Op zondag 30 januari 2011 17:17 schreef iwannabehigh het volgende:Ik vind een Turks meisje (ik noem haar B in dit verhaal) echt heel erg leuk zoals veel mensen weten. Ik weet dat ik een aantal hele domme pogingen heb gedaan om haar te versieren, maar ik ben er van overtuigd dat ze mij niet wou leren kennen omdat ze een vriend had en omdat ik Nederlander ben en ongelovig. Als ik namelijk terugdenk aan de tijden dat ze bij ons over de vloer kwam (ze is een vriendin van mijn zusje) deed ze altijd heel aardig tegen me, en ik had soms het idee dat ze een soort van met mij flirtte, en dat ze me niet wou leren kennen vanwege haar toenmalige vriend. Nu is het uit met haar ex, ik heb geen idee waarom maar ik heb nog steeds een soort van hoop dat ik het bij haar kan proberen omdat ze mij helemaal niet kent – en mij dus moet leren kennen om precies te weten wat ze van me vindt.
Ik kijk iedere dag op B haar facebook via mijn zusje haar account, toen zag ik gisteravond op haar Facebook staan dat ze ging zwemmen, en ook de plaats van het zwembad waar ze ging zwemmen. Omdat ik haar zo graag wou zien, ben ik daarheen gereden en heb 1 uur gewacht op de parkeerplaats totdat ze naar buiten kwam. Ik weet dat het onnozel overkomt, maar ik heb echt 1 uur gewacht, om haar te bekijken. Toen ze naar buiten kwam met een vriendin ben ik niet op haar afgestapt, dat durfde ik op de 1 of andere manier niet. Ik heb gewacht totdat ze wegreed met de auto en ben toen naar huis gegaan. Ik ben haar dus niet gevolgd of wat dan ook. Ik was echt blij dat ik haar gewoon even had kunnen zien. Nu ik dit opschrijf, zie ik zelf in hoe raar het is, maar ik was echt superblij.
Eenmaal thuis ben ik op mijn zusje haar computer gegaan en heb in de gesprekgeschiedenis gekeken van mijn zusje, aangezien B een nieuw nummer had kon ze dit gestuurd hebben via MSN of de mail. Het rare is dat ik hier niet eerder aan heb gedacht. Er was niks te vinden in de gesprekgeschiedenis, dus heb ik gekeken via haar mail, en daar stond inderdaad een mail van B in met haar nieuwe nummer. Ik heb haar nummer opgeslagen en ik heb haar meteen onbekend gebeld, toen ze opnam gooide ik op, ik wou alleen haar stem horen en was ook bang voor haar reactie als ze wist dat ik belde. Daarom smste ik haar: Je zag er heel mooi uit bij het zwembad. (Dat was ook zo.) Ze smste niet terug en omdat ik op haar Facebook las dat ze naar Tilburg gaat verhuizen en daar Filosofie of Psychologie gaat studeren, zit ik erover na te denken om na mijn HBO daar ook een universitaire opleiding te gaan doen. Tilburg sprak me zowieso al aan. Dat smste ik haar en weer geen reactie. Toen belde ik haar een paar keer, maar er werd niet opgenomen. Vervolgens smste ik haar dat ze voor mij echt perfect is en dat ik haar niet kan vergeten en zowieso niet stop totdat ik haar heb. Werd ik gebeld door haar, nam ik op en ik dacht dat zij zelf belde maar er begon een man mij (erg) te bedreigen via de telefoon, het kwam erop neer dat ik haar met rust moest laten en anders zouden er andere maatregelen volgen. Ik kon de hele nacht niet meer slapen en heb haar vervolgens niets meer gestuurd uit angst. In totaal heb ik haar dus 3 smsjes gestuurd en een paar keer gebeld.
Nu schaam ik me weer voor wat ik heb gedaan, en heb ik echt spijt. Ik weet dat ik het niet had moeten doen, maar toch kon ik me niet beheersen. Ik baal er echt van, ik ben bang dat ze nu wel naar de politie gaat of dat er iets anders gebeurd – terwijl ik geen kwade bedoelingen had/heb. Ik schrijf dit verhaal ten 1e om het van me af te schrijven (dat helpt echt voor mij), en ik kan hier niet met iemand in mijn omgeving over praten, omdat het te confronterend is en omdat ze me negatief zullen bestempelen. Terwijl ik er wel over wil praten, want dat lucht op.
Ik snap nog steeds niet waarom ze me de kans niet geeft om me te leren kennen, maar ik PROBEER het wel te accepteren en eraan te werken.
Ook hoop ik dat er mensen zijn die hetzelfde hebben meegemaakt; smoorverliefd zijn op iemand die onbereikbaar is.. Ik ga zelf naar een psycholoog en heb al een kennismakingsgesprek gehad, de 1e echte sessie moet nog komen, maar ik heb nu al het gevoel dat het niet veel gaat helpen, ik moest allerlei formulieren invullen met hele rare vragen en ik merk dat ik er al geen zin in heb, dus ik ga daar binnenkort met een negatieve houding heen. B zit gewoon teveel en te vaak in mijn hoofd en soms heb ik van die buien dat ik haar MOET zien, en soms ben ik ook bang dat ik het zelf niet meer onder controle heb als ik weer zo’n bui heb. Dan ben ik mezelf niet echt en kan ik hele rare dingen doen af en toe (deze situatie valt nog wel mee). En geloof me, ik zou haar zo graag willen vergeten, het liefst zou ik willen dat ik haar nooit had gekend.
Ik hoop dat jullie zinnige tips hebben om iemand te vergeten, en of iemand zelf wel eens iemand moest vergeten waar je heel erg veel van houdt.. en HOE heb je dat opgelost? Zijn daar speciale manieren voor? Of is het echt een kwestie van tijd? Plus mensen met (ongeveer) dezelfde situatie? Hebben jullie wel eens domme dingen gedaan in de naam der liefde?