psychologie gaat studeren, hoeft lang niet altijd in de hulpverlening terecht te komen.quote:Op woensdag 2 februari 2011 14:44 schreef yvonne het volgende:
Eerlijk antwoord?
Nee, niet doen en al helemaal niet "met mensen"gaan werken of iets in die sector gaan doen.
Je zult uiteraard de uitzondering op de regel zijn, maar ik zou het niet doen.
No offence en het slaat niet op jou, maar in de groep lui die psychologie gaan studeren zitten al genoeg lui met een "afwijking" en daar ben je als hulpzoekende client wél aan overgeleverd.
Inderdaad, je kan ook de kant van onderzoek op.quote:Op woensdag 2 februari 2011 14:50 schreef StringsOfLife het volgende:
[..]
Volgens mij is TS wel van plan een universitaire studie te doen. En dan nog: iemand die psychologie gaat studeren, hoeft lang niet altijd in de hulpverlening terecht te komen.
Jammer genoeg komen degeen met een stoornis/afwijking dat nou juist wel..quote:
[..]
Volgens mij is TS wel van plan een universitaire studie te doen. En dan nog: iemand die psychologie gaat studeren, hoeft lang niet altijd in de hulpverlening terecht te komen.
Maar waarom zou het vervelend zijn een ervaringsdeskundig iemand als psych te hebben? Je hoeft niet te weten/merken dat je psycholoog iets heeft.quote:
[..]
Jammer genoeg komen degeen met een stoornis/afwijking dat nou juist wel..
Grappig juist in dit topic, maar dat is echt veel te zwart-wit gesteld en daarbij ga je er vanuit dat TS niet kan functioneren als behandelaar. In ieder geval respect voor TS dat ze haar situatie goed overdenkt en ook aangeeft heel graag die studie te willen doen.quote:
[..]
Jammer genoeg komen degeen met een stoornis/afwijking dat nou juist wel..
Jouw generaliserende post draagt eigenlijk nergens aan bij.
Oh, okequote:
[..]
Grappig juist in dit topic, maar dat is echt veel te zwart-wit gesteld. In ieder geval respect voor TS dat ze haar situatie goed overdenkt en ook aangeeft heel graag die studie te willen doen.
Jouw generaliserende post draagt eigenlijk nergens aan bij.
* Ervaringsdeskundige out
Nee, oké, ik ben alweer wegquote:
[..]
Maar waarom zou het vervelend zijn een ervaringsdeskundig iemand als psych te hebben? Je hoeft niet te weten/merken dat je psycholoog iets heeft.
Omdat de benodigde afstand tussen client en psych daardoor te klein kan worden omdat TS zich er helemaal in kan herkennen.quote:
[..]
Maar waarom zou het vervelend zijn een ervaringsdeskundig iemand als psych te hebben? Je hoeft niet te weten/merken dat je psycholoog iets heeft.
Dat gevaar zit er dan meer in dan normaal.
Het was maar een vraag hoor.quote:
Misschien kan de cliënt in kwestie hier zelf ook wat over posten?quote:
Je bent natuurlijk wel ervaringsdeskundige
Dat is afhankelijk van de professionaliteit van de psycholoog natuurlijk.quote:
[..]
Omdat de benodigde afstand tussen client en psych daardoor te klein kan worden omdat TS zich er helemaal in kan herkennen.
Dat gevaar zit er dan meer in dan normaal.
Maar ik geloof zeker dat het risico groter is.
Je hebt tientallen meiden met borderline intensief gevolgd die psychologie wilden studeren en uiteindelijk behandelaar werden na hun studie en faalden?quote:
TS kan prima psychologie gaan studeren als ze dat graag wil en daar kan ze uiteindelijk nog alle kanten mee op.
.Je leest m'n blog maar luilakquote:
[..]
Misschien kan de cliënt in kwestie hier zelf ook wat over posten?
ja, die lees ik genoeg, dat wist je toch? vandaar ook het verzoekquote:
.Ik heb die ook wel eens gelezen. Maar dat zegt toch alsnog niets over TS of andere borderliners die psychologie willen studeren?quote:
[..]
ja, die lees ik genoeg, dat wist je toch? vandaar ook het verzoek
Je kunt nu wel gaan discussieren over het feit of een borderliner mensen kan behandelen, maar dat 1e is twijfelachtig en dat laatste misschien niet eens iets dat TS voor ogen heeft.
17 is al geen piekleeftijd meer wat betreft hormonen bij meisjes meen ik, maar je hebt idd gelijk.quote:
Hoe lang heb je de diagnose eigenlijk al? TS is pas 17 zie ik en het komt wel vaker voor dat pubers allerlei stempels krijgen die lang niet altijd terecht zijn. Vandaar dat ook veel deskundigen ervoor pleiten om een diagnose als borderline pas te stellen wanneer iemand 18 jaar of ouder is.
Ik zou zelfs zeggen 21 jaar of ouder.quote:
Hoe lang heb je de diagnose eigenlijk al? TS is pas 17 zie ik en het komt wel vaker voor dat pubers allerlei stempels krijgen die lang niet altijd terecht zijn. Vandaar dat ook veel deskundigen ervoor pleiten om een diagnose als borderline pas te stellen wanneer iemand 18 jaar of ouder is.
Op een forum waar ik vroeger veel postte, 10 jaar geleden, waren ook keiveel mensen met de diagnose borderline. Nu, 10 jaar later, zijn het grotendeels huisje boompje beestje + labrador gevallen geworden, zonder noemenzeggelijke problemen.
1 heeft er overigens zelfmoord gepleegd en een ander loopt nu nog met littekens van het krassn
En het erge is; dat soort labiele kutfiguren komen allemaal in de "publieke" sector terecht.quote:
Jammer genoeg komen degeen met een stoornis/afwijking dat nou juist wel..
Oftewel, mensen die "geen goede" kunnen betalen (en daarmee vaak toch ook de mensen die het hardst goede hulp kunnen gebruiken) komen vrijwel altijd terecht bij zo'n met zichzelf kwakkelende prutser die ook geen flauw idee heeft waar ze (vrijwel altijd vrouwen ja) mee bezig is.
De "normale" en goede psychologen/psychiaters, daar kom je vrijwel nooit zonder verwijzing en/of geld, dus daar zit voornamelijk de "elite" die als grootste psychische problemen hebben dat ze niet weten hoe ze hun dag in moeten vullen aangezien de man de gehele dag op zijn werk zit.
Oftewel, de nutcases krijgen de nutcases
.Tel daarbij op dat dergelijke prutsende psychologen zichzelf in stand willen houden en dus bij elke binnenkomende patient ook daadwerkelijk een diagnose wíllen stellen.
En dát verklaart dan direct ook weer de disproportionele stijging in het aantal Aspergers, Wajongers en ander excuses zoekend tuig.
Echt totaal niet meer serieus te nemen, de huidige psychologische/psychiatrische sector
.Hetgeen ook wel blijkt uit de reacties in dit topic overigens.
Zou je eens in [OUD] moet posten: "Ja hoi, ik heb in een momentje van onachtzaamheid m'n 2 kinderen laten verdrinken in de gootsteen, dus nu wil ik graag de kinderopvang in. Wel of niet doen?"
Kijken hoe enthousiast zij daarop zullen reageren
.Maar nee hoor, als het slechts over de menselijke geest gaat kunnen we dergelijke "gokjes" en probeerseltjes wel gewoon doen hoor
.Ik geloof niet dat je eerlijk en ware post op prijs wordt gesteldquote:Op woensdag 2 februari 2011 15:13 schreef kastanova het volgende:
[..]
En het erge is; dat soort labiele kutfiguren komen allemaal in de "publieke" sector terecht.
Oftewel, mensen die "geen goede" kunnen betalen (en daarmee vaak toch ook de mensen die het hardst goede hulp kunnen gebruiken) komen vrijwel altijd terecht bij zo'n met zichzelf kwakkelende prutser die ook geen flauw idee heeft waar ze (vrijwel altijd vrouwen ja) geen reet aan heeft.
De "normale" en goede psychologen/psychiaters, daar kom je vrijwel nooit zonder verwijzing en/of geld, dus daar zit voornamelijk de "elite" die als grootste psychische problemen hebben dat ze niet weten hoe ze hun dag in moeten vullen aangezien de man de gehele dag op zijn werk zit.
Oftewel, de nutcases krijgen de nutcases
Tel daarbij op dat dergelijke prutsende psychologen zichzelf in stand willen houden en dus bij elke binnenkomende patient ook daadwerkelijk een diagnose wíllen stellen.
En dát verklaart dan direct ook weer de disproportionele stijging in het aantal Aspergers, Wajongers en ander excuses zoekend tuig.
Echt totaal niet meer serieus te nemen, de huidige psychologische/psychiatrische sector
Hetgeen ook wel blijkt uit de reacties in dit topic overigens.
Zou je eens in [OUD] moet posten: "Ja hoi, ik heb in een momentje van onachtzaamheid m'n 2 kinderen laten verdrinken in de gootsteen, dus nu wil ik graag de kinderopvang in. Wel of niet doen?"
Kijken hoe enthousiast zij daarop zullen reageren
Maar nee hoor, als het slechts over de menselijke geest gaat kunnen we dergelijke "gokjes" en probeerseltjes wel gewoon doen hoor
Je kind uit de klauwen van de hulpverlening redden, en ja ik zeg REDDEN, is te vergelijken met je kind uit een sekte ontvoeren.
En verder houd ik m'n smoel wel weer
Ik vind de combinatie wetenschappelijke kennis en eigen ervaring juist erg goed. Er zijn veel mensen in de hulpverlening die de DSM als een soort bijbel zien. Alles wat daarin staat is waar en de rest is niet belangrijk.
Je kunt met een studie psychologie trouwens enorm veel kanten op.
Wat een enorm slechte vergelijking, werkelijk waar.quote:
Zou je eens in [OUD] moet posten: "Ja hoi, ik heb in een momentje van onachtzaamheid m'n 2 kinderen laten verdrinken in de gootsteen, dus nu wil ik graag de kinderopvang in. Wel of niet doen?"
Door mij wel hoorquote:
[..]
Ik geloof niet dat je eerlijk en ware post op prijs wordt gesteld
ik heb er alles over gelezen op je blog. maar ik ben ook benieuwd naar het verhaal van de kant van De Dochter, waar ik geen contact mee heb.quote:Je kind uit de klauwen van de hulpverlening redden, en ja ik zeg REDDEN, is te vergelijken met je kind uit een sekte ontvoeren.
hulpverlening is doorgaans kut, dat zeg ik hier ook heel vaak, maar dat betekent niet dat alle hulpverlening kut is. tenminste, dat hoop ikquote:En verder houd ik m'n smoel wel weer
.Oh?quote:
[..]
Wat een enorm slechte vergelijking, werkelijk waar.
Ze heeft haar eigen geest kennelijk niet onder controle <=> Ze heeft de zorg voor haar eigen kinderen niet onder controle.
Ze wil geestelijke problemen bij andere mensen oplossen <=> Ze wil andermans kinderen gaan verzorgen.
Nou vertel me dan maar eens, waar loopt het precies spaak?
je eigen kinderen verzorgen of andere kinderen verzorgen is hetzelfde.quote:Op woensdag 2 februari 2011 15:24 schreef kastanova het volgende:
[..]
Oh?
Ze heeft haar eigen geest kennelijk niet onder controle <=> Ze heeft de zorg voor haar eigen kinderen niet onder controle.
Ze wil geestelijke problemen bij andere mensen oplossen <=> Ze wil andermans kinderen gaan verzorgen.
Nou vertel me dan maar eens, waar loopt het precies spaak?
je eigen geestelijke problemen oplossen is iets anders dan andermans geestelijke problemen oplossen.
zou een autist een goeie psycholoog zijn?
Jij omschrijft het vermoorden van je eigen kinderen als 'ze heeft de zorg voor haar eigen kinderen niet onder controle' ? Understatement of the year.quote:
[..]
Oh?
Ze heeft haar eigen geest kennelijk niet onder controle <=> Ze heeft de zorg voor haar eigen kinderen niet onder controle.
Ze wil geestelijke problemen bij andere mensen oplossen <=> Ze wil andermans kinderen gaan verzorgen.
Nou vertel me dan maar eens, waar loopt het precies spaak?
1 van de meest voorkomende symptomen van borderline is het extreme bevooroordeeld en emotioneel labiel zijn.quote:
Jij omschrijft het vermoorden van je eigen kinderen als 'ze heeft de zorg voor haar eigen kinderen niet onder controle' ? Understatement of the year.
En dat vervolgens massaal wegwuiven als "Ooooh, dat is niet iets om rekening mee te houden wanneer je geestesziektes van andere wilt behandelen."
Nee, dát is lekker reëel wil je zeggen?
.En dan zal ik het provocerende en manipulatieve gedrag, de verlatingsangst en de chronische problematiek omtrent interpersoonlijke relaties voor het gemak nog maar even buiten beschouwing laten
.Maar okay, speciaal voor de mensen mensen met geestelijke problematiek die de juiste causale verbanden niet kunnen leggen dan maar even een andere vergelijking:
Stel dezelfde vraag in [OUD] dan maar met als toevoeging dat je je kinderen regelmatig op een drukke snelweg laat spelen.
Dat je zelf een stoornis hebt (waar TS misschien wel goed mee heeft leren omgaan) betekent niet dat je geen advies zou kunnen geven aan anderen en de problemen die zij hebben.quote:
[..]
Oh?
Ze heeft haar eigen geest kennelijk niet onder controle <=> Ze heeft de zorg voor haar eigen kinderen niet onder controle.
Ze wil geestelijke problemen bij andere mensen oplossen <=> Ze wil andermans kinderen gaan verzorgen.
Nou vertel me dan maar eens, waar loopt het precies spaak?
Terwijl als jij je eigen kinderen hebt vermoord, en je dus alles behalve geschrikt bent om voor kinderen te zorgen, en dan vervolgens wél andermans kinderen wilt verzorgen (precies hetzelfde als bij je eigen kinderen), is heel wat anders. Mocht dat laatste enkel inhouden dat de 'kindermoordenaar' andere gezinnen advies geeft, ipv zelf actief kinderen te moeten verzorgen, dan zou het al een iets betere vergelijking zijn.
Daar komt nog eens bij dat het studeren niet gelijk staat aan het beoefenen van het beroep dat jij schetst.
Uhuh...quote:
Dat je zelf een stoornis hebt (waar TS misschien wel goed mee heeft leren omgaan) betekent niet dat je geen advies zou kunnen geven aan anderen en de problemen die zij hebben.
Een veroordeeld pedofiel (misschien heeft hij er wel goed mee om leren gaan) zou je dus ook gewoon alleen laten met jouw kinderen?
Ik bedoel hé, de kans ís immer aanwezig dat hij weer volkomen normaal is, dus dan zou je hem die kans toch moeten geven?
Maar NEE, 100% zeker dat je het niet zou doen.
En waarom niet?
Omdat het risico dát het mis gaat simpelweg te groot is.
En waarom dan in godsnaam iemand met borderline wel de verantwoordelijk geven over iemands geestestoestand terwijl daarbij het risico toch echt minimaal even groot is?
Ik ga me even héél voorzichtig uitdrukken,quote:
[..]
Door mij wel hoor
[..]
ik heb er alles over gelezen op je blog. maar ik ben ook benieuwd naar het verhaal van de kant van De Dochter, waar ik geen contact mee heb.
[..]
hulpverlening is doorgaans kut, dat zeg ik hier ook heel vaak, maar dat betekent niet dat alle hulpverlening kut is. tenminste, dat hoop ik
ze kent natuurlijk m'n blog en leest mee en ze is er accoord mee wat er staat.
Alleen: door de gestelde diagnose kan het voorkomen dat ze je zou antwoorden zoals ik al heel veel van deze mensen in R&P heb zien doen. Vrij rechtlijnig, eigen invulling etc.
Ik weet niet of je ooit een goed beeld dan zou krijgen hoor.
Maar goed, dat terzijde.
Laten we het er op houden dat hulpverlening doorgaans kut is
Ja, Anthonie Kamerlingh en anderen hebben er ook goed mee om leren gaan, en toch komt er een dag..quote:
[..]
Dat je zelf een stoornis hebt (waar TS misschien wel goed mee heeft leren omgaan)
En nee, ik blijf erbij, mensen met een stoornis van welke soort dan ook moeten uit dit vakgebied blijven, niet voor onderzoek, niet voor praktijk.
Eens, leer je eigen "geest" in de hand te hebben voordat je met die van andere gaat prutsen. Er kan wel gezegd worden: "Ja misschien heeft ze het wel goed onder controle", maar daar geloof ik niets van, anders had ze geen diagnose gekregen die zegt dat ze het juist niet onder controle heeft.quote:
[..]
Ja, Anthonie Kamerlingh en anderen hebben er ook goed mee om leren gaan, en toch komt er een dag..
En nee, ik blijf erbij, mensen met een stoornis van welke soort dan ook moeten uit dit vakgebied blijven, niet voor onderzoek, niet voor praktijk.
Als TS ook daadwerkelijk psycholoog moet worden moet ze goed bedenken of ze mensen wilt helpen, want als borderliner kan je goed juist meer schade aanrichten.
als ze haar diploma haalt is ze toch gewoon competent?quote:
[..]
Eens, leer je eigen "geest" in de hand te hebben voordat je met die van andere gaat prutsen. Er kan wel gezegd worden: "Ja misschien heeft ze het wel goed onder controle", maar daar geloof ik niets van, anders had ze geen diagnose gekregen die zegt dat ze het juist niet onder controle heeft.
Als TS ook daadwerkelijk psycholoog moet worden moet ze goed bedenken of ze mensen wilt helpen, want als borderliner kan je goed juist meer schade aanrichten.
Als ze door omstandigheden (bijv de stoornis of bij andere bijv door dat het niveau te hoog is) haar diploma niet haalt tja dan moet ze het niet worden idd maar daar komt ze dan vanzelf achter
Ga je nu in herhaling vallen met slechte vergelijkingen? Laat maar, je snapt me niet, en blijkbaar snap ik jou ook niet.quote:
[..]
Uhuh...
Een veroordeeld pedofiel (misschien heeft hij er wel goed mee om leren gaan) zou je dus ook gewoon alleen laten met jouw kinderen?
Ik bedoel hé, de kans ís immer aanwezig dat hij weer volkomen normaal is, dus dan zou je hem die kans toch moeten geven?
Maar NEE, 100% zeker dat je het niet zou doen.
En waarom niet?
Omdat het risico dát het mis gaat simpelweg te groot is.
En waarom dan in godsnaam iemand met borderline wel de verantwoordelijk geven over iemands geestestoestand terwijl daarbij het risico toch echt minimaal even groot is?
Zouden er autisten zijn die therapeut willen worden? Ik denk het niet.quote:
zou een autist een goeie psycholoog zijn?
Maar ik denk dat ze een goede therapeut zouden kunnen zijn voor andere autisten, omdat ze toch op een bepaalde manier denken.
Moet iemand wel 'klaar zijn' met zijn handicap en er verder geen issues meer mee hebben.
Want het is schadelijk als een borderliner bijvoorbeeld ontdekt dat er een correlationeel verband is tussen voorgelezen worden en verbaal IQ?.quote:
[..]
Ja, Anthonie Kamerlingh en anderen hebben er ook goed mee om leren gaan, en toch komt er een dag..
En nee, ik blijf erbij, mensen met een stoornis van welke soort dan ook moeten uit dit vakgebied blijven, niet voor onderzoek, niet voor praktijk.
Stoornissen zijn al erg genoeg, maar je moet ze niet groter maken dan ze zijn. Mensen met een stoornis zijn niet fundamenteel anders dan mensen zonder.
Helemaal mee eensquote:
Stoornissen zijn al erg genoeg, maar je moet ze niet groter maken dan ze zijn.
Vooral borderline bestaat in zoveel gradaties...
Ik snap wel dat veel mensen ervaringen hebben met iemand met borderline en vanuit die ervaring oordelen maar door dat er zoveel verschil in zeg maar niveau van borderline zit wil dat niets zeggen over borderliners in het algemeen of over de TS
Als zij die opleiding wil gaan doen moet dat kunnen lijkt me
en dan is het aan haar, haar docenten daar en eventueel aan haar collega's later om te oordelen of het wat gaat worden of niet
niet aan ons via een forum lijkt me
Dat halen van dat diploma zegt natuurlijk geen ene ruk.quote:
[..]
als ze haar diploma haalt is ze toch gewoon competent?
Nofi
De vraag wordt toch gesteld op een F O R U M?quote:
[..]
Helemaal mee eens
Vooral borderline bestaat in zoveel gradaties...
Ik snap wel dat veel mensen ervaringen hebben met iemand met borderline en vanuit die ervaring oordelen maar door dat er zoveel verschil in zeg maar niveau van borderline zit wil dat niets zeggen over borderliners in het algemeen of over de TS
Als zij die opleiding wil gaan doen moet dat kunnen lijkt me
en dan is het aan haar, haar docenten daar en eventueel aan haar collega's later om te oordelen of het wat gaat worden of niet
niet aan ons via een forum lijkt me
volgens mij was de vraag mag het?quote:
[..]
De vraag wordt toch gesteld op een F O R U M?
niet is het wenselijk
Hoezo niet, als ik mijn rijbewijs haal en daarna word ik blind en geamputeerd aan beide benen, dan zegt dat toch niets over mijn rijvaardigheid?quote:
[..]
Dat halen van dat diploma zegt natuurlijk geen ene ruk.
Nofi
.Niet?quote:
[..]
Hoezo niet, als ik mijn rijbewijs haal en daarna word ik blind en geamputeerd aan beide benen, dan zegt dat toch niets over mijn rijvaardigheid?
Je rijvaardigheid is gedaald tot 0 dan.
Je kan dan namelijk geen auto meer rijden.
Niet op de manier zoals je gewend bent, dus die rijvaardigheid die je hebt is niet meer relevant omdat de situatie 100% anders is.
point proven, dacht ik zo. Tip: let op emoticons.quote:
[..]
Niet?
Je rijvaardigheid is gedaald tot 0 dan.
Je kan dan namelijk geen auto meer rijden.
Niet op de manier zoals je gewend bent, dus die rijvaardigheid die je hebt is niet meer relevant omdat de situatie 100% anders is.
Geen point proven.quote:
[..]
point proven, dacht ik zo. Tip: let op emoticons.
Je leest mijn reactie niet goed naar aanleiding van jouw post.
.Pfoeh, direct bij het eerste beoordelingsgesprek al meerdere, overduidelijke symptomen waarbij ook het repetitieve karakter van symptomen op valt.quote:
Ga je nu in herhaling vallen met slechte vergelijkingen? (symptoom 1: sterke neiging tot extreme (voor)oordelen)
......
Laat maar (symptoom 2: In (forum)"relaties" is het vaak alles of niets, vaak eerst alles en daarna plotseling niets)
......
je snapt me niet (zelfs al een herhaling van symptoom 1: sterke neiging tot extreme (voor)oordelen)
.....
en blijkbaar snap ik jou ook niet. (symptoom 3: een laag gevoel van eigenwaarde)
Diagnose: Een zwaar geval van borderline met, gezien de repetitiviteit, ook een grote kans op een obsessief-compulsieve stoornis.
Conclusie: Zoek hulp. Veel en goede hulp. En pak eventueel ook een studie psychologie op.
Helemaal mee eens. Sterker nog, ze vonden mij (ik ben 25 jaar) eigenlijk ook nog te jong om de diagnose borderline te geven. Het staat wel als gegeven, maar dat is meer voor de behandeling.quote:
[..]
Ik zou zelfs zeggen 21 jaar of ouder.
Op een forum waar ik vroeger veel postte, 10 jaar geleden, waren ook keiveel mensen met de diagnose borderline. Nu, 10 jaar later, zijn het grotendeels huisje boompje beestje + labrador gevallen geworden, zonder noemenzeggelijke problemen.
1 heeft er overigens zelfmoord gepleegd en een ander loopt nu nog met littekens van het krassn
Een psycholoog mag helemaal niet zomaar een diagnose geven. Daar hoort sowieso een heel onderzoek aan vast.quote:
Oftewel, de nutcases krijgen de nutcases
Tel daarbij op dat dergelijke prutsende psychologen zichzelf in stand willen houden en dus bij elke binnenkomende patient ook daadwerkelijk een diagnose wíllen stellen.
En dát verklaart dan direct ook weer de disproportionele stijging in het aantal Aspergers, Wajongers en ander excuses zoekend tuig.
En door wie wordt dat onderzoek vrijwel altijd gedaan?quote:Op woensdag 2 februari 2011 17:00 schreef Captain_Maximum het volgende:
Een psycholoog mag helemaal niet zomaar een diagnose geven. Daar hoort sowieso een heel onderzoek aan vast.
Bingo.
Een psychiater? Wie wel een dokter is? En ook daadwerkelijk medicijnen etc. mag uitschrijven?quote:Op woensdag 2 februari 2011 17:06 schreef kastanova het volgende:
[..]
En door wie wordt dat onderzoek vrijwel altijd gedaan?
Bingo.
Geestesziektes behoeven (godzijdank) in de meerderheid van de gevallen gelukkig geen medicijnenquote:
Een psychiater? Wie wel een dokter is? En ook daadwerkelijk medicijnen etc. mag uitschrijven?
.Dan zou het al helemaal een gevaarlijk teringzooitje worden
.Sommige zijn toch echt beter af met medicijnen dan zonder.quote:
[..]
Geestesziektes behoeven (godzijdank) in de meerderheid van de gevallen gelukkig geen medicijnen
Dan zou het al helemaal een gevaarlijk teringzooitje worden
Het probleem is echter dat de pil van Drion helaas nog steeds niet bij de drogisterijen te verkrijgen is.quote:
Sommige zijn toch echt beter af met medicijnen dan zonder.
een psychiater is wel de enige die dat soort diagnoses mag stellenquote:
[..]
Geestesziektes behoeven (godzijdank) in de meerderheid van de gevallen gelukkig geen medicijnen
Dan zou het al helemaal een gevaarlijk teringzooitje worden
een psycholoog niet
een 1e lijns psycholoog behandeld zelf niet eens mensen met zulke complexe problematiek als borderline
Niet helemaal correct. Een (tweedelijns) psycholoog mag wel degelijk een dergelijke diagnose stellen. Het voorschrijven (en eventuele uitvoeren van) een groot aantal behandelmethodes mag niet door een psycholoog.quote:
een psychiater is wel de enige die dat soort diagnoses mag stellen
een psycholoog niet
een 1e lijns psycholoog behandeld zelf niet eens mensen met zulke complexe problematiek als borderline
tweedelijns mag diagnoses stellen maar geen complexe diagnoses zoals borderlinequote:
[..]
Niet helemaal correct. Een (tweedelijns) psycholoog mag wel degelijk een dergelijke diagnose stellen. Het voorschrijven (en eventuele uitvoeren van) een groot aantal behandelmethodes mag niet door een psycholoog.
Dan zou ik dat toch maar eens aankaarten bij het GGZ/Trimbos instituut aangezien zij in de richtlijnen hebben staan dat het wel degelijk kan en mag.quote:
tweedelijns mag diagnoses stellen maar geen complexe diagnoses zoals borderline
Maar ja, die lui daar hebben waarschijnlijk zélf nooit borderline gehad ofzo, dus wat weten die er nou van..
En wie doet er nu uberhaupt wat met richtlijnen als je zelf uit erváring kunt spreken
.Mensen als jij bevestigen het vooroordeel dat ik over psychologiestudenten heb.quote:
Weet iemand hier alsjeblieft antwoord op? Ik ben ineens heel erg in paniek, wil na dit jaar psychologie gaan studeren maar straks zou dit ineens niet kunnen door zo'n stomme diagnose
Mensen als jij bevestigen het vooroordeel dat ik over filosofiestudenten heb én als ik hoop dat ik je ooit tegenkom.quote:
[..]
Mensen als jij bevestigen het vooroordeel dat ik over psychologiestudenten heb.
TS, je kan het wel proberen, laat je niet door negativiteit van anderen naar beneden halen. Ze weten niet waar ze over praten. Als je iets echt wilt moet je daarvoor gaan ondanks je borderline.
Ze zijn allemaal gekquote:
[..]
Mensen als jij bevestigen het vooroordeel dat ik over psychologiestudenten heb.
quote:
[..]
Uhuh...
Een veroordeeld pedofiel (misschien heeft hij er wel goed mee om leren gaan) zou je dus ook gewoon alleen laten met jouw kinderen?
Ik bedoel hé, de kans ís immer aanwezig dat hij weer volkomen normaal is, dus dan zou je hem die kans toch moeten geven?
Maar NEE, 100% zeker dat je het niet zou doen.
En waarom niet?
Omdat het risico dát het mis gaat simpelweg te groot is.
En waarom dan in godsnaam iemand met borderline wel de verantwoordelijk geven over iemands geestestoestand terwijl daarbij het risico toch echt minimaal even groot is?
Je wilt deze vergelijking serieus maken? Borderliners en pedoseksuelen (iemand die dus daadwerkelijk seksuele handelingen heeft gepleegd met seksueel minderjarigen) worden beide in onze maatschappij als geestesziek ('mentally ill') omschreven. Tot zover loopt je vergelijking goed, maar hij loopt spaak bij de relatie tot andere mensen.
Pedoseksuelen zijn een veel groter gevaar voor hun omgeving door de machtsfactor: zij kunnen door hun grotere fysieke en mentale macht seksueel minderjarigen forceren dingen te doen tegen hun zin in. Bij psychologen die dezelfde persoonlijkheidsstoornis hebben als hun cliënten zou je in zeer minimale zin kunnen spreken over een 'mentaal grotere macht', maar deze is zo vrijblijvend als de pest aangezien cliënten zelf de keuze maken naar welke psycholoog zij gaan. Daarbij zie ik niet in hoe dergelijke psychologen erop uit kunnen zijn om die cliënt schade toe te brengen. Ze kunnen hoogstens hun eigen emoties niet goed reguleren en zijn daardoor mogelijk een incompetent psycholoog, niet een gevaar voor de samenleving.
Begrijp me niet verkeerd hoor, ik hou er ook niet van als mensen psychologie gaan studeren om 'zichzelf beter te begrijpen' of andere soortgelijke redenen aandragen als motivatie. Je doet het voor de wetenschappelijke interesse in het vakgebied zelf of omdat het uiteindelijke beroep je aanspreekt. Ook ik vind het daarnaast zeer discutabel dat mensen die psychische problemen hebben een beroep willen uitoefenen dat zeer sociaal van aard is, want daarvoor zijn ze (vaak) niet geschikt. Maar dit alles is geen vrijbrief om maar zwaar ver gezochte vergelijkingen te trekken.
Maar afijn, waarschijnlijk was je post ook sarcastisch bedoeld.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 02-02-2011 23:15:57 ]
Zeg het eens jong, wat bedoel je daarmee?quote:
[..]
Mensen als jij bevestigen het vooroordeel dat ik over filosofiestudenten heb én als ik hoop dat ik je ooit tegenkom.
Wat daar staat, maar mijn account wordt verwijderd omdat ik topics open over stalken dus byebye.quote:
[..]
Zeg het eens jong, wat bedoel je daarmee?
Groetjes!quote:
[..]
Wat daar staat, maar mijn account wordt verwijderd omdat ik topics open over stalken dus byebye.
Joke.quote:
Wat zijn jouw vooroordelen over filosofie studenten? Ben benieuwd.quote:
Die ervaring heb ik zelf niet. Ik kijk best afstandelijk naar mijn eigen stoornis.quote:
De studie kan soms confronterend zijn als je zelf een stoornis hebt. Er wordt namelijk wel heel afstandelijk en klinisch over psychische stoornissen gepraat. En dan zit jij er bij terwijl je weet dat er ook 'iets mis met je is'. Je moet een bepaalde professionele afstand hebben. Bij mij als MWD'er lukt het wel maar ik vond het op een gegeven moment gewoon niet meer leuk om altijd maar weer met psychische stoornissen (al dan niet van anderen) bezig te zijn. Je medestudenten zullen vanuit hun gezonde positie anders naar de stof kijken. En als ze weten dat je wat hebt kan je als een soort invalide oefenobject gezien worden:P
Inmiddels heeft ze een andere studie gedaan, heeft ze al een aantal jaren een goede baan, leuke man, kindje in de maak, medicijnvrij.
Je wilt iemand die ooit zelf problemen had anderen niet laten helpen omdat je een veroordeeld pedofiel niet met je kinderen alleen wil laten?quote:
[..]
Uhuh...
Een veroordeeld pedofiel (misschien heeft hij er wel goed mee om leren gaan) zou je dus ook gewoon alleen laten met jouw kinderen?
Ik bedoel hé, de kans ís immer aanwezig dat hij weer volkomen normaal is, dus dan zou je hem die kans toch moeten geven?
Maar NEE, 100% zeker dat je het niet zou doen.
En waarom niet?
Omdat het risico dát het mis gaat simpelweg te groot is.
En waarom dan in godsnaam iemand met borderline wel de verantwoordelijk geven over iemands geestestoestand terwijl daarbij het risico toch echt minimaal even groot is?
Waarom is Wilders nog niet genoemd in dit topic? Als we het toch gaan hebben over dingen die niks met elkaar te maken hebben..
Maar heb jij dan ook BPS, want niet elke stoornis is het zelfde. Iemand met Asperger zou bijvoorbeeld (heel) anders op deze situatie reageren dan iemand met BPS.quote:
[..]
Die ervaring heb ik zelf niet. Ik kijk best afstandelijk naar mijn eigen stoornis.
Dat is waar..quote:
[..]
Maar heb jij dan ook BPS, want niet elke stoornis is het zelfde. Iemand met Asperger zou bijvoorbeeld (heel) anders op deze situatie reageren dan iemand met BPS.
Een psycholoog mag wel degelijk diagnoses stellen. Eigenlijk mag iedereen dat, want ''psycholoog'' is niet eens een beschermde titel.quote:
[..]
een psychiater is wel de enige die dat soort diagnoses mag stellen
een psycholoog niet
een 1e lijns psycholoog behandeld zelf niet eens mensen met zulke complexe problematiek als borderline
Je kunt als psycholoog wel dmv casuistiek een registratie tot NIP psycholoog halen, waarmee je diagnoses kan stellen en aangesloten bent bij een beroepsvereniging.
OT: met borderline mag je ook psychologie studeren. De universiteit mag echt niet jouw medische gegevens opvragen.
Wenselijk vind ik het niet dat labiele mensen anderen gaan ''helpen''. Het vraagt nogal wat van je eigen veerkracht om een goed hulpverlener te zijn en het is een grote verantwoordelijkheid om psychisch kwetsbare mensen te behandelen.
Nu dat voorop staat is het de vraag of het wenselijk is. Dat kan niemand beantwoorden want we weten:
1. niet wat je precies wil bereiken.
2. niet precies wat je wil studeren.
Iedereen roept hier maar Psychologie alsof het 1 vakgebied is. Maar het is een hele reeks aan vakgebieden die bijzonder van elkaar verschillen.
Zo heb je arbeidspsychologie, waarbij je het bedrijfsleven instroomt (HR is een goed voorbeeld). Klinische psychologie (behandelend medische wereld). Social Psychologie (onderzoek). Biologische psychologie (Neuroscience). En zo zijn er nog een aantal van die vakgebieden.
de vakgebieden verschillen behoorlijk van elkaar gelukkig kan je daar nog een keuze in maken, maar je oet wel weten wat je wil gaan doen.
Okay... Je laat dus iemand "peuteren" aan iemands geestelijke vermogens... En niet alleen peuteren, maar ook daadwerkelijk een diagnose stellen. En die persoon kan en mag zelfs een behandelmethode voorschrijven en in enkele gevallen zelfs uitvoeren.quote:
Borderliners en pedoseksuelen (iemand die dus daadwerkelijk seksuele handelingen heeft gepleegd met seksueel minderjarigen) worden beide in onze maatschappij als geestesziek ('mentally ill') omschreven. Tot zover loopt je vergelijking goed, maar hij loopt spaak bij de relatie tot andere mensen.
Pedoseksuelen zijn een veel groter gevaar voor hun omgeving door de machtsfactor: zij kunnen door hun grotere fysieke en mentale macht seksueel minderjarigen forceren dingen te doen tegen hun zin in. Bij psychologen die dezelfde persoonlijkheidsstoornis hebben als hun cliënten zou je in zeer minimale zin kunnen spreken over een 'mentaal grotere macht', maar deze is zo vrijblijvend als de pest aangezien cliënten zelf de keuze maken naar welke psycholoog zij gaan. Daarbij zie ik niet in hoe dergelijke psychologen erop uit kunnen zijn om die cliënt schade toe te brengen. Ze kunnen hoogstens hun eigen emoties niet goed reguleren en zijn daardoor mogelijk een incompetent psycholoog, niet een gevaar voor de samenleving.
En dat voorschrijven gebeurt zelfs bij een persoon waarvan nota bene bekend is dat deze geestelijke zwak in haar (jaja) schoenen staat.
En al dat bovenstaande gebeurt dus door iemand die uiterst bevooroordeeld is.
En extreme moodswings heeft waardoor het in feite kan betekenen dat de voorgestelde behandelmethode iedere week kan veranderen.
Oftewel, een kwetsbaar een geestesziek persoon gaat haar geest volledig open stellen voor een labiel, wisselvallig en extreem bevooroordeeld persoon die ook nog eens "de macht" heeft om behandelmethodes voor te stellen.
Wat dat betreft kun je je kind dus in feite nog béter bij een pedofiel achterlaten. Dan wéét je tenminste wat de risico's kunnen zijn en kan daar dus ook rekening mee gehouden worden.
Bij een borderline-psycholoog is er echter geen risicofactor bekend en valt er dus ook nergens rekening mee te houden aangezien het alle kanten op kan gaan.
Krijg je je dochter de ene week nog thuis met de diagnose PDD-NOS en is ze er een week later ineens weer heilig van overtuigd dat ze borderline heeft.
Maar nee, dat is inderdaad veel veiliger en zal iemands geestestoestand echt geen verstrekkende schade toebrengen hoor.
Iemand die het vak uitoefent, maakt onderscheid tussen beroep en privé. Heel wat borderliners functioneren goed op het werk.quote:
[..]
Okay... Je laat dus iemand "peuteren" aan iemands geestelijke vermogens... En niet alleen peuteren, maar ook daadwerkelijk een diagnose stellen. En die persoon kan en mag zelfs een behandelmethode voorschrijven en in enkele gevallen zelfs uitvoeren.
En dat voorschrijven gebeurt zelfs bij een persoon waarvan nota bene bekend is dat deze geestelijke zwak in haar (jaja) schoenen staat.
En al dat bovenstaande gebeurt dus door iemand die uiterst bevooroordeeld is.
En extreme moodswings heeft waardoor het in feite kan betekenen dat de voorgestelde behandelmethode iedere week kan veranderen.
Oftewel, een kwetsbaar een geestesziek persoon gaat haar geest volledig open stellen voor een labiel, wisselvallig en extreem bevooroordeeld persoon die ook nog eens "de macht" heeft om behandelmethodes voor te stellen.
Wat dat betreft kun je je kind dus in feite nog béter bij een pedofiel achterlaten. Dan wéét je tenminste wat de risico's kunnen zijn en kan daar dus ook rekening mee gehouden worden.
Bij een borderline-psycholoog is er echter geen risicofactor bekend en valt er dus ook nergens rekening mee te houden aangezien het alle kanten op kan gaan.
Krijg je je dochter de ene week nog thuis met de diagnose PDD-NOS en is ze er een week later ineens weer heilig van overtuigd dat ze borderline heeft.
Maar nee, dat is inderdaad veel veiliger en zal iemands geestestoestand echt geen verstrekkende schade toebrengen hoor.
Als je zoveel last hebt van bv. moodswings dat je werk er zodanig door beinvloed wordt, dan ben je gewoon niet arbeidsgeschikt. Wat mij betreft is een psycholoog die zijn/haar persoonlijke problemen goed kan hanteren, net zo goed als een psycholoog die nooit problematisch in het leven heeft gestaan.
Om op je opmerking over pedofilie terug te komen: Ik denk dat je kind veiliger is bij een veroordeerld pedofiel, die weet dat jij weet dat hij veroordeeld is geweest, dan bij iemand die nog nooit veroordeeld is geweest (althans niet dat jij weet) en waarvan je dus niet weet of hij pedofiel is en waar je dus argeloos tegenover staat.
Dáár gebeuren de ongelukken. Dat blijkt wel uit frases uit nieuwsberichten: 'Hoe heeft hij zolang zijn gang kunnen gaan? ', etc.
Je snapt wel dat dit alles behoorlijk generaliserend is? Je gaat hierbij klakkeloos uit van een beeld van een borderliner die noodzakelijk 'extreme moodswings' heeft, nog wispelturiger is dan wat dan ook ('behandelmethode kan iedere week veranderen') en nog meer eigenschappen. Die eigenschappen kunnen aanwezig zijn inderdaad, maar dat hoeft niet per se. Net als elk andere psychische stoornis ligt het compleet aan het persoon zelf hoe hij/zij hiermee omgaat.quote:
[..]
Okay... Je laat dus iemand "peuteren" aan iemands geestelijke vermogens... En niet alleen peuteren, maar ook daadwerkelijk een diagnose stellen. En die persoon kan en mag zelfs een behandelmethode voorschrijven en in enkele gevallen zelfs uitvoeren.
En dat voorschrijven gebeurt zelfs bij een persoon waarvan nota bene bekend is dat deze geestelijke zwak in haar (jaja) schoenen staat.
En al dat bovenstaande gebeurt dus door iemand die uiterst bevooroordeeld is.
En extreme moodswings heeft waardoor het in feite kan betekenen dat de voorgestelde behandelmethode iedere week kan veranderen.
Oftewel, een kwetsbaar een geestesziek persoon gaat haar geest volledig open stellen voor een labiel, wisselvallig en extreem bevooroordeeld persoon die ook nog eens "de macht" heeft om behandelmethodes voor te stellen.
Tevens hoeft de cliënt zichzelf niet per se 'helemaal open te stellen' voor de borderline-psycholoog in kwestie. Het komt voor dat de psycholoog/cliënt-relatie niet zo lekker verloopt en de cliënt besluit naar een andere psycholoog op zoek te gaan. In die zin in de cliënt niet echt overgeleverd aan een dergelijk psycholoog, maar kan ze het proces zelf ook stoppen wanneer hij/zij wil.
Dit spreekt juist je eigen stellingname tegen en doet het in het voordeel van de mijne: namelijk dat je inderdaad niet keihard kan weten of zo'n borderline-psycholoog wel schade berokkent aan zo'n cliënt. Bij de pedoseksueel is er veel meer een situatie dat men onnodig de kat op het spek bindt en er mogelijk zelfs verboden handelingen worden gepleegd.quote:Wat dat betreft kun je je kind dus in feite nog béter bij een pedofiel achterlaten. Dan wéét je tenminste wat de risico's kunnen zijn en kan daar dus ook rekening mee gehouden worden.
Bij een borderline-psycholoog is er echter geen risicofactor bekend en valt er dus ook nergens rekening mee te houden aangezien het alle kanten op kan gaan.
En laten we nu even eerlijk zijn: heb jij liever dat je je puberale kind van 14 of 15 achterlaat bij een klinisch psycholoog die zelf ook niet helemaal honderd procent is of je kind van 8 een middagje laten wandelen met een veroordeeld pedoseksueel? Als het bij de eerste fout gaat is dat even slikken, maar overkomelijk. Bij het tweede een heel stuk lastiger. Ik vind dat nuanceverschil zo enorm dat het appels met peren vergelijken wordt.
Zoals ik het begrepen heb hoef je inderdaad niet per se met een studie psychologie een klinisch psycholoog te worden. Dat is één van de specialisaties, net als dat psychiatrie een specialisatie binnen de geneeskunde is.quote:
meeste ppsychologen zullen niet diagnoseren, dat is aan de psychiaters of clinisch psychologen, maar dat is een andere opleiding
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 05-02-2011 05:30:58 ]
Nouuuuuuuuuuu, ze doen het maar al te gretig en graag.quote:
meeste ppsychologen zullen niet diagnoseren, dat is aan de psychiaters of clinisch psychologen, maar dat is een andere opleiding
Misschien zelfs beter dan een ander die niet die ervaring heeft, omdat zij ook de andere kant van de psychiatrie heeft gezeten, en juist daardoor beter bewust is van wat een client wil dan een ander.
Tuurlijk het kan ook fout gaan, maar aan de andere kant misschien kan het ook juist beter gaan .
Je verzamelt stempels?quote:
Haha, besef je wat je nu voor moois zegt?quote:
Tuurlijk het kan ook fout gaan, maar aan de andere kant misschien kan het ook juist beter gaan .
Ik denk namelijk dat als je echt goed ermee om kan gaan dat misschien juist in een voordeel kan werken.
Ik vind het inderdaad vreemd dat je op zo'n jonge leeftijd al het stempel Borderline hebt, bij mij hebben ze het er ook over gehad, uiteindelijk niet gediagnosticeerd vanwege leeftijd, en later bleek dit ook niet te kloppen.
Ik heb zelf orthopedagogiek gestudeerd en hoewel ik het heel leuk vond om met jongeren te werken, merkte ik ook dat het héél zwaar is. Zeker als je zelf problemen hebt, moeite hebt met afstand bewaren etc, is het gewoon iets wat je zeker niet moet onderschatten. Naast je eigen problemen loop je het risico ook de problemen van anderen mee te nemen.
Mijn eigen psycholoog had trouwens ook therapie, dat zat bij haar bij de opleiding in. Dus dit kan je dan ook tegenkomen in je studie eventueel.
Of je het wel of niet gaat studeren is jouw keuze, maar ik vind het makkelijk gezegd dat het ook de keuze van de cliënt is of ze wel of niet bij jou in behandeling gaan (mits je dit gaat doen, zoals eerder gezegd is binnen het veld Psychologie veel te doen). Als jij het mensen niet vertelt, zullen ze dit niet weten, hoewel het wel invloed op de behandeling kan hebben. Ik denk dat dit ook iets is wat je je af moet vragen - stel jij komt als psycholoog op de werkvloer, wil je dan dat mensen het weten ja of nee? Het kan je credibiliteit als psycholoog beïnvloeden, ongeacht hoeveel last je van je Borderline hebt. Het is en blijft een kut stempel, waarmee een hoop mensen je niet serieus gaan nemen. Het belangrijkste is dat je iets doet waarbij jij je goed voelt, maar je zal er rekening mee moeten houden hoe jouw situatie die van een ander beïnvloedt.
(Totaal buiten beschouwing gelaten of het psychisch verantwoord is om iemand met borderline als psycholoog te hebben, één: ik wil niet eens de echte psychologie in geloof ik en daarbij heb ik alleen het stempel borderline en ondervind er dus niet teveel last van)
Ik vroeg ook helemaal niet om commentaar op de studie psychologie en over alle vooroordelen waaruit blijkt dat jullie het een nutteloze studie vinden. Dat mag je gerust vinden, maar dat was niet echt mijn vraag.
Sowieso vind ik, als 17-jarige, het ook veel te vroeg om de diagnose borderline te krijgen (ik zit immers nog in de puberteit), maar in mijn dossier hebben ze dus dit stempeltje (en nog wel meer) opgeschreven, en ik was puur op basis hiervan bang dat mijn studie niet door zou kunnen gaan.
Nee, zij plakken graag labeltjes.quote:
Dat is heel fijn voor je, bevestiging van je vooroordelen.quote:
[..]
Mensen als jij bevestigen het vooroordeel dat ik over psychologiestudenten heb.
Nu dat voorop staat is het de vraag of het wenselijk is. Dat kan niemand beantwoorden want we weten:
1. niet wat je precies wil bereiken.
2. niet precies wat je wil studeren.
Iedereen roept hier maar Psychologie alsof het 1 vakgebied is. Maar het is een hele reeks aan vakgebieden die bijzonder van elkaar verschillen.
Zo heb je arbeidspsychologie, waarbij je het bedrijfsleven instroomt (HR is een goed voorbeeld). Klinische psychologie (behandelend medische wereld). Social Psychologie (onderzoek). Biologische psychologie (Neuroscience). En zo zijn er nog een aantal van die vakgebieden.
de vakgebieden verschillen behoorlijk van elkaar gelukkig kan je daar nog een keuze in maken, maar je oet wel weten wat je wil gaan doen.
Hier is nog geen antwoord op gegeven door to welke richting je op wil en wat je wil bereiken.
Aangezien ik nog aan deze studie moet beginnen weet ik nog niet precies welk vakgebied ik wil gaan doen, maar ik moet zeggen dat bij de twee voorlichtingsdagen klinische psychologie me toch het meest aansprak. Dit omdat ik vooral heel geïnteresseerd ben in de achterliggende gedachtes bij mensen en bij hun gedrag. Sowieso vind ik de combinatie tussen gedrag en gedachten heel interessant, en daarbij ook de invloed van de omgeving op het gedrag, nature en nurture discussies. Ik kan eigenlijk nog gewoon niet kiezen, omdat alles me wel interessant lijkt.quote:
Ik denk dat iedereen hier een beetje te snel erop inschiet. Voor alle duidelijkheid. Je kunt alles studeren met borderline.
Nu dat voorop staat is het de vraag of het wenselijk is. Dat kan niemand beantwoorden want we weten:
1. niet wat je precies wil bereiken.
2. niet precies wat je wil studeren.
Iedereen roept hier maar Psychologie alsof het 1 vakgebied is. Maar het is een hele reeks aan vakgebieden die bijzonder van elkaar verschillen.
Zo heb je arbeidspsychologie, waarbij je het bedrijfsleven instroomt (HR is een goed voorbeeld). Klinische psychologie (behandelend medische wereld). Social Psychologie (onderzoek). Biologische psychologie (Neuroscience). En zo zijn er nog een aantal van die vakgebieden.
de vakgebieden verschillen behoorlijk van elkaar gelukkig kan je daar nog een keuze in maken, maar je oet wel weten wat je wil gaan doen.
Hier is nog geen antwoord op gegeven door to welke richting je op wil en wat je wil bereiken.
je geeft aan dat je niet de echte psychologie in wilt, maar je vind dan wel klinische psychologie het leukst?Naja goed, je vraag is iig beantwoord, het kán dus gewoon. Ze kunnen geen gegevens opvragen, ik ben ook gewoon Orthopedagogiek gaan studeren zonder dat gevraagd werd naar diagnoses, en een vriend van mij met autisme heeft ook psychologie gestudeerd. Echter, door mijn persoonlijke problemen was het wel een stuk moeilijker voor me, en vriend is ook gestopt met zijn studie. Het zijn wel dingen waar je rekening mee moet houden.
Ik heb zelf ook altijd graag nog Psychologie willen doen, maar heb voor mezelf besloten dat dit in mijn geval iig niet verstandig is. Of jij vindt dat het wel verstandig is, is jouw keuze. Ik wens je iig veel succes
Bedankt, dat was inderdaad gewoon mijn vraagquote:
Volgens mij spreek je jezelf een beetje tegen, of ik lees verkeerd
Naja goed, je vraag is iig beantwoord, het kán dus gewoon. Ze kunnen geen gegevens opvragen, ik ben ook gewoon Orthopedagogiek gaan studeren zonder dat gevraagd werd naar diagnoses, en een vriend van mij met autisme heeft ook psychologie gestudeerd. Echter, door mijn persoonlijke problemen was het wel een stuk moeilijker voor me, en vriend is ook gestopt met zijn studie. Het zijn wel dingen waar je rekening mee moet houden.
Ik heb zelf ook altijd graag nog Psychologie willen doen, maar heb voor mezelf besloten dat dit in mijn geval iig niet verstandig is. Of jij vindt dat het wel verstandig is, is jouw keuze. Ik wens je iig veel succes
Ik weet het, ik spreek mezelf nogal tegen, vooral omdat ik nog veel onduidelijkheid heb in wat me het meest aanspreekt, klinische psychologie of ontwikkelingspsychologie etc.Het zijn net automonteurs, je gaat er heen om de olie te verversen en opeens blijken je remmen ook nog stuk, moet je koppakking vervangen worden en je uitlaat is doorgeroest.quote:
Dit kan je natuurlijk helpen bij je studie, wat je ook gaat studeren.
Verder heb ik het idee dat héél veel mensen psychologie studeren en er niet héél veel werk in is. En: ik zou een therapeut die ze zelf niet helemaal op een rijtje heeft niet serieus nemen.
Maar er zijn opzich best veel richtingen met een studie psychologie hoorquote:
Ze mogen misschien niet opvragen of je een stoornis hebt, maar als je het zelf aangeeft kun je waarschijnlijk wat extra begeleiding en meer studiefinanciering/minder boete bij vertraging ontvangen.
Dit kan je natuurlijk helpen bij je studie, wat je ook gaat studeren.
Verder heb ik het idee dat héél veel mensen psychologie studeren en er niet héél veel werk in is. En: ik zou een therapeut die ze zelf niet helemaal op een rijtje heeft niet serieus nemen.
Zouden ze er rekening mee houden als het een periode niet goed gaat als je dat van te voren aangeeft dan? dan krijg je nav een gesprek met de psycholoog van de universiteit en een arbeidsdeskundige een formulier wat je kan opsturen naar IB-groep/DUO, en dan kan je een extra jaar stufi krijgen. Tevens heb ik ook in overleg met de studiebegeleider ervoor gekozen om in een rustiger tempo te studeren, dit was ook geen probleem mits je studiepunten niet na een bepaalde tijd verloren gaan.Zowel met klinische psychologie als met ontwikkelingspsychologie is het zeer waarschijnlijk dat je de hulpverlenerskant op gaat..quote:Op zaterdag 5 februari 2011 19:14 schreef sharr het volgende:
[..]
Bedankt, dat was inderdaad gewoon mijn vraag
leuk dat je het niet fatsoenlijk gequote hebtquote:
Ik denk dat iedereen hier een beetje te snel erop inschiet. Voor alle duidelijkheid. Je kunt alles studeren met borderline.
Nu dat voorop staat is het de vraag of het wenselijk is. Dat kan niemand beantwoorden want we weten:
1. niet wat je precies wil bereiken.
2. niet precies wat je wil studeren.
Iedereen roept hier maar Psychologie alsof het 1 vakgebied is. Maar het is een hele reeks aan vakgebieden die bijzonder van elkaar verschillen.
Zo heb je arbeidspsychologie, waarbij je het bedrijfsleven instroomt (HR is een goed voorbeeld). Klinische psychologie (behandelend medische wereld). Social Psychologie (onderzoek). Biologische psychologie (Neuroscience). En zo zijn er nog een aantal van die vakgebieden.
de vakgebieden verschillen behoorlijk van elkaar gelukkig kan je daar nog een keuze in maken, maar je oet wel weten wat je wil gaan doen.
Hier is nog geen antwoord op gegeven door to welke richting je op wil en wat je wil bereiken.
maar bedankt voor het herhalenals je benieuwd bent in de achterliggende processen die er spelen maar niet de hulpverlening in wil dan kun je opok kiezen voor sociale psychologie (meer beschrijvend) of biologischen psychologie (dit is wel pittig, maar dan leer je op chemisch/genetisch/anatomisch niveau leren wat er nu gebeurt).quote:
[..]
Bedankt, dat was inderdaad gewoon mijn vraag
Wat betreft nature*nurture... dat komt in elke vorm van psychologie voor (misschien niet in arbeids & organisatie psychologie).
[ Bericht 26% gewijzigd door jstrike op 08-02-2011 04:04:40 ]
Het is wel zo dat je als psychisch hulpverlener zelf sterk in je schoenen moet staan. Je moet namelijk bijna altijd andermans problemen aanhoren. Als je zelf emotioneel niet erg sterk bent, dan zou dat je teveel kunnen worden.
Maar goed, wie weet word jij de eerste psycholoog op de wereld waar mensen echt wat aan zouden kunnen hebben. Degenen die ik ken dreunen alleen de DSM-IV op en lullen verder een hoop onzin.
true, maar er zijn grenzen. Je gaat ook niet van een gebouw af springen om te kijken of je kunt vliegen onder het mom van "Want als je het niet probeert weet je het nooit".quote:
Tja, als het echt iets is wat je wilt gaan doen, dan zou ik ervoor gaan. Als je het nooit probeert, weet je nooit of het wel of niet wat voor je geweest zou zijn.
dat leer je gaandeweg ook wel. Veel van die meisjes die aan zo'n studie beginnen zijn ook niet emotioneel zo sterk als je zou denken.quote:Het is wel zo dat je als psychisch hulpverlener zelf sterk in je schoenen moet staan. Je moet namelijk bijna altijd andermans problemen aanhoren. Als je zelf emotioneel niet erg sterk bent, dan zou dat je teveel kunnen worden.
*mompelt iets met postgeschiedenis en dit serieus nemen....quote:
Weet iemand hier alsjeblieft antwoord op? Ik ben ineens heel erg in paniek, wil na dit jaar psychologie gaan studeren maar straks zou dit ineens niet kunnen door zo'n stomme diagnose
Nouquote:
Psychologie studenten zijn allemaal een tikje vaag.
Je kwetst mijn gevoelens
quote:
true, maar er zijn grenzen. Je gaat ook niet van een gebouw af springen om te kijken of je kunt vliegen onder het mom van "Want als je het niet probeert weet je het nooit".
Wat een achterlijke vergelijking!
Het enige wat we van TS weten, is dat ze de diagnose borderline heeft gekregen. We weten niet hoe ze aan die diagnose is gekomen en ook niet hoe en in hoeverre de borderline zich bij haar manifesteert.
Borderline wordt hier voor de zoveelste keer weer geassocieerd met losgeslagen labiele feeksen waar je met een grote boog omheen moet lopen. Borderline is een ontzettend vaag en breed begrip: sommigen zullen hun hele leven tegen dezelfde soort problemen aanlopen, maar anderen vinden een manier om met zichzelf om te kunnen gaan en vinden stabiliteit in hun leven.
Ik zeg: als je iets persé wilt, moet je ervoor gaan en je niet laten weerhouden door wat anderen ervan vinden. Je doet een opleiding en gedurende die tijd kom je erachter of je een goede keus hebt gemaakt of dat je toch iets anders moet doen met je leven. En aangezien je zelf ervaart wat een borderline-stoornis inhoudt, heb je des te meer inzicht in de valkuilen ervan.
dan maken we de andere vergelijking. Je geeft iemand met 1 arm ook het advies om toch maar niet te gaan motorrijden.quote:
[..]
Wat een achterlijke vergelijking!
das waar, maar waarom zou je de grenzen van de stoornis gaan opzoeken? Het kan veel vergen van een persoon die in de hulpverlening gaat. Je maar het jezelf neit makkelijk als je dat doet.quote:Het enige wat we van TS weten, is dat ze de diagnose borderline heeft gekregen. We weten niet hoe ze aan die diagnose is gekomen en ook niet hoe en in hoeverre de borderline zich bij haar manifesteert.
wanneer heb ik dat ooit gezegd? je legt me gewoon woorden in de mond.quote:Borderline wordt hier voor de zoveelste keer weer geassocieerd met losgeslagen labiele feeksen waar je met een grote boog omheen moet lopen.
ik zeg, weeg het eens voorzichtig af. Je kunt veel zaken vooraf al bepalen en dan hoef je niet hardleers erachter te komen dat iets neit bij je past. Gewoon een zorgvuldige keuze maken, en daarna is er nog een bezinnings moment om te zien of de keuze die je gemaakt hebt goed is. Heeft allemaal geen nu om een jaar te vergooien omdat je te haastig een keuze heb gemaakt.quote:Borderline is een ontzettend vaag en breed begrip: sommigen zullen hun hele leven tegen dezelfde soort problemen aanlopen, maar anderen vinden een manier om met zichzelf om te kunnen gaan en vinden stabiliteit in hun leven.
Ik zeg: als je iets persé wilt, moet je ervoor gaan en je niet laten weerhouden door wat anderen ervan vinden. Je doet een opleiding en gedurende die tijd kom je erachter of je een goede keus hebt gemaakt of dat je toch iets anders moet doen met je leven.
Denk aan wat je wil gaan doen met die studie. Waarom wil je het doen en wat wil je ermee bereiken. Dit geld voor elke persoon maar des de meer voor personen die weten dat ze in een onvoordelige positie zitten. Dat lijkt mij niet te veel gevraagd of wel soms?
tja kun je zeggen. Maar het ervaren van een ziekte kan ook tunnelvisie creeeren.quote:En aangezien je zelf ervaart wat een borderline-stoornis inhoudt, heb je des te meer inzicht in de valkuilen ervan.
Of iemand die is afgestudeerd is ook daadwerkelijk direct met clienten te maken gaat hebben is een grote vraag, maar ik ben het 100% eens met jouw bedenkingen. ben in mijn carriere in de zorg genoeg collegas tegengekomen die ik voor geen meter vertrouwde met clienten. Levensgevaarlijk.quote:
Eerlijk antwoord?
Nee, niet doen en al helemaal niet "met mensen"gaan werken of iets in die sector gaan doen.
Je zult uiteraard de uitzondering op de regel zijn, maar ik zou het niet doen.
No offence en het slaat niet op jou, maar in de groep lui die psychologie gaan studeren zitten al genoeg lui met een "afwijking" en daar ben je als hulpzoekende client wél aan overgeleverd.
En die hadden ook allemaal borderline?quote:
Of iemand die is afgestudeerd is ook daadwerkelijk direct met clienten te maken gaat hebben is een grote vraag, maar ik ben het 100% eens met jouw bedenkingen. ben in mijn carriere in de zorg genoeg collegas tegengekomen die ik voor geen meter vertrouwde met clienten. Levensgevaarlijk.
Overal heb je goede werknemers en slechte werknemers. Ergerlijk vaak worden goede werknemers vaak niet gezien en slechte werknemers beloond (mensen die roddelen, ellenboogwerk enz.). Dat gaat gewoon de productiviteit van een bepaalde instelling tegen. Ik heb vaak genoeg gezien dat slechte werknemers goede arbeid de kop indrukten omdat ze niet wilden dat zij er daardoor slecht uitzagen. Middelmatigheid is soms de norm
Maak trouwens je borst maar nat, het is ook statistiek en onderzoeksmethoden bij psychologie op WO.
Succes
Zouden een universiteit daar echt naar vragen of je een of andere diagnose hebt?quote:
Hallo allemaal,
Ik had even een vraagje, ik wil al sinds een jaar of zes psychologie gaan studeren maar nu vroeg ik me dus ineens af, kun je eigenlijk wel aangenomen worden voor zo'n studie als je de diagnose borderline hebt? Aangezien borderline geloof ik een stoornis is die je hele leven bij je blijft en terugvallen kan veroorzaken? (Ik ben er niet goed over ingelicht, weet alleen dat ik dat stempeltje gehad heb, samen met ADD, depressie en nog meer van die dingen).
Weet iemand hier alsjeblieft antwoord op? Ik ben ineens heel erg in paniek, wil na dit jaar psychologie gaan studeren maar straks zou dit ineens niet kunnen door zo'n stomme diagnose
Dat herken ik heel erg bij mijzelf, daarom houd ik me ook verre van werken in de zorg...quote:
Ik ken ook mensen die niks hebben in de zorg en daardoor een soort afstandelijke arrogantie hebben naar clienten toe. Zich heel wat beter voelen en neerkijken op het plebs wat psychische problemen heeft, ze ziet als gehandicapte kinderen waar zij hun elitaire beschavingsoffensief tegen in de strijd moeten gooien.
Daar ben ik het mee eens. En dat heeft niks te maken met of een psychisch hulpverlener zelf lijdt aan een psychische stoornis. Genoeg 'normale' mensen waar je maar beter geen beroep op kan doen voor hulp. Andersom zijn er ook mensen die ondanks dat ze zelf problemen hebben, andere mensen heel goed kunnen helpen.quote:
Ik ken ook mensen die niks hebben in de zorg en daardoor een soort afstandelijke arrogantie hebben naar clienten toe. Zich heel wat beter voelen en neerkijken op het plebs wat psychische problemen heeft, ze ziet als gehandicapte kinderen waar zij hun elitaire beschavingsoffensief tegen in de strijd moeten gooien.
Overal heb je goede werknemers en slechte werknemers. Ergerlijk vaak worden goede werknemers vaak niet gezien en slechte werknemers beloond (mensen die roddelen, ellenboogwerk enz.). Dat gaat gewoon de productiviteit van een bepaalde instelling tegen. Ik heb vaak genoeg gezien dat slechte werknemers goede arbeid de kop indrukten omdat ze niet wilden dat zij er daardoor slecht uitzagen. Middelmatigheid is soms de norm
Ik ben het wel eens dat een borderline-stoornis erg belemmerend kan zijn als je een studie psychologie wilt gaan volgen. Maar het hoeft niet onmogelijk te zijn. Zeker niet omdat borderline goed te behandelen is. Er zijn natuurlijk mensen die er nooit vanaf komen, maar dat geldt niet voor iedereen.
"lekker naar zichzelf te kunnen kijken en lekker mensen gaan analyseren."
En dan valt het 70% tegen als het over zaken gaat als, waarnemingen bij verkeersongelukken, de verwerking van taal in het hoofd, validiteit van testen, interviewtechniek en hoe iets statistisch te bewijzen is in experimenteel psychologisch onderzoek.
Hoe weet ik dat? Ik heb zelf enkele bijvakken gedaan en psychologie vrienden.
dat idd, lees eens wat over tegenoverdracht tsquote:
[..]
Omdat de benodigde afstand tussen client en psych daardoor te klein kan worden omdat TS zich er helemaal in kan herkennen.
Dat gevaar zit er dan meer in dan normaal.
Labiel.quote:
[..]
Nou
Je kwetst mijn gevoelens
vooral als je niemand hebt om mee te praten e.d. ik heb de meeste symptomen van borderline, en het kwelt me al mijn hele leven op bepaalde situaties
ik was er wat over aan het opzoeken en ik strandde op dit topic. wou ik ff kwijt..hoe gaat het verder, begin je de opleiding nog
?Ik zou juist voor ervaringsdeskundigen willen pleiten.quote:Op woensdag 2 februari 2011 15:58 schreef yvonne het volgende:
[..]
Ja, Anthonie Kamerlingh en anderen hebben er ook goed mee om leren gaan, en toch komt er een dag..
En nee, ik blijf erbij, mensen met een stoornis van welke soort dan ook moeten uit dit vakgebied blijven, niet voor onderzoek, niet voor praktijk.
dat laatste kan ik het wel mee eens zijn, maar het eerste wat je zegt komt een beetje erop neer dat iedereen die een stoornis heeft er ''een dag voor komt''quote:
[..]
Ja, Anthonie Kamerlingh en anderen hebben er ook goed mee om leren gaan, en toch komt er een dag..
En nee, ik blijf erbij, mensen met een stoornis van welke soort dan ook moeten uit dit vakgebied blijven, niet voor onderzoek, niet voor praktijk.
Mits die persoon inmiddels wel stabiel is.quote:
[..]
Ik zou juist voor ervaringsdeskundigen willen pleiten.